੨ ਕਰਿਨ੍ਥਿਨਃ 2
1 ਅਪਰਞ੍ਚਾਹੰ ਪੁਨਃ ਸ਼ੋਕਾਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸੰਨਿਧਿੰ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਮਨਸਿ ਨਿਰਚੈਸ਼਼ੰ|
So I made up my mind not to make another painful visit to you.
2 ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹੰ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤਾਨ੍ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਯਾ ਯਃ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤੀਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੰ ਵਿਨਾ ਕੇਨਾਪਰੇਣਾਹੰ ਹਰ੍ਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯੇ?
For if I grieve you, who is left to cheer me but those whom I have grieved?
3 ਮਮ ਯੋ ਹਰ੍ਸ਼਼ਃ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਹਰ੍ਸ਼਼ ਏਵੇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਮਯਾਬੋਧਿ; ਅਤਏਵ ਯੈਰਹੰ ਹਰ੍ਸ਼਼ਯਿਤਵ੍ਯਸ੍ਤੈ ਰ੍ਮਦੁਪਸ੍ਥਿਤਿਸਮਯੇ ਯਨ੍ਮਮ ਸ਼ੋਕੋ ਨ ਜਾਯੇਤ ਤਦਰ੍ਥਮੇਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪਤ੍ਰੰ ਮਯਾ ਲਿਖਿਤੰ|
I wrote as I did so that on my arrival I would not be saddened by those who ought to make me rejoice. I had confidence in all of you, that you would share my joy.
4 ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਬਹੁਕ੍ਲੇਸ਼ਸ੍ਯ ਮਨਃਪੀਡਾਯਾਸ਼੍ਚ ਸਮਯੇ(ਅ)ਹੰ ਬਹ੍ਵਸ਼੍ਰੁਪਾਤੇਨ ਪਤ੍ਰਮੇਕੰ ਲਿਖਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ੋਕਾਰ੍ਥੰ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਮਦੀਯਪ੍ਰੇਮਬਾਹੁਲ੍ਯਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਪਨਾਰ੍ਥੰ|
For through many tears I wrote you out of great distress and anguish of heart, not to grieve you but to let you know how much I love you.
5 ਯੇਨਾਹੰ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤੀਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੇਨ ਕੇਵਲਮਹੰ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤੀਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੰਸ਼ਤੋ ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵੇ(ਅ)ਪਿ ਯਤੋ(ਅ)ਹਮਤ੍ਰ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੋਸ਼਼ਮਾਰੋਪਯਿਤੁੰ ਨੇੱਛਾਮਿ|
Now if anyone has caused grief, he has not grieved me but all of you—to some degree, not to overstate it.
6 ਬਹੂਨਾਂ ਯਤ੍ ਤਰ੍ੱਜਨੰ ਤੇਨ ਜਨੇਨਾਲਮ੍ਭਿ ਤਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਚੁਰੰ|
The punishment imposed on him by the majority is sufficient for him.
7 ਅਤਃ ਸ ਦੁਃਖਸਾਗਰੇ ਯੰਨ ਨਿਮੱਜਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸ ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤਵ੍ਯਃ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਿਤਵ੍ਯਸ਼੍ਚ|
So instead, you ought to forgive and comfort him, so that he will not be overwhelmed by excessive sorrow.
8 ਇਤਿ ਹੇਤੋਃ ਪ੍ਰਰ੍ਥਯੇ(ਅ)ਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਯਾ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|
Therefore I urge you to reaffirm your love for him.
9 ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਕਰ੍ੰਮਣਿ ਮਮਾਦੇਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਥ ਨ ਵੇਤਿ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਲਿਖਿਤਵਾਨ੍|
My purpose in writing you was to see if you would stand the test and be obedient in everything.
10 ਯਸ੍ਯ ਯੋ ਦੋਸ਼਼ੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਯ ਸ ਦੋਸ਼਼ੋ ਮਯਾਪਿ ਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤੇ ਯਸ਼੍ਚ ਦੋਸ਼਼ੋ ਮਯਾ ਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤੇ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤੇ|
If you forgive anyone, I also forgive him. And if I have forgiven anything, I have forgiven it in the presence of Christ for your sake,
11 ਸ਼ਯਤਾਨਃ ਕਲ੍ਪਨਾਸ੍ਮਾਭਿਰਜ੍ਞਾਤਾ ਨਹਿ, ਅਤੋ ਵਯੰ ਯਤ੍ ਤੇਨ ਨ ਵਞ੍ਚ੍ਯਾਮਹੇ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਵਧਾਨੈ ਰ੍ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|
in order that Satan should not outwit us. For we are not unaware of his schemes.
12 ਅਪਰਞ੍ਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦਘੋਸ਼਼ਣਾਰ੍ਥੰ ਮਯਿ ਤ੍ਰੋਯਾਨਗਰਮਾਗਤੇ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਰ੍ੰਮਣੇ ਚ ਮਦਰ੍ਥੰ ਦ੍ਵਾਰੇ ਮੁਕ੍ਤੇ
Now when I went to Troas to preach the gospel of Christ and a door stood open for me in the Lord,
13 ਸਤ੍ਯਪਿ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤੁਸ੍ਤੀਤਸ੍ਯਾਵਿਦ੍ਯਮਾਨਤ੍ਵਾਤ੍ ਮਦੀਯਾਤ੍ਮਨਃ ਕਾਪਿ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਰ੍ਨ ਬਭੂਵ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹੰ ਤਾਨ੍ ਵਿਸਰ੍ੱਜਨੰ ਯਾਚਿਤ੍ਵਾ ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਦੇਸ਼ੰ ਗਨ੍ਤੁੰ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਅਕਰਵੰ|
I had no peace in my spirit, because I did not find my brother Titus there. So I said goodbye to them and went on to Macedonia.
14 ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਜਯਿਨਃ ਕਰੋਤਿ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਚਾਸ੍ਮਾਭਿਸ੍ਤਦੀਯਜ੍ਞਾਨਸ੍ਯ ਗਨ੍ਧੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯਃ|
But thanks be to God, who always leads us triumphantly as captives in Christ and through us spreads everywhere the fragrance of the knowledge of Him.
15 ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੇ ਤ੍ਰਾਣੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤੇ ਯੇ ਚ ਵਿਨਾਸ਼ੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੌਗਨ੍ਧ੍ਯੰ ਭਵਾਮਃ|
For we are to God the sweet aroma of Christ among those who are being saved and those who are perishing.
16 ਵਯਮ੍ ਏਕੇਸ਼਼ਾਂ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯਵੇ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਗਨ੍ਧਾ ਅਪਰੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚ ਜੀਵਨਾਯ ਜੀਵਨਗਨ੍ਧਾ ਭਵਾਮਃ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਕਰ੍ੰਮਸਾਧਨੇ ਕਃ ਸਮਰ੍ਥੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ?
To the one, we are an odor of death and demise; to the other, a fragrance that brings life. And who is qualified for such a task?
17 ਅਨ੍ਯੇ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਾ ਮਿਸ਼੍ਰਯਨ੍ਤਿ ਵਯੰ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਤੰਨ ਮਿਸ਼੍ਰਯਨ੍ਤਃ ਸਰਲਭਾਵੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਕਥਾਂ ਭਾਸ਼਼ਾਮਹੇ|
For we are not like so many others, who peddle the word of God for profit. On the contrary, in Christ we speak before God with sincerity, as men sent from God.
