ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ 5
1 ਤਦਾ ਅਨਾਨਿਯਨਾਮਕ ਏਕੋ ਜਨੋ ਯਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾ ਨਾਮ ਸਫੀਰਾ ਸ ਸ੍ਵਾਧਿਕਾਰੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ
Auch ein Mann, mit Namen Ananias, verkaufte im Einverständnis mit seiner Frau Saphira ein Grundstück.
2 ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਾਂ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਨ੍ਮੂਲ੍ਯਸ੍ਯੈਕਾਂਸ਼ੰ ਸਙ੍ਗੋਪ੍ਯ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦਨ੍ਯਾਂਸ਼ਮਾਤ੍ਰਮਾਨੀਯ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਚਰਣੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਨ੍|
Aber mit Wissen seiner Frau unterschlug er etwas von dem Kaufpreis und brachte nur einen Teil davon und legte ihn zu der Apostel Füßen nieder.
3 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਿਤਰੋਕਥਯਤ੍ ਹੇ ਅਨਾਨਿਯ ਭੂਮੇ ਰ੍ਮੂਲ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਸਙ੍ਗੋਪ੍ਯ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਃ ਸੰਨਿਧੌ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥਯਿਤੁਞ੍ਚ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਕੁਤਸ੍ਤਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਿਮਜਨਯਤ੍?
Doch Petrus sprach: "Ananias, warum hat der Satan dein Herz erfüllt, so daß du den Heiligen Geist belogen und einen Teil von dem Erlös deines Feldes zurückbehalten hast?
4 ਸਾ ਭੂਮਿ ਰ੍ਯਦਾ ਤਵ ਹਸ੍ਤਗਤਾ ਤਦਾ ਕਿੰ ਤਵ ਸ੍ਵੀਯਾ ਨਾਸੀਤ੍? ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇ ਕੁਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਕੁਕਲ੍ਪਨਾ ਤ੍ਵਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤਾ? ਤ੍ਵੰ ਕੇਵਲਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਵਾਕ੍ਯੰ ਨਾਵਾਦੀਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ(ਅ)ਪਿ|
Konntest du das Land nicht als dein Eigentum behalten? Und als du es verkauft hattest, konntest du da nicht auch noch über den Erlös nach deinem Willen verfügen? Warum hast du dir denn eine solche Tat in deinem Herzen vorgenommen? Du hast nicht Menschen, sondern Gott belogen."
5 ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਸੋ(ਅ)ਨਾਨਿਯੋ ਭੂਮੌ ਪਤਨ੍ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਅਤ੍ਯਜਤ੍, ਤਦ੍ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਅਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਹਾਭਯਮ੍ ਅਜਾਯਤ੍|
Beim Hören dieser Worte fiel Ananias tot zu Boden. Und großer Schrecken kam über alle Anwesenden.
6 ਤਦਾ ਯੁਵਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰੇਣਾੱਛਾਦ੍ਯ ਬਹਿ ਰ੍ਨੀਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ(ਅ)ਸ੍ਥਾਪਯਨ੍|
Die jüngeren Gemeindeglieder aber erhoben sich, umwickelten den Leichnam mit leinenen Tüchern und trugen ihn hinaus zum Begräbnis.
7 ਤਤਃ ਪ੍ਰਹਰੈਕਾਨਨ੍ਤਰੰ ਕਿੰ ਵ੍ਰੁʼੱਤੰ ਤੰਨਾਵਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾਪਿ ਤਤ੍ਰ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤਾ|
Nach ungefähr drei Stunden kam des Ananias Frau in die Versammlung, ohne daß sie wußte, was vorgefallen war.
8 ਤਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਤਾਮ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਏਤਾਵਨ੍ਮੁਦ੍ਰਾਭ੍ਯੋ ਭੂਮਿ ਰ੍ਵਿਕ੍ਰੀਤਾ ਨ ਵਾ? ਏਤਤ੍ਵੰ ਵਦ; ਤਦਾ ਸਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍ ਸਤ੍ਯਮ੍ ਏਤਾਵਦ੍ਭ੍ਯੋ ਮੁਦ੍ਰਾਭ੍ਯ ਏਵ|
Petrus richtete sogleich das Wort an sie. "Sage mir", so fragte er, "ist dies der Kaufpreis eures Landes?" "Ja", versetzte sie, "das ist der Kaufpreis."
9 ਤਤਃ ਪਿਤਰੋਕਥਯਤ੍ ਯੁਵਾਂ ਕਥੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਵਭਵਤਾਂ? ਪਸ਼੍ਯ ਯੇ ਤਵ ਪਤਿੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਸਮੁਪਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤ੍ਵਾਮਪਿ ਬਹਿਰ੍ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
"Warum", so fuhr nun Petrus fort, "seid ihr denn beide eins geworden, den Geist des Herrn herauszufordern? Die deinen Mann begraben haben, die kommen jetzt gerade zurück, um auch dich hinauszutragen."
10 ਤਤਃ ਸਾਪਿ ਤਸ੍ਯ ਚਰਣਸੰਨਿਧੌ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਅਤ੍ਯਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍| ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਯੁਵਾਨੋ(ਅ)ਭ੍ਯਨ੍ਤਰਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤਾਮਪਿ ਮ੍ਰੁʼਤਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਹਿ ਰ੍ਨੀਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਤ੍ਯੁਃ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Sofort fiel sie zu seinen Füßen nieder und gab den Geist auf. Die Jünglinge fanden sie bei ihrem Eintritt tot und trugen sie hinaus, um sie bei ihrem Mann zu begraben.
11 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਣ੍ਡਲ੍ਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਅਨ੍ਯਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਾਧ੍ਵਸੰ ਗਤਾਃ|
Dieser Vorfall erfüllte die ganze Gemeinde und alle, die davon hörten, mit großem Schrecken.
12 ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਹਸ੍ਤੈ ਰ੍ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹ੍ਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਾਣ੍ਯਦ੍ਭੁਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤ; ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਚਿੱਤੀਭੂਯ ਸੁਲੇਮਾਨੋ (ਅ)ਲਿਨ੍ਦੇ ਸਮ੍ਭੂਯਾਸਨ੍|
Im Volk geschahen damals viele Zeichen und Wunder durch die Hände der Apostel. Alle Gläubigen pflegten sich einmütig in der Halle Salomos zu versammeln.
13 ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਙ੍ਘਾਨ੍ਤਰ੍ਗੋ ਭਵਿਤੁੰ ਕੋਪਿ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਤਾਂ ਨਾਗਮਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਸਮਾਦ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|
Von den feindseligen Juden aber wagte keiner, sie zu beunruhigen. Die große Menge jedoch hielt hoch von ihnen.
14 ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੁੰ ਸ਼ਰਣਮਾਪੰਨਾਃ|
Und immer mehr schlossen sich ihnen an, die an den Herrn gläubig wurden, ganze Scharen von Männern und Frauen.
15 ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਗਮਨਾਗਮਨਾਭ੍ਯਾਂ ਕੇਨਾਪਿ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਤਸ੍ਯ ਛਾਯਾ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿੱਜਨੇ ਲਗਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤ੍ਯਾਸ਼ਯਾ ਲੋਕਾ ਰੋਗਿਣਃ ਸ਼ਿਵਿਕਯਾ ਖਟ੍ਵਯਾ ਚਾਨੀਯ ਪਥਿ ਪਥਿ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Ja, es kam so weit, daß man die Kranken auf die Straße trug und sie dort auf Betten und Tragbahren niedersetzte, damit, wenn Petrus vorüberkäme, wenigstens sein Schatten auf den einen oder anderen fiele.
16 ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਨਗਰੇਭ੍ਯੋ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾਃ ਸਮ੍ਭੂਯ ਰੋਗਿਣੋ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੁਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾਂਸ਼੍ਚ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਆਨਯਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾ ਅਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|
Sogar aus den Städten rings um Jerusalem kamen die Leute in Scharen herbei: sie brachten Kranke und solche, die von unreinen Geistern gequält wurden. Und alle diese Leidenden wurden gesund.
17 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਸਿਦੂਕਿਨਾਂ ਮਤਗ੍ਰਾਹਿਣਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਹਚਰਾਸ਼੍ਚ
Das brachte den Hohenpriester auf. Er und sein ganzer Anhang — die Partei der Sadduzäer — ließen neiderfüllt
18 ਮਹਾਕ੍ਰੋਧਾਨ੍ਤ੍ਵਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨੀਚਲੋਕਾਨਾਂ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬੱਧ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਨ੍ਤਃ|
die Apostel festnehmen und in das öffentliche Gefängnis werfen.
19 ਕਿਨ੍ਤੁ ਰਾਤ੍ਰੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਃ ਕਾਰਾਯਾ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਬਹਿਰਾਨੀਯਾਕਥਯਤ੍,
Ein Engel des Herrn aber öffnete nachts die Kerkertüren, führte sie hinaus und sprach zu ihnen:
20 ਯੂਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਮਾਂ ਜੀਵਨਦਾਯਿਕਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਂ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਯਤ|
"Geht in den Tempel und verkündigt dort dem Volk öffentlich alle Worte dieser Lebensbotschaft!"
21 ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਮਨ੍ਦਿਰ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤਃ| ਤਦਾ ਸਹਚਰਗਣੇਨ ਸਹਿਤੋ ਮਹਾਯਾਜਕ ਆਗਤ੍ਯ ਮਨ੍ਤ੍ਰਿਗਣਮ੍ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਵੰਸ਼ਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਰਾਜਸਭਾਸਦਃ ਸਭਾਸ੍ਥਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਾਰਾਯਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਪਯਿਤੁੰ ਪਦਾਤਿਗਣੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਵਾਨ੍|
Diesem Befehl gehorsam gingen sie gegen Morgen in den Tempel und lehrten dort. Mittlerweile versammelten sich der Hohepriester und sein Anhang. Sie beriefen den Hohen Rat und alle Ältesten der Kinder Israels und sandten ins Gefängnis, um die Apostel vorzuführen.
22 ਤਤਸ੍ਤੇ ਗਤ੍ਵਾ ਕਾਰਾਯਾਂ ਤਾਨ੍ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਇਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਅਵਾਦਿਸ਼਼ੁਃ,
Als aber die Diener hinkamen, fanden sie sie nicht im Gefängnis. Da kehrten sie zurück und meldeten:
23 ਵਯੰ ਤਤ੍ਰ ਗਤ੍ਵਾ ਨਿਰ੍ੱਵਿਘ੍ਨੰ ਕਾਰਾਯਾ ਦ੍ਵਾਰੰ ਰੁੱਧੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਂਸ਼੍ਚ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਬਹਿਰ੍ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਨ੍ ਅਦਰ੍ਸ਼ਾਮ ਏਵ ਕਿਨ੍ਤੁ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਕਮਪਿ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
"Das Gefängnis fanden wir sorgfältig und fest verschlossen und die Wachen vor den Türen stehen; doch als wir öffneten, fanden wir niemand darin."
24 ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਮਹਾਯਾਜਕੋ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਸ਼੍ਚ, ਇਤ ਪਰੰ ਕਿਮਪਰੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਸਨ੍ਦਿਗ੍ਧਚਿੱਤਾ ਅਭਵਨ੍|
Als der Tempelhauptmann und die Hohenpriester diese Worte hörten, waren sie ganz bestürzt und fragten sich, was daraus werden solle.
25 ਏਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਸਮਯੇ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਜਨ ਆਗਤ੍ਯ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮੇਤਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੂਯੰ ਯਾਨ੍ ਮਾਨਵਾਨ੍ ਕਾਰਾਯਾਮ੍ ਅਸ੍ਥਾਪਯਤ ਤੇ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਨ੍ਤਿ|
Da kam einer mit der Meldung: "Die Männer, die ihr habt gefangensetzen lassen, die stehen schon wieder im Tempel und lehren das Volk!"
26 ਤਦਾ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪਦਾਤਯਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਰ ਗਤ੍ਵਾ ਚੇੱਲੋਕਾਃ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਨ੍ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਾਰਯਨ੍ਤੀਤਿ ਭਿਯਾ ਵਿਨਤ੍ਯਾਚਾਰੰ ਤਾਨ੍ ਆਨਯਨ੍|
Nun ging der Hauptmann mit der Mannschaft hin und führte sie herbei, doch ohne Anwendung von Gewalt; denn sie fürchteten, das Volk könne sie sonst steinigen.
27 ਤੇ ਮਹਾਸਭਾਯਾ ਮਧ੍ਯੇ ਤਾਨ੍ ਅਸ੍ਥਾਪਯਨ੍ ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍,
So brachten sie sie her und führten sie in den Sitzungssaal. Hier nahm sie der Hohepriester ins Verhör.
28 ਅਨੇਨ ਨਾਮ੍ਨਾ ਸਮੁਪਦੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਵਯੰ ਕਿੰ ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਨ ਨ੍ਯਸ਼਼ੇਧਾਮ? ਤਥਾਪਿ ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਤੇਨੋਪਦੇਸ਼ੇਨੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਪਾਤਜਨਿਤਾਪਰਾਧਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਨੇਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੇ|
"Haben wir euch", so sprach er, "nicht aufs allerstrengste verboten, in jenem Namen zu lehren? Und doch habt ihr Jerusalem mit eurer Lehre erfüllt; ja ihr wollt dieses Menschen Blut über uns bringen."
29 ਤਤਃ ਪਿਤਰੋਨ੍ਯਪ੍ਰੇਰਿਤਾਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਹਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਹਣਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮੁਚਿਤਮ੍|
Petrus aber und die anderen Apostel antworteten: "Man muß Gott mehr gehorchen als den Menschen.
30 ਯੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵੇਧਿਤ੍ਵਾਹਤ ਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੈਤ੍ਰੁʼਕ ਈਸ਼੍ਵਰ ਉੱਥਾਪ੍ਯ
Der Gott unserer Väter hat Jesus auferweckt, den ihr ans Kreuzesholz gehängt und hingemordet habt.
31 ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਵੰਸ਼ਾਨਾਂ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨੰ ਪਾਪਕ੍ਸ਼਼ਮਾਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਰਾਜਾਨੰ ਪਰਿਤ੍ਰਾਤਾਰਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਤਸ੍ਯਾੰਨਤਿਮ੍ ਅਕਰੋਤ੍|
Den hat Gott durch seine rechte Hand zur Würde eines Herrschers und Befreiers erhoben, um Israel Sinnesänderung und Sündenvergebung zu schenken.
32 ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਯਮਪਿ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣ ਆਸ੍ਮਹੇ, ਤਤ੍ ਕੇਵਲੰ ਨਹਿ, ਈਸ਼੍ਵਰ ਆਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਭ੍ਯੋ ਯੰ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਸੋਪਿ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸ੍ਤਿ|
Dafür sind wir Zeugen und der Heilige Geist, den Gott allen gegeben hat, die ihm gehorchen."
33 ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੇ ਸ਼੍ਰੁਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਹ੍ਰੁʼਦਯਾਨਿ ਵਿੱਧਾਨ੍ਯਭਵਨ੍ ਤਤਸ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਹਨ੍ਤੁੰ ਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Bei dieser Antwort wurden sie mit Wut erfüllt, und sie dachten schon daran, die Apostel zu töten.
34 ਏਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਸਮਯੇ ਤਤ੍ਸਭਾਸ੍ਥਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਸੁਖ੍ਯਾਤੋ ਗਮਿਲੀਯੇਲ੍ਨਾਮਕ ਏਕੋ ਜਨੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕ ਉੱਥਾਯ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੰ ਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
Da erhob sich in der Versammlung ein Pharisäer, mit Namen Gamaliel, ein von dem ganzen Volk verehrter Gesetzeslehrer, und befahl, die Apostel für eine Weile hinauszuführen.
35 ਹੇ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਵੰਸ਼ੀਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯੂਯਮ੍ ਏਤਾਨ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ|
Dann sprach er zu den Männern des Hohen Rates: "Ihr Israeliten, überlegt euch wohl, wie ihr mit diesen Leuten verfahren wollt!
36 ਇਤਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਥੂਦਾਨਾਮੈਕੋ ਜਨ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਸ੍ਵੰ ਕਮਪਿ ਮਹਾਪੁਰੁਸ਼਼ਮ੍ ਅਵਦਤ੍, ਤਤਃ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਚਤੁਃਸ਼ਤਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਤਗ੍ਰਾਹਿਣੋਭਵਨ੍ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਹਤੋਭਵਤ੍ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੋ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਰ੍ਕੀਰ੍ਣਾਃ ਸਨ੍ਤੋ (ਅ)ਕ੍ਰੁʼਤਕਾਰ੍ੱਯਾ ਅਭਵਨ੍|
Einst hat sich Theudas erhoben. Der wollte eine Rolle spielen, und an vierhundert Männer sind ihm auch gefolgt. Aber er fand den Tod, und alle seine Anhänger wurden auseinandergetrieben und vernichtet.
37 ਤਸ੍ਮਾੱਜਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਨਾਮਲੇਖਨਸਮਯੇ ਗਾਲੀਲੀਯਯਿਹੂਦਾਨਾਮੈਕੋ ਜਨ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਬਹੂੱਲੋਕਾਨ੍ ਸ੍ਵਮਤੰ ਗ੍ਰਾਹੀਤਵਾਨ੍ ਤਤਃ ਸੋਪਿ ਵ੍ਯਨਸ਼੍ਯਤ੍ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੋ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਆਸਨ੍ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਕੀਰ੍ਣਾ ਅਭਵਨ੍|
Nach ihm trat zur Zeit der bekannten Schätzung der Galiläer Judas auf und zog viele Leute an sich. Auch der ist umgekommen, und alle seine Anhänger haben sich zerstreut.
38 ਅਧੁਨਾ ਵਦਾਮਿ, ਯੂਯਮ੍ ਏਤਾਨ੍ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਿਮਪਿ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ਤਾ ਭਵਤ, ਯਤ ਏਸ਼਼ ਸਙ੍ਕਲ੍ਪ ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਚ ਯਦਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਦਭਵਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਵਿਫਲੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Nun rate ich euch: Laßt diese Leute in Ruhe und bekümmert euch nicht um sie! Denn stammt dies Beginnen oder dieses Werk von Menschen, so geht es von selbst zugrunde.
39 ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਾਦਭਵਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਯਥਾ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਵਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰੋਧਕਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
Ist's aber wirklich aus Gott, so könnt ihr diese Leute nicht zum Schweigen bringen. Ja, ihr kommt noch in Gefahr, gegen Gott zu kämpfen."
40 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਸ੍ਵੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਾਮਪਿ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਨਿਸ਼਼ਿਧ੍ਯ ਵ੍ਯਸਰ੍ਜਨ੍|
Diesem Rat folgten sie. Sie riefen die Apostel wieder herein, ließen sie geißeln und verboten ihnen, im Namen Jesu zu reden. Dann durften die Apostel gehen.
41 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮਾਰ੍ਥੰ ਵਯੰ ਲੱਜਾਭੋਗਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯਤ੍ਵੇਨ ਗਣਿਤਾ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਤੇ ਸਾਨਨ੍ਦਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸਭਾਸ੍ਥਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਗੱਛਨ੍|
Sie verließen aber den Hohen Rat voller Freude, weil sie gewürdigt worden waren, um des Namens willen Schmach zu leiden.
42 ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਚਾਵਿਸ਼੍ਰਾਮਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Im Tempel sowohl wie in häuslichen Versammlungen lehrten sie unaufhörlich Tag für Tag und verkündigten die Frohe Botschaft, daß Jesus der Messias sei.
