< ੧ ਪਿਤਰਃ 4 >

1 ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ਼ਰੀਰਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਅਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸ਼ਰੀਰਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਯੋ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਸ ਪਾਪਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤ
فَبِمَا أَنَّ الْمَسِيحَ قَدْ تَحَمَّلَ الآلامَ الْجِسْمِيَّةَ لأَجْلِكُمْ، سَلِّحُوا أَنْفُسَكُمْ بِالاسْتِعْدَادِ دَائِماً لِتَحَمُّلِ الآلامِ. فَإِنَّ مَنْ يَتَحَمَّلُ الآلامَ الْجِسْمِيَّةَ، يَكُونُ قَدْ قَاطَعَ الْخَطِيئَةَ.١
2 ਇਤਿਭਾਵੇਨ ਯੂਯਮਪਿ ਸੁਸੱਜੀਭੂਯ ਦੇਹਵਾਸਸ੍ਯਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟੰ ਸਮਯੰ ਪੁਨਰ੍ਮਾਨਵਾਨਾਮ੍ ਇੱਛਾਸਾਧਨਾਰ੍ਥੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇੱਛਾਸਾਧਨਾਰ੍ਥੰ ਯਾਪਯਤ|
وَغَايَتُهُ أَنْ يَعِيشَ بَقِيَّةَ عُمْرِهِ فِي الْجَسَدِ، مُنْقَاداً لَا لِشْهَوَاتِ النَّاسِ، بَلْ لإِرَادَةِ اللهِ.٢
3 ਆਯੁਸ਼਼ੋ ਯਃ ਸਮਯੋ ਵ੍ਯਤੀਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਦੇਵਪੂਜਕਾਨਾਮ੍ ਇੱਛਾਸਾਧਨੰ ਕਾਮਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਮਦ੍ਯਪਾਨਰਙ੍ਗਰਸਮੱਤਤਾਘ੍ਰੁʼਣਾਰ੍ਹਦੇਵਪੂਜਾਚਰਣਞ੍ਚਾਕਾਰਿ ਤੇਨ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ|
كَفَاكُمْ ذَلِكَ الزَّمَانُ الْمَاضِي مِنْ حَيَاتِكُمْ، لِتَكُونُوا قَدْ سَلَكْتُمْ سُلُوكَ الْوَثَنِيِّينَ، حِينَ كُنْتُمْ تَعِيشُونَ فِي الدَّعَارَةِ وَالشَّهْوَاتِ وَإِدْمَانِ الْخَمْرِ، وَحَفَلاتِ السُّكْرِ وَالْعَرْبَدَةِ، وَعِبَادَةِ الأَصْنَامِ الْمُحَرَّمَةِ.٣
4 ਯੂਯੰ ਤੈਃ ਸਹ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਨਾਸ਼ਪਙ੍ਕੇ ਮੱਜਿਤੁੰ ਨ ਧਾਵਥ, ਇਤ੍ਯਨੇਨਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ|
وَرِفَاقُكُمْ فِي تِلْكَ الْعِيشَةِ سَابِقاً يَسْتَغْرِبُونَ أَنَّكُمْ لَا تَرْكُضُونَ مَعَهُمْ إِلَى فَيْضِ هذِهِ الْخَلاعَةِ، وَيُجَرِّحُونَ سُمْعَتَكُمْ.٤
5 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜੀਵਤਾਂ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਞ੍ਚ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮੈ ਤੈਰੁੱਤਰੰ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
لكِنَّهُمْ سَوْفَ يُؤَدُّونَ الْحِسَابَ أَمَامَ الْمُسْتَعِدِّ أَنْ يَدِينَ الأَحْيَاءَ وَالأَمْوَاتَ.٥
6 ਯਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੇ ਮ੍ਰੁʼਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਯਤ੍ ਮਾਨਵੋੱਦੇਸ਼੍ਯਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਵਿਚਾਰਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੋੱਦੇਸ਼੍ਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਿਕਜੀਵਨੰ ਭਵਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪਿ ਸੰਨਿਧੌ ਸੁਸਮਾਚਾਰਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
وَلِهَذَا أُبْلِغَتِ الْبِشَارَةُ إِلَى الأَمْوَاتِ أَيْضاً لِكَيْ يَكُونُوا دَائِماً أَحْيَاءَ بِالرُّوحِ عِنْدَ اللهِ، مَعَ أَنَّ حُكْمَ الْمَوْتِ قَدْ نُفِّذَ بِأَجْسَادِهِمْ، فَمَاتُوا كَغَيْرِهِمْ مِنَ النَّاسِ.٦
7 ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਸੁਬੁੱਧਯਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਰ੍ਥੰ ਜਾਗ੍ਰਤਸ਼੍ਚ ਭਵਤ|
إِنَّ نِهَايَةَ كُلِّ شَيْءٍ قَدْ صَارَتْ قَرِيبَةً. فَتَعَقَّلُوا إِذَنْ، وَكُونُوا مُتَنَبِّهِينَ لِرَفْعِ الصَّلاةِ دَائِماً.٧
8 ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਗਾਢੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁਤ, ਯਤਃ, ਪਾਪਾਨਾਮਪਿ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨੈਵਾੱਛਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
لَكِنَّ أَهَمَّ شَيْءٍ هُوَ أَنْ تُبَادِلُوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً الْمَحَبَّةَ الشَّدِيدَةَ. لأَنَّ الْمَحَبَّةَ تَسْتُرُ إِسَاءَاتٍ كَثِيرَةً.٨
9 ਕਾਤਰੋਕ੍ਤਿੰ ਵਿਨਾ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਆਤਿਥ੍ਯੰ ਕ੍ਰੁʼਰੁਤ|
وَمَارِسُوا الضِّيَافَةَ بَعْضُكُمْ نَحْوَ بَعْضٍ بِلا تَذَمُّرٍ.٩
10 ਯੇਨ ਯੋ ਵਰੋ ਲਬ੍ਧਸ੍ਤੇਨੈਵ ਸ ਪਰਮ੍ ਉਪਕਰੋਤ੍ਰੁʼ, ਇੱਥੰ ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਬਹੁਵਿਧਪ੍ਰਸਾਦਸ੍ਯੋੱਤਮਾ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਧਿਪਾ ਭਵਤ|
وَعَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ أَنْ يَخْدِمَ الآخَرِينَ بِالْمَوْهِبَةِ الَّتِي أَعْطَاهُ اللهُ إِيَّاهَا، بِاعْتِبَارِكُمْ وُكَلاءَ صَالِحِينَ مُؤْتَمَنِينَ عَلَى أَنْوَاعٍ مُتَعَدِّدَةٍ مِنَ الْمَوَاهِبِ الَّتِي يَمْنَحُهَا اللهُ بِالنِّعْمَةِ.١٠
11 ਯੋ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥਯਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਮਿਵ ਕਥਯਤੁ ਯਸ਼੍ਚ ਪਰਮ੍ ਉਪਕਰੋਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਦੱਤਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਾਦਿਵੋਪਕਰੋਤੁ| ਸਰ੍ੱਵਵਿਸ਼਼ਯੇ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤਾਂ ਤਸ੍ਯੈਵ ਗੌਰਵੰ ਪਰਾਕ੍ਰਮਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ| (aiōn g165)
فَمَنْ يَتَكَلَّمُ، عَلَيْهِ أَنْ يَتَكَلَّمَ بِمَا يُوَافِقُ أَقْوَالَ اللهِ؛ وَمَنْ يَخْدِمُ، عَلَيْهِ أَنْ يَخْدِمَ بِمُوجِبِ الْقُوَّةِ الَّتِي يَمْنَحُهَا اللهُ. وَذَلِكَ لِكَيْ يَتَمَجَّدَ اللهُ فِي كُلِّ شَيْءٍ، بِيَسُوعَ الْمَسِيحِ، لَهُ الْمَجْدُ وَالسُّلْطَةُ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ. آمِينَ! (aiōn g165)١١
12 ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਯਸ੍ਤਾਪੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਵਰ੍ੱਤਤੇ ਤਮ੍ ਅਸਮ੍ਭਵਘਟਿਤੰ ਮਤ੍ਵਾ ਨਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਜਾਨੀਤ,
أَيُّهَا الأَحِبَّاءُ، لَا تَسْتَغْرِبُوا نَارَ الاضْطِهَادِ الْمُشْتَعِلَةَ عِنْدَكُمْ لاِخْتِبَارِكُمْ وَكَأَنَّ أَمْراً غَرِيباً قَدْ أَصَابَكُمْ!١٢
13 ਕਿਨ੍ਤੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਕ੍ਲੇਸ਼ਾਨਾਂ ਸਹਭਾਗਿਤ੍ਵਾਦ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ ਤੇਨ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਾਪਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇ(ਅ)ਪ੍ਯਾਨਨਨ੍ਦੇਨ ਪ੍ਰਫੁੱਲਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
وَإِنَّمَا افْرَحُوا: لأَنَّكُمْ كَمَا تُشَارِكُونَ الْمَسِيحَ فِي الآلامِ الآنَ، لابُدَّ أَنْ تَفْرَحُوا بِمُشَارَكَتِهِ فِي الابْتِهَاجِ عِنْدَ ظُهُورِ مَجْدِهِ.١٣
14 ਯਦਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮਹੇਤੁਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਨ੍ਦਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਧਨ੍ਯਾ ਯਤੋ ਗੌਰਵਦਾਯਕ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਧਿਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਸ ਨਿਨ੍ਦ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ੍ਯਤੇ|
فَإِذَا لَحِقَتْكُمُ الإِهَانَةُ لأَنَّكُمْ تَحْمِلُونَ اسْمَ الْمَسِيحِ، فَطُوبَى لَكُمْ! لأَنَّ رُوحَ الْمَجْدِ، أَيْ رُوحَ اللهِ، يَسْتَقِرُّ عَلَيْكُمْ.١٤
15 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਹਨ੍ਤਾ ਵਾ ਚੈਰੋ ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕ੍ਰੁʼਦ੍ ਵਾ ਪਰਾਧਿਕਾਰਚਰ੍ੱਚਕ ਇਵ ਦਣ੍ਡੰ ਨ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤਾਂ|
لَا يَكُنْ بَيْنَكُمْ مَنْ يَتَأَلَّمُ عِقَاباً عَلَى شَرٍّ ارْتَكَبَهُ: كَالْقَتْلِ أَوِ السَّرِقَةِ، أَوْ غَيْرِهِمَا مِنَ الْجَرَائِمِ، أَوِ التَّدَخُّلِ فِي شُؤُونِ الآخَرِينَ.١٥
16 ਯਦਿ ਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੀਯਾਨ ਇਵ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਨ ਲੱਜਮਾਨਸ੍ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਤੁ|
وَلَكِنْ إِنْ تَأَلَّمَ أَحَدُكُمْ لأَنَّهُ «مَسِيحِيٌّ»، فَعَلَيْهِ أَلّا يَخْجَلَ، بَلْ أَنْ يُمَجِّدَ اللهَ لأَجْلِ هَذَا الاِسْمِ!١٦
17 ਯਤੋ ਵਿਚਾਰਸ੍ਯਾਰਮ੍ਭਸਮਯੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਯੁਜ੍ਯਤੇ ਯਦਿ ਚਾਸ੍ਮਤ੍ਸ੍ਵਾਰਭਤੇ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੀਯਸੁਸੰਵਾਦਾਗ੍ਰਾਹਿਣਾਂ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਸ਼ਾ ਕਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
حَقّاً إِنَّ الْوَقْتَ قَدْ حَانَ لِيَبْتَدِئَ الْقَضَاءُ بِأَهْلِ بَيْتِ اللهِ. فَإِنْ كَانَ الْقَضَاءُ يَبْدَأُ بِنَا أَوَّلاً، فَمَا مَصِيرُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِإِنْجِيلِ اللهِ؟١٧
18 ਧਾਰ੍ੰਮਿਕੇਨਾਪਿ ਚੇਤ੍ ਤ੍ਰਾਣਮ੍ ਅਤਿਕ੍ਰੁʼੱਛ੍ਰੇਣ ਗਮ੍ਯਤੇ| ਤਰ੍ਹ੍ਯਧਾਰ੍ੰਮਿਕਪਾਪਿਭ੍ਯਾਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਃ ਕੁਤ੍ਰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
وَإِنْ كَانَ الْبَارُّ يَخْلُصُ بِجَهْدٍ، فَمَاذَا يَحْدُثُ لِلشِّرِّيرِ وَالْخَاطِئِ؟١٨
19 ਅਤ ਈਸ਼੍ਵਰੇੱਛਾਤੋ ਯੇ ਦੁਃਖੰ ਭੁਞ੍ਜਤੇ ਤੇ ਸਦਾਚਾਰੇਣ ਸ੍ਵਾਤ੍ਮਾਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਸ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਰੀਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਕਰਾਭ੍ਯਾਂ ਨਿਦਧਤਾਂ|
إِذَنْ، عَلَى الَّذِينَ يَتَأَلَّمُونَ وَفْقاً لإِرَادَةِ اللهِ، أَنْ يُسَلِّمُوا أَنْفُسَهُمْ لِلْخَالِقِ الأَمِينِ، وَيُوَاظِبُوا عَلَى عَمَلِ الصَّلاحِ!١٩

< ੧ ਪਿਤਰਃ 4 >