ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ 23

1 ਸਭਾਸਦ੍ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪੌਲੋ(ਅ)ਨਨ੍ਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਯਾ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾ ਅਦ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਸਰਲੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਆਚਰਾਮਿ|

Paulus aber sah den Rat an und sprach: Ihr Männer, liebe Brüder, ich habe mit allem guten Gewissen gewandelt vor Gott bis auf diesen Tag.

2 ਅਨੇਨ ਹਨਾਨੀਯਨਾਮਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਤੰ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟੇਨਾਹਨ੍ਤੁੰ ਸਮੀਪਸ੍ਥਲੋਕਾਨ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

Der Hohepriester aber, Ananias, befahl denen, die um ihn standen, daß sie ihm aufs Maul schlügen.

3 ਤਦਾ ਪੌਲਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਬਹਿਸ਼਼੍ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋਸ੍ਤਿ, ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਲਙ੍ਘਿਤ੍ਵਾ ਮਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਸਿ|

Da sprach Paulus zu ihm: Gott wird dich schlagen, du getünchte Wand! Sitzt du, mich zu richten nach dem Gesetz, und heißt mich schlagen wider das Gesetz?

4 ਤਤੋ ਨਿਕਟਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾ ਅਕਥਯਨ੍, ਤ੍ਵੰ ਕਿਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਾਯਾਜਕੰ ਨਿਨ੍ਦਸਿ?

Die aber umherstanden sprachen: Schiltst du den Hohenpriester Gottes?

5 ਤਤਃ ਪੌਲਃ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਮਹਾਯਾਜਕ ਏਸ਼਼ ਇਤਿ ਨ ਬੁੱਧੰ ਮਯਾ ਤਦਨ੍ਯੱਚ ਸ੍ਵਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਧਿਪਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿ ਦੁਰ੍ੱਵਾਕ੍ਯੰ ਮਾ ਕਥਯ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਲਿਪਿਰਸ੍ਤਿ|

Und Paulus sprach: Liebe Brüder, ich wußte nicht, daß er der Hohepriester ist. Denn es steht geschrieben: “Dem Obersten deines Volkes sollst du nicht fluchen.”

6 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪੌਲਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਰ੍ੱਧੰ ਸਿਦੂਕਿਲੋਕਾ ਅਰ੍ੱਧੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾ ਇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਸਭਾਸ੍ਥਲੋਕਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਅਹੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਮਤਾਵਲਮ੍ਬੀ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਸਤ੍ਨਾਨਸ਼੍ਚ, ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਾਨੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਕਰਣਾਦ੍ ਅਹਮਪਵਾਦਿਤੋਸ੍ਮਿ|

Da aber Paulus wußte, daß ein Teil Sadduzäer war und der andere Teil Pharisäer, rief er im Rat: Ihr Männer, liebe Brüder, ich bin ein Pharisäer und eines Pharisäers Sohn; ich werde angeklagt um der Hoffnung und Auferstehung willen der Toten.

7 ਇਤਿ ਕਥਾਯਾਂ ਕਥਿਤਾਯਾਂ ਫਿਰੂਸ਼ਿਸਿਦੂਕਿਨੋਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਭਿੰਨਵਾਕ੍ਯਤ੍ਵਾਤ੍ ਸਭਾਯਾ ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਵੌ ਸੰਘੌ ਜਾਤੌ|

Da er aber das sagte, ward ein Aufruhr unter den Pharisäern und Sadduzäern, und die Menge zerspaltete sich.

8 ਯਤਃ ਸਿਦੂਕਿਲੋਕਾ ਉੱਥਾਨੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾ ਆਤ੍ਮਾਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਮਪਿ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|

(Denn die Sadduzäer sagen: Es sei keine Auferstehung noch Engel noch Geist; die Pharisäer aber bekennen beides.)

9 ਤਤਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਤਿਸ਼ਯਕੋਲਾਹਲੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਪਕ੍ਸ਼਼ੀਯਾਃ ਸਭਾਸ੍ਥਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਤਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ (ਅ)ਕਥਯਨ੍, ਏਤਸ੍ਯ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਕਮਪਿ ਦੋਸ਼਼ੰ ਨ ਪਸ਼੍ਯਾਮਃ; ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਆਤ੍ਮਾ ਵਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੂਤ ਏਨੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਦਿਸ਼ਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਨ ਯੋਤ੍ਸ੍ਯਾਮਃ|

Es ward aber ein großes Geschrei; und die Schriftgelehrten von der Pharisäer Teil standen auf, stritten und sprachen: Wir finden nichts Arges an diesem Menschen; hat aber ein Geist oder ein Engel mit ihm geredet, so können wir mit Gott nicht streiten.

10 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਤੀਵ ਭਿੰਨਵਾਕ੍ਯਤ੍ਵੇ ਸਤਿ ਤੇ ਪੌਲੰ ਖਣ੍ਡੰ ਖਣ੍ਡੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੀਤ੍ਯਾਸ਼ਙ੍ਕਯਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਸੇਨਾਗਣੰ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਯਾਤੁੰ ਸਭਾਤੋ ਬਲਾਤ੍ ਪੌਲੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦੁਰ੍ਗੰ ਨੇਤਞ੍ਚਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍|

Da aber der Aufruhr groß ward, besorgte sich der oberste Hauptmann, sie möchten Paulus zerreißen, und hieß das Kriegsvolk hinabgehen und ihn von ihnen reißen und in das Lager führen.

11 ਰਾਤ੍ਰੋ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਪੌਲ ਨਿਰ੍ਭਯੋ ਭਵ ਯਥਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਮਯਿ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਰੋਮਾਨਗਰੇਪਿ ਤ੍ਵਯਾ ਦਾਤਵ੍ਯਮ੍|

Des andern Tages aber in der Nacht stand der HERR bei ihm und sprach: Sei getrost, Paulus! denn wie du von mir zu Jerusalem gezeugt hast, also mußt du auch zu Rom zeugen.

12 ਦਿਨੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸਤਿ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਭੋਜਨਪਾਨੇ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਸ਼ਪਥੇਨ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਅਬਧ੍ਨਨ੍|

Da es aber Tag ward, schlugen sich etliche Juden zusammen und verschworen sich, weder zu essen noch zu trinken, bis daß sie Paulus getötet hätten.

13 ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਜਨੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਧਿਕਾ ਲੋਕਾ ਇਤਿ ਪਣਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍|

Ihrer aber waren mehr denn vierzig, die solchen Bund machten.

14 ਤੇ ਮਹਾਯਾਜਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਯਨ੍, ਵਯੰ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ ਦ੍ਰੁʼਢੇਨਾਨੇਨ ਸ਼ਪਥੇਨ ਬੱਧ੍ਵਾ ਅਭਵਾਮ|

Die traten zu den Hohenpriestern und Ältesten und sprachen: Wir haben uns hart verschworen, nichts zu essen, bis wir Paulus getötet haben.

15 ਅਤਏਵ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਸਭਾਸਦ੍ਲੋਕੈਃ ਸਹ ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਵਿਚਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਭਵਾਨ੍ ਸ਼੍ਵੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਤਮ੍ ਆਨਯਤ੍ਵਿਤਿ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਯੇ ਨਿਵੇਦਨੰ ਕੁਰੁਤ ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਵਯੰ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁ ਸੱਜਿਸ਼਼੍ਯਾਮ|

So tut nun kund dem Oberhauptmann und dem Rat, daß er ihn morgen zu euch führe, als wolltet ihr ihn besser verhören; wir aber sind bereit, ihn zu töten, ehe er denn vor euch kommt.

16 ਤਦਾ ਪੌਲਸ੍ਯ ਭਾਗਿਨੇਯਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮਿਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਦੁਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪੌਲਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍|

Da aber des Paulus Schwestersohn den Anschlag hörte, ging er hin und kam in das Lager und verkündete es Paulus.

17 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪੌਲ ਏਕੰ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਮ੍ ਆਹੂਯ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦਮ੍ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਯੁਵਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਕਿਞ੍ਚਿੰਨਿਵੇਦਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਸਵਿਧਮ੍ ਏਨੰ ਨਯ|

Paulus aber rief zu sich einen von den Unterhauptleuten und sprach: Diesen Jüngling führe hin zu dem Oberhauptmann; denn er hat ihm etwas zu sagen.

18 ਤਤਃ ਸ ਤਮਾਦਾਯ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਭਵਤਃ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਕਿਮਪਿ ਨਿਵੇਦਨਮਾਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਬਨ੍ਦਿਃ ਪੌਲੋ ਮਾਮਾਹੂਯ ਭਵਤਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਏਨਮ੍ ਆਨੇਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|

Der nahm ihn und führte ihn zum Oberhauptmann und sprach: der gebundene Paulus rief mich zu sich und bat mich, diesen Jüngling zu dir zu führen, der dir etwas zu sagen habe.

19 ਤਦਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਿਰ੍ਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਤਵ ਕਿੰ ਨਿਵੇਦਨੰ? ਤਤ੍ ਕਥਯ|

Da nahm ihn der Oberhauptmann bei der Hand und wich an einen besonderen Ort und fragte ihn: Was ist's, das du mir zu sagen hast?

20 ਤਤਃ ਸੋਕਥਯਤ੍, ਯਿਹੂਦੀਯਲਾਕਾਃ ਪੌਲੇ ਕਮਪਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਵਿਚਾਰੰ ਛਲੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਸਭਾਂ ਨੇਤੁੰ ਭਵਤਃ ਸਮੀਪੇ ਨਿਵੇਦਯਿਤੁੰ ਅਮਨ੍ਤ੍ਰਯਨ੍|

Er aber sprach: Die Juden sind eins geworden, dich zu bitten, daß du morgen Paulus vor den Hohen Rat bringen lassest, als wollten sie ihn besser verhören.

21 ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਵਤਾ ਤੰਨ ਸ੍ਵੀਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇਵਰ੍ੱਤਿਨਸ਼੍ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਜਨੇਭ੍ਯੋ (ਅ)ਧਿਕਲੋਕਾ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਭੋਜਨੰ ਪਾਨਞ੍ਚ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਸ਼ਪਥੇਨ ਬੱਧਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਘਾਤਕਾ ਇਵ ਸੱਜਿਤਾ ਇਦਾਨੀਂ ਕੇਵਲੰ ਭਵਤੋ (ਅ)ਨੁਮਤਿਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ|

Du aber traue ihnen nicht; denn es lauern auf ihn mehr als vierzig Männer unter ihnen, die haben sich verschworen, weder zu essen noch zu trinken, bis sie Paulus töten; und sind jetzt bereit und warten auf deine Verheißung.

22 ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਤ੍ਵੰ ਨਿਵੇਦਿਤਵਾਨ੍ ਤਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯੇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤੰ ਯੁਵਾਨੰ ਵਿਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

Da ließ der Oberhauptmann den Jüngling von sich und gebot ihm, daß niemand sagte, daß er ihm solches eröffnet hätte,

23 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤੀ ਆਹੂਯੇਦਮ੍ ਆਦਿਸ਼ਤ੍, ਯੁਵਾਂ ਰਾਤ੍ਰੌ ਪ੍ਰਹਰੈਕਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰੰ ਯਾਤੁੰ ਪਦਾਤਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵੇ ਸ਼ਤੇ ਘੋਟਕਾਰੋਹਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਸਪ੍ਤਤਿੰ ਸ਼ਕ੍ਤਿਧਾਰਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵੇ ਸ਼ਤੇ ਚ ਜਨਾਨ੍ ਸੱਜਿਤਾਨ੍ ਕੁਰੁਤੰ|

und rief zu sich zwei Unterhauptleute und sprach: Rüstet zweihundert Kriegsknechte, daß sie gen Cäsarea ziehen, und siebzig Reiter und zweihundert Schützen auf die dritte Stunde der Nacht;

24 ਪੌਲਮ੍ ਆਰੋਹਯਿਤੁੰ ਫੀਲਿਕ੍ਸ਼਼ਾਧਿਪਤੇਃ ਸਮੀਪੰ ਨਿਰ੍ੱਵਿਘ੍ਨੰ ਨੇਤੁਞ੍ਚ ਵਾਹਨਾਨਿ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਪਯਤੰ|

und die Tiere richtet zu, daß sie Paulus draufsetzen und bringen ihn bewahrt zu Felix, dem Landpfleger.

25 ਅਪਰੰ ਸ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਿਤ੍ਵਾ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤੱਲਿਖਿਤਮੇਤਤ੍,

Und schrieb einen Brief, der lautete also:

26 ਮਹਾਮਹਿਮਸ਼੍ਰੀਯੁਕ੍ਤਫੀਲਿਕ੍ਸ਼਼ਾਧਿਪਤਯੇ ਕ੍ਲੌਦਿਯਲੁਸ਼਼ਿਯਸ੍ਯ ਨਮਸ੍ਕਾਰਃ|

Klaudius Lysias dem teuren Landpfleger Felix Freude zuvor!

27 ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਏਨੰ ਮਾਨਵੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਹਸ੍ਤੈ ਰ੍ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾ ਏਤਸ੍ਮਿੰਨਨ੍ਤਰੇ ਸਸੈਨ੍ਯੋਹੰ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਏਸ਼਼ ਜਨੋ ਰੋਮੀਯ ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|

Diesen Mann hatten die Juden gegriffen und wollten ihn getötet haben. Da kam ich mit dem Kriegsvolk dazu und riß ihn von ihnen und erfuhr, daß er ein Römer ist.

28 ਕਿੰਨਿਮਿੱਤੰ ਤੇ ਤਮਪਵਦਨ੍ਤੇ ਤੱਜ੍ਞਾਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾ ਸਭਾਂ ਤਮਾਨਾਯਿਤਵਾਨ੍|

Da ich aber erkunden wollte die Ursache, darum sie ihn beschuldigten, führte ich ihn in ihren Rat.

29 ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਿਰੁੱਧਯਾ ਕਯਾਚਨ ਕਥਯਾ ਸੋ(ਅ)ਪਵਾਦਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਬਨ੍ਧਨਾਰ੍ਹੋ ਵਾ ਪ੍ਰਾਣਨਾਸ਼ਾਰ੍ਹੋ ਭਵਤੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਕੋਪ੍ਯਪਰਾਧੋ ਮਯਾਸ੍ਯ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ|

Da befand ich, daß er beschuldigt ward von wegen Fragen ihres Gesetzes, aber keine Anklage hatte, des Todes oder der Bande wert.

30 ਤਥਾਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਵਧਾਰ੍ਥੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਘਾਤਕਾਇਵ ਸੱਜਿਤਾ ਏਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਵ ਸਮੀਪਮੇਨੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਅਸ੍ਯਾਪਵਾਦਕਾਂਸ਼੍ਚ ਤਵ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾਪਵਦਿਤੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਮ੍| ਭਵਤਃ ਕੁਸ਼ਲੰ ਭੂਯਾਤ੍|

Und da vor mich kam, daß etliche Juden auf ihn lauerten, sandte ich ihn von Stund an zu dir und entbot den Klägern auch, daß sie vor Dir sagten, was sie wider ihn hätten. Gehab dich wohl!

31 ਸੈਨ੍ਯਗਣ ਆਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਪੌਲੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯਾਂ ਰਜਨ੍ਯਾਮ੍ ਆਨ੍ਤਿਪਾਤ੍ਰਿਨਗਰਮ੍ ਆਨਯਤ੍|

Die Kriegsknechte, wie ihnen befohlen war, nahmen Paulus und führten ihn bei der Nacht gen Antipatris.

32 ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਤੇਨ ਸਹ ਯਾਤੁੰ ਘੋਟਕਾਰੂਢਸੈਨ੍ਯਗਣੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਦੁਰ੍ਗੰ ਗਤਵਾਨ੍|

Des andern Tages aber ließen sie die Reiter mit ihm ziehen und wandten wieder um zum Lager.

33 ਤਤਃ ਪਰੇ ਘੋਟਕਾਰੋਹਿਸੈਨ੍ਯਗਣਃ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤਤ੍ਪਤ੍ਰਮ੍ ਅਧਿਪਤੇਃ ਕਰੇ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪੌਲਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|

Da die gen Cäsarea kamen, überantworteten sie den Brief dem Landpfleger und stellten ihm Paulus auch dar.

34 ਤਦਾਧਿਪਤਿਸ੍ਤਤ੍ਪਤ੍ਰੰ ਪਠਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਏਸ਼਼ ਕਿਮ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯੋ ਜਨਃ? ਸ ਕਿਲਿਕਿਯਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯ ਏਕੋ ਜਨ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,

Da der Landpfleger den Brief las, fragte er, aus welchem Lande er wäre. Und da er erkundet, daß er aus Zilizien wäre sprach er:

35 ਤਵਾਪਵਾਦਕਗਣ ਆਗਤੇ ਤਵ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| ਹੇਰੋਦ੍ਰਾਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

Ich will dich verhören, wenn deine Verkläger auch da sind. Und hieß ihn verwahren in dem Richthause des Herodes.