ପ୍ରେରିତାଃ 5
1 ତଦା ଅନାନିଯନାମକ ଏକୋ ଜନୋ ଯସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟାଯା ନାମ ସଫୀରା ସ ସ୍ୱାଧିକାରଂ ୱିକ୍ରୀଯ
Auch ein Mann, mit Namen Ananias, verkaufte im Einverständnis mit seiner Frau Saphira ein Grundstück.
2 ସ୍ୱଭାର୍ୟ୍ୟାଂ ଜ୍ଞାପଯିତ୍ୱା ତନ୍ମୂଲ୍ୟସ୍ୟୈକାଂଶଂ ସଙ୍ଗୋପ୍ୟ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ତଦନ୍ୟାଂଶମାତ୍ରମାନୀଯ ପ୍ରେରିତାନାଂ ଚରଣେଷୁ ସମର୍ପିତୱାନ୍|
Aber mit Wissen seiner Frau unterschlug er etwas von dem Kaufpreis und brachte nur einen Teil davon und legte ihn zu der Apostel Füßen nieder.
3 ତସ୍ମାତ୍ ପିତରୋକଥଯତ୍ ହେ ଅନାନିଯ ଭୂମେ ର୍ମୂଲ୍ୟଂ କିଞ୍ଚିତ୍ ସଙ୍ଗୋପ୍ୟ ସ୍ଥାପଯିତୁଂ ପୱିତ୍ରସ୍ୟାତ୍ମନଃ ସନ୍ନିଧୌ ମୃଷାୱାକ୍ୟଂ କଥଯିତୁଞ୍ଚ ଶୈତାନ୍ କୁତସ୍ତୱାନ୍ତଃକରଣେ ପ୍ରୱୃତ୍ତିମଜନଯତ୍?
Doch Petrus sprach: "Ananias, warum hat der Satan dein Herz erfüllt, so daß du den Heiligen Geist belogen und einen Teil von dem Erlös deines Feldes zurückbehalten hast?
4 ସା ଭୂମି ର୍ୟଦା ତୱ ହସ୍ତଗତା ତଦା କିଂ ତୱ ସ୍ୱୀଯା ନାସୀତ୍? ତର୍ହି ସ୍ୱାନ୍ତଃକରଣେ କୁତ ଏତାଦୃଶୀ କୁକଲ୍ପନା ତ୍ୱଯା କୃତା? ତ୍ୱଂ କେୱଲମନୁଷ୍ୟସ୍ୟ ନିକଟେ ମୃଷାୱାକ୍ୟଂ ନାୱାଦୀଃ କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ନିକଟେଽପି|
Konntest du das Land nicht als dein Eigentum behalten? Und als du es verkauft hattest, konntest du da nicht auch noch über den Erlös nach deinem Willen verfügen? Warum hast du dir denn eine solche Tat in deinem Herzen vorgenommen? Du hast nicht Menschen, sondern Gott belogen."
5 ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱୈୱ ସୋଽନାନିଯୋ ଭୂମୌ ପତନ୍ ପ୍ରାଣାନ୍ ଅତ୍ୟଜତ୍, ତଦ୍ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକା ଅଶୃଣ୍ୱନ୍ ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ମହାଭଯମ୍ ଅଜାଯତ୍|
Beim Hören dieser Worte fiel Ananias tot zu Boden. Und großer Schrecken kam über alle Anwesenden.
6 ତଦା ଯୁୱଲୋକାସ୍ତଂ ୱସ୍ତ୍ରେଣାଚ୍ଛାଦ୍ୟ ବହି ର୍ନୀତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନେଽସ୍ଥାପଯନ୍|
Die jüngeren Gemeindeglieder aber erhoben sich, umwickelten den Leichnam mit leinenen Tüchern und trugen ihn hinaus zum Begräbnis.
7 ତତଃ ପ୍ରହରୈକାନନ୍ତରଂ କିଂ ୱୃତ୍ତଂ ତନ୍ନାୱଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟାପି ତତ୍ର ସମୁପସ୍ଥିତା|
Nach ungefähr drei Stunden kam des Ananias Frau in die Versammlung, ohne daß sie wußte, was vorgefallen war.
8 ତତଃ ପିତରସ୍ତାମ୍ ଅପୃଚ୍ଛତ୍, ଯୁୱାଭ୍ୟାମ୍ ଏତାୱନ୍ମୁଦ୍ରାଭ୍ୟୋ ଭୂମି ର୍ୱିକ୍ରୀତା ନ ୱା? ଏତତ୍ୱଂ ୱଦ; ତଦା ସା ପ୍ରତ୍ୟୱାଦୀତ୍ ସତ୍ୟମ୍ ଏତାୱଦ୍ଭ୍ୟୋ ମୁଦ୍ରାଭ୍ୟ ଏୱ|
Petrus richtete sogleich das Wort an sie. "Sage mir", so fragte er, "ist dies der Kaufpreis eures Landes?" "Ja", versetzte sie, "das ist der Kaufpreis."
9 ତତଃ ପିତରୋକଥଯତ୍ ଯୁୱାଂ କଥଂ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟାତ୍ମାନଂ ପରୀକ୍ଷିତୁମ୍ ଏକମନ୍ତ୍ରଣାୱଭୱତାଂ? ପଶ୍ୟ ଯେ ତୱ ପତିଂ ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତସ୍ତେ ଦ୍ୱାରସ୍ୟ ସମୀପେ ସମୁପତିଷ୍ଠନ୍ତି ତ୍ୱାମପି ବହିର୍ନେଷ୍ୟନ୍ତି|
"Warum", so fuhr nun Petrus fort, "seid ihr denn beide eins geworden, den Geist des Herrn herauszufordern? Die deinen Mann begraben haben, die kommen jetzt gerade zurück, um auch dich hinauszutragen."
10 ତତଃ ସାପି ତସ୍ୟ ଚରଣସନ୍ନିଧୌ ପତିତ୍ୱା ପ୍ରାଣାନ୍ ଅତ୍ୟାକ୍ଷୀତ୍| ପଶ୍ଚାତ୍ ତେ ଯୁୱାନୋଽଭ୍ୟନ୍ତରମ୍ ଆଗତ୍ୟ ତାମପି ମୃତାଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ବହି ର୍ନୀତ୍ୱା ତସ୍ୟାଃ ପତ୍ୟୁଃ ପାର୍ଶ୍ୱେ ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ|
Sofort fiel sie zu seinen Füßen nieder und gab den Geist auf. Die Jünglinge fanden sie bei ihrem Eintritt tot und trugen sie hinaus, um sie bei ihrem Mann zu begraben.
11 ତସ୍ମାତ୍ ମଣ୍ଡଲ୍ୟାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଅନ୍ୟଲୋକାଶ୍ଚ ତାଂ ୱାର୍ତ୍ତାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସାଧ୍ୱସଂ ଗତାଃ|
Dieser Vorfall erfüllte die ganze Gemeinde und alle, die davon hörten, mit großem Schrecken.
12 ତତଃ ପରଂ ପ୍ରେରିତାନାଂ ହସ୍ତୈ ର୍ଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ବହ୍ୱାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାଣ୍ୟଦ୍ଭୁତାନି କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟକ୍ରିଯନ୍ତ; ତଦା ଶିଷ୍ୟାଃ ସର୍ୱ୍ୱ ଏକଚିତ୍ତୀଭୂଯ ସୁଲେମାନୋ ଽଲିନ୍ଦେ ସମ୍ଭୂଯାସନ୍|
Im Volk geschahen damals viele Zeichen und Wunder durch die Hände der Apostel. Alle Gläubigen pflegten sich einmütig in der Halle Salomos zu versammeln.
13 ତେଷାଂ ସଙ୍ଘାନ୍ତର୍ଗୋ ଭୱିତୁଂ କୋପି ପ୍ରଗଲ୍ଭତାଂ ନାଗମତ୍ କିନ୍ତୁ ଲୋକାସ୍ତାନ୍ ସମାଦ୍ରିଯନ୍ତ|
Von den feindseligen Juden aber wagte keiner, sie zu beunruhigen. Die große Menge jedoch hielt hoch von ihnen.
14 ସ୍ତ୍ରିଯଃ ପୁରୁଷାଶ୍ଚ ବହୱୋ ଲୋକା ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟ ପ୍ରଭୁଂ ଶରଣମାପନ୍ନାଃ|
Und immer mehr schlossen sich ihnen an, die an den Herrn gläubig wurden, ganze Scharen von Männern und Frauen.
15 ପିତରସ୍ୟ ଗମନାଗମନାଭ୍ୟାଂ କେନାପି ପ୍ରକାରେଣ ତସ୍ୟ ଛାଯା କସ୍ମିଂଶ୍ଚିଜ୍ଜନେ ଲଗିଷ୍ୟତୀତ୍ୟାଶଯା ଲୋକା ରୋଗିଣଃ ଶିୱିକଯା ଖଟ୍ୱଯା ଚାନୀଯ ପଥି ପଥି ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ|
Ja, es kam so weit, daß man die Kranken auf die Straße trug und sie dort auf Betten und Tragbahren niedersetzte, damit, wenn Petrus vorüberkäme, wenigstens sein Schatten auf den einen oder anderen fiele.
16 ଚତୁର୍ଦିକ୍ସ୍ଥନଗରେଭ୍ୟୋ ବହୱୋ ଲୋକାଃ ସମ୍ଭୂଯ ରୋଗିଣୋଽପୱିତ୍ରଭୁତଗ୍ରସ୍ତାଂଶ୍ଚ ଯିରୂଶାଲମମ୍ ଆନଯନ୍ ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ସ୍ୱସ୍ଥା ଅକ୍ରିଯନ୍ତ|
Sogar aus den Städten rings um Jerusalem kamen die Leute in Scharen herbei: sie brachten Kranke und solche, die von unreinen Geistern gequält wurden. Und alle diese Leidenden wurden gesund.
17 ଅନନ୍ତରଂ ମହାଯାଜକଃ ସିଦୂକିନାଂ ମତଗ୍ରାହିଣସ୍ତେଷାଂ ସହଚରାଶ୍ଚ
Das brachte den Hohenpriester auf. Er und sein ganzer Anhang — die Partei der Sadduzäer — ließen neiderfüllt
18 ମହାକ୍ରୋଧାନ୍ତ୍ୱିତାଃ ସନ୍ତଃ ପ୍ରେରିତାନ୍ ଧୃତ୍ୱା ନୀଚଲୋକାନାଂ କାରାଯାଂ ବଦ୍ଧ୍ୱା ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ|
die Apostel festnehmen und in das öffentliche Gefängnis werfen.
19 କିନ୍ତୁ ରାତ୍ରୌ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତଃ କାରାଯା ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ତାନ୍ ବହିରାନୀଯାକଥଯତ୍,
Ein Engel des Herrn aber öffnete nachts die Kerkertüren, führte sie hinaus und sprach zu ihnen:
20 ଯୂଯଂ ଗତ୍ୱା ମନ୍ଦିରେ ଦଣ୍ଡାଯମାନାଃ ସନ୍ତୋ ଲୋକାନ୍ ପ୍ରତୀମାଂ ଜୀୱନଦାଯିକାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଂ କଥାଂ ପ୍ରଚାରଯତ|
"Geht in den Tempel und verkündigt dort dem Volk öffentlich alle Worte dieser Lebensbotschaft!"
21 ଇତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଷେ ମନ୍ଦିର ଉପସ୍ଥାଯ ଉପଦିଷ୍ଟୱନ୍ତଃ| ତଦା ସହଚରଗଣେନ ସହିତୋ ମହାଯାଜକ ଆଗତ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରିଗଣମ୍ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ରାଜସଭାସଦଃ ସଭାସ୍ଥାନ୍ କୃତ୍ୱା କାରାଯାସ୍ତାନ୍ ଆପଯିତୁଂ ପଦାତିଗଣଂ ପ୍ରେରିତୱାନ୍|
Diesem Befehl gehorsam gingen sie gegen Morgen in den Tempel und lehrten dort. Mittlerweile versammelten sich der Hohepriester und sein Anhang. Sie beriefen den Hohen Rat und alle Ältesten der Kinder Israels und sandten ins Gefängnis, um die Apostel vorzuführen.
22 ତତସ୍ତେ ଗତ୍ୱା କାରାଯାଂ ତାନ୍ ଅପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟାଗତ୍ୟ ଇତି ୱାର୍ତ୍ତାମ୍ ଅୱାଦିଷୁଃ,
Als aber die Diener hinkamen, fanden sie sie nicht im Gefängnis. Da kehrten sie zurück und meldeten:
23 ୱଯଂ ତତ୍ର ଗତ୍ୱା ନିର୍ୱ୍ୱିଘ୍ନଂ କାରାଯା ଦ୍ୱାରଂ ରୁଦ୍ଧଂ ରକ୍ଷକାଂଶ୍ଚ ଦ୍ୱାରସ୍ୟ ବହିର୍ଦଣ୍ଡାଯମାନାନ୍ ଅଦର୍ଶାମ ଏୱ କିନ୍ତୁ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ତନ୍ମଧ୍ୟେ କମପି ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
"Das Gefängnis fanden wir sorgfältig und fest verschlossen und die Wachen vor den Türen stehen; doch als wir öffneten, fanden wir niemand darin."
24 ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ମହାଯାଜକୋ ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ସେନାପତିଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକାଶ୍ଚ, ଇତ ପରଂ କିମପରଂ ଭୱିଷ୍ୟତୀତି ଚିନ୍ତଯିତ୍ୱା ସନ୍ଦିଗ୍ଧଚିତ୍ତା ଅଭୱନ୍|
Als der Tempelhauptmann und die Hohenpriester diese Worte hörten, waren sie ganz bestürzt und fragten sich, was daraus werden solle.
25 ଏତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେ କଶ୍ଚିତ୍ ଜନ ଆଗତ୍ୟ ୱାର୍ତ୍ତାମେତାମ୍ ଅୱଦତ୍ ପଶ୍ୟତ ଯୂଯଂ ଯାନ୍ ମାନୱାନ୍ କାରାଯାମ୍ ଅସ୍ଥାପଯତ ତେ ମନ୍ଦିରେ ତିଷ୍ଠନ୍ତୋ ଲୋକାନ୍ ଉପଦିଶନ୍ତି|
Da kam einer mit der Meldung: "Die Männer, die ihr habt gefangensetzen lassen, die stehen schon wieder im Tempel und lehren das Volk!"
26 ତଦା ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ସେନାପତିଃ ପଦାତଯଶ୍ଚ ତତ୍ର ଗତ୍ୱା ଚେଲ୍ଲୋକାଃ ପାଷାଣାନ୍ ନିକ୍ଷିପ୍ୟାସ୍ମାନ୍ ମାରଯନ୍ତୀତି ଭିଯା ୱିନତ୍ୟାଚାରଂ ତାନ୍ ଆନଯନ୍|
Nun ging der Hauptmann mit der Mannschaft hin und führte sie herbei, doch ohne Anwendung von Gewalt; denn sie fürchteten, das Volk könne sie sonst steinigen.
27 ତେ ମହାସଭାଯା ମଧ୍ୟେ ତାନ୍ ଅସ୍ଥାପଯନ୍ ତତଃ ପରଂ ମହାଯାଜକସ୍ତାନ୍ ଅପୃଚ୍ଛତ୍,
So brachten sie sie her und führten sie in den Sitzungssaal. Hier nahm sie der Hohepriester ins Verhör.
28 ଅନେନ ନାମ୍ନା ସମୁପଦେଷ୍ଟୁଂ ୱଯଂ କିଂ ଦୃଢଂ ନ ନ୍ୟଷେଧାମ? ତଥାପି ପଶ୍ୟତ ଯୂଯଂ ସ୍ୱେଷାଂ ତେନୋପଦେଶେନେ ଯିରୂଶାଲମଂ ପରିପୂର୍ଣଂ କୃତ୍ୱା ତସ୍ୟ ଜନସ୍ୟ ରକ୍ତପାତଜନିତାପରାଧମ୍ ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟାନେତୁଂ ଚେଷ୍ଟଧ୍ୱେ|
"Haben wir euch", so sprach er, "nicht aufs allerstrengste verboten, in jenem Namen zu lehren? Und doch habt ihr Jerusalem mit eurer Lehre erfüllt; ja ihr wollt dieses Menschen Blut über uns bringen."
29 ତତଃ ପିତରୋନ୍ୟପ୍ରେରିତାଶ୍ଚ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍ ମାନୁଷସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରହଣାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରହଣମ୍ ଅସ୍ମାକମୁଚିତମ୍|
Petrus aber und die anderen Apostel antworteten: "Man muß Gott mehr gehorchen als den Menschen.
30 ଯଂ ଯୀଶୁଂ ଯୂଯଂ କ୍ରୁଶେ ୱେଧିତ୍ୱାହତ ତମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୈତୃକ ଈଶ୍ୱର ଉତ୍ଥାପ୍ୟ
Der Gott unserer Väter hat Jesus auferweckt, den ihr ans Kreuzesholz gehängt und hingemordet habt.
31 ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶାନାଂ ମନଃପରିୱର୍ତ୍ତନଂ ପାପକ୍ଷମାଞ୍ଚ କର୍ତ୍ତୁଂ ରାଜାନଂ ପରିତ୍ରାତାରଞ୍ଚ କୃତ୍ୱା ସ୍ୱଦକ୍ଷିଣପାର୍ଶ୍ୱେ ତସ୍ୟାନ୍ନତିମ୍ ଅକରୋତ୍|
Den hat Gott durch seine rechte Hand zur Würde eines Herrschers und Befreiers erhoben, um Israel Sinnesänderung und Sündenvergebung zu schenken.
32 ଏତସ୍ମିନ୍ ୱଯମପି ସାକ୍ଷିଣ ଆସ୍ମହେ, ତତ୍ କେୱଲଂ ନହି, ଈଶ୍ୱର ଆଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଭ୍ୟୋ ଯଂ ପୱିତ୍ରମ୍ ଆତ୍ମନଂ ଦତ୍ତୱାନ୍ ସୋପି ସାକ୍ଷ୍ୟସ୍ତି|
Dafür sind wir Zeugen und der Heilige Geist, den Gott allen gegeben hat, die ihm gehorchen."
33 ଏତଦ୍ୱାକ୍ୟେ ଶ୍ରୁତେ ତେଷାଂ ହୃଦଯାନି ୱିଦ୍ଧାନ୍ୟଭୱନ୍ ତତସ୍ତେ ତାନ୍ ହନ୍ତୁଂ ମନ୍ତ୍ରିତୱନ୍ତଃ|
Bei dieser Antwort wurden sie mit Wut erfüllt, und sie dachten schon daran, die Apostel zu töten.
34 ଏତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେ ତତ୍ସଭାସ୍ଥାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ସୁଖ୍ୟାତୋ ଗମିଲୀଯେଲ୍ନାମକ ଏକୋ ଜନୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକଃ ଫିରୂଶିଲୋକ ଉତ୍ଥାଯ ପ୍ରେରିତାନ୍ କ୍ଷଣାର୍ଥଂ ସ୍ଥାନାନ୍ତରଂ ଗନ୍ତୁମ୍ ଆଦିଶ୍ୟ କଥିତୱାନ୍,
Da erhob sich in der Versammlung ein Pharisäer, mit Namen Gamaliel, ein von dem ganzen Volk verehrter Gesetzeslehrer, und befahl, die Apostel für eine Weile hinauszuführen.
35 ହେ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶୀଯାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଯୂଯମ୍ ଏତାନ୍ ମାନୁଷାନ୍ ପ୍ରତି ଯତ୍ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତାସ୍ତସ୍ମିନ୍ ସାୱଧାନା ଭୱତ|
Dann sprach er zu den Männern des Hohen Rates: "Ihr Israeliten, überlegt euch wohl, wie ihr mit diesen Leuten verfahren wollt!
36 ଇତଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଥୂଦାନାମୈକୋ ଜନ ଉପସ୍ଥାଯ ସ୍ୱଂ କମପି ମହାପୁରୁଷମ୍ ଅୱଦତ୍, ତତଃ ପ୍ରାଯେଣ ଚତୁଃଶତଲୋକାସ୍ତସ୍ୟ ମତଗ୍ରାହିଣୋଭୱନ୍ ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ହତୋଭୱତ୍ ତସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣୋ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକାସ୍ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିର୍କୀର୍ଣାଃ ସନ୍ତୋ ଽକୃତକାର୍ୟ୍ୟା ଅଭୱନ୍|
Einst hat sich Theudas erhoben. Der wollte eine Rolle spielen, und an vierhundert Männer sind ihm auch gefolgt. Aber er fand den Tod, und alle seine Anhänger wurden auseinandergetrieben und vernichtet.
37 ତସ୍ମାଜ୍ଜନାତ୍ ପରଂ ନାମଲେଖନସମଯେ ଗାଲୀଲୀଯଯିହୂଦାନାମୈକୋ ଜନ ଉପସ୍ଥାଯ ବହୂଲ୍ଲୋକାନ୍ ସ୍ୱମତଂ ଗ୍ରାହୀତୱାନ୍ ତତଃ ସୋପି ୱ୍ୟନଶ୍ୟତ୍ ତସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣୋ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକା ଆସନ୍ ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିକୀର୍ଣା ଅଭୱନ୍|
Nach ihm trat zur Zeit der bekannten Schätzung der Galiläer Judas auf und zog viele Leute an sich. Auch der ist umgekommen, und alle seine Anhänger haben sich zerstreut.
38 ଅଧୁନା ୱଦାମି, ଯୂଯମ୍ ଏତାନ୍ ମନୁଷ୍ୟାନ୍ ପ୍ରତି କିମପି ନ କୃତ୍ୱା କ୍ଷାନ୍ତା ଭୱତ, ଯତ ଏଷ ସଙ୍କଲ୍ପ ଏତତ୍ କର୍ମ୍ମ ଚ ଯଦି ମନୁଷ୍ୟାଦଭୱତ୍ ତର୍ହି ୱିଫଲଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
Nun rate ich euch: Laßt diese Leute in Ruhe und bekümmert euch nicht um sie! Denn stammt dies Beginnen oder dieses Werk von Menschen, so geht es von selbst zugrunde.
39 ଯଦୀଶ୍ୱରାଦଭୱତ୍ ତର୍ହି ଯୂଯଂ ତସ୍ୟାନ୍ୟଥା କର୍ତ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟଥ, ୱରମ୍ ଈଶ୍ୱରରୋଧକା ଭୱିଷ୍ୟଥ|
Ist's aber wirklich aus Gott, so könnt ihr diese Leute nicht zum Schweigen bringen. Ja, ihr kommt noch in Gefahr, gegen Gott zu kämpfen."
40 ତଦା ତସ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରଣାଂ ସ୍ୱୀକୃତ୍ୟ ତେ ପ୍ରେରିତାନ୍ ଆହୂଯ ପ୍ରହୃତ୍ୟ ଯୀଶୋ ର୍ନାମ୍ନା କାମପି କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ନିଷିଧ୍ୟ ୱ୍ୟସର୍ଜନ୍|
Diesem Rat folgten sie. Sie riefen die Apostel wieder herein, ließen sie geißeln und verboten ihnen, im Namen Jesu zu reden. Dann durften die Apostel gehen.
41 କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ ନାମାର୍ଥଂ ୱଯଂ ଲଜ୍ଜାଭୋଗସ୍ୟ ଯୋଗ୍ୟତ୍ୱେନ ଗଣିତା ଇତ୍ୟତ୍ର ତେ ସାନନ୍ଦାଃ ସନ୍ତଃ ସଭାସ୍ଥାନାଂ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଅଗଚ୍ଛନ୍|
Sie verließen aber den Hohen Rat voller Freude, weil sie gewürdigt worden waren, um des Namens willen Schmach zu leiden.
42 ତତଃ ପରଂ ପ୍ରତିଦିନଂ ମନ୍ଦିରେ ଗୃହେ ଗୃହେ ଚାୱିଶ୍ରାମମ୍ ଉପଦିଶ୍ୟ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାରିତୱନ୍ତଃ|
Im Tempel sowohl wie in häuslichen Versammlungen lehrten sie unaufhörlich Tag für Tag und verkündigten die Frohe Botschaft, daß Jesus der Messias sei.
