ଯାକୂବଃ 3
1 ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଶିକ୍ଷକୈରସ୍ମାଭି ର୍ଗୁରୁତରଦଣ୍ଡୋ ଲପ୍ସ୍ୟତ ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଯୂଯମ୍ ଅନେକେ ଶିକ୍ଷକା ମା ଭୱତ|
Meus irmãos, não sejais muitos de vós mestres, porque sabeis que receberemos um julgamento mais rigoroso.
2 ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱଯଂ ବହୁୱିଷଯେଷୁ ସ୍ଖଲାମଃ, ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ୱାକ୍ୟେ ନ ସ୍ଖଲତି ସ ସିଦ୍ଧପୁରୁଷଃ କୃତ୍ସ୍ନଂ ୱଶୀକର୍ତ୍ତୁଂ ସମର୍ଥଶ୍ଚାସ୍ତି|
Pois todos tropeçamos em muitas coisas. Se alguém não tropeça no que diz, tal homem é completo, e também capaz de refrear todo o corpo.
3 ପଶ୍ୟତ ୱଯମ୍ ଅଶ୍ୱାନ୍ ୱଶୀକର୍ତ୍ତୁଂ ତେଷାଂ ୱକ୍ତ୍ରେଷୁ ଖଲୀନାନ୍ ନିଧାଯ ତେଷାଂ କୃତ୍ସ୍ନଂ ଶରୀରମ୍ ଅନୁୱର୍ତ୍ତଯାମଃ|
Ora, pomos freios nas bocas dos cavalos para nos obedecerem, e [assim] manobramos todo o corpo deles.
4 ପଶ୍ୟତ ଯେ ପୋତା ଅତୀୱ ବୃହଦାକାରାଃ ପ୍ରଚଣ୍ଡୱାତୈଶ୍ଚ ଚାଲିତାସ୍ତେଽପି କର୍ଣଧାରସ୍ୟ ମନୋଽଭିମତାଦ୍ ଅତିକ୍ଷୁଦ୍ରେଣ କର୍ଣେନ ୱାଞ୍ଛିତଂ ସ୍ଥାନଂ ପ୍ରତ୍ୟନୁୱର୍ତ୍ତନ୍ତେ|
Vede também os navios, sendo tão grandes, e levados por impetuosos ventos, são manobrados com um pequeníssimo leme para onde quer que queira o impulso daquele que dirige.
5 ତଦ୍ୱଦ୍ ରସନାପି କ୍ଷୁଦ୍ରତରାଙ୍ଗଂ ସନ୍ତୀ ଦର୍ପୱାକ୍ୟାନି ଭାଷତେ| ପଶ୍ୟ କୀଦୃଙ୍ମହାରଣ୍ୟଂ ଦହ୍ୟତେ ଽଲ୍ପେନ ୱହ୍ନିନା|
Assim também a língua é um pequeno membro, mas se orgulha de grandes coisas. Vede como um pequeno fogo incendeia um grande bosque!
6 ରସନାପି ଭୱେଦ୍ ୱହ୍ନିରଧର୍ମ୍ମରୂପପିଷ୍ଟପେ| ଅସ୍ମଦଙ୍ଗେଷୁ ରସନା ତାଦୃଶଂ ସନ୍ତିଷ୍ଠତି ସା କୃତ୍ସ୍ନଂ ଦେହଂ କଲଙ୍କଯତି ସୃଷ୍ଟିରଥସ୍ୟ ଚକ୍ରଂ ପ୍ରଜ୍ୱଲଯତି ନରକାନଲେନ ଜ୍ୱଲତି ଚ| (Geenna g1067)
A língua também [é] um fogo, o mundo da injustiça; a língua está posta entre os nossos membros, contaminando o corpo todo, inflamando o curso da natureza humana, e sendo inflamada pelo inferno. (Geenna g1067)
7 ପଶୁପକ୍ଷ୍ୟୁରୋଗଜଲଚରାଣାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସ୍ୱଭାୱୋ ଦମଯିତୁଂ ଶକ୍ୟତେ ମାନୁଷିକସ୍ୱଭାୱେନ ଦମଯାଞ୍ଚକ୍ରେ ଚ|
Pois toda espécie, tanto de animais selvagens como de aves, tanto de répteis como de animais marinhos, é dominível e tem sido dominada pela espécie humana;
8 କିନ୍ତୁ ମାନୱାନାଂ କେନାପି ଜିହ୍ୱା ଦମଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ୟତେ ସା ନ ନିୱାର୍ୟ୍ୟମ୍ ଅନିଷ୍ଟଂ ହଲାହଲୱିଷେଣ ପୂର୍ଣା ଚ|
Mas nenhum ser humano consegue dominar a língua; ela é um mal que não se cansa, cheia de veneno mortal.
9 ତଯା ୱଯଂ ପିତରମ୍ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦାମଃ, ତଯା ଚେଶ୍ୱରସ୍ୟ ସାଦୃଶ୍ୟେ ସୃଷ୍ଟାନ୍ ମାନୱାନ୍ ଶପାମଃ|
Com ela bendizemos o Deus e Pai, e com ela amaldiçoamos os seres humanos, que são feitos à semelhança de Deus.
10 ଏକସ୍ମାଦ୍ ୱଦନାଦ୍ ଧନ୍ୟୱାଦଶାପୌ ନିର୍ଗଚ୍ଛତଃ| ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଏତାଦୃଶଂ ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ|
Da mesma boca procedem benção e maldição. Meus irmãos, isso não deve ser assim.
11 ପ୍ରସ୍ରୱଣଃ କିମ୍ ଏକସ୍ମାତ୍ ଛିଦ୍ରାତ୍ ମିଷ୍ଟଂ ତିକ୍ତଞ୍ଚ ତୋଯଂ ନିର୍ଗମଯତି?
Acaso uma fonte jorra do mesmo manancial [água] doce e [água] amarga?
12 ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଉଡୁମ୍ବରତରୁଃ କିଂ ଜିତଫଲାନି ଦ୍ରାକ୍ଷାଲତା ୱା କିମ୍ ଉଡୁମ୍ବରଫଲାନି ଫଲିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି? ତଦ୍ୱଦ୍ ଏକଃ ପ୍ରସ୍ରୱଣୋ ଲୱଣମିଷ୍ଟେ ତୋଯେ ନିର୍ଗମଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି|
Meus irmãos, pode a figueira dar azeitonas, ou a videira figos? E nenhuma fonte dá tanto água salgada como doce.
13 ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ଜ୍ଞାନୀ ସୁବୋଧଶ୍ଚ କ ଆସ୍ତେ? ତସ୍ୟ କର୍ମ୍ମାଣି ଜ୍ଞାନମୂଲକମୃଦୁତାଯୁକ୍ତାନୀତି ସଦାଚାରାତ୍ ସ ପ୍ରମାଣଯତୁ|
Quem dentre vós for sábio e inteligente, que mostre pela boa conduta as suas obras em humildade de sabedoria.
14 କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମଦନ୍ତଃକରଣମଧ୍ୟେ ଯଦି ତିକ୍ତେର୍ଷ୍ୟା ୱିୱାଦେଚ୍ଛା ଚ ୱିଦ୍ୟତେ ତର୍ହି ସତ୍ୟମତସ୍ୟ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ନ ଶ୍ଲାଘଧ୍ୱଂ ନଚାନୃତଂ କଥଯତ|
Porém, se tendes amarga inveja e rivalidade no vosso coração, não vos orgulheis, nem mintais contra a verdade.
15 ତାଦୃଶଂ ଜ୍ଞାନମ୍ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱାଦ୍ ଆଗତଂ ନହି କିନ୍ତୁ ପାର୍ଥିୱଂ ଶରୀରି ଭୌତିକଞ୍ଚ|
Esta sabedoria não é a que vem do alto, mas sim, terrena, animal, [e] demoníaca.
16 ଯତୋ ହେତୋରୀର୍ଷ୍ୟା ୱିୱାଦେଚ୍ଛା ଚ ଯତ୍ର ୱେଦ୍ୟେତେ ତତ୍ରୈୱ କଲହଃ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଦୁଷ୍କୃତଞ୍ଚ ୱିଦ୍ୟତେ|
Pois onde [há] inveja e rivalidade, ali [há] perturbação e toda obra perversa.
17 କିନ୍ତୂର୍ଦ୍ଧ୍ୱାଦ୍ ଆଗତଂ ଯତ୍ ଜ୍ଞାନଂ ତତ୍ ପ୍ରଥମଂ ଶୁଚି ତତଃ ପରଂ ଶାନ୍ତଂ କ୍ଷାନ୍ତମ୍ ଆଶୁସନ୍ଧେଯଂ ଦଯାଦିସତ୍ଫଲୈଃ ପରିପୂର୍ଣମ୍ ଅସନ୍ଦିଗ୍ଧଂ ନିଷ୍କପଟଞ୍ଚ ଭୱତି|
Mas a sabedoria do alto é primeiramente pura, depois pacífica, moderada, tratável, cheia de misericórdia e de bons frutos, imparcial e sem hipocrisia.
18 ଶାନ୍ତ୍ୟାଚାରିଭିଃ ଶାନ୍ତ୍ୟା ଧର୍ମ୍ମଫଲଂ ରୋପ୍ୟତେ|
E o fruto da justiça é semeado na paz para os que praticam a paz.
