ପ୍ରକାଶିତଂ 15
1 ତତଃ ପରମ୍ ଅହଂ ସ୍ୱର୍ଗେ ଽପରମ୍ ଏକମ୍ ଅଦ୍ଭୁତଂ ମହାଚିହ୍ନଂ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍ ଅର୍ଥତୋ ଯୈ ର୍ଦଣ୍ଡୈରୀଶ୍ୱରସ୍ୟ କୋପଃ ସମାପ୍ତିଂ ଗମିଷ୍ୟତି ତାନ୍ ଦଣ୍ଡାନ୍ ଧାରଯନ୍ତଃ ସପ୍ତ ଦୂତା ମଯା ଦୃଷ୍ଟାଃ|
Ich sah ein anderes Zeichen im Himmel, groß und wunderbar: sieben Engel mit den letzten sieben Plagen, womit sich Gottes Zorn vollendet.
2 ୱହ୍ନିମିଶ୍ରିତସ୍ୟ କାଚମଯସ୍ୟ ଜଲାଶଯସ୍ୟାକୃତିରପି ଦୃଷ୍ଟା ଯେ ଚ ପଶୋସ୍ତତ୍ପ୍ରତିମାଯାସ୍ତନ୍ନାମ୍ନୋ ଽଙ୍କସ୍ୟ ଚ ପ୍ରଭୂତୱନ୍ତସ୍ତେ ତସ୍ୟ କାଚମଯଜଲାଶଯସ୍ୟ ତୀରେ ତିଷ୍ଠନ୍ତ ଈଶ୍ୱରୀଯୱୀଣା ଧାରଯନ୍ତି,
Auch sah ich (eine weite Fläche) wie ein gläsern Meer, gemengt mit Feuer. An diesem Meer von Glas sah ich alle stehen, die in dem Kampf mit dem Tier, seinem Bild und seines Namens Zahl den Sieg errungen hatten. Sie priesen Gott auf Saitenspiel
3 ଈଶ୍ୱରଦାସସ୍ୟ ମୂସସୋ ଗୀତଂ ମେଷଶାୱକସ୍ୟ ଚ ଗୀତଂ ଗାଯନ୍ତୋ ୱଦନ୍ତି, ଯଥା, ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିୱିଶିଷ୍ଟସ୍ତ୍ୱଂ ହେ ପ୍ରଭୋ ପରମେଶ୍ୱର| ତ୍ୱଦୀଯସର୍ୱ୍ୱକର୍ମ୍ମାଣି ମହାନ୍ତି ଚାଦ୍ଭୁତାନି ଚ| ସର୍ୱ୍ୱପୁଣ୍ୟୱତାଂ ରାଜନ୍ ମାର୍ଗା ନ୍ୟାଯ୍ୟା ଋତାଶ୍ଚ ତେ|
und sangen das Lied Moses, des Knechtes Gottes, und des Lammes Lied mit diesen Worten: / Groß und wunderbar sind deine Werke, Herr Gott, du Allgewaltiger; gerecht und wahr sind deine Wege, du Völkerkönig!
4 ହେ ପ୍ରଭୋ ନାମଧେଯାତ୍ତେ କୋ ନ ଭୀତିଂ ଗମିଷ୍ୟତି| କୋ ୱା ତ୍ୱଦୀଯନାମ୍ନଶ୍ଚ ପ୍ରଶଂସାଂ ନ କରିଷ୍ୟତି| କେୱଲସ୍ତ୍ୱଂ ପୱିତ୍ରୋ ଽସି ସର୍ୱ୍ୱଜାତୀଯମାନୱାଃ| ତ୍ୱାମେୱାଭିପ୍ରଣଂସ୍ୟନ୍ତି ସମାଗତ୍ୟ ତ୍ୱଦନ୍ତିକଂ| ଯସ୍ମାତ୍ତୱ ୱିଚାରାଜ୍ଞାଃ ପ୍ରାଦୁର୍ଭାୱଂ ଗତାଃ କିଲ||
Wer sollte dich nicht fürchten, Herr, nicht deinen Namen preisen? Denn du allein bist heilig. Alle Völker werden kommen und vor dir anbeten, denn dein gerechtes Walten hat sich offenbart."
5 ତଦନନ୍ତରଂ ମଯି ନିରୀକ୍ଷମାଣେ ସତି ସ୍ୱର୍ଗେ ସାକ୍ଷ୍ୟାୱାସସ୍ୟ ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ଦ୍ୱାରଂ ମୁକ୍ତଂ|
Dann sah ich, wie sich der Tempel der himmlischen Stiftshütte öffnete.
6 ଯେ ଚ ସପ୍ତ ଦୂତାଃ ସପ୍ତ ଦଣ୍ଡାନ୍ ଧାରଯନ୍ତି ତେ ତସ୍ମାତ୍ ମନ୍ଦିରାତ୍ ନିରଗଚ୍ଛନ୍| ତେଷାଂ ପରିଚ୍ଛଦା ନିର୍ମ୍ମଲଶୃଭ୍ରୱର୍ଣୱସ୍ତ୍ରନିର୍ମ୍ମିତା ୱକ୍ଷାଂସି ଚ ସୁୱର୍ଣଶୃଙ୍ଖଲୈ ର୍ୱେଷ୍ଟିତାନ୍ୟାସନ୍|
Aus dem Tempel traten die sieben Engel mit den sieben Plagen. Sie trugen ein glänzend weißes Linnenkleid, und goldene Gürtel umgaben ihre Brust.
Eins der vier Lebewesen reichte den sieben Engeln sieben goldene Schalen, voll des Zornes Gottes, der da lebt in alle Ewigkeit. (aiōn g165)
8 ଅନନ୍ତରମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତେଜଃପ୍ରଭାୱକାରଣାତ୍ ମନ୍ଦିରଂ ଧୂମେନ ପରିପୂର୍ଣଂ ତସ୍ମାତ୍ ତୈଃ ସପ୍ତଦୂତୈଃ ସପ୍ତଦଣ୍ଡାନାଂ ସମାପ୍ତିଂ ଯାୱତ୍ ମନ୍ଦିରଂ କେନାପି ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ନାଶକ୍ୟତ|
Da füllte sich der Tempel mit Rauch, weil Gottes Herrlichkeit und seine Macht sich offenbarten; und niemand konnte in den Tempel gehen, bis die sieben Plagen der sieben Engel zu Ende waren.
