ପ୍ରେରିତାଃ 26
1 ତତ ଆଗ୍ରିପ୍ପଃ ପୌଲମ୍ ଅୱାଦୀତ୍, ନିଜାଂ କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ତୁଭ୍ୟମ୍ ଅନୁମତି ର୍ଦୀଯତେ| ତସ୍ମାତ୍ ପୌଲଃ କରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ସ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଉତ୍ତରମ୍ ଅୱାଦୀତ୍|
अग्रिप्पा न पौलुस सी कह्यो, “तोख अपनो बारे म बोलन की आज्ञा हय।” तब पौलुस हाथ बढ़ाय क उत्तर देन लग्यो।
2 ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଯତ୍କାରଣାଦହଂ ଯିହୂଦୀଯୈରପୱାଦିତୋ ଽଭୱଂ ତସ୍ୟ ୱୃତ୍ତାନ୍ତମ୍ ଅଦ୍ୟ ଭୱତଃ ସାକ୍ଷାନ୍ ନିୱେଦଯିତୁମନୁମତୋହମ୍ ଇଦଂ ସ୍ୱୀଯଂ ପରମଂ ଭାଗ୍ୟଂ ମନ୍ୟେ;
“हे राजा अग्रिप्पा, जितनो बातों को यहूदी मोरो पर दोष लगावय हंय, अज तोरो आगु उन्को उत्तर देन म मय अपनो ख धन्य समझू हय,
3 ଯତୋ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ଯା ଯା ରୀତିଃ ସୂକ୍ଷ୍ମୱିଚାରାଶ୍ଚ ସନ୍ତି ତେଷୁ ଭୱାନ୍ ୱିଜ୍ଞତମଃ; ଅତଏୱ ପ୍ରାର୍ଥଯେ ଧୈର୍ୟ୍ୟମୱଲମ୍ବ୍ୟ ମମ ନିୱେଦନଂ ଶୃଣୋତୁ|
विशेष कर क् येकोलायी कि तय यहूदियों को सब सम्बन्ध अऊर विवाद ख जानय हय। येकोलायी मय प्रार्थना करू हय, धीरज सी मोरी सुन।
4 ଅହଂ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରେ ସ୍ୱଦେଶୀଯଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ତିଷ୍ଠନ୍ ଆ ଯୌୱନକାଲାଦ୍ ଯଦ୍ରୂପମ୍ ଆଚରିତୱାନ୍ ତଦ୍ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିଦନ୍ତି|
“मोरो चाल-चलन सुरूवात सी अपनी जाति को बीच अऊर यरूशलेम म जसो होतो, ऊ सब यहूदी जानय हंय।
5 ଅସ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟଃ ଶୁଦ୍ଧତମଂ ଯତ୍ ଫିରୂଶୀଯମତଂ ତଦୱଲମ୍ବୀ ଭୂତ୍ୱାହଂ କାଲଂ ଯାପିତୱାନ୍ ଯେ ଜନା ଆ ବାଲ୍ୟକାଲାନ୍ ମାଂ ଜାନାନ୍ତି ତେ ଏତାଦୃଶଂ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଯଦି ଦଦାତି ତର୍ହି ଦାତୁଂ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି|
यदि हि गवाही देनो चाहवय, त सुरूवात सी मोख पहिचानय हंय कि मय फरीसी होय क अपनो धर्म को सब सी सही पंथ को अनुसार जीवन पर चल्यो।
6 କିନ୍ତୁ ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଈଶ୍ୱରୋଽସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାଂ ନିକଟେ ଯଦ୍ ଅଙ୍ଗୀକୃତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟାଶାହେତୋରହମ୍ ଇଦାନୀଂ ୱିଚାରସ୍ଥାନେ ଦଣ୍ଡାଯମାନୋସ୍ମି|
अऊर अब ऊ प्रतिज्ञा म आशा को वजह जो परमेश्वर न हमरो पूर्वजों सी करी होती, मोरो पर मुकद्दमा चल रह्यो हय।
7 ତସ୍ୟାଙ୍ଗୀକାରସ୍ୟ ଫଲଂ ପ୍ରାପ୍ତୁମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ଦ୍ୱାଦଶୱଂଶା ଦିୱାନିଶଂ ମହାଯତ୍ନାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସେୱନଂ କୃତ୍ୱା ଯାଂ ପ୍ରତ୍ୟାଶାଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତସ୍ୟାଃ ପ୍ରତ୍ୟାଶାଯା ହେତୋରହଂ ଯିହୂଦୀଯୈରପୱାଦିତୋଽଭୱମ୍|
उच प्रतिज्ञा को पूरो होन की आशा लगायो हुयो, हमरो बारा गोत्र अपनो पूरो मन सी रात-दिन परमेश्वर की सेवा करत आयो हंय। हे राजा, योच आशा को बारे म यहूदी मोर पर दोष लगावय हंय।
8 ଈଶ୍ୱରୋ ମୃତାନ୍ ଉତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟତୀତି ୱାକ୍ୟଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟେଽସମ୍ଭୱଂ କୁତୋ ଭୱେତ୍?
जब कि परमेश्वर मरयो हुयो ख जीन्दो करय हय, त तुम्हरो इत या बात कहाली विश्वास को लायक नहीं समझी जावय?
9 ନାସରତୀଯଯୀଶୋ ର୍ନାମ୍ନୋ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ନାନାପ୍ରକାରପ୍ରତିକୂଲାଚରଣମ୍ ଉଚିତମ୍ ଇତ୍ୟହଂ ମନସି ଯଥାର୍ଥଂ ୱିଜ୍ଞାଯ
“मय न भी समझ्यो होतो कि यीशु नासरी को नाम को विरोध म मोख बहुत कुछ करन ख होनो होतो।
10 ଯିରୂଶାଲମନଗରେ ତଦକରୱଂ ଫଲତଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକସ୍ୟ ନିକଟାତ୍ କ୍ଷମତାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ବହୂନ୍ ପୱିତ୍ରଲୋକାନ୍ କାରାଯାଂ ବଦ୍ଧୱାନ୍ ୱିଶେଷତସ୍ତେଷାଂ ହନନସମଯେ ତେଷାଂ ୱିରୁଦ୍ଧାଂ ନିଜାଂ ସମ୍ମତିଂ ପ୍ରକାଶିତୱାନ୍|
अऊर मय न यरूशलेम म असोच करयो; अऊर महायाजक सी अधिकार पा क बहुत सो पवित्र लोगों ख जेलखाना म डाल्यो, अऊर जब हि मार डाल्यो जात होतो त मय भी उन्को विरोध म अपनी सहमती देत होतो।
11 ୱାରଂ ୱାରଂ ଭଜନଭୱନେଷୁ ତେଭ୍ୟୋ ଦଣ୍ଡଂ ପ୍ରଦତ୍ତୱାନ୍ ବଲାତ୍ ତଂ ଧର୍ମ୍ମଂ ନିନ୍ଦଯିତୱାଂଶ୍ଚ ପୁନଶ୍ଚ ତାନ୍ ପ୍ରତି ମହାକ୍ରୋଧାଦ୍ ଉନ୍ମତ୍ତଃ ସନ୍ ୱିଦେଶୀଯନଗରାଣି ଯାୱତ୍ ତାନ୍ ତାଡିତୱାନ୍|
हर आराधनालय म मय उन्ख ताड़ना दिलाय दिलाय क यीशु की निन्दा करवात होतो, इत तक कि गुस्सा को मारे असो पागल भय गयो कि बाहेर को नगरो म भी जाय क उन्ख सतावत होतो।
12 ଇତ୍ଥଂ ପ୍ରଧାନଯାଜକସ୍ୟ ସମୀପାତ୍ ଶକ୍ତିମ୍ ଆଜ୍ଞାପତ୍ରଞ୍ଚ ଲବ୍ଧ୍ୱା ଦମ୍ମେଷକ୍ନଗରଂ ଗତୱାନ୍|
“योच धुन म जब मय महायाजक सी अधिकार अऊर आज्ञा-पत्र लेय क दमिश्क ख जाय रह्यो होतो;
13 ତଦାହଂ ହେ ରାଜନ୍ ମାର୍ଗମଧ୍ୟେ ମଧ୍ୟାହ୍ନକାଲେ ମମ ମଦୀଯସଙ୍ଗିନାଂ ଲୋକାନାଞ୍ଚ ଚତସୃଷୁ ଦିକ୍ଷୁ ଗଗଣାତ୍ ପ୍ରକାଶମାନାଂ ଭାସ୍କରତୋପି ତେଜସ୍ୱତୀଂ ଦୀପ୍ତିଂ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍|
त हे राजा, रस्ता म दोपहर को समय मय न आसमान सी सूरज को तेज सी भी बढ़ क एक ज्योति, अपनो अऊर अपनो संग चलन वालो को चारयी तरफ चमकतो हुयो दिख्यो।
14 ତସ୍ମାଦ୍ ଅସ୍ମାସୁ ସର୍ୱ୍ୱେଷୁ ଭୂମୌ ପତିତେଷୁ ସତ୍ସୁ ହେ ଶୌଲ ହୈ ଶୌଲ କୁତୋ ମାଂ ତାଡଯସି? କଣ୍ଟକାନାଂ ମୁଖେ ପାଦାହନନଂ ତୱ ଦୁଃସାଧ୍ୟମ୍ ଇବ୍ରୀଯଭାଷଯା ଗଦିତ ଏତାଦୃଶ ଏକଃ ଶବ୍ଦୋ ମଯା ଶ୍ରୁତଃ|
जब हम सब जमीन पर गिर पड़्यो, त मय न इब्रानी भाषा म, मोरो सी यो कहत हुयो एक आवाज सुन्यो, ‘हे शाऊल, हे शाऊल, तय मोख कहाली सतावय हय? पैनी नोक पर लात मारनो तोरो लायी कठिन हय।’
15 ତଦାହଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ହେ ପ୍ରଭୋ କୋ ଭୱାନ୍? ତତଃ ସ କଥିତୱାନ୍ ଯଂ ଯୀଶୁଂ ତ୍ୱଂ ତାଡଯସି ସୋହଂ,
मय न कह्यो, ‘हे प्रभु, तय कौन आय?’ प्रभु न कह्यो, ‘मय यीशु आय, जेक तय सतावय हय।
16 କିନ୍ତୁ ସମୁତ୍ତିଷ୍ଠ ତ୍ୱଂ ଯଦ୍ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍ ଇତଃ ପୁନଞ୍ଚ ଯଦ୍ୟତ୍ ତ୍ୱାଂ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟାମି ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ କାର୍ୟ୍ୟାଣାଂ ତ୍ୱାଂ ସାକ୍ଷିଣଂ ମମ ସେୱକଞ୍ଚ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଦର୍ଶନମ୍ ଅଦାମ୍|
पर तय उठ, अपनो पाय पर खड़ो हो; कहालीकि मय न तोख येकोलायी दर्शन दियो हय कि तोख उन बातों को भी सेवक अऊर गवाह ठहराऊ, जो तय न देख्यो हंय, अऊर उन्को भी जिन्को लायी मय तोख दर्शन देऊ।
17 ୱିଶେଷତୋ ଯିହୂଦୀଯଲୋକେଭ୍ୟୋ ଭିନ୍ନଜାତୀଯେଭ୍ୟଶ୍ଚ ତ୍ୱାଂ ମନୋନୀତଂ କୃତ୍ୱା ତେଷାଂ ଯଥା ପାପମୋଚନଂ ଭୱତି
अऊर मय तोख तोरो लोगों सी अऊर गैरयहूदियों सी छुड़ातो रहूं, जिन्को जवर मय अब तोख येकोलायी भेजू हय
18 ଯଥା ତେ ମଯି ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ପୱିତ୍ରୀକୃତାନାଂ ମଧ୍ୟେ ଭାଗଂ ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି ତଦଭିପ୍ରାଯେଣ ତେଷାଂ ଜ୍ଞାନଚକ୍ଷୂଂଷି ପ୍ରସନ୍ନାନି କର୍ତ୍ତୁଂ ତଥାନ୍ଧକାରାଦ୍ ଦୀପ୍ତିଂ ପ୍ରତି ଶୈତାନାଧିକାରାଚ୍ଚ ଈଶ୍ୱରଂ ପ୍ରତି ମତୀଃ ପରାୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ ତେଷାଂ ସମୀପଂ ତ୍ୱାଂ ପ୍ରେଷ୍ୟାମି|
कि तय उन्की आंखी खोल कि हि अन्धकार सी ज्योति को तरफ, अऊर शैतान को अधिकार सी परमेश्वर को तरफ फिरेंन; कि पापों की माफी अऊर उन लोगों को संग जो मोरो पर विश्वास करन सी पवित्र करयो गयो हंय, मीरास पाये।’
19 ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଏତାଦୃଶଂ ସ୍ୱର୍ଗୀଯପ୍ରତ୍ୟାଦେଶଂ ଅଗ୍ରାହ୍ୟମ୍ ଅକୃତ୍ୱାହଂ
“येकोलायी हे राजा अग्रिप्पा, मय न ऊ स्वर्गीय दर्शन की बात नहीं टाली,
20 ପ୍ରଥମତୋ ଦମ୍ମେଷକ୍ନଗରେ ତତୋ ଯିରୂଶାଲମି ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଯିହୂଦୀଯଦେଶେ ଅନ୍ୟେଷୁ ଦେଶେଷୁ ଚ ଯେନ ଲୋକା ମତିଂ ପରାୱର୍ତ୍ତ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଂ ପ୍ରତି ପରାୱର୍ତ୍ତଯନ୍ତେ, ମନଃପରାୱର୍ତ୍ତନଯୋଗ୍ୟାନି କର୍ମ୍ମାଣି ଚ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତାଦୃଶମ୍ ଉପଦେଶଂ ପ୍ରଚାରିତୱାନ୍|
पर पहिलो दमिश्क को, तब यरूशलेम को, अऊर तब यहूदियों को सब रहन वालो ख, अऊर गैरयहूदियों ख समझावत रह्यो, कि मन फिरावो अऊर परमेश्वर को तरफ फिर क मन फिराव को लायक काम करो।
21 ଏତତ୍କାରଣାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯା ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରଂ ମାଂ ଧୃତ୍ୱା ହନ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତାଃ|
इन बातों को वजह यहूदी मोख मन्दिर म पकड़ क् मार डालन को कोशिश करत होतो।
22 ତଥାପି ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋ ଦୁଃଖଂ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥାଯ ନିଜଦେଶୀଯାନାଂ ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଞ୍ଚ ସମୀପେ ଦୀପ୍ତିଂ ପ୍ରକାଶଯିଷ୍ୟତି
पर परमेश्वर की मदत सी मय अज तक बन्यो हय अऊर छोटो बड़ो सब को आगु गवाही देऊ हय, अऊर उन बातों ख छोड़ कुछ नहीं कह्य जो भविष्यवक्तावों अऊर मूसा न भी कह्यो कि होन वाली हंय,
23 ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଗଣୋ ମୂସାଶ୍ଚ ଭାୱିକାର୍ୟ୍ୟସ୍ୟ ଯଦିଦଂ ପ୍ରମାଣମ୍ ଅଦଦୁରେତଦ୍ ୱିନାନ୍ୟାଂ କଥାଂ ନ କଥଯିତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରାଦ୍ ଅନୁଗ୍ରହଂ ଲବ୍ଧ୍ୱା ମହତାଂ କ୍ଷୁଦ୍ରାଣାଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସମୀପେ ପ୍ରମାଣଂ ଦତ୍ତ୍ୱାଦ୍ୟ ଯାୱତ୍ ତିଷ୍ଠାମି|
कि मसीह ख दु: ख उठावनो पड़ेंन, अऊर उच सब सी पहिले मरयो हुयो म सी जीन्दो होय क, हमरो लोगों म अऊर गैरयहूदियों म ज्योति को प्रचार करेंन।”
24 ତସ୍ୟମାଂ କଥାଂ ନିଶମ୍ୟ ଫୀଷ୍ଟ ଉଚ୍ଚୈଃ ସ୍ୱରେଣ କଥିତୱାନ୍ ହେ ପୌଲ ତ୍ୱମ୍ ଉନ୍ମତ୍ତୋସି ବହୁୱିଦ୍ୟାଭ୍ୟାସେନ ତ୍ୱଂ ହତଜ୍ଞାନୋ ଜାତଃ|
जब ऊ या रीति सी उत्तर दे रह्यो होतो, त फेस्तुस न ऊचो आवाज सी कह्यो, “हे पौलुस, तय पागल हय। बहुत अक्कल न तोख पागल कर दियो हय।”
25 ସ ଉକ୍ତୱାନ୍ ହେ ମହାମହିମ ଫୀଷ୍ଟ ନାହମ୍ ଉନ୍ମତ୍ତଃ କିନ୍ତୁ ସତ୍ୟଂ ୱିୱେଚନୀଯଞ୍ଚ ୱାକ୍ୟଂ ପ୍ରସ୍ତୌମି|
पर पौलुस न कह्यो, “हे महानुभव फेस्तुस, मय पागल नहाय, पर सच्चायी अऊर बुद्धि को बाते कहू हय।
26 ଯସ୍ୟ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଅକ୍ଷୋଭଃ ସନ୍ କଥାଂ କଥଯାମି ସ ରାଜା ତଦ୍ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ଜାନାତି ତସ୍ୟ ସମୀପେ କିମପି ଗୁପ୍ତଂ ନେତି ମଯା ନିଶ୍ଚିତଂ ବୁଧ୍ୟତେ ଯତସ୍ତଦ୍ ୱିଜନେ ନ କୃତଂ|
राजा भी जेको आगु मय निडर होय क बोल रह्यो हय, या बाते जानय हय; अऊर मोख विश्वास हय कि इन बातों म सी कोयी ओको सी लूकी नहाय, कहालीकि यो घटना कोयी कोना म नहीं भयी।
27 ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଭୱାନ୍ କିଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଗଣୋକ୍ତାନି ୱାକ୍ୟାନି ପ୍ରତ୍ୟେତି? ଭୱାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟେତି ତଦହଂ ଜାନାମି|
हे राजा अग्रिप्पा, का तय भविष्यवक्तावों को विश्वास करय हय? हव, मय जानु हय कि तय विश्वास करय हय।”
28 ତତ ଆଗ୍ରିପ୍ପଃ ପୌଲମ୍ ଅଭିହିତୱାନ୍ ତ୍ୱଂ ପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଜନଯିତ୍ୱା ପ୍ରାଯେଣ ମାମପି ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀଯଂ କରୋଷି|
तब अग्रिप्पा न पौलुस सी कह्यो, “तय थोड़ोच समझानो सी मोख मसीही बनानो चाहवय हय?”
29 ତତଃ ସୋଽୱାଦୀତ୍ ଭୱାନ୍ ଯେ ଯେ ଲୋକାଶ୍ଚ ମମ କଥାମ୍ ଅଦ୍ୟ ଶୃଣ୍ୱନ୍ତି ପ୍ରାଯେଣ ଇତି ନହି କିନ୍ତ୍ୱେତତ୍ ଶୃଙ୍ଖଲବନ୍ଧନଂ ୱିନା ସର୍ୱ୍ୱଥା ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ମାଦୃଶା ଭୱନ୍ତ୍ୱିତୀଶ୍ୱସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରାର୍ଥଯେଽହମ୍|
पौलुस न कह्यो, “परमेश्वर सी मोरी प्रार्थना हय कि का थोड़ो म का बहुत म, केवल तयच नहीं पर जितनो लोग अज मोरी सुनय हंय, इन बन्धनों ख छोड़ हि मोरी जसो होय जाये।”
30 ଏତସ୍ୟାଂ କଥାଯାଂ କଥିତାଯାଂ ସ ରାଜା ସୋଽଧିପତି ର୍ବର୍ଣୀକୀ ସଭାସ୍ଥା ଲୋକାଶ୍ଚ ତସ୍ମାଦ୍ ଉତ୍ଥାଯ
तब राजा अऊर शासक अऊर बिरनीके अऊर उन्को संग बैठन वालो उठ खड़ो भयो;
31 ଗୋପନେ ପରସ୍ପରଂ ୱିୱିଚ୍ୟ କଥିତୱନ୍ତ ଏଷ ଜନୋ ବନ୍ଧନାର୍ହଂ ପ୍ରାଣହନନାର୍ହଂ ୱା କିମପି କର୍ମ୍ମ ନାକରୋତ୍|
अऊर अलग जाय क आपस म कहन लग्यो, “यो आदमी असो त कुछ नहीं करय, जो मृत्यु दण्ड यां जेलखाना म डालन जान को लायक हय।”
32 ତତ ଆଗ୍ରିପ୍ପଃ ଫୀଷ୍ଟମ୍ ଅୱଦତ୍, ଯଦ୍ୟେଷ ମାନୁଷଃ କୈସରସ୍ୟ ନିକଟେ ୱିଚାରିତୋ ଭୱିତୁଂ ନ ପ୍ରାର୍ଥଯିଷ୍ୟତ୍ ତର୍ହି ମୁକ୍ତୋ ଭୱିତୁମ୍ ଅଶକ୍ଷ୍ୟତ୍|
अग्रिप्पा न फेस्तुस सी कह्यो, “यदि यो आदमी कैसर की दुवा नहीं देतो, त छूट सकत होतो।”
