੨ ਕਰਿਨ੍ਥਿਨਃ 12

1 ਆਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਾ ਮਮਾਨੁਪਯੁਕ੍ਤਾ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨਾਦੇਸ਼ਾਨਾਮ੍ ਆਖ੍ਯਾਨੰ ਕਥਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤੇ|

CIERTO no me es conveniente gloriarme; mas vendré á las visiones y á las revelaciones del Señor.

2 ਇਤਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਸ਼ਵਤ੍ਸਰੇਭ੍ਯਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਯਾ ਪਰਿਚਿਤ ਏਕੋ ਜਨਸ੍ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਮਨੀਯਤ, ਸ ਸਸ਼ਰੀਰੇਣ ਨਿਃਸ਼ਰੀਰੇਣ ਵਾ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਮਨੀਯਤ ਤਦਹੰ ਨ ਜਾਨਾਮਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੋ ਜਾਨਾਤਿ|

Conozco á un hombre en Cristo, que hace catorce años (si en el cuerpo, no lo sé; si fuera del cuerpo, no lo sé: Dios [lo] sabe) fué arrebatado hasta el tercer cielo.

3 ਸ ਮਾਨਵਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਨੀਤਃ ਸਨ੍ ਅਕਥ੍ਯਾਨਿ ਮਰ੍ੱਤ੍ਯਵਾਗਤੀਤਾਨਿ ਚ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨ੍|

Y conozco tal hombre, (si en el cuerpo, ó fuera del cuerpo, no lo sé: Dios [lo] sabe, )

4 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਸਸ਼ਰੀਰੋ ਨਿਃਸ਼ਰੀਰੋ ਵਾਸੀਤ੍ ਤਨ੍ਮਯਾ ਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣੈਵ ਜ੍ਞਾਯਤੇ|

Que fué arrebatado al paraíso, donde oyó palabras secretas que el hombre no puede decir.

5 ਤਮਧ੍ਯਹੰ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯੇ ਮਾਮਧਿ ਨਾਨ੍ਯੇਨ ਕੇਨਚਿਦ੍ ਵਿਸ਼਼ਯੇਣ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯੇ ਕੇਵਲੰ ਸ੍ਵਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯੇਨ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯੇ|

De este tal me gloriaré, mas de mí mismo nada me gloriaré, sino en mis flaquezas.

6 ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਆਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਇੱਛੇਯੰ ਤਥਾਪਿ ਨਿਰ੍ੱਬੋਧ ਇਵ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਯਤਃ ਸਤ੍ਯਮੇਵ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕਾ ਮਾਂ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਵਾ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾਂ ਮਨ੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ ਮਾਂ ਯੰਨ ਗਣਯਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥਮਹੰ ਤਤੋ ਵਿਰੰਸ੍ਯਾਮਿ|

Por lo cual si quisiere gloriarme, no seré insensato: porque diré verdad: empero [lo] dejo, porque nadie piense de mí más de lo que en mí ve, ú oye de mí.

7 ਅਪਰਮ੍ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਦਰ੍ਸ਼ਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਤੋ ਯਦਹਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਭਿਮਾਨੀ ਨ ਭਵਾਮਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ਼ਰੀਰਵੇਧਕਮ੍ ਏਕੰ ਸ਼ੂਲੰ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਦਾਯਿ ਤਤ੍ ਮਦੀਯਾਤ੍ਮਾਭਿਮਾਨਨਿਵਾਰਣਾਰ੍ਥੰ ਮਮ ਤਾਡਯਿਤਾ ਸ਼ਯਤਾਨੋ ਦੂਤਃ|

Y porque la grandeza de las revelaciones no me levante descomedidamente, me es dado un aguijón en mi carne, un mensajero de Satanás que me abofetee, para que no me enaltezca sobremanera.

8 ਮੱਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਨੰ ਯਾਚਿਤੁਮਹੰ ਤ੍ਰਿਸ੍ਤਮਧਿ ਪ੍ਰਭੁਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

Por lo cual tres veces he rogado al Señor, que se quite de mí.

9 ਤਤਃ ਸ ਮਾਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਮਮਾਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਤਵ ਸਰ੍ੱਵਸਾਧਕਃ, ਯਤੋ ਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯਾਤ੍ ਮਮ ਸ਼ਕ੍ਤਿਃ ਪੂਰ੍ਣਤਾਂ ਗੱਛਤੀਤਿ| ਅਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰ੍ਯਨ੍ਮਾਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯੇਨ ਮਮ ਸ਼੍ਲਾਘਨੰ ਸੁਖਦੰ|

Y me ha dicho: Bástate mi gracia; porque mi potencia en la flaqueza se perfecciona. Por tanto, de buena gana me gloriaré más bien en mis flaquezas, porque habite en mí la potencia de Cristo.

10 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਹੇਤੋ ਰ੍ਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯਨਿਨ੍ਦਾਦਰਿਦ੍ਰਤਾਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤਾਕਸ਼਼੍ਟਾਦਿਸ਼਼ੁ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ| ਯਦਾਹੰ ਦੁਰ੍ੱਬਲੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਤਦੈਵ ਸਬਲੋ ਭਵਾਮਿ|

Por lo cual me gozo en las flaquezas, en afrentas, en necesidades, en persecuciones, en angustias por Cristo; porque cuando soy flaco, entonces soy poderoso.

11 ਏਤੇਨਾਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਨੇਨਾਹੰ ਨਿਰ੍ੱਬੋਧ ਇਵਾਭਵੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਯ ਕਾਰਣੰ ਯਤੋ ਮਮ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਵ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਾਸੀਤ੍| ਯਦ੍ਯਪ੍ਯਮ੍ ਅਗਣ੍ਯੋ ਭਵੇਯੰ ਤਥਾਪਿ ਮੁਖ੍ਯਤਮੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੇਭ੍ਯਃ ਕੇਨਾਪਿ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਨਾਹੰ ਨ੍ਯੂਨੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|

Heme hecho un necio en gloriarme: vosotros me constreñisteis; pues yo había de ser alabado de vosotros: porque en nada he sido menos que los sumos apóstoles, aunque soy nada.

12 ਸਰ੍ੱਵਥਾਦ੍ਭੁਤਕ੍ਰਿਯਾਸ਼ਕ੍ਤਿਲਕ੍ਸ਼਼ਣੈਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਸ੍ਯ ਚਿਹ੍ਨਾਨਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਸਧੈਰ੍ੱਯੰ ਮਯਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਾਨਿ|

Con todo esto, las señales de apóstol han sido hechas entre vosotros en toda paciencia, en señales, y en prodigios, y en maravillas.

13 ਮਮ ਪਾਲਨਾਰ੍ਥੰ ਯੂਯੰ ਮਯਾ ਭਾਰਾਕ੍ਰਾਨ੍ਤਾ ਨਾਭਵਤੈਤਦ੍ ਏਕੰ ਨ੍ਯੂਨਤ੍ਵੰ ਵਿਨਾਪਰਾਭ੍ਯਃ ਸਮਿਤਿਭ੍ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਨ੍ਯੂਨਤ੍ਵੰ ਜਾਤੰ? ਅਨੇਨ ਮਮ ਦੋਸ਼਼ੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੰ|

Porque ¿qué hay en que habéis sido menos que las otras iglesias, sino en que yo mismo no os he sido carga? Perdonadme esta injuria.

14 ਪਸ਼੍ਯਤ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਵਾਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੰ ਗਨ੍ਤੁਮੁਦ੍ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਤਤ੍ਰਾਪ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਭਾਰਾਕ੍ਰਾਨ੍ਤਾਨ੍ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮ੍ਪੱਤਿਮਹੰ ਨ ਮ੍ਰੁʼਗਯੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨੇਵ, ਯਤਃ ਪਿਤ੍ਰੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਂ ਧਨਸਞ੍ਚਯੋ(ਅ)ਨੁਪਯੁਕ੍ਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪਿਤ੍ਰੋ ਰ੍ਧਨਸਞ੍ਚਯ ਉਪਯੁਕ੍ਤਃ|

He aquí estoy aparejado para ir á vosotros la tercera vez, y no os seré gravoso; porque no busco vuestras cosas, sino á vosotros: porque no han de atesorar los hijos para los padres, sino los padres para los hijos.

15 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਬਹੁ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੋ(ਅ)ਪ੍ਯਹੰ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤੋ(ਅ)ਲ੍ਪੰ ਪ੍ਰਮ ਲਭੇ ਤਥਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਾਣਰਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਸਾਨਨ੍ਦੰ ਬਹੁ ਵ੍ਯਯੰ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਯਯਞ੍ਚ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

Empero yo de muy buena gana despenderé y seré despendido por vuestras almas, aunque amándoos más, sea amado menos.

16 ਯੂਯੰ ਮਯਾ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨ ਭਾਰਾਕ੍ਰਾਨ੍ਤਾ ਇਤਿ ਸਤ੍ਯੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਧੂਰ੍ੱਤਃ ਸਨ੍ ਛਲੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਞ੍ਚਿਤਵਾਨ੍ ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਕੇਨਚਿਦ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ?

Mas sea así, yo no os he agravado: sino que, como soy astuto, os he tomado por engaño.

17 ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੰ ਮਯਾ ਯੇ ਲੋਕਾਃ ਪ੍ਰਹਿਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੇਨ ਕਿੰ ਮਮ ਕੋ(ਅ)ਪ੍ਯਰ੍ਥਲਾਭੋ ਜਾਤਃ?

¿Acaso os he engañado por alguno de los que he enviado á vosotros?

18 ਅਹੰ ਤੀਤੰ ਵਿਨੀਯ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭ੍ਰਾਤਰਮੇਕੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤਸ੍ਤੀਤੇਨ ਕਿਮ੍ ਅਰ੍ਥੋ ਲਬ੍ਧਃ? ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਭਾਵ ਏਕਸ੍ਯ ਪਦਚਿਹ੍ਨੇਸ਼਼ੁ ਚਾਵਾਂ ਕਿੰ ਨ ਚਰਿਤਵਨ੍ਤੌ?

Rogué á Tito, y envié con él al hermano. ¿Os engañó quizá Tito? ¿no hemos procedido con el mismo espíritu [y] por las mismas pisadas?

19 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ ਵਯੰ ਪੁਨ ਰ੍ਦੋਸ਼਼ਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਕਥਾਂ ਕਥਯਾਮ ਇਤਿ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ? ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਰ੍ਥੰ ਵਯਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਥਯਾਮਃ|

¿Pensáis aún que nos excusamos con vosotros? Delante de Dios en Cristo hablamos: mas todo, muy amados, por vuestra edificación.

20 ਅਹੰ ਯਦਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਤਦਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨ੍ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨੇੱਛਾਮਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨ੍ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਯੂਯਮਪਿ ਮਾਂ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨੇੱਛਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਵਿਵਾਦ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾ ਕ੍ਰੋਧੋ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤਾ ਪਰਾਪਵਾਦਃ ਕਰ੍ਣੇਜਪਨੰ ਦਰ੍ਪਃ ਕਲਹਸ਼੍ਚੈਤੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ;

Porque temo que cuando llegare, no os halle tales como quiero, y yo sea hallado de vosotros cual no queréis; que [haya] entre vosotros contiendas, envidias, iras, disensiones, detracciones, murmuraciones, elaciones, bandos:

21 ਤੇਨਾਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੰ ਪੁਨਰਾਗਤ੍ਯ ਮਦੀਯੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨਮਯਿਸ਼਼੍ਯੇ, ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਕ੍ਰੁʼਤਪਾਪਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਸ੍ਵੀਯਾਸ਼ੁਚਿਤਾਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨਲਮ੍ਪਟਤਾਚਰਣਾਦ੍ ਅਨੁਤਾਪਮ੍ ਅਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਚ ਤਾਨਧਿ ਮਮ ਸ਼ੋਕੋ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤ ਇਤਿ ਬਿਭੇਮਿ|

Que cuando volviere, me humille Dios entre vosotros, y haya de llorar por muchos de los que antes habrán pecado, y no se han arrepentido de la inmundicia y fornicación y deshonestidad que han cometido.