੧ ਕਰਿਨ੍ਥਿਨਃ 4
1 ਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪਰਿਚਾਰਕਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਿਗੂਠਵਾਕ੍ਯਧਨਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਾਂਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤਾਂ|
Dafür halte uns jedermann: für Christi Diener und Haushalter über Gottes Geheimnisse.
2 ਕਿਞ੍ਚ ਧਨਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਣ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯੇਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯਮੇਤਦੇਵ ਲੋਕੈ ਰ੍ਯਾਚ੍ਯਤੇ|
Nun sucht man nicht mehr an den Haushaltern, denn daß sie treu erfunden werden.
3 ਅਤੋ ਵਿਚਾਰਯਦ੍ਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨ੍ਯੈਃ ਕੈਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਨੁਜੈ ਰ੍ਵਾ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਮਯਾਤੀਵ ਲਘੁ ਮਨ੍ਯਤੇ (ਅ)ਹਮਪ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਨ ਵਿਚਾਰਯਾਮਿ|
Mir aber ist's ein Geringes, daß ich von euch gerichtet werde oder von einem menschlichen Tage; auch richte ich mich selbst nicht.
4 ਮਯਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰਾੱਧਮਿਤ੍ਯਹੰ ਨ ਵੇਦ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤੇਨ ਮਮ ਨਿਰਪਰਾਧਤ੍ਵੰ ਨ ਨਿਸ਼੍ਚੀਯਤੇ ਪ੍ਰਭੁਰੇਵ ਮਮ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਸ੍ਤਿ|
Denn ich bin mir nichts bewußt, aber darin bin ich nicht gerechtfertigt; der HERR ist's aber, der mich richtet.
5 ਅਤ ਉਪਯੁਕ੍ਤਸਮਯਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵਿਚਾਰੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ| ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤਿਮਿਰੇਣ ਪ੍ਰੱਛੰਨਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਦੀਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਨਸਾਂ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Darum richtet nicht vor der Zeit, bis der HERR komme, welcher auch wird ans Licht bringen, was im Finstern verborgen ist, und den Rat der Herzen offenbaren; alsdann wird einem jeglichen von Gott Lob widerfahren.
6 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਮਯਾਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਆਪੱਲਵਞ੍ਚੋੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਾਨਿ ਤਸ੍ਯੈਤਤ੍ ਕਾਰਣੰ ਯੁਯੰ ਯਥਾ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਿਧਿਮਤਿਕ੍ਰਮ੍ਯ ਮਾਨਵਮ੍ ਅਤੀਵ ਨਾਦਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਈੱਥਞ੍ਚੈਕੇਨ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯਾਦ੍ ਅਪਰੇਣ ਨ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਮਾਵਯੋਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਤ੍ ਲਪ੍ਸ੍ਯਧ੍ਵੇ|
Solches aber, liebe Brüder, habe ich auf mich und Apollos gedeutet um euretwillen, daß ihr an uns lernet, daß niemand höher von sich halte, denn geschrieben ist, auf daß sich nicht einer wider den andern um jemandes willen aufblase.
7 ਅਪਰਾਤ੍ ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਯਤਿ? ਤੁਭ੍ਯੰ ਯੰਨ ਦੱਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਿੰ ਧਾਰਯਸਿ? ਅਦੱਤੇਨੇਵ ਦੱਤੇਨ ਵਸ੍ਤੁਨਾ ਕੁਤਃ ਸ਼੍ਲਾਘਸੇ?
Denn wer hat dich vorgezogen? Was hast du aber, daß du nicht empfangen hast? So du es aber empfangen hast, was rühmst du dich denn, als ob du es nicht empfangen hättest?
8 ਇਦਾਨੀਮੇਵ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਾ ਲਬ੍ਧਧਨਾ ਵਾ? ਅਸ੍ਮਾਸ੍ਵਵਿਦ੍ਯਮਾਨੇਸ਼਼ੁ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਮਯਾਭਿਲਸ਼਼ਿਤੰ ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਵਯਮਪਿ ਰਾਜ੍ਯਾਂਸ਼ਿਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|
Ihr seid schon satt geworden, ihr seid schon reich geworden, ihr herrschet ohne uns; und wollte Gott, ihr herrschtet, auf daß auch wir mit euch herrschen möchten!
9 ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਵਯੰ ਸ਼ੇਸ਼਼ਾ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਾਸ਼੍ਚੇਵੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨਿਦਰ੍ਸ਼ਿਤਾਃ| ਯਤੋ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਞ੍ਚ ਕੌਤੁਕਾਸ੍ਪਦਾਨਿ ਜਾਤਾਃ|
Ich halte aber dafür, Gott habe uns Apostel für die Allergeringsten dargestellt, als dem Tode übergeben. Denn wir sind ein Schauspiel geworden der Welt und den Engeln und den Menschen.
10 ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਵਯੰ ਮੂਢਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਜ੍ਞਾਨਿਨਃ, ਵਯੰ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾ ਯੂਯਞ੍ਚ ਸਬਲਾਃ, ਯੂਯੰ ਸੰਮਾਨਿਤਾ ਵਯਞ੍ਚਾਪਮਾਨਿਤਾਃ|
Wir sind Narren um Christi willen, ihr aber seid klug in Christo; wir schwach, ihr aber seid stark; ihr herrlich, wir aber verachtet.
11 ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਾਰ੍ੱਤਾ ਵਸ੍ਤ੍ਰਹੀਨਾਸ੍ਤਾਡਿਤਾ ਆਸ਼੍ਰਮਰਹਿਤਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਃ
Bis auf diese Stunde leiden wir Hunger und Durst und sind nackt und werden geschlagen und haben keine gewisse Stätte
12 ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਸ੍ਵਕਰਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਪਾਰਯਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੈਃ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਾਮਃ| ਗਰ੍ਹਿਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਰਾਸ਼ੀਃ ਕਥ੍ਯਤੇ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤੈਃ ਸਹ੍ਯਤੇ ਨਿਨ੍ਦਿਤੈਃ ਪ੍ਰਸਾਦ੍ਯਤੇ|
und arbeiten und wirken mit unsern eigenen Händen. Man schilt uns, so segnen wir; man verfolgt uns, so dulden wir's; man lästert uns, so flehen wir;
13 ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਜਗਤਃ ਸੰਮਾਰ੍ਜਨੀਯੋਗ੍ਯਾ ਅਵਕਰਾ ਇਵ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਮਨ੍ਯਾਮਹੇ|
wir sind stets wie ein Fluch der Welt und ein Fegopfer aller Leute.
14 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਰਪਯਿਤੁਮਹਮੇਤਾਨਿ ਲਿਖਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਿਯਾਤ੍ਮਜਾਨਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਬੋਧਯਾਮਿ|
Nicht schreibe ich solches, daß ich euch beschäme; sondern ich vermahne euch als meine lieben Kinder.
15 ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮੇ ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਸ਼ਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨੇਤਾਰੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਥਾਪਿ ਬਹਵੋ ਜਨਕਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਯਤੋ(ਅ)ਹਮੇਵ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਜਨਯੰ|
Denn obgleich ihr zehntausend Zuchtmeister hättet in Christo, so habt ihr doch nicht viele Väter; denn ich habe euch gezeugt in Christo Jesu durchs Evangelium.
16 ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਨਯੇ(ਅ)ਹੰ ਯੂਯੰ ਮਦਨੁਗਾਮਿਨੋ ਭਵਤ|
Darum ermahne ich euch: Seid meine Nachfolger!
17 ਇਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਧਰ੍ੰਮਸਮਾਜੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮਯੋਗ੍ਯਾ ਯੇ ਵਿਧਯੋ ਮਯੋਪਦਿਸ਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਯੇਵਮ੍ਭੂਤੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਿਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਞ੍ਚ ਮਦੀਯਤਨਯੰ ਤੀਮਥਿਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨਹੰ|
Aus derselben Ursache habe ich auch Timotheus zu euch gesandt, welcher ist mein lieber und getreuer Sohn in dem HERRN, daß er euch erinnere meiner Wege, die in Christo sind, gleichwie ich an allen Enden in allen Gemeinden lehre.
18 ਅਪਰਮਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਗਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
Es blähen sich etliche auf, als würde ich nicht zu euch kommen.
19 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰਭੇਰਿੱਛਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਹਮਵਿਲਮ੍ਬੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦਰ੍ਪਧ੍ਮਾਤਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਵਾਚੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮੇਵ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮਿ|
Ich werde aber gar bald zu euch kommen, so der HERR will, und kennen lernen nicht die Worte der Aufgeblasenen, sondern die Kraft.
20 ਯਸ੍ਮਾਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਵਾਗ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਯੁਕ੍ਤੰ|
Denn das Reich Gottes steht nicht in Worten, sondern in Kraft.
21 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਾ ਵਾਞ੍ਛਾ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਦਣ੍ਡਪਾਣਿਨਾ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯਮੁਤ ਪ੍ਰੇਮਨਮ੍ਰਤਾਤ੍ਮਯੁਕ੍ਤੇਨ ਵਾ?
Was wollt ihr? Soll ich mit der Rute zu euch kommen oder mit Liebe und sanftmütigem Geist?
