< ੧ ਪਿਤਰਃ 4 >

1 ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ਼ਰੀਰਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਅਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸ਼ਰੀਰਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਯੋ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਸ ਪਾਪਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤ
Weil nun Christus im Fleisch für uns gelitten hat, so wappnet euch auch mit demselben Sinn; denn wer am Fleisch leidet, der hört auf von Sünden,
2 ਇਤਿਭਾਵੇਨ ਯੂਯਮਪਿ ਸੁਸੱਜੀਭੂਯ ਦੇਹਵਾਸਸ੍ਯਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟੰ ਸਮਯੰ ਪੁਨਰ੍ਮਾਨਵਾਨਾਮ੍ ਇੱਛਾਸਾਧਨਾਰ੍ਥੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇੱਛਾਸਾਧਨਾਰ੍ਥੰ ਯਾਪਯਤ|
daß er hinfort die noch übrige Zeit im Fleisch nicht der Menschen Lüsten, sondern dem Willen Gottes lebe.
3 ਆਯੁਸ਼਼ੋ ਯਃ ਸਮਯੋ ਵ੍ਯਤੀਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਦੇਵਪੂਜਕਾਨਾਮ੍ ਇੱਛਾਸਾਧਨੰ ਕਾਮਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਮਦ੍ਯਪਾਨਰਙ੍ਗਰਸਮੱਤਤਾਘ੍ਰੁʼਣਾਰ੍ਹਦੇਵਪੂਜਾਚਰਣਞ੍ਚਾਕਾਰਿ ਤੇਨ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ|
Denn es ist genug, daß wir die vergangene Zeit des Lebens zugebracht haben nach heidnischem Willen, da wir wandelten in Unzucht, Lüsten, Trunkenheit, Fresserei, Sauferei und greulichen Abgöttereien.
4 ਯੂਯੰ ਤੈਃ ਸਹ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਨਾਸ਼ਪਙ੍ਕੇ ਮੱਜਿਤੁੰ ਨ ਧਾਵਥ, ਇਤ੍ਯਨੇਨਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ|
Das befremdet sie, daß ihr nicht mit ihnen laufet in dasselbe wüste, unordentliche Wesen, und sie lästern;
5 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜੀਵਤਾਂ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਞ੍ਚ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮੈ ਤੈਰੁੱਤਰੰ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
aber sie werden Rechenschaft geben dem, der bereit ist, zu richten die Lebendigen und die Toten.
6 ਯਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੇ ਮ੍ਰੁʼਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਯਤ੍ ਮਾਨਵੋੱਦੇਸ਼੍ਯਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਵਿਚਾਰਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੋੱਦੇਸ਼੍ਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਿਕਜੀਵਨੰ ਭਵਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪਿ ਸੰਨਿਧੌ ਸੁਸਮਾਚਾਰਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
Denn dazu ist auch den Toten das Evangelium verkündigt, auf daß sie gerichtet werden nach dem Menschen am Fleisch, aber im Geist Gott leben.
7 ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਸੁਬੁੱਧਯਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਰ੍ਥੰ ਜਾਗ੍ਰਤਸ਼੍ਚ ਭਵਤ|
Es ist aber nahe gekommen das Ende aller Dinge.
8 ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਗਾਢੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁਤ, ਯਤਃ, ਪਾਪਾਨਾਮਪਿ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨੈਵਾੱਛਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
So seid nun mäßig und nüchtern zum Gebet. Vor allen Dingen aber habt untereinander eine inbrünstige Liebe; denn die Liebe deckt auch der Sünden Menge.
9 ਕਾਤਰੋਕ੍ਤਿੰ ਵਿਨਾ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਆਤਿਥ੍ਯੰ ਕ੍ਰੁʼਰੁਤ|
Seid gastfrei untereinander ohne Murren.
10 ਯੇਨ ਯੋ ਵਰੋ ਲਬ੍ਧਸ੍ਤੇਨੈਵ ਸ ਪਰਮ੍ ਉਪਕਰੋਤ੍ਰੁʼ, ਇੱਥੰ ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਬਹੁਵਿਧਪ੍ਰਸਾਦਸ੍ਯੋੱਤਮਾ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਧਿਪਾ ਭਵਤ|
Und dienet einander, ein jeglicher mit der Gabe, die er empfangen hat, als die guten Haushalter der mancherlei Gnade Gottes:
11 ਯੋ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥਯਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਮਿਵ ਕਥਯਤੁ ਯਸ਼੍ਚ ਪਰਮ੍ ਉਪਕਰੋਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਦੱਤਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਾਦਿਵੋਪਕਰੋਤੁ| ਸਰ੍ੱਵਵਿਸ਼਼ਯੇ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤਾਂ ਤਸ੍ਯੈਵ ਗੌਰਵੰ ਪਰਾਕ੍ਰਮਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ| (aiōn g165)
so jemand redet, daß er's rede als Gottes Wort; so jemand ein Amt hat, daß er's tue als aus dem Vermögen, das Gott darreicht, auf daß in allen Dingen Gott gepriesen werde durch Jesum Christum, welchem sei Ehre und Gewalt von Ewigkeit zu Ewigkeit! Amen. (aiōn g165)
12 ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਯਸ੍ਤਾਪੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਵਰ੍ੱਤਤੇ ਤਮ੍ ਅਸਮ੍ਭਵਘਟਿਤੰ ਮਤ੍ਵਾ ਨਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਜਾਨੀਤ,
Ihr Lieben, lasset euch die Hitze, so euch begegnet, nicht befremden (die euch widerfährt, daß ihr versucht werdet), als widerführe euch etwas Seltsames;
13 ਕਿਨ੍ਤੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਕ੍ਲੇਸ਼ਾਨਾਂ ਸਹਭਾਗਿਤ੍ਵਾਦ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ ਤੇਨ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਾਪਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇ(ਅ)ਪ੍ਯਾਨਨਨ੍ਦੇਨ ਪ੍ਰਫੁੱਲਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
sondern freuet euch, daß ihr mit Christo leidet, auf daß ihr auch zur Zeit der Offenbarung seiner Herrlichkeit Freude und Wonne haben möget.
14 ਯਦਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮਹੇਤੁਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਨ੍ਦਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਧਨ੍ਯਾ ਯਤੋ ਗੌਰਵਦਾਯਕ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਧਿਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਸ ਨਿਨ੍ਦ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ੍ਯਤੇ|
Selig seid ihr, wenn ihr geschmäht werdet über den Namen Christi; denn der Geist, der ein Geist der Herrlichkeit und Gottes ist, ruht auf euch. Bei ihnen ist er verlästert, aber bei euch ist er gepriesen.
15 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਹਨ੍ਤਾ ਵਾ ਚੈਰੋ ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕ੍ਰੁʼਦ੍ ਵਾ ਪਰਾਧਿਕਾਰਚਰ੍ੱਚਕ ਇਵ ਦਣ੍ਡੰ ਨ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤਾਂ|
Niemand aber unter euch leide als ein Mörder oder Dieb oder Übeltäter oder der in ein fremdes Amt greift.
16 ਯਦਿ ਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੀਯਾਨ ਇਵ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਨ ਲੱਜਮਾਨਸ੍ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਤੁ|
Leidet er aber als ein Christ, so schäme er sich nicht; er ehre aber Gott in solchem Fall.
17 ਯਤੋ ਵਿਚਾਰਸ੍ਯਾਰਮ੍ਭਸਮਯੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਯੁਜ੍ਯਤੇ ਯਦਿ ਚਾਸ੍ਮਤ੍ਸ੍ਵਾਰਭਤੇ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੀਯਸੁਸੰਵਾਦਾਗ੍ਰਾਹਿਣਾਂ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਸ਼ਾ ਕਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
Denn es ist Zeit, daß anfange das Gericht an dem Hause Gottes. So aber zuerst an uns, was will's für ein Ende werden mit denen, die dem Evangelium nicht glauben?
18 ਧਾਰ੍ੰਮਿਕੇਨਾਪਿ ਚੇਤ੍ ਤ੍ਰਾਣਮ੍ ਅਤਿਕ੍ਰੁʼੱਛ੍ਰੇਣ ਗਮ੍ਯਤੇ| ਤਰ੍ਹ੍ਯਧਾਰ੍ੰਮਿਕਪਾਪਿਭ੍ਯਾਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਃ ਕੁਤ੍ਰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
Und so der Gerechte kaum erhalten wird, wo will der Gottlose und Sünder erscheinen?
19 ਅਤ ਈਸ਼੍ਵਰੇੱਛਾਤੋ ਯੇ ਦੁਃਖੰ ਭੁਞ੍ਜਤੇ ਤੇ ਸਦਾਚਾਰੇਣ ਸ੍ਵਾਤ੍ਮਾਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਸ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਰੀਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਕਰਾਭ੍ਯਾਂ ਨਿਦਧਤਾਂ|
Darum, welche da leiden nach Gottes Willen, die sollen ihm ihre Seelen befehlen als dem treuen Schöpfer in guten Werken.

< ੧ ਪਿਤਰਃ 4 >