੧ ਕਰਿਨ੍ਥਿਨਃ 13
1 ਮਰ੍ਤ੍ਯਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਣਾਂ ਭਾਸ਼਼ਾ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣੋ(ਅ)ਹੰ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਵਾਦਕਤਾਲਸ੍ਵਰੂਪੋ ਨਿਨਾਦਕਾਰਿਭੇਰੀਸ੍ਵਰੂਪਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮਿ|
Als ik spreek in de talen der menschen en de engelen, maar ik heb geen liefde, dan ben ik een klinkende bel geworden of een klaterend metaal.
2 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਾਢ੍ਯਃ ਸ੍ਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਗੁਪ੍ਤਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਵਿਦ੍ਯਾਞ੍ਚ ਜਾਨੀਯਾਂ ਪੂਰ੍ਣਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸਨ੍ ਸ਼ੈਲਾਨ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹ੍ਯਗਣਨੀਯ ਏਵ ਭਵਾਮਿ|
En als ik de profetie heb en alle verborgenheden weet, en alle kennis, en als ik al het geloof heb zoodat ik bergen zou verzetten, maar geen liefde heb, dan ben ik niets.
3 ਅਪਰੰ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਅੰਨਦਾਨੇਨ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਤ੍ਯਜੇਯੰ ਦਾਹਨਾਯ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰੰ ਸਮਰ੍ਪਯੇਯਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰੇਮਹੀਨੋ ਭਵੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਮਦਰ੍ਥੰ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੰ ਭਵਤਿ|
En als ik al mijn goederen uitdeel om de armen te voeden, en als ik mijn lichaam overgeef om verbrand te worden, maar geen liefde heb, het zou mij niets baten.
4 ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਰਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁ ਹਿਤੈਸ਼਼ਿ ਚ, ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਰ੍ਦ੍ਵੇਸ਼਼ਮ੍ ਅਸ਼ਠੰ ਨਿਰ੍ਗਰ੍ੱਵਞ੍ਚ|
De liefde is geduldig; de liefde is vriendelijk; de liefde is niet afgunstig; zij handelt niet lichtvaardiglijk; zij is niet opgeblazen;
5 ਅਪਰੰ ਤਤ੍ ਕੁਤ੍ਸਿਤੰ ਨਾਚਰਤਿ, ਆਤ੍ਮਚੇਸ਼਼੍ਟਾਂ ਨ ਕੁਰੁਤੇ ਸਹਸਾ ਨ ਕ੍ਰੁਧ੍ਯਤਿ ਪਰਾਨਿਸ਼਼੍ਟੰ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਤਿ,
zij handelt niet onbeschaamd; zij zoekt niet haar eigen baat; zij is niet bitter; zij denkt geen kwaad;
6 ਅਧਰ੍ੰਮੇ ਨ ਤੁਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸਤ੍ਯ ਏਵ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਯਤਿ|
zij verheugt zich niet over de onrechtvaardigheid; zij verheugt zich met de waarheid;
7 ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਿਤਿਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਭਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਹਤੇ ਚ|
alles bedekt zij; alles gelooft zij; alles hoopt zij; alles verdraagt zij.
8 ਪ੍ਰੇਮ੍ਨੋ ਲੋਪਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨੰ ਲੋਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣੰ ਨਿਵਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਜ੍ਞਾਨਮਪਿ ਲੋਪੰ ਯਾਸ੍ਯਤਿ|
De liefde vergaat nooit. Maar hetzij profetieën, zij zullen verdwijnen; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis, zij zal verdwijnen.
9 ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਜ੍ਞਾਨੰ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨਮਪਿ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰੰ|
Want ten deele kennen wij en ten deele profeeteren wij.
10 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਸੁ ਸਿੱਧਤਾਂ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਤਾਨਿ ਖਣ੍ਡਮਾਤ੍ਰਾਣਿ ਲੋਪੰ ਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤੇ|
Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal verdwijnen wat ten deele is.
11 ਬਾਲ੍ਯਕਾਲੇ(ਅ)ਹੰ ਬਾਲ ਇਵਾਭਾਸ਼਼ੇ ਬਾਲ ਇਵਾਚਿਨ੍ਤਯਞ੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੌਵਨੇ ਜਾਤੇ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਬਾਲ੍ਯਾਚਰਣੰ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍|
Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, oordeelde ik als een kind, redeneerde ik als een kind; nu ik man ben geworden, heb ik afgelegd wat van het kind was.
12 ਇਦਾਨੀਮ੍ ਅਭ੍ਰਮਧ੍ਯੇਨਾਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟੰ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਲਭ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ| ਅਧੁਨਾ ਮਮ ਜ੍ਞਾਨਮ੍ ਅਲ੍ਪਿਸ਼਼੍ਠੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾਹੰ ਯਥਾਵਗਮ੍ਯਸ੍ਤਥੈਵਾਵਗਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
Want nu zien wij door een spiegel, in een raadsel maar alsdan aanschijn tegen aanschijn. Nu ken ik te deele, maar dan zal ik ten volle kennen zooals ik ook ten volle gekend ben.
13 ਇਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰੇਮ ਚ ਤ੍ਰੀਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਚ ਪ੍ਰੇਮ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ|
En nu blijft geloof, hoop, liefde, deze drie; doch de voortreffelijkste van deze is de liefde.
