ଯାକୂବଃ 3
1 ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଶିକ୍ଷକୈରସ୍ମାଭି ର୍ଗୁରୁତରଦଣ୍ଡୋ ଲପ୍ସ୍ୟତ ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଯୂଯମ୍ ଅନେକେ ଶିକ୍ଷକା ମା ଭୱତ|
Zijt niet vele meesters, mijn broeders, wetende, dat wij te meerder oordeel zullen ontvangen.
2 ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱଯଂ ବହୁୱିଷଯେଷୁ ସ୍ଖଲାମଃ, ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ୱାକ୍ୟେ ନ ସ୍ଖଲତି ସ ସିଦ୍ଧପୁରୁଷଃ କୃତ୍ସ୍ନଂ ୱଶୀକର୍ତ୍ତୁଂ ସମର୍ଥଶ୍ଚାସ୍ତି|
Want wij struikelen allen in vele. Indien iemand in woorden niet struikelt, die is een volmaakt man, machtig om ook het gehele lichaam in den toom te houden.
3 ପଶ୍ୟତ ୱଯମ୍ ଅଶ୍ୱାନ୍ ୱଶୀକର୍ତ୍ତୁଂ ତେଷାଂ ୱକ୍ତ୍ରେଷୁ ଖଲୀନାନ୍ ନିଧାଯ ତେଷାଂ କୃତ୍ସ୍ନଂ ଶରୀରମ୍ ଅନୁୱର୍ତ୍ତଯାମଃ|
Ziet, wij leggen den paarden tomen in de monden, opdat zij ons zouden gehoorzamen, en wij leiden daarmede hun gehele lichaam om;
4 ପଶ୍ୟତ ଯେ ପୋତା ଅତୀୱ ବୃହଦାକାରାଃ ପ୍ରଚଣ୍ଡୱାତୈଶ୍ଚ ଚାଲିତାସ୍ତେଽପି କର୍ଣଧାରସ୍ୟ ମନୋଽଭିମତାଦ୍ ଅତିକ୍ଷୁଦ୍ରେଣ କର୍ଣେନ ୱାଞ୍ଛିତଂ ସ୍ଥାନଂ ପ୍ରତ୍ୟନୁୱର୍ତ୍ତନ୍ତେ|
Ziet ook de schepen, hoewel zij zo groot zijn, en van harde winden gedreven, zij worden omgewend van een zeer klein roer, waarhenen ook de begeerte des stuurders wil.
5 ତଦ୍ୱଦ୍ ରସନାପି କ୍ଷୁଦ୍ରତରାଙ୍ଗଂ ସନ୍ତୀ ଦର୍ପୱାକ୍ୟାନି ଭାଷତେ| ପଶ୍ୟ କୀଦୃଙ୍ମହାରଣ୍ୟଂ ଦହ୍ୟତେ ଽଲ୍ପେନ ୱହ୍ନିନା|
Alzo is ook de tong een klein lid, en roemt nochtans grote dingen. Ziet, een klein vuur, hoe groten hoop houts het aansteekt.
6 ରସନାପି ଭୱେଦ୍ ୱହ୍ନିରଧର୍ମ୍ମରୂପପିଷ୍ଟପେ| ଅସ୍ମଦଙ୍ଗେଷୁ ରସନା ତାଦୃଶଂ ସନ୍ତିଷ୍ଠତି ସା କୃତ୍ସ୍ନଂ ଦେହଂ କଲଙ୍କଯତି ସୃଷ୍ଟିରଥସ୍ୟ ଚକ୍ରଂ ପ୍ରଜ୍ୱଲଯତି ନରକାନଲେନ ଜ୍ୱଲତି ଚ| (Geenna g1067)
De tong is ook een vuur, een wereld der ongerechtigheid; alzo is de tong onder onze leden gesteld, welke het gehele lichaam besmet, en ontsteekt het rad onzer geboorte, en wordt ontstoken van de hel. (Geenna g1067)
7 ପଶୁପକ୍ଷ୍ୟୁରୋଗଜଲଚରାଣାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସ୍ୱଭାୱୋ ଦମଯିତୁଂ ଶକ୍ୟତେ ମାନୁଷିକସ୍ୱଭାୱେନ ଦମଯାଞ୍ଚକ୍ରେ ଚ|
Want alle natuur, beide der wilde dieren en der vogelen, beide der kruipende en der zeedieren, wordt getemd en is getemd geweest van de menselijke natuur.
8 କିନ୍ତୁ ମାନୱାନାଂ କେନାପି ଜିହ୍ୱା ଦମଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ୟତେ ସା ନ ନିୱାର୍ୟ୍ୟମ୍ ଅନିଷ୍ଟଂ ହଲାହଲୱିଷେଣ ପୂର୍ଣା ଚ|
Maar de tong kan geen mens temmen; zij is een onbedwingelijk kwaad, vol van dodelijk venijn.
9 ତଯା ୱଯଂ ପିତରମ୍ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦାମଃ, ତଯା ଚେଶ୍ୱରସ୍ୟ ସାଦୃଶ୍ୟେ ସୃଷ୍ଟାନ୍ ମାନୱାନ୍ ଶପାମଃ|
Door haar loven wij God en den Vader, en door haar vervloeken wij de mensen, die naar de gelijkenis van God gemaakt zijn.
10 ଏକସ୍ମାଦ୍ ୱଦନାଦ୍ ଧନ୍ୟୱାଦଶାପୌ ନିର୍ଗଚ୍ଛତଃ| ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଏତାଦୃଶଂ ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ|
Uit denzelfden mond komt voort zegening en vervloeking. Dit moet, mijn broeders, alzo niet geschieden.
11 ପ୍ରସ୍ରୱଣଃ କିମ୍ ଏକସ୍ମାତ୍ ଛିଦ୍ରାତ୍ ମିଷ୍ଟଂ ତିକ୍ତଞ୍ଚ ତୋଯଂ ନିର୍ଗମଯତି?
Welt ook een fontein uit een zelfde ader het zoet en het bitter?
12 ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଉଡୁମ୍ବରତରୁଃ କିଂ ଜିତଫଲାନି ଦ୍ରାକ୍ଷାଲତା ୱା କିମ୍ ଉଡୁମ୍ବରଫଲାନି ଫଲିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି? ତଦ୍ୱଦ୍ ଏକଃ ପ୍ରସ୍ରୱଣୋ ଲୱଣମିଷ୍ଟେ ତୋଯେ ନିର୍ଗମଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି|
Kan ook, mijn broeders, een vijgeboom olijven voortbrengen, of een wijnstok vijgen? Alzo kan geen fontein zout en zoet water voortbrengen.
13 ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ଜ୍ଞାନୀ ସୁବୋଧଶ୍ଚ କ ଆସ୍ତେ? ତସ୍ୟ କର୍ମ୍ମାଣି ଜ୍ଞାନମୂଲକମୃଦୁତାଯୁକ୍ତାନୀତି ସଦାଚାରାତ୍ ସ ପ୍ରମାଣଯତୁ|
Wie is wijs en verstandig onder u? die bewijze uit zijn goeden wandel zijn werken in zachtmoedige wijsheid.
14 କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମଦନ୍ତଃକରଣମଧ୍ୟେ ଯଦି ତିକ୍ତେର୍ଷ୍ୟା ୱିୱାଦେଚ୍ଛା ଚ ୱିଦ୍ୟତେ ତର୍ହି ସତ୍ୟମତସ୍ୟ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ନ ଶ୍ଲାଘଧ୍ୱଂ ନଚାନୃତଂ କଥଯତ|
Maar indien gij bitteren nijd en twistgierigheid hebt in uw hart, zo roemt en liegt niet tegen de waarheid.
15 ତାଦୃଶଂ ଜ୍ଞାନମ୍ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱାଦ୍ ଆଗତଂ ନହି କିନ୍ତୁ ପାର୍ଥିୱଂ ଶରୀରି ଭୌତିକଞ୍ଚ|
Deze is de wijsheid niet, die van boven afkomt, maar is aards, natuurlijk, duivels.
16 ଯତୋ ହେତୋରୀର୍ଷ୍ୟା ୱିୱାଦେଚ୍ଛା ଚ ଯତ୍ର ୱେଦ୍ୟେତେ ତତ୍ରୈୱ କଲହଃ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଦୁଷ୍କୃତଞ୍ଚ ୱିଦ୍ୟତେ|
Want waar nijd en twistgierigheid is, aldaar is verwarring en alle boze handel.
17 କିନ୍ତୂର୍ଦ୍ଧ୍ୱାଦ୍ ଆଗତଂ ଯତ୍ ଜ୍ଞାନଂ ତତ୍ ପ୍ରଥମଂ ଶୁଚି ତତଃ ପରଂ ଶାନ୍ତଂ କ୍ଷାନ୍ତମ୍ ଆଶୁସନ୍ଧେଯଂ ଦଯାଦିସତ୍ଫଲୈଃ ପରିପୂର୍ଣମ୍ ଅସନ୍ଦିଗ୍ଧଂ ନିଷ୍କପଟଞ୍ଚ ଭୱତି|
Maar de wijsheid, die van boven is, die is ten eerste zuiver, daarna vreedzaam, bescheiden, gezeggelijk, vol van barmhartigheid en van goede vruchten, niet partijdig oordelende, en ongeveinsd.
18 ଶାନ୍ତ୍ୟାଚାରିଭିଃ ଶାନ୍ତ୍ୟା ଧର୍ମ୍ମଫଲଂ ରୋପ୍ୟତେ|
En de vrucht der rechtvaardigheid wordt in vrede gezaaid voor degenen, die vrede maken.
