੧ ਪਿਤਰਃ 3
1 ਹੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ, ਯੂਯਮਪਿ ਨਿਜਸ੍ਵਾਮਿਨਾਂ ਵਸ਼੍ਯਾ ਭਵਤ ਤਥਾ ਸਤਿ ਯਦਿ ਕੇਚਿਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਨ ਸਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ
Gleicherweise sollen auch die Frauen ihren eigenen Männern untertan sein, damit, wenn auch etliche dem Worte nicht glauben, sie durch der Frauen Wandel ohne Wort gewonnen werden,
2 ਤੇ ਵਿਨਾਵਾਕ੍ਯੰ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾਮ੍ ਆਚਾਰੇਣਾਰ੍ਥਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਭਯਸਤੀਤ੍ਵਾਚਾਰੇਣਾਕ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
wenn sie euren in Furcht keuschen Wandel ansehen.
3 ਅਪਰੰ ਕੇਸ਼ਰਚਨਯਾ ਸ੍ਵਰ੍ਣਾਲਙ੍ਕਾਰਧਾਰਣੋਨ ਪਰਿੱਛਦਪਰਿਧਾਨੇਨ ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਾਹ੍ਯਭੂਸ਼਼ਾ ਨ ਭਵਤੁ,
Euer Schmuck soll nicht der äußerliche sein, mit Haarflechten und Goldumhängen und Kleideranlegen,
4 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਮਾਸ਼ਾਨ੍ਤਿਭਾਵਾਕ੍ਸ਼਼ਯਰਤ੍ਨੇਨ ਯੁਕ੍ਤੋ ਗੁਪ੍ਤ ਆਨ੍ਤਰਿਕਮਾਨਵ ਏਵ|
sondern der verborgene Mensch des Herzens mit dem unvergänglichen Schmuck des sanften und stillen Geistes, welcher vor Gott wertvoll ist.
5 ਯਤਃ ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲੇ ਯਾਃ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਤ੍ਰਿਯ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਮਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਤਾ ਅਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਮੇਵ ਭੂਸ਼਼ਾਂ ਧਾਰਯਨ੍ਤ੍ਯੋ ਨਿਜਸ੍ਵਾਮਿਨਾਂ ਵਸ਼੍ਯਾ ਅਭਵਨ੍|
Denn so haben sich einst auch die heiligen Frauen geschmückt, welche ihre Hoffnung auf Gott setzten und ihren Männern untertan waren,
6 ਤਥੈਵ ਸਾਰਾ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵਸ਼੍ਯਾ ਸਤੀ ਤੰ ਪਤਿਮਾਖ੍ਯਾਤਵਤੀ ਯੂਯਞ੍ਚ ਯਦਿ ਸਦਾਚਾਰਿਣ੍ਯੋ ਭਵਥ ਵ੍ਯਾਕੁਲਤਯਾ ਚ ਭੀਤਾ ਨ ਭਵਥ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾ ਆਧ੍ਵੇ|
wie Sara dem Abraham gehorchte und ihn «Herr» nannte; deren Töchter ihr geworden seid, wenn ihr Gutes tut und euch durch keine Drohung abschrecken lasset.
7 ਹੇ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਃ, ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਨਤੋ ਦੁਰ੍ੱਬਲਤਰਭਾਜਨੈਰਿਵ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ਭਿਃ ਸਹਵਾਸੰ ਕੁਰੁਤ, ਏਕਸ੍ਯ ਜੀਵਨਵਰਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗਿਨੀਭ੍ਯਤਾਭ੍ਯਃ ਸਮਾਦਰੰ ਵਿਤਰਤ ਚ ਨ ਚੇਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਨਾਂ ਬਾਧਾ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Und ihr Männer, wohnet mit Vernunft bei dem weiblichen Teil als dem schwächeren und erweiset ihnen Ehre als solchen, die auch Miterben der Gnade des Lebens sind, und damit eure Gebete nicht gehindert werden.
8 ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਮਨਸਃ ਪਰਦੁਃਖੈ ਰ੍ਦੁਃਖਿਤਾ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਪ੍ਰਮਿਣਃ ਕ੍ਰੁʼਪਾਵਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰੀਤਿਭਾਵਾਸ਼੍ਚ ਭਵਤ|
Endlich aber seid alle gleichgesinnt, mitleidig, brüderlich, barmherzig, demütig!
9 ਅਨਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪਰਿਸ਼ੋਧੇਨਾਨਿਸ਼਼੍ਟੰ ਨਿਨ੍ਦਾਯਾ ਵਾ ਪਰਿਸ਼ੋਧੇਨ ਨਿਨ੍ਦਾਂ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਦੱਤ ਯਤੋ ਯੂਯਮ੍ ਆਸ਼ਿਰਧਿਕਾਰਿਣੋ ਭਵਿਤੁਮਾਹੂਤਾ ਇਤਿ ਜਾਨੀਥ|
Vergeltet nicht Böses mit Bösem, oder Scheltwort mit Scheltwort, sondern im Gegenteil segnet, weil ihr dazu berufen seid, daß ihr Segen ererbet.
10 ਅਪਰਞ੍ਚ, ਜੀਵਨੇ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੋ ਯਃ ਸੁਦਿਨਾਨਿ ਦਿਦ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਤੇ| ਪਾਪਾਤ੍ ਜਿਹ੍ਵਾਂ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਵਾਕ੍ਯਾਤ੍ ਸ੍ਵਾਧਰੌ ਸ ਨਿਵਰ੍ੱਤਯੇਤ੍|
Denn «wem das Leben lieb ist und wer gute Tage sehen will, der bewahre seine Zunge vor Bösem und seine Lippen, daß sie nicht trügen;
11 ਸ ਤ੍ਯਜੇਦ੍ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਾਮਾਰ੍ਗੰ ਸਤ੍ਕ੍ਰਿਯਾਞ੍ਚ ਸਮਾਚਰੇਤ੍| ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਣਸ਼੍ਚ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿੰ ਸ ਨਿਤ੍ਯਮੇਵਾਨੁਧਾਵਤੁ|
er wende sich vom Bösen und tue Gutes, er suche den Frieden und jage ihm nach!
12 ਲੋਚਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਯੋਨ੍ਮੀਲਿਤੇ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ| ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਃ ਤੱਛ੍ਰੋਤ੍ਰੇ ਸੁਗਮੇ ਸਦਾ| ਕ੍ਰੋਧਾਸ੍ਯਞ੍ਚ ਪਰੇਸ਼ਸ੍ਯ ਕਦਾਚਾਰਿਸ਼਼ੁ ਵਰ੍ੱਤਤੇ|
Denn die Augen des Herrn sehen auf die Gerechten, und seine Ohren merken auf ihr Flehen; das Angesicht des Herrn aber ist gegen die gerichtet, welche Böses tun.»
13 ਅਪਰੰ ਯਦਿ ਯੂਯਮ੍ ਉੱਤਮਸ੍ਯਾਨੁਗਾਮਿਨੋ ਭਵਥ ਤਰ੍ਹਿ ਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਹਿੰਸਿਸ਼਼੍ਯਤੇ?
Und wer will euch schaden, wenn ihr euch des Guten befleißiget?
14 ਯਦਿ ਚ ਧਰ੍ੰਮਾਰ੍ਥੰ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਯਧ੍ਵੰ ਤਰ੍ਹਿ ਧਨ੍ਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ| ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਆਸ਼ਙ੍ਕਯਾ ਯੂਯੰ ਨ ਬਿਭੀਤ ਨ ਵਿਙ੍ਕ੍ਤ ਵਾ|
Aber wenn ihr auch um Gerechtigkeit willen zu leiden habt, seid ihr selig. Ihr Drohen aber fürchtet nicht und erschrecket nicht; sondern heiliget den Herrn Christus in euren Herzen!
15 ਮਨੋਭਿਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਭੁਮੀਸ਼੍ਵਰੰ| ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਨ੍ਤਰਿਕਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯਾਸ੍ਤੱਤ੍ਵੰ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਭੀਤਿਭ੍ਯਾਮ੍ ਉੱਤਰੰ ਦਾਤੁੰ ਸਦਾ ਸੁਸੱਜਾ ਭਵਤ|
und seid allezeit bereit zur Verantwortung gegen jedermann, der Rechenschaft fordert über die Hoffnung, die in euch ist,
16 ਯੇ ਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਦਾਚਾਰੰ ਦੂਸ਼਼ਯਨ੍ਤਿ ਤੇ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣਾਮਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਵਾਦੇਨ ਯਤ੍ ਲੱਜਿਤਾ ਭਵੇਯੁਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉੱਤਮਃ ਸੰਵੇਦੋ ਭਵਤੁ|
aber mit Sanftmut und Furcht; und habet ein gutes Gewissen, damit die, welche euren guten Wandel in Christus verlästern, zuschanden werden mit ihren Verleumdungen.
17 ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਮਤਾਦ੍ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ਃ ਸੋਢਵ੍ਯਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸਦਾਚਾਰਿਭਿਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ਸਹਨੰ ਵਰੰ ਨ ਚ ਕਦਾਚਾਰਿਭਿਃ|
Denn es ist besser, wenn der Wille Gottes es so haben will, ihr leidet für Gutestun, als für Bösestun.
18 ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਆਨੇਤੁਮ੍ ਅਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਣਾਂ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ (ਅ)ਪ੍ਯੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਪਾਪਾਨਾਂ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਸ ਚ ਸ਼ਰੀਰਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਮਾਰਿਤਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਤ੍ਮਨਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਪੁਨ ਰ੍ਜੀਵਿਤੋ (ਅ)ਭਵਤ੍|
Denn auch Christus hat einmal für Sünden gelitten, ein Gerechter für Ungerechte, auf daß er uns zu Gott führte, und er wurde getötet nach dem Fleisch, aber lebendig gemacht nach dem Geist,
19 ਤਤ੍ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਚ ਸ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਵਿਧਾਯ ਕਾਰਾਬੱਧਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਵਾਕ੍ਯੰ ਘੋਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
in welchem er auch hinging und den Geistern im Gefängnis predigte,
20 ਪੁਰਾ ਨੋਹਸ੍ਯ ਸਮਯੇ ਯਾਵਤ੍ ਪੋਤੋ ਨਿਰਮੀਯਤ ਤਾਵਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੀਰ੍ਘਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾ ਯਦਾ ਵ੍ਯਲਮ੍ਬਤ ਤਦਾ ਤੇ(ਅ)ਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍| ਤੇਨ ਪੋਤੋਨਾਲ੍ਪੇ(ਅ)ਰ੍ਥਾਦ੍ ਅਸ਼਼੍ਟਾਵੇਵ ਪ੍ਰਾਣਿਨਸ੍ਤੋਯਮ੍ ਉੱਤੀਰ੍ਣਾਃ|
die einst nicht gehorchten, als Gottes Langmut zuwartete in den Tagen Noahs, während die Arche zugerichtet wurde, in welcher wenige, nämlich acht Seelen, hindurchgerettet wurden durchs Wasser.
21 ਤੰਨਿਦਰ੍ਸ਼ਨਞ੍ਚਾਵਗਾਹਨੰ (ਅਰ੍ਥਤਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਮਲਿਨਤਾਯਾ ਯਸ੍ਤ੍ਯਾਗਃ ਸ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਾਯੋੱਤਮਸੰਵੇਦਸ੍ਯ ਯਾ ਪ੍ਰਤਜ੍ਞਾ ਸੈਵ) ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪੁਨਰੁੱਥਾਨੇਨੇਦਾਨੀਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਉੱਤਾਰਯਤਿ,
Als Abbild davon rettet nun auch uns die Taufe, welche nicht ein Abtun fleischlichen Schmutzes ist, sondern die an Gott gerichtete Bitte um ein gutes Gewissen, durch die Auferstehung Jesu Christi,
22 ਯਤਃ ਸ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਃ ਸ਼ਾਸਕਾ ਬਲਾਨਿ ਚ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਤਾ ਅਭਵਨ੍|
welcher seit seiner Himmelfahrt zur Rechten Gottes ist, wo ihm Engel und Gewalten und Kräfte untertan sind.
A Dove is Sent Forth from the Ark
