ପ୍ରେରିତାଃ 26

1 ତତ ଆଗ୍ରିପ୍ପଃ ପୌଲମ୍ ଅୱାଦୀତ୍, ନିଜାଂ କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ତୁଭ୍ୟମ୍ ଅନୁମତି ର୍ଦୀଯତେ| ତସ୍ମାତ୍ ପୌଲଃ କରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ସ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଉତ୍ତରମ୍ ଅୱାଦୀତ୍|

THEN Agrippa said unto Paul, Thou art permitted to speak for thyself. Then Paul stretched forth the hand, and answered for himself:

2 ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଯତ୍କାରଣାଦହଂ ଯିହୂଦୀଯୈରପୱାଦିତୋ ଽଭୱଂ ତସ୍ୟ ୱୃତ୍ତାନ୍ତମ୍ ଅଦ୍ୟ ଭୱତଃ ସାକ୍ଷାନ୍ ନିୱେଦଯିତୁମନୁମତୋହମ୍ ଇଦଂ ସ୍ୱୀଯଂ ପରମଂ ଭାଗ୍ୟଂ ମନ୍ୟେ;

I think myself happy, king Agrippa, because I shall answer for myself this day before thee touching all the things whereof I am accused of the Jews:

3 ଯତୋ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ଯା ଯା ରୀତିଃ ସୂକ୍ଷ୍ମୱିଚାରାଶ୍ଚ ସନ୍ତି ତେଷୁ ଭୱାନ୍ ୱିଜ୍ଞତମଃ; ଅତଏୱ ପ୍ରାର୍ଥଯେ ଧୈର୍ୟ୍ୟମୱଲମ୍ବ୍ୟ ମମ ନିୱେଦନଂ ଶୃଣୋତୁ|

Especially because I know thee to be expert in all customs and questions which are among the Jews: wherefore I beseech thee to hear me patiently.

4 ଅହଂ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରେ ସ୍ୱଦେଶୀଯଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ତିଷ୍ଠନ୍ ଆ ଯୌୱନକାଲାଦ୍ ଯଦ୍ରୂପମ୍ ଆଚରିତୱାନ୍ ତଦ୍ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିଦନ୍ତି|

My manner of life from my youth, which was at the first among mine own nation at Jerusalem, know all the Jews;

5 ଅସ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟଃ ଶୁଦ୍ଧତମଂ ଯତ୍ ଫିରୂଶୀଯମତଂ ତଦୱଲମ୍ବୀ ଭୂତ୍ୱାହଂ କାଲଂ ଯାପିତୱାନ୍ ଯେ ଜନା ଆ ବାଲ୍ୟକାଲାନ୍ ମାଂ ଜାନାନ୍ତି ତେ ଏତାଦୃଶଂ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଯଦି ଦଦାତି ତର୍ହି ଦାତୁଂ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି|

Which knew me from the beginning, if they would testify, that after the most straitest sect of our religion I lived a Pharisee.

6 କିନ୍ତୁ ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଈଶ୍ୱରୋଽସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାଂ ନିକଟେ ଯଦ୍ ଅଙ୍ଗୀକୃତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟାଶାହେତୋରହମ୍ ଇଦାନୀଂ ୱିଚାରସ୍ଥାନେ ଦଣ୍ଡାଯମାନୋସ୍ମି|

And now I stand and am judged for the hope of the promise made of God unto our fathers:

7 ତସ୍ୟାଙ୍ଗୀକାରସ୍ୟ ଫଲଂ ପ୍ରାପ୍ତୁମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ଦ୍ୱାଦଶୱଂଶା ଦିୱାନିଶଂ ମହାଯତ୍ନାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସେୱନଂ କୃତ୍ୱା ଯାଂ ପ୍ରତ୍ୟାଶାଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତସ୍ୟାଃ ପ୍ରତ୍ୟାଶାଯା ହେତୋରହଂ ଯିହୂଦୀଯୈରପୱାଦିତୋଽଭୱମ୍|

Unto which promise our twelve tribes, instantly serving God day and night, hope to come. For which hope’s sake, king Agrippa, I am accused of the Jews.

8 ଈଶ୍ୱରୋ ମୃତାନ୍ ଉତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟତୀତି ୱାକ୍ୟଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟେଽସମ୍ଭୱଂ କୁତୋ ଭୱେତ୍?

Why should it be thought a thing incredible with you, that God should raise the dead?

9 ନାସରତୀଯଯୀଶୋ ର୍ନାମ୍ନୋ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ନାନାପ୍ରକାରପ୍ରତିକୂଲାଚରଣମ୍ ଉଚିତମ୍ ଇତ୍ୟହଂ ମନସି ଯଥାର୍ଥଂ ୱିଜ୍ଞାଯ

I verily thought with myself, that I ought to do many things contrary to the name of Jesus of Nazareth.

10 ଯିରୂଶାଲମନଗରେ ତଦକରୱଂ ଫଲତଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକସ୍ୟ ନିକଟାତ୍ କ୍ଷମତାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ବହୂନ୍ ପୱିତ୍ରଲୋକାନ୍ କାରାଯାଂ ବଦ୍ଧୱାନ୍ ୱିଶେଷତସ୍ତେଷାଂ ହନନସମଯେ ତେଷାଂ ୱିରୁଦ୍ଧାଂ ନିଜାଂ ସମ୍ମତିଂ ପ୍ରକାଶିତୱାନ୍|

Which thing I also did in Jerusalem: and many of the saints did I shut up in prison, having received authority from the chief priests; and when they were put to death, I gave my voice against them.

11 ୱାରଂ ୱାରଂ ଭଜନଭୱନେଷୁ ତେଭ୍ୟୋ ଦଣ୍ଡଂ ପ୍ରଦତ୍ତୱାନ୍ ବଲାତ୍ ତଂ ଧର୍ମ୍ମଂ ନିନ୍ଦଯିତୱାଂଶ୍ଚ ପୁନଶ୍ଚ ତାନ୍ ପ୍ରତି ମହାକ୍ରୋଧାଦ୍ ଉନ୍ମତ୍ତଃ ସନ୍ ୱିଦେଶୀଯନଗରାଣି ଯାୱତ୍ ତାନ୍ ତାଡିତୱାନ୍|

And I punished them oft in every synagogue, and compelled them to blaspheme; and being exceedingly mad against them, I persecuted them even unto strange cities.

12 ଇତ୍ଥଂ ପ୍ରଧାନଯାଜକସ୍ୟ ସମୀପାତ୍ ଶକ୍ତିମ୍ ଆଜ୍ଞାପତ୍ରଞ୍ଚ ଲବ୍ଧ୍ୱା ଦମ୍ମେଷକ୍ନଗରଂ ଗତୱାନ୍|

Whereupon as I went to Damascus with authority and commission from the chief priests,

13 ତଦାହଂ ହେ ରାଜନ୍ ମାର୍ଗମଧ୍ୟେ ମଧ୍ୟାହ୍ନକାଲେ ମମ ମଦୀଯସଙ୍ଗିନାଂ ଲୋକାନାଞ୍ଚ ଚତସୃଷୁ ଦିକ୍ଷୁ ଗଗଣାତ୍ ପ୍ରକାଶମାନାଂ ଭାସ୍କରତୋପି ତେଜସ୍ୱତୀଂ ଦୀପ୍ତିଂ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍|

At midday, O king, I saw in the way a light from heaven, above the brightness of the sun, shining round about me and them which journeyed with me.

14 ତସ୍ମାଦ୍ ଅସ୍ମାସୁ ସର୍ୱ୍ୱେଷୁ ଭୂମୌ ପତିତେଷୁ ସତ୍ସୁ ହେ ଶୌଲ ହୈ ଶୌଲ କୁତୋ ମାଂ ତାଡଯସି? କଣ୍ଟକାନାଂ ମୁଖେ ପାଦାହନନଂ ତୱ ଦୁଃସାଧ୍ୟମ୍ ଇବ୍ରୀଯଭାଷଯା ଗଦିତ ଏତାଦୃଶ ଏକଃ ଶବ୍ଦୋ ମଯା ଶ୍ରୁତଃ|

And when we were all fallen to the earth, I heard a voice speaking unto me, and saying in the Hebrew tongue, Saul, Saul, why persecutest thou me? it is hard for thee to kick against the pricks.

15 ତଦାହଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ହେ ପ୍ରଭୋ କୋ ଭୱାନ୍? ତତଃ ସ କଥିତୱାନ୍ ଯଂ ଯୀଶୁଂ ତ୍ୱଂ ତାଡଯସି ସୋହଂ,

And I said, Who art thou, Lord? And he said, I am Jesus whom thou persecutest.

16 କିନ୍ତୁ ସମୁତ୍ତିଷ୍ଠ ତ୍ୱଂ ଯଦ୍ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍ ଇତଃ ପୁନଞ୍ଚ ଯଦ୍ୟତ୍ ତ୍ୱାଂ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟାମି ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ କାର୍ୟ୍ୟାଣାଂ ତ୍ୱାଂ ସାକ୍ଷିଣଂ ମମ ସେୱକଞ୍ଚ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଦର୍ଶନମ୍ ଅଦାମ୍|

But rise, and stand upon thy feet: for I have appeared unto thee for this purpose, to make thee a minister and a witness both of these things which thou hast seen, and of those things in the which I will appear unto thee;

17 ୱିଶେଷତୋ ଯିହୂଦୀଯଲୋକେଭ୍ୟୋ ଭିନ୍ନଜାତୀଯେଭ୍ୟଶ୍ଚ ତ୍ୱାଂ ମନୋନୀତଂ କୃତ୍ୱା ତେଷାଂ ଯଥା ପାପମୋଚନଂ ଭୱତି

Delivering thee from the people, and from the Gentiles, unto whom now I send thee,

18 ଯଥା ତେ ମଯି ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ପୱିତ୍ରୀକୃତାନାଂ ମଧ୍ୟେ ଭାଗଂ ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି ତଦଭିପ୍ରାଯେଣ ତେଷାଂ ଜ୍ଞାନଚକ୍ଷୂଂଷି ପ୍ରସନ୍ନାନି କର୍ତ୍ତୁଂ ତଥାନ୍ଧକାରାଦ୍ ଦୀପ୍ତିଂ ପ୍ରତି ଶୈତାନାଧିକାରାଚ୍ଚ ଈଶ୍ୱରଂ ପ୍ରତି ମତୀଃ ପରାୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ ତେଷାଂ ସମୀପଂ ତ୍ୱାଂ ପ୍ରେଷ୍ୟାମି|

To open their eyes, and to turn them from darkness to light, and from the power of Satan unto God, that they may receive forgiveness of sins, and inheritance among them which are sanctified by faith that is in me.

19 ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଏତାଦୃଶଂ ସ୍ୱର୍ଗୀଯପ୍ରତ୍ୟାଦେଶଂ ଅଗ୍ରାହ୍ୟମ୍ ଅକୃତ୍ୱାହଂ

Whereupon, O king Agrippa, I was not disobedient unto the heavenly vision:

20 ପ୍ରଥମତୋ ଦମ୍ମେଷକ୍ନଗରେ ତତୋ ଯିରୂଶାଲମି ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଯିହୂଦୀଯଦେଶେ ଅନ୍ୟେଷୁ ଦେଶେଷୁ ଚ ଯେନ ଲୋକା ମତିଂ ପରାୱର୍ତ୍ତ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଂ ପ୍ରତି ପରାୱର୍ତ୍ତଯନ୍ତେ, ମନଃପରାୱର୍ତ୍ତନଯୋଗ୍ୟାନି କର୍ମ୍ମାଣି ଚ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତାଦୃଶମ୍ ଉପଦେଶଂ ପ୍ରଚାରିତୱାନ୍|

But shewed first unto them of Damascus, and at Jerusalem, and throughout all the coasts of Judæa, and then to the Gentiles, that they should repent and turn to God, and do works meet for repentance.

21 ଏତତ୍କାରଣାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯା ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରଂ ମାଂ ଧୃତ୍ୱା ହନ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତାଃ|

For these causes the Jews caught me in the temple, and went about to kill me.

22 ତଥାପି ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋ ଦୁଃଖଂ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥାଯ ନିଜଦେଶୀଯାନାଂ ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଞ୍ଚ ସମୀପେ ଦୀପ୍ତିଂ ପ୍ରକାଶଯିଷ୍ୟତି

Having therefore obtained help of God, I continue unto this day, witnessing both to small and great, saying none other things than those which the prophets and Moses did say should come:

23 ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଗଣୋ ମୂସାଶ୍ଚ ଭାୱିକାର୍ୟ୍ୟସ୍ୟ ଯଦିଦଂ ପ୍ରମାଣମ୍ ଅଦଦୁରେତଦ୍ ୱିନାନ୍ୟାଂ କଥାଂ ନ କଥଯିତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରାଦ୍ ଅନୁଗ୍ରହଂ ଲବ୍ଧ୍ୱା ମହତାଂ କ୍ଷୁଦ୍ରାଣାଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସମୀପେ ପ୍ରମାଣଂ ଦତ୍ତ୍ୱାଦ୍ୟ ଯାୱତ୍ ତିଷ୍ଠାମି|

That Christ should suffer, and that he should be the first that should rise from the dead, and should shew light unto the people, and to the Gentiles.

24 ତସ୍ୟମାଂ କଥାଂ ନିଶମ୍ୟ ଫୀଷ୍ଟ ଉଚ୍ଚୈଃ ସ୍ୱରେଣ କଥିତୱାନ୍ ହେ ପୌଲ ତ୍ୱମ୍ ଉନ୍ମତ୍ତୋସି ବହୁୱିଦ୍ୟାଭ୍ୟାସେନ ତ୍ୱଂ ହତଜ୍ଞାନୋ ଜାତଃ|

And as he thus spake for himself, Festus said with a loud voice, Paul, thou art beside thyself; much learning doth make thee mad.

25 ସ ଉକ୍ତୱାନ୍ ହେ ମହାମହିମ ଫୀଷ୍ଟ ନାହମ୍ ଉନ୍ମତ୍ତଃ କିନ୍ତୁ ସତ୍ୟଂ ୱିୱେଚନୀଯଞ୍ଚ ୱାକ୍ୟଂ ପ୍ରସ୍ତୌମି|

But he said, I am not mad, most noble Festus; but speak forth the words of truth and soberness.

26 ଯସ୍ୟ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଅକ୍ଷୋଭଃ ସନ୍ କଥାଂ କଥଯାମି ସ ରାଜା ତଦ୍ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ଜାନାତି ତସ୍ୟ ସମୀପେ କିମପି ଗୁପ୍ତଂ ନେତି ମଯା ନିଶ୍ଚିତଂ ବୁଧ୍ୟତେ ଯତସ୍ତଦ୍ ୱିଜନେ ନ କୃତଂ|

For the king knoweth of these things, before whom also I speak freely: for I am persuaded that none of these things are hidden from him; for this thing was not done in a corner.

27 ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଭୱାନ୍ କିଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଗଣୋକ୍ତାନି ୱାକ୍ୟାନି ପ୍ରତ୍ୟେତି? ଭୱାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟେତି ତଦହଂ ଜାନାମି|

King Agrippa, believest thou the prophets? I know that thou believest.

28 ତତ ଆଗ୍ରିପ୍ପଃ ପୌଲମ୍ ଅଭିହିତୱାନ୍ ତ୍ୱଂ ପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଜନଯିତ୍ୱା ପ୍ରାଯେଣ ମାମପି ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀଯଂ କରୋଷି|

Then Agrippa said unto Paul, Almost thou persuadest me to be a Christian.

29 ତତଃ ସୋଽୱାଦୀତ୍ ଭୱାନ୍ ଯେ ଯେ ଲୋକାଶ୍ଚ ମମ କଥାମ୍ ଅଦ୍ୟ ଶୃଣ୍ୱନ୍ତି ପ୍ରାଯେଣ ଇତି ନହି କିନ୍ତ୍ୱେତତ୍ ଶୃଙ୍ଖଲବନ୍ଧନଂ ୱିନା ସର୍ୱ୍ୱଥା ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ମାଦୃଶା ଭୱନ୍ତ୍ୱିତୀଶ୍ୱସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରାର୍ଥଯେଽହମ୍|

And Paul said, I would to God, that not only thou, but also all that hear me this day, were both almost, and altogether such as I am, except these bonds.

30 ଏତସ୍ୟାଂ କଥାଯାଂ କଥିତାଯାଂ ସ ରାଜା ସୋଽଧିପତି ର୍ବର୍ଣୀକୀ ସଭାସ୍ଥା ଲୋକାଶ୍ଚ ତସ୍ମାଦ୍ ଉତ୍ଥାଯ

And when he had thus spoken, the king rose up, and the governor, and Bernice, and they that sat with them:

31 ଗୋପନେ ପରସ୍ପରଂ ୱିୱିଚ୍ୟ କଥିତୱନ୍ତ ଏଷ ଜନୋ ବନ୍ଧନାର୍ହଂ ପ୍ରାଣହନନାର୍ହଂ ୱା କିମପି କର୍ମ୍ମ ନାକରୋତ୍|

And when they were gone aside, they talked between themselves, saying, This man doeth nothing worthy of death or of bonds.

32 ତତ ଆଗ୍ରିପ୍ପଃ ଫୀଷ୍ଟମ୍ ଅୱଦତ୍, ଯଦ୍ୟେଷ ମାନୁଷଃ କୈସରସ୍ୟ ନିକଟେ ୱିଚାରିତୋ ଭୱିତୁଂ ନ ପ୍ରାର୍ଥଯିଷ୍ୟତ୍ ତର୍ହି ମୁକ୍ତୋ ଭୱିତୁମ୍ ଅଶକ୍ଷ୍ୟତ୍|

Then said Agrippa unto Festus, This man might have been set at liberty, if he had not appealed unto Cæsar.