ମଥିଃ 9
1 ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁ ର୍ନୌକାମାରୁହ୍ୟ ପୁନଃ ପାରମାଗତ୍ୟ ନିଜଗ୍ରାମମ୍ ଆଯଯୌ|
Er stieg nun in ein Fahrzeug, fuhr über den See und kam in seine Stadt.
2 ତତଃ କତିପଯା ଜନା ଏକଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ସ୍ୱଟ୍ଟୋପରି ଶାଯଯିତ୍ୱା ତତ୍ସମୀପମ୍ ଆନଯନ୍; ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ପ୍ରତୀତିଂ ୱିଜ୍ଞାଯ ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ଜଗାଦ, ହେ ପୁତ୍ର, ସୁସ୍ଥିରୋ ଭୱ, ତୱ କଲୁଷସ୍ୟ ମର୍ଷଣଂ ଜାତମ୍|
Dort brachte man auf einem Tragbett einen Gelähmten zu ihm. Als Jesus ihren Glauben sah, sprach er zu dem Gelähmten: "Sei getrost, mein Sohn, deine Sünden sind dir vergeben!"
3 ତାଂ କଥାଂ ନିଶମ୍ୟ କିଯନ୍ତ ଉପାଧ୍ୟାଯା ମନଃସୁ ଚିନ୍ତିତୱନ୍ତ ଏଷ ମନୁଜ ଈଶ୍ୱରଂ ନିନ୍ଦତି|
Da dachten einige Schriftgelehrte bei sich: "Der Mann lästert Gott."
4 ତତଃ ସ ତେଷାମ୍ ଏତାଦୃଶୀଂ ଚିନ୍ତାଂ ୱିଜ୍ଞାଯ କଥିତୱାନ୍, ଯୂଯଂ ମନଃସୁ କୃତ ଏତାଦୃଶୀଂ କୁଚିନ୍ତାଂ କୁରୁଥ?
Jesus durchschaute ihre Gedanken und sprach: "Warum denkt ihr Böses in euern Herzen?
5 ତୱ ପାପମର୍ଷଣଂ ଜାତଂ, ଯଦ୍ୱା ତ୍ୱମୁତ୍ଥାଯ ଗଚ୍ଛ, ଦ୍ୱଯୋରନଯୋ ର୍ୱାକ୍ୟଯୋଃ କିଂ ୱାକ୍ୟଂ ୱକ୍ତୁଂ ସୁଗମଂ?
Was ist denn leichter, zu sagen: 'Deine Sünden sind dir vergeben' oder das Wort zu sprechen: 'Steh auf und wandle'?
6 କିନ୍ତୁ ମେଦିନ୍ୟାଂ କଲୁଷଂ କ୍ଷମିତୁଂ ମନୁଜସୁତସ୍ୟ ସାମର୍ଥ୍ୟମସ୍ତୀତି ଯୂଯଂ ଯଥା ଜାନୀଥ, ତଦର୍ଥଂ ସ ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ଗଦିତୱାନ୍, ଉତ୍ତିଷ୍ଠ, ନିଜଶଯନୀଯଂ ଆଦାଯ ଗେହଂ ଗଚ୍ଛ|
Ihr sollt aber sehen, daß der Menschensohn die Vollmacht hat, auf Erden Sünden zu vergeben." Nun wandte er sich zu dem Gelähmten und sprach: "Steh auf, nimm dein Bett und geh nach Hause!"
7 ତତଃ ସ ତତ୍କ୍ଷଣାଦ୍ ଉତ୍ଥାଯ ନିଜଗେହଂ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
Da stand er auf und ging nach Hause.
8 ମାନୱା ଇତ୍ଥଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ୱିସ୍ମଯଂ ମେନିରେ, ଈଶ୍ୱରେଣ ମାନୱାଯ ସାମର୍ଥ୍ୟମ୍ ଈଦୃଶଂ ଦତ୍ତଂ ଇତି କାରଣାତ୍ ତଂ ଧନ୍ୟଂ ବଭାଷିରେ ଚ|
Bei diesen Anblick wurden die Leute mit heiliger Scheu erfüllt und priesen Gott, der den Menschen solche Vollmacht gegeben.
9 ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁସ୍ତତ୍ସ୍ଥାନାଦ୍ ଗଚ୍ଛନ୍ ଗଚ୍ଛନ୍ କରସଂଗ୍ରହସ୍ଥାନେ ସମୁପୱିଷ୍ଟଂ ମଥିନାମାନମ୍ ଏକଂ ମନୁଜଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତଂ ବଭାଷେ, ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗଚ୍ଛ, ତତଃ ସ ଉତ୍ଥାଯ ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱୱ୍ରାଜ|
Als Jesus von dort weiterging, sah er einen Mann, mit Namen Matthäus, vor seinem Zollhaus sitzen, und er sprach zu ihm: "Folge mir!" Da stand er auf und folgte ihm.
10 ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୌ ଗୃହେ ଭୋକ୍ତୁମ୍ ଉପୱିଷ୍ଟେ ବହୱଃ କରସଂଗ୍ରାହିଣଃ କଲୁଷିଣଶ୍ଚ ମାନୱା ଆଗତ୍ୟ ତେନ ସାକଂ ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟୈଶ୍ଚ ସାକମ୍ ଉପୱିୱିଶୁଃ|
Während nun Jesus in des Matthäus Haus zu Gast war, fanden sich auch viele Zöllner und Sünder ein und nahmen mit Jesus und seinen Jüngern an dem Mahle teil.
11 ଫିରୂଶିନସ୍ତଦ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ବଭାଷିରେ, ଯୁଷ୍ମାକଂ ଗୁରୁଃ କିଂ ନିମିତ୍ତଂ କରସଂଗ୍ରାହିଭିଃ କଲୁଷିଭିଶ୍ଚ ସାକଂ ଭୁଂକ୍ତେ?
Als das die Pharisäer sahen, sprachen sie zu seinen Jüngern: "Warum ißt euer Meister mit den Zöllnern und Sündern?"
12 ଯୀଶୁସ୍ତତ୍ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ନିରାମଯଲୋକାନାଂ ଚିକିତ୍ସକେନ ପ୍ରଯୋଜନଂ ନାସ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସାମଯଲୋକାନାଂ ପ୍ରଯୋଜନମାସ୍ତେ|
Jesus hörte das und erwiderte: "Die Gesunden bedürfen des Arztes nicht, sondern die Kranken.
13 ଅତୋ ଯୂଯଂ ଯାତ୍ୱା ୱଚନସ୍ୟାସ୍ୟାର୍ଥଂ ଶିକ୍ଷଧ୍ୱମ୍, ଦଯାଯାଂ ମେ ଯଥା ପ୍ରୀତି ର୍ନ ତଥା ଯଜ୍ଞକର୍ମ୍ମଣି| ଯତୋଽହଂ ଧାର୍ମ୍ମିକାନ୍ ଆହ୍ୱାତୁଂ ନାଗତୋଽସ୍ମି କିନ୍ତୁ ମନଃ ପରିୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ ପାପିନ ଆହ୍ୱାତୁମ୍ ଆଗତୋଽସ୍ମି|
Geht aber hin und lernt, was das Wort bedeutet: Barmherzigkeit will ich und nicht Opfer. Denn ich bin nicht gekommen, um Gerechte zu berufen, sondern Sünder."
14 ଅନନ୍ତରଂ ଯୋହନଃ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପମ୍ ଆଗତ୍ୟ କଥଯାମାସୁଃ, ଫିରୂଶିନୋ ୱଯଞ୍ଚ ପୁନଃ ପୁନରୁପୱସାମଃ, କିନ୍ତୁ ତୱ ଶିଷ୍ୟା ନୋପୱସନ୍ତି, କୁତଃ?
Darauf kamen die Jünger des Johannes zu ihm und sprachen: "Warum fasten wir und die Pharisäer so oft, während deine Jünger nicht fasten?"
15 ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ଅୱୋଚତ୍ ଯାୱତ୍ ସଖୀନାଂ ସଂଙ୍ଗେ କନ୍ୟାଯା ୱରସ୍ତିଷ୍ଠତି, ତାୱତ୍ କିଂ ତେ ୱିଲାପଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ଲୁୱନ୍ତି? କିନ୍ତୁ ଯଦା ତେଷାଂ ସଂଙ୍ଗାଦ୍ ୱରଂ ନଯନ୍ତି, ତାଦୃଶଃ ସମଯ ଆଗମିଷ୍ୟତି, ତଦା ତେ ଉପୱତ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
Jesus antwortete ihnen: "Können denn die Hochzeitsgäste trauern, solange der Bräutigam bei ihnen ist? Es kommt jedoch die Zeit, wo ihnen der Bräutigam entrissen ist, dann werden sie fasten.
16 ପୁରାତନୱସନେ କୋପି ନୱୀନୱସ୍ତ୍ରଂ ନ ଯୋଜଯତି, ଯସ୍ମାତ୍ ତେନ ଯୋଜିତେନ ପୁରାତନୱସନଂ ଛିନତ୍ତି ତଚ୍ଛିଦ୍ରଞ୍ଚ ବହୁକୁତ୍ସିତଂ ଦୃଶ୍ୟତେ|
Niemand setzt einen Flicken von neuem Tuch auf ein altes Kleid. Sonst reißt der Einsatz noch an anderen Stellen etwas von dem Kleid weg, und der Riß wird desto ärger.
17 ଅନ୍ୟଞ୍ଚ ପୁରାତନକୁତ୍ୱାଂ କୋପି ନୱାନଗୋସ୍ତନୀରସଂ ନ ନିଦଧାତି, ଯସ୍ମାତ୍ ତଥା କୃତେ କୁତୂ ର୍ୱିଦୀର୍ୟ୍ୟତେ ତେନ ଗୋସ୍ତନୀରସଃ ପତତି କୁତୂଶ୍ଚ ନଶ୍ୟତି; ତସ୍ମାତ୍ ନୱୀନାଯାଂ କୁତ୍ୱାଂ ନୱୀନୋ ଗୋସ୍ତନୀରସଃ ସ୍ଥାପ୍ୟତେ, ତେନ ଦ୍ୱଯୋରୱନଂ ଭୱତି|
Man gießt auch nicht neuen Wein in alte Schläuche. Sonst reißen die Schläuche: dann fließt der Wein aus, und die Schläuche sind verloren. Man gießt vielmehr neuen Wein in neue Schläuche: so halten sich beide."
18 ଅପରଂ ତେନୈତତ୍କଥାକଥନକାଲେ ଏକୋଽଧିପତିସ୍ତଂ ପ୍ରଣମ୍ୟ ବଭାଷେ, ମମ ଦୁହିତା ପ୍ରାଯେଣୈତାୱତ୍କାଲେ ମୃତା, ତସ୍ମାଦ୍ ଭୱାନାଗତ୍ୟ ତସ୍ୟା ଗାତ୍ରେ ହସ୍ତମର୍ପଯତୁ, ତେନ ସା ଜୀୱିଷ୍ୟତି|
Als er so zu ihnen redete, da kam ein Vorsteher, der fiel vor ihm nieder und sprach: "Meine Tochter ist soeben gestorben; aber komm und leg deine Hand auf sie, dann wird sie wieder lebendig!"
19 ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସାକମ୍ ଉତ୍ଥାଯ ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱୱ୍ରାଜ|
Jesus erhob sich und folgte ihm mit seinen Jüngern.
20 ଇତ୍ୟନନ୍ତରେ ଦ୍ୱାଦଶୱତ୍ସରାନ୍ ଯାୱତ୍ ପ୍ରଦରାମଯେନ ଶୀର୍ଣୈକା ନାରୀ ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ ୱସନସ୍ୟ ଗ୍ରନ୍ଥିଂ ପସ୍ପର୍ଶ;
Und sieh, eine Frau, die schon zwölf Jahre am Blutfluß litt, trat von hinten an ihn heran und berührte die Quaste seines Mantels.
21 ଯସ୍ମାତ୍ ମଯା କେୱଲଂ ତସ୍ୟ ୱସନଂ ସ୍ପୃଷ୍ଟ୍ୱା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତେ, ସା ନାରୀତି ମନସି ନିଶ୍ଚିତୱତୀ|
Denn sie dachte bei sich: wenn ich nur seinen Mantel berühre, so werde ich gesund.
22 ତତୋ ଯୀଶୁର୍ୱଦନଂ ପରାୱର୍ତ୍ତ୍ୟ ତାଂ ଜଗାଦ, ହେ କନ୍ୟେ, ତ୍ୱଂ ସୁସ୍ଥିରା ଭୱ, ତୱ ୱିଶ୍ୱାସସ୍ତ୍ୱାଂ ସ୍ୱସ୍ଥାମକାର୍ଷୀତ୍| ଏତଦ୍ୱାକ୍ୟେ ଗଦିତଏୱ ସା ଯୋଷିତ୍ ସ୍ୱସ୍ଥାଭୂତ୍|
Jesus wandte sich um, erblickte sie und sprach: "Sei getrost, meine Tochter; dein Glaube hat dich schon gesund gemacht!" Und von dem Augenblick an ward die Frau gesund.
23 ଅପରଂ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ୟାଧ୍ୟକ୍ଷସ୍ୟ ଗେହଂ ଗତ୍ୱା ୱାଦକପ୍ରଭୃତୀନ୍ ବହୂନ୍ ଲୋକାନ୍ ଶବ୍ଦାଯମାନାନ୍ ୱିଲୋକ୍ୟ ତାନ୍ ଅୱଦତ୍,
Dann kam Jesus in das Haus des Vorstehers. Beim Anblick der Flötenspieler und der lärmenden Menge aber sprach er:
24 ପନ୍ଥାନଂ ତ୍ୟଜ, କନ୍ୟେଯଂ ନାମ୍ରିଯତ ନିଦ୍ରିତାସ୍ତେ; କଥାମେତାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ତମୁପଜହସୁଃ|
"Geht hinaus!" Denn das Mädchen ist nicht tot, es schläft nur." Da verlachten sie ihn.
25 କିନ୍ତୁ ସର୍ୱ୍ୱେଷୁ ବହିଷ୍କୃତେଷୁ ସୋଽଭ୍ୟନ୍ତରଂ ଗତ୍ୱା କନ୍ୟାଯାଃ କରଂ ଧୃତୱାନ୍, ତେନ ସୋଦତିଷ୍ଠତ୍;
Als aber die Leute aus dem Hause geschickt waren, trat er ein und faßte das Mädchen bei der Hand. Da stand es auf.
26 ତତସ୍ତତ୍କର୍ମ୍ମଣୋ ଯଶଃ କୃତ୍ସ୍ନଂ ତଂ ଦେଶଂ ୱ୍ୟାପ୍ତୱତ୍|
Und die Kunde davon verbreitete sich in jener ganzen Gegend.
27 ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାଦ୍ ଯାତ୍ରାଂ ଚକାର; ତଦା ହେ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ, ଅସ୍ମାନ୍ ଦଯସ୍ୱ, ଇତି ୱଦନ୍ତୌ ଦ୍ୱୌ ଜନାୱନ୍ଧୌ ପ୍ରୋଚୈରାହୂଯନ୍ତୌ ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱୱ୍ରଜତୁଃ|
Als Jesus von dort weiterging, folgten ihm zwei Blinde, die riefen laut: "Erbarme dich unser, Sohn Davids!"
28 ତତୋ ଯୀଶୌ ଗେହମଧ୍ୟଂ ପ୍ରୱିଷ୍ଟଂ ତାୱପି ତସ୍ୟ ସମୀପମ୍ ଉପସ୍ଥିତୱନ୍ତୌ, ତଦାନୀଂ ସ ତୌ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ କର୍ମ୍ମୈତତ୍ କର୍ତ୍ତୁଂ ମମ ସାମର୍ଥ୍ୟମ୍ ଆସ୍ତେ, ଯୁୱାଂ କିମିତି ପ୍ରତୀଥଃ? ତଦା ତୌ ପ୍ରତ୍ୟୂଚତୁଃ, ସତ୍ୟଂ ପ୍ରଭୋ|
Als dann Jesus in sein Haus kam, traten die Blinden zu ihm. Jesus fragte sie: "Glaubt ihr, daß ich dies tun kann?" Sie antworteten: "Ja, Herr!"
29 ତଦାନୀଂ ସ ତଯୋ ର୍ଲୋଚନାନି ସ୍ପୃଶନ୍ ବଭାଷେ, ଯୁୱଯୋଃ ପ୍ରତୀତ୍ୟନୁସାରାଦ୍ ଯୁୱଯୋ ର୍ମଙ୍ଗଲଂ ଭୂଯାତ୍| ତେନ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ତଯୋ ର୍ନେତ୍ରାଣି ପ୍ରସନ୍ନାନ୍ୟଭୱନ୍,
Nun berührte er ihre Augen mit den Worten: "Nach euerm Glauben geschehe euch!"
30 ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯୀଶୁସ୍ତୌ ଦୃଢମାଜ୍ଞାପ୍ୟ ଜଗାଦ, ଅୱଧତ୍ତମ୍ ଏତାଂ କଥାଂ କୋପି ମନୁଜୋ ମ ଜାନୀଯାତ୍|
Da taten sich ihre Augen auf. Und Jesus befahl ihnen streng: "Gebt acht, daß es niemand erfahre!"
31 କିନ୍ତୁ ତୌ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ତସ୍ମିନ୍ କୃତ୍ସ୍ନେ ଦେଶେ ତସ୍ୟ କୀର୍ତ୍ତିଂ ପ୍ରକାଶଯାମାସତୁଃ|
Sobald sie aber das Haus verlassen hatten, machten sie ihn in jener ganzen Gegend bekannt.
32 ଅପରଂ ତୌ ବହିର୍ୟାତ ଏତସ୍ମିନ୍ନନ୍ତରେ ମନୁଜା ଏକଂ ଭୂତଗ୍ରସ୍ତମୂକଂ ତସ୍ୟ ସମୀପମ୍ ଆନୀତୱନ୍ତଃ|
Gerade als sie weggingen, brachte man einen Menschen zu ihm, der durch den Einfluß eines bösen Geistes stumm war.
33 ତେନ ଭୂତେ ତ୍ୟାଜିତେ ସ ମୂକଃ କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ପ୍ରାରଭତ, ତେନ ଜନା ୱିସ୍ମଯଂ ୱିଜ୍ଞାଯ କଥଯାମାସୁଃ, ଇସ୍ରାଯେଲୋ ୱଂଶେ କଦାପି ନେଦୃଗଦୃଶ୍ୟତ;
Doch nach der Austreibung des bösen Geistes konnte der Stumme reden. Da verwunderten sich die Leute und sprachen: "So etwas hat man noch nie in Israel erlebt."
34 କିନ୍ତୁ ଫିରୂଶିନଃ କଥଯାଞ୍ଚକ୍ରୁଃ ଭୂତାଧିପତିନା ସ ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯତି|
Die Pharisäer aber sagten: "Im Bunde mit dem obersten der bösen Geister treibt er die Geister aus."
35 ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ଭଜନଭୱନ ଉପଦିଶନ୍ ରାଜ୍ୟସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାରଯନ୍ ଲୋକାନାଂ ଯସ୍ୟ ଯ ଆମଯୋ ଯା ଚ ପୀଡାସୀତ୍, ତାନ୍ ଶମଯନ୍ ଶମଯଂଶ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ନଗରାଣି ଗ୍ରାମାଂଶ୍ଚ ବଭ୍ରାମ|
So durchwanderte Jesus alle Städte und Dörfer: er lehrte in ihren Versammlungshäusern, verkündigte die Frohe Botschaft vom Königreich und heilte allerlei Krankheiten und Gebrechen.
36 ଅନ୍ୟଞ୍ଚ ମନୁଜାନ୍ ୱ୍ୟାକୁଲାନ୍ ଅରକ୍ଷକମେଷାନିୱ ଚ ତ୍ୟକ୍ତାନ୍ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ତେଷୁ କାରୁଣିକଃ ସନ୍ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ଅୱଦତ୍,
Beim Anblick der Volksscharen aber ward er von Mitleid erfüllt, denn sie waren abgetrieben und ermattet wie Schafe ohne Hirten.
37 ଶସ୍ୟାନି ପ୍ରଚୁରାଣି ସନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଛେତ୍ତାରଃ ସ୍ତୋକାଃ|
Da sprach er zu seinen Jüngern: "Die Ernte ist groß, aber der Arbeiter sind wenig.
38 କ୍ଷେତ୍ରଂ ପ୍ରତ୍ୟପରାନ୍ ଛେଦକାନ୍ ପ୍ରହେତୁଂ ଶସ୍ୟସ୍ୱାମିନଂ ପ୍ରାର୍ଥଯଧ୍ୱମ୍|
Darum bittet den Herrn der Ernte, daß er Arbeiter auf sein Erntefeld sende!"
