੧ ਕਰਿਨ੍ਥਿਨਃ 13
1 ਮਰ੍ਤ੍ਯਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਣਾਂ ਭਾਸ਼਼ਾ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣੋ(ਅ)ਹੰ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਵਾਦਕਤਾਲਸ੍ਵਰੂਪੋ ਨਿਨਾਦਕਾਰਿਭੇਰੀਸ੍ਵਰੂਪਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮਿ|
ഞാൻ മനുഷ്യരുടെയും ദൂതന്മാരുടെയും ഭാഷകളിൽ സംസാരിച്ചാലും എനിക്കു സ്നേഹമില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ മുഴങ്ങുന്ന ചേങ്ങലയോ കിലുങ്ങുന്ന ഇലത്താളമോമാത്രമാണ്.
2 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਾਢ੍ਯਃ ਸ੍ਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਗੁਪ੍ਤਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਵਿਦ੍ਯਾਞ੍ਚ ਜਾਨੀਯਾਂ ਪੂਰ੍ਣਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸਨ੍ ਸ਼ੈਲਾਨ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹ੍ਯਗਣਨੀਯ ਏਵ ਭਵਾਮਿ|
എനിക്കു പ്രവചിക്കാനുള്ള കൃപാദാനം ലഭിച്ചാലും, സകലദിവ്യരഹസ്യങ്ങളും സകലജ്ഞാനവും ഗ്രഹിക്കാൻകഴിഞ്ഞാലും, മലകളെ നീക്കംചെയ്യാൻകഴിയുന്ന വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നാലും സ്നേഹമില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഒന്നുമല്ല.
3 ਅਪਰੰ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਅੰਨਦਾਨੇਨ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਤ੍ਯਜੇਯੰ ਦਾਹਨਾਯ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰੰ ਸਮਰ੍ਪਯੇਯਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਮਦਰ੍ਥੰ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੰ ਭਵਤਿ|
എന്റെ സമ്പത്തെല്ലാം ഞാൻ ദാനംചെയ്താലും അഭിമാനപൂർവം എന്റെ ശരീരം ദഹിപ്പിച്ചാലും സ്നേഹമില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഒന്നും നേടുന്നില്ല.
4 ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਰਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁ ਹਿਤੈਸ਼਼ਿ ਚ, ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਰ੍ਦ੍ਵੇਸ਼਼ਮ੍ ਅਸ਼ਠੰ ਨਿਰ੍ਗਰ੍ੱਵਞ੍ਚ|
സ്നേഹം ക്ഷമയുള്ളതാണ്, സ്നേഹം ദയയുള്ളതാണ്. സ്നേഹം അസൂയപ്പെടുന്നില്ല, ആത്മപ്രശംസചെയ്യുന്നില്ല, സ്നേഹം അഹങ്കരിക്കുന്നില്ല.
5 ਅਪਰੰ ਤਤ੍ ਕੁਤ੍ਸਿਤੰ ਨਾਚਰਤਿ, ਆਤ੍ਮਚੇਸ਼਼੍ਟਾਂ ਨ ਕੁਰੁਤੇ ਸਹਸਾ ਨ ਕ੍ਰੁਧ੍ਯਤਿ ਪਰਾਨਿਸ਼਼੍ਟੰ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਤਿ,
അതു അന്യരെ അപമാനിക്കുന്നില്ല, സ്വാർഥം അന്വേഷിക്കുന്നില്ല, കോപിക്കുന്നില്ല, ദോഷത്തിന്റെ കണക്കുസൂക്ഷിക്കുന്നതുമില്ല.
6 ਅਧਰ੍ੰਮੇ ਨ ਤੁਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸਤ੍ਯ ਏਵ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਯਤਿ|
സ്നേഹം തിന്മയിൽ അഭിരമിക്കാതെ, സത്യത്തിൽ ആനന്ദിക്കുന്നു.
7 ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਿਤਿਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਭਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਹਤੇ ਚ|
എപ്പോഴും സംരക്ഷിക്കുന്നു, എപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നു, എപ്പോഴും പ്രത്യാശിക്കുന്നു, എപ്പോഴും സഹിക്കുന്നു.
8 ਪ੍ਰੇਮ੍ਨੋ ਲੋਪਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨੰ ਲੋਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣੰ ਨਿਵਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਜ੍ਞਾਨਮਪਿ ਲੋਪੰ ਯਾਸ੍ਯਤਿ|
സ്നേഹം എന്നെന്നും നിലനിൽക്കുന്നു. പ്രവചനം നീക്കപ്പെടും ഭാഷകൾ നിലച്ചുപോകും ജ്ഞാനവും നീക്കപ്പെടും.
9 ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਜ੍ਞਾਨੰ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨਮਪਿ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰੰ|
നാം ഭാഗികമായിമാത്രം അറിയുന്നു ഭാഗികമായിമാത്രം പ്രവചിക്കുന്നു.
10 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਸੁ ਸਿੱਧਤਾਂ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਤਾਨਿ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰਾਣਿ ਲੋਪੰ ਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤੇ|
എന്നാൽ പൂർണമായതു വരുമ്പോൾ ഭാഗികമായതു നീക്കപ്പെടും.
11 ਬਾਲ੍ਯਕਾਲੇ(ਅ)ਹੰ ਬਾਲ ਇਵਾਭਾਸ਼਼ੇ ਬਾਲ ਇਵਾਚਿਨ੍ਤਯਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੌਵਨੇ ਜਾਤੇ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਬਾਲ੍ਯਾਚਰਣੰ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍|
ഞാൻ ശിശുവായിരുന്നപ്പോൾ ശിശുവിനെപ്പോലെ സംസാരിച്ചു, ശിശുവിനെപ്പോലെ ചിന്തിച്ചു, ശിശുവിനെപ്പോലെ തർക്കിച്ചു. മുതിർന്നശേഷമോ, ശിശുസഹജമായ കാര്യങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചുകളഞ്ഞു.
12 ਇਦਾਨੀਮ੍ ਅਭ੍ਰਮਧ੍ਯੇਨਾਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟੰ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਲਭ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ| ਅਧੁਨਾ ਮਮ ਜ੍ਞਾਨਮ੍ ਅਲ੍ਪਿਸ਼਼੍ਠੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾਹੰ ਯਥਾਵਗਮ੍ਯਸ੍ਤਥੈਵਾਵਗਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
ഇപ്പോൾ നാം കണ്ണാടിയിൽ കടങ്കഥയെന്നപോലെ അവ്യക്തമായി കാണുന്നു; അപ്പോഴോ നാം അഭിമുഖമായി കാണും. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഭാഗികമായി അറിയുന്നു; അപ്പോൾ, ദൈവം എന്നെ സമ്പൂർണമായി അറിയുന്നതുപോലെ എന്റെ അറിവും പൂർണതയുള്ളതായിരിക്കും.
13 ਇਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰੇਮ ਚ ਤ੍ਰੀਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਚ ਪ੍ਰੇਮ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ|
എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, വിശ്വാസം, പ്രത്യാശ, സ്നേഹം ഇവ മൂന്നും സുസ്ഥിരമായിരിക്കും; ഇവയിൽ ഏറ്റവും മഹത്തായതോ സ്നേഹംതന്നെ.
