ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ 12
1 ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਹੇਰੋਦ੍ਰਾਜੋ ਮਣ੍ਡਲ੍ਯਾਃ ਕਿਯੱਜਨੇਭ੍ਯੋ ਦੁਃਖੰ ਦਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਭਤ੍|
Y EN el mismo tiempo el rey Herodes echó mano á maltratar algunos de la iglesia.
2 ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯੋਹਨਃ ਸੋਦਰੰ ਯਾਕੂਬੰ ਕਰਵਾਲਾਘਾਤੇਨ੍ ਹਤਵਾਨ੍|
Y mató á cuchillo á Jacobo, hermano de Juan.
3 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਾ ਅਭਵਨ੍ ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਸ ਪਿਤਰਮਪਿ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਗਤਵਾਨ੍|
Y viendo que había agradado á los Judíos, pasó adelante para prender también á Pedro. Eran entonces los días de los ázimos.
4 ਤਦਾ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਸਵਸਮਯ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਟਤ੍; ਅਤ ਉਤ੍ਸਵੇ ਗਤੇ ਸਤਿ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਤੰ ਬਹਿਰਾਨੇੱਯਾਮੀਤਿ ਮਨਸਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਸ ਤੰ ਧਾਰਯਿਤ੍ਵਾ ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਣਾਰ੍ਥਮ੍ ਯੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕਸੰਘੇ ਚਤ੍ਵਾਰੋ ਜਨਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਤੁਰ੍ਣਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਸੰਘਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਤੰ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਕਾਰਾਯਾਂ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|
Y habiéndole preso, púsole en la cárcel, entregándole á cuatro cuaterniones de soldados que le guardasen; queriendo sacarle al pueblo después de la Pascua.
5 ਕਿਨ੍ਤੁੰ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਕਾਰਾਸ੍ਥਿਤਿਕਾਰਣਾਤ੍ ਮਣ੍ਡਲ੍ਯਾ ਲੋਕਾ ਅਵਿਸ਼੍ਰਾਮਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ|
Así que, Pedro era guardado en la cárcel; y la iglesia hacía sin cesar oración á Dios por él.
6 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਹੇਰੋਦਿ ਤੰ ਬਹਿਰਾਨਾਯਿਤੁੰ ਉਦ੍ਯਤੇ ਸਤਿ ਤਸ੍ਯਾਂ ਰਾਤ੍ਰੌ ਪਿਤਰੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਦ੍ਵਯਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਦ੍ਵਯੇਨ ਬੱਧ੍ਵਃ ਸਨ੍ ਨਿਦ੍ਰਿਤ ਆਸੀਤ੍, ਦੌਵਾਰਿਕਾਸ਼੍ਚ ਕਾਰਾਯਾਃ ਸੰਮੁਖੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਦ੍ਵਾਰਮ੍ ਅਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ੁਃ|
Y cuando Herodes le había de sacar, aquella misma noche estaba Pedro durmiendo entre dos soldados, preso con dos cadenas, y los guardas delante de la puerta, que guardaban la cárcel.
7 ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਕਾਰਾ ਦੀਪ੍ਤਿਮਤੀ ਜਾਤਾ; ਤਤਃ ਸ ਦੂਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਕੁਕ੍ਸ਼਼ਾਵਾਵਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਜਾਗਰਯਿਤ੍ਵਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਤੂਰ੍ਣਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤਸ੍ਥਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਦ੍ਵਯੰ ਗਲਤ੍ ਪਤਿਤੰ|
Y he aquí, el ángel del Señor sobrevino, y una luz resplandeció en la cárcel; é hiriendo á Pedro en el lado, le despertó, diciendo: Levántate prestamente. Y las cadenas se le cayeron de las manos.
8 ਸ ਦੂਤਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਬੱਧਕਟਿਃ ਸਨ੍ ਪਾਦਯੋਃ ਪਾਦੁਕੇ ਅਰ੍ਪਯ; ਤੇਨ ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਤਿ ਦੂਤਸ੍ਤਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਗਾਤ੍ਰੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਗਾਤ੍ਰੇ ਨਿਧਾਯ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਹਿ|
Y le dijo el ángel: Cíñete, y átate tus sandalias. Y lo hizo así. Y le dijo: Rodéate tu ropa, y sígueme.
9 ਤਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਨ ਬਹਿਰਗੱਛਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੂਤੇਨ ਕਰ੍ੰਮੈਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਮਿਤਿ ਸਤ੍ਯਮਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਪ੍ਨਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਜ੍ਞਾਤਵਾਨ੍|
Y saliendo, le seguía; y no sabía que era verdad lo que hacía el ángel, mas pensaba que veía visión.
10 ਇੱਥੰ ਤੌ ਪ੍ਰਥਮਾਂ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਞ੍ਚ ਕਾਰਾਂ ਲਙ੍ਘਿਤ੍ਵਾ ਯੇਨ ਲੌਹਨਿਰ੍ੰਮਿਤਦ੍ਵਾਰੇਣ ਨਗਰੰ ਗਮ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਤਾਂ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਕਵਾਟੰ ਸ੍ਵਯੰ ਮੁਕ੍ਤਮਭਵਤ੍ ਤਤਸ੍ਤੌ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਭੂਤ੍ਵਾ ਮਾਰ੍ਗੈਕਸ੍ਯ ਸੀਮਾਂ ਯਾਵਦ੍ ਗਤੌ; ਤਤੋ(ਅ)ਕਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਦੂਤਃ ਪਿਤਰੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍|
Y como pasaron la primera y la segunda guardia, vinieron á la puerta de hierro que va á la ciudad, la cual se les abrió de suyo: y salidos, pasaron una calle; y luego el ángel se apartó de él.
11 ਤਦਾ ਸ ਚੇਤਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਨਿਜਦੂਤੰ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਹੇਰੋਦੋ ਹਸ੍ਤਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਸ਼ਾਯਾਸ਼੍ਚ ਮਾਂ ਸਮੁੱਧ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਨਿਸ਼੍ਚਯੰ ਜ੍ਞਾਤਵਾਨ੍|
Entonces Pedro, volviendo en sí, dijo: Ahora entiendo verdaderamente que el Señor ha enviado su ángel, y me ha librado de la mano de Herodes, y de todo el pueblo de los Judíos que me esperaba.
12 ਸ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਮਾਰ੍ਕਨਾਮ੍ਰਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤਸ੍ਯ ਯੋਹਨੋ ਮਾਤੁ ਰ੍ਮਰਿਯਮੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਬਹਵਃ ਸਮ੍ਭੂਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਗਤਃ|
Y habiendo considerado [esto], llegó á casa de María la madre de Juan, el que tenía por sobrenombre Marcos, donde muchos estaban juntos orando.
13 ਪਿਤਰੇਣ ਬਹਿਰ੍ਦ੍ਵਾਰ ਆਹਤੇ ਸਤਿ ਰੋਦਾਨਾਮਾ ਬਾਲਿਕਾ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਗਤਾ|
Y tocando Pedro á la puerta del patio, salió una muchacha, para escuchar, llamada Rhode:
14 ਤਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਸ੍ਵਰੰ ਸ਼੍ਰੁਵਾ ਸਾ ਹਰ੍ਸ਼਼ਯੁਕ੍ਤਾ ਸਤੀ ਦ੍ਵਾਰੰ ਨ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪਿਤਰੋ ਦ੍ਵਾਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੀਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਵਕ੍ਤੁਮ੍ ਅਭ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਗਤਵਤੀ|
La cual como conoció la voz de Pedro, de gozo no abrió el postigo, sino corriendo adentro, dió nueva de que Pedro estaba al postigo.
15 ਤੇ ਪ੍ਰਾਵੋਚਨ੍ ਤ੍ਵਮੁਨ੍ਮੱਤਾ ਜਾਤਾਸਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾ ਮੁਹੁਰ੍ਮੁਹੁਰੁਕ੍ਤਵਤੀ ਸਤ੍ਯਮੇਵੈਤਤ੍|
Y ellos le dijeron: Estás loca. Mas ella afirmaba que así era. Entonces ellos decían: Su ángel es.
16 ਤਦਾ ਤੇ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਦੂਤੋ ਭਵੇਤ੍|
Mas Pedro perseveraba en llamar: y cuando abrieron, viéronle, y se espantaron.
17 ਪਿਤਰੋ ਦ੍ਵਾਰਮਾਹਤਵਾਨ੍ ਏਤਸ੍ਮਿੰਨਨ੍ਤਰੇ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪਿਤਰੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
Mas él haciéndoles con la mano señal de que callasen, les contó cómo el Señor le había sacado de la cárcel. Y dijo: Haced saber esto á Jacobo y á los hermanos. Y salió, y partió á otro lugar.
18 ਤਤਃ ਪਿਤਰੋ ਨਿਃਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਹਸ੍ਤੇਨ ਸਙ੍ਕੇਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਯੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਤੰ ਕਾਰਾਯਾ ਉੱਧ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਨੀਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਤਾਨਜ੍ਞਾਪਯਤ੍, ਯੂਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯਾਕੁਬੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਞ੍ਚ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮੇਤਾਂ ਵਦਤੇਤ੍ਯੁਕ੍ਤਾ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
Luego que fué de día, hubo no poco alboroto entre los soldados sobre qué se había hecho de Pedro.
19 ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਪਿਤਰਃ ਕ੍ਵ ਗਤ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਮਹਾਨ੍ ਕਲਹੋ ਜਾਤਃ|
Mas Herodes, como le buscó y no le halló, hecha inquisición de los guardas, los mandó llevar. Después descendiendo de Judea á Cesarea, se quedó [allí].
20 ਹੇਰੋਦ੍ ਬਹੁ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯੋੱਦੇਸ਼ੇ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਸੰਪ੍ਰੁʼੱਛ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
Y Herodes estaba enojado contra los de Tiro y los de Sidón: mas ellos vinieron concordes á él, y sobornado Blasto, que era el camarero del rey, pedían paz; porque las tierras de ellos eran abastecidas por las del rey.
21 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਯਿਹੂਦੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰਾਵਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
Y un día señalado, Herodes vestido de ropa real, se sentó en el tribunal, y arengóles.
22 ਸੋਰਸੀਦੋਨਦੇਸ਼ਯੋ ਰ੍ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਹੇਰੋਦਿ ਯੁਯੁਤ੍ਸੌ ਸਤਿ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਲ੍ਵਾਸ੍ਤਨਾਮਾਨੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਗ੍ਰੁʼਹਾਧੀਸ਼ੰ ਸਹਾਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਹੇਰੋਦਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸਨ੍ਧਿੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਞੋ ਦੇਸ਼ੇਨ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਭਰਣਮ੍ ਅਭਵਤ੍ਂ
Y el pueblo aclamaba: Voz de Dios, y no de hombre.
23 ਅਤਃ ਕੁਤ੍ਰਚਿਨ੍ ਨਿਰੁਪਿਤਦਿਨੇ ਹੇਰੋਦ੍ ਰਾਜਕੀਯੰ ਪਰਿੱਛਦੰ ਪਰਿਧਾਯ ਸਿੰਹਾਸਨੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਥਾਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍|
Y luego el ángel del Señor le hirió, por cuanto no dió la gloria á Dios; y espiró comido de gusanos.
24 ਤਤੋ ਲੋਕਾ ਉੱਚੈਃਕਾਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਏਸ਼਼ ਮਨੁਜਰਵੋ ਨ ਹਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਵਃ|
Mas la palabra del Señor crecía y era multiplicada.
25 ਤਦਾ ਹੇਰੋਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸੰਮਾਨੰ ਨਾਕਰੋਤ੍; ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤੋ ਹਠਾਤ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਾਹਰਤ੍ ਤੇਨੈਵ ਸ ਕੀਟੈਃ ਕ੍ਸ਼਼ੀਣਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਅਜਹਾਤ੍| ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਯ ਪ੍ਰਬਲਾਭਵਤ੍| ਤਤਃ ਪਰੰ ਬਰ੍ਣੱਬਾਸ਼ੌਲੌ ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਤਾਂ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮ੍ਪਾਦਿਤੇ ਸਤਿ ਮਾਰ੍ਕਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਯੋ ਯੋਹਨ੍ ਤੰ ਸਙ੍ਗਿਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰਾਤ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤੌ|
Y Bernabé y Saulo volvieron de Jerusalem cumplido su servicio, tomando también consigo á Juan, el que tenía por sobrenombre Marcos.
