ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ 22
1 ਹੇ ਪਿਤ੍ਰੁʼਗਣਾ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾਃ, ਇਦਾਨੀਂ ਮਮ ਨਿਵੇਦਨੇ ਸਮਵਧੱਤ|
Mannen broeders en vaders! hoort nu mijn verdediging voor u!
2 ਤਦਾ ਸ ਇਬ੍ਰੀਯਭਾਸ਼਼ਯਾ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤੀਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਅਤੀਵ ਨਿਃਸ਼ਬ੍ਦਾ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍|
Toen zij nu hoorden dat hij hun in de hebreeuwsche taal toesprak, hielden zij zich nog meer stil.
3 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਦ੍ ਅਹੰ ਯਿਹੂਦੀਯ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਯਃ ਕਿਲਿਕਿਯਾਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਤਾਰ੍ਸ਼਼ਨਗਰੰ ਮਮ ਜਨ੍ਮਭੂਮਿਃ, ਏਤੰਨਗਰੀਯਸ੍ਯ ਗਮਿਲੀਯੇਲਨਾਮ੍ਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਵਿਧਿਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਰੂਪੇਣ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤੋ(ਅ)ਭਵਮ੍ ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਾ ਯੂਯੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਹਮਪੀਸ਼੍ਵਰਸੇਵਾਯਾਮ੍ ਉਦ੍ਯੋਗੀ ਜਾਤਃ|
En hij zeide: Ik ben een joodsch man, geboortig van Tarsus in Cilicië, maar opgevoed in deze stad Jerusalem, aan de voeten van Gamaliël, onderwezen naar de gestrengheid der vaderlijke wet zijnde een ijveraar voor God, zooals gij allen heden zijt;
4 ਮਤਮੇਤਦ੍ ਦ੍ਵਿਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਦ੍ਗ੍ਰਾਹਿਨਾਰੀਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬੱਧ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਣਨਾਸ਼ਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤਾਮ੍ ਅਕਰਵਮ੍|
en ik vervolgde die van dezen weg waren, tot den dood toe, bindende en in de gevangenissen werpende beiden mannen en vrouwen;
5 ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਸਭਾਸਦਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਮਮੈਤਸ੍ਯਾਃ ਕਥਾਯਾਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪਾਦ੍ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰਨਿਵਾਸਿਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾਰ੍ਥਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਤ੍ਰਾਣਿ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯੇ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਯਿਤੁੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਆਨਯਨਾਰ੍ਥੰ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਗਤੋਸ੍ਮਿ|
gelijk ook de hoogepriester mij tot getuige is, en de geheele raad van oudsten; van wie ik ook brieven ontving aan de broeders; en ik reisde naar Damaskus om ook degenen, die daar waren, geboeid naar Jerusalem te brengen, opdat zij gestraft zouden worden.
6 ਕਿਨ੍ਤੁ ਗੱਛਨ੍ ਤੰਨਗਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਦਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਪ੍ਰਹਰਵੇਲਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਮ੍ ਅਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਗਗਣਾੰਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਮਹਤੀ ਦੀਪ੍ਤਿ ਰ੍ਮਮ ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵਤੀ|
Het geschiedde nu, toen ik op reis was en Damaskus naderde, omtrent den middag, dat mij plotseling een groot licht van den hemel omstraalde;
7 ਤਤੋ ਮਯਿ ਭੂਮੌ ਪਤਿਤੇ ਸਤਿ, ਹੇ ਸ਼ੌਲ ਹੇ ਸ਼ੌਲ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਤਾਡਯਸਿ? ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਭਾਸ਼਼ਿਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਏਕੋ ਰਵੋਪਿ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਃ|
en ik viel op den grond en hoorde een stem tot mij zeggen: Saul, Saul! wat vervolgt gij Mij?
8 ਤਦਾਹੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਕੋ ਭਵਾਨ੍? ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਵਾਦੀਤ੍ ਯੰ ਤ੍ਵੰ ਤਾਡਯਸਿ ਸ ਨਾਸਰਤੀਯੋ ਯੀਸ਼ੁਰਹੰ|
en ik antwoordde: Wie zijt Gij, Heere? en Hij zeide tot mij: Ik ben Jezus de Nazarener, dien gij vervolgt!
9 ਮਮ ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਂ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭਿਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੰ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਤੇ ਨਾਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ|
Zij nu die met mij waren zagen wel het licht, maar de stem van Hem die tot mij sprak, hoorden zij niet.
10 ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨਹੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਤਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰਕਥਯਤ੍, ਉੱਥਾਯ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਯਾਹਿ ਤ੍ਵਯਾ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਨਿਰੂਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਤ੍ਵੰ ਜ੍ਞਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਸੇ|
En ik zeide: Wat zal ik doen, Heere? En de Heere zeide tot mij: Sta op, ga naar Damaskus! en daar zal tot u gesproken worden van al wat u bevolen is te doen.
11 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯਾਃ ਖਰਤਰਦੀਪ੍ਤੇਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਙ੍ਗਿਗਣੇਨ ਧ੍ਰੁʼਤਹਸ੍ਤਃ ਸਨ੍ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਵ੍ਰਜਿਤਵਾਨ੍|
En alzoo ik door den glans van dat licht niet zien kon, werd ik bij de hand geleid door mijn metgezellen en kwam naar Damaskus.
12 ਤੰਨਗਰਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਮਾਨ੍ਯੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਭਕ੍ਤਸ਼੍ਚ ਹਨਾਨੀਯਨਾਮਾ ਮਾਨਵ ਏਕੋ
En een zekere Ananias, een godvruchtig man naar de wet, die een goed getuigenis had bij de aldaar wonende Joden,
13 ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਃ ਸ਼ੌਲ ਸੁਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡੇ(ਅ)ਹੰ ਸਮ੍ਯਕ੍ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
kwam tot mij en zeide, toen hij bij mij stond: Saul, broeder! word ziende! — En in dat zelfde oogenblik zag ik hem aan.
14 ਤਤਃ ਸ ਮਹ੍ਯੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਥਾ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਪ੍ਰਾਯੰ ਵੇਤ੍ਸਿ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ੁੱਧਸੱਤ੍ਵਜਨਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੀਮੁਖਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਸ਼਼ਿ ਤੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਮਨੋਨੀਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨੰ|
En hij zeide: De God onzer vaderen heeft u verkozen om zijn wil te weten, en den Rechtvaardige te zien, en een stem te hooren uit zijn mond;
15 ਯਤੋ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਅਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਰਸ਼੍ਰੌਸ਼਼ੀਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਤ੍ਵੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
want gij zult voor Hem getuige zijn bij alle menschen van hetgeen gij gezien en gehoord hebt;
16 ਅਤਏਵ ਕੁਤੋ ਵਿਲਮ੍ਬਸੇ? ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯ ਨਿਜਪਾਪਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਾਰ੍ਥੰ ਮੱਜਨਾਯ ਸਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ|
en nu, wat vertoeft gij? sta op, laat u doopen en uw zonden afwasschen, onder aanroeping van zijn Naam!
17 ਤਤਃ ਪਰੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਏਕਦਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਭਿਭੂਤਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਭੂੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਨ੍,
Het geschiedde nu, toen ik teruggekeerd was naar Jerusalem en ik in den tempel bad, dat ik in een verrukking van zinnen geraakte,
18 ਤ੍ਵੰ ਤ੍ਵਰਯਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼੍ਠਸ੍ਵ ਯਤੋ ਲੋਕਾਮਯਿ ਤਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੰ ਤਸ੍ਯੇਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੌਸ਼਼ਮ੍|
en dat ik Hem zag, en Hij tot mij zeide: Spoed u en ga haastig uit Jerusalem, want zij zullen uw getuigenis aangaande Mij niet aannemen!
19 ਤਤੋਹੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦਿਸ਼਼ਮ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪ੍ਰਤਿਭਜਨਭਵਨੰ ਤ੍ਵਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਬੱਧ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍,
En ik zeide; Heere! zij zelven weten dat ik in de gevangenis wierp, en in de synagoge geeselde degenen die in u geloofden,
20 ਤਥਾ ਤਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਪਾਤਨਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਵਿਨਾਸ਼ੰ ਸੰਮਨ੍ਯ ਸੰਨਿਧੌ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਹਨ੍ਤ੍ਰੁʼਲੋਕਾਨਾਂ ਵਾਸਾਂਸਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਏਤਤ੍ ਤੇ ਵਿਦੁਃ|
en dat ik zelf er bijstond toen het bloed van uw getuige Stefanus werd vergoten, en er welbehagen in toonde, en de kleederen bewaarde van zijn moordenaars!
21 ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼੍ਠਸ੍ਵ ਤ੍ਵਾਂ ਦੂਰਸ੍ਥਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯੇ|
En Hij zeide tot mij: Ga heen, want Ik zal u verre weg tot de heidenen zenden!
22 ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਏਤਾਵਤ੍ਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ ਤਦੀਯਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰਕਥਯਨ੍, ਏਨੰ ਭੂਮਣ੍ਡਲਾਦ੍ ਦੂਰੀਕੁਰੁਤ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਜਨਸ੍ਯ ਜੀਵਨੰ ਨੋਚਿਤਮ੍|
Zij hoorden dan Paulus tot dit woord toe; en zij verhieven hun stem, zeggende: Weg van de aarde met zoo een! hij mag niet blijven leven!
23 ਇਤ੍ਯੁੱਚੈਃ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਵਸਨਾਨਿ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਗਗਣੰ ਪ੍ਰਤਿ ਧੂਲੀਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍
En alzoo zij schreeuwden en de kleederen van zich smeten en stof in de lucht wierpen,
24 ਤਤਃ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪੌਲੰ ਦੁਰ੍ਗਾਭ੍ਯਨ੍ਤਰ ਨੇਤੁੰ ਸਮਾਦਿਸ਼ਤ੍| ਏਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਃ ਕਿੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਏਤਾਵਦੁੱਚੈਃਸ੍ਵਰਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍, ਏਤਦ੍ ਵੇੱਤੁੰ ਤੰ ਕਸ਼ਯਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਦਿਸ਼ਤ੍|
gebood de overste om hem naar het kasteel te voeren, en zeide dat hij door geeselen moest onderzocht worden, opdat hij zou weten om welke reden zij zoo tegen hem riepen.
25 ਪਦਾਤਯਸ਼੍ਚਰ੍ੰਮਨਿਰ੍ੰਮਿਤਰੱਜੁਭਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਬਨ੍ਧਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮੁਦ੍ਯਤਾਸ੍ਤਾਸ੍ਤਦਾਨੀਂ ਪੌਲਃ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਿਤੰ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾਯਾਮ੍ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਯਾਂ ਕਿੰ ਰੋਮਿਲੋਕੰ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਧਿਕਾਰੋਸ੍ਤਿ?
Toen zij hem nu vastgebonden hadden met koorden, zeide Paulus tot den hoofdman die daar stond: Is het u geoorloofd iemand te geeselen die Romein is en niet veroordeeld?
26 ਏਨਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮਵਦਤ੍ ਸ ਰੋਮਿਲੋਕ ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾਵਧਾਨਃ ਸਨ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰੁ|
Toen de hoofdman dit hoorde, ging hij naar den overste om hem dit te boodschappen, en zeide: Wat gaat gij doen? deze mensch is toch een Romein!
27 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਤਮਪ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਰੋਮਿਲੋਕਃ? ਇਤਿ ਮਾਂ ਬ੍ਰੂਹਿ| ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਸਤ੍ਯਮ੍|
De overste dan kwam bij hem en zeide: Zeg mij, zijt gij een Romein? En hij zeide: Ja!
28 ਤਤਃ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਬਹੁਦ੍ਰਵਿਣੰ ਦੱਤ੍ਵਾਹੰ ਤਤ੍ ਪੌਰਸਖ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍; ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੌਲਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਜਨੁਨਾ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|
En de overste antwoordde: Ik heb voor een groot kapitaal dit burgerrecht gekocht! — Maar ik— zeide Paulus— ben Romein van geboorte!
29 ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਯੇ ਪ੍ਰਹਾਰੇਣ ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਸਮੁਦ੍ਯਤਾ ਆਸਨ੍ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤ; ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤੰ ਰੋਮਿਲੋਕੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਸ੍ਵਯੰ ਯਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਬਨ੍ਧਨਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਬਿਭੇਤ੍|
Terstond lieten zij, die hem pijnigen zouden, van hem af; en de overste vreesde ook toen hij vernam dat hij Romein was en dat hij hem had gebonden.
30 ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਪੌਲੰ ਕੁਤੋ(ਅ)ਪਵਦਨ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਨ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਪੌਲੰ ਬਨ੍ਧਨਾਤ੍ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨ੍ ਮਹਾਸਭਾਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਪੌਲਮ੍ ਅਵਰੋਹ੍ਯ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|
Des anderen daags nu, daar hij nauwkeurig wilde weten waarvan hij door de Joden beschuldigd werd, liet hij hem de boeien afdoen en gebood dat de overpriesters en de geheele Raad zouden samenkomen; en hij bracht Paulus naar beneden en stelde hem voor hen.
