ପ୍ରେରିତାଃ 21
1 ତୈ ର୍ୱିସୃଷ୍ଟାଃ ସନ୍ତୋ ୱଯଂ ପୋତଂ ବାହଯିତ୍ୱା ଋଜୁମାର୍ଗେଣ କୋଷମ୍ ଉପଦ୍ୱୀପମ୍ ଆଗତ୍ୟ ପରେଽହନି ରୋଦିଯୋପଦ୍ୱୀପମ୍ ଆଗଚ୍ଛାମ ତତସ୍ତସ୍ମାତ୍ ପାତାରାଯାମ୍ ଉପାତିଷ୍ଠାମ|
Als wir uns endlich von ihnen losgerissen hatten und in See gegangen waren, fuhren wir geradewegs nach Kos. Tags darauf kamen wir nach Rhodus und von da nach Patara.
2 ତତ୍ର ଫୈନୀକିଯାଦେଶଗାମିନମ୍ ପୋତମେକଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତମାରୁହ୍ୟ ଗତୱନ୍ତଃ|
Hier fanden wir ein Schiff, das nach Phönizien fahren wollte; da gingen wir an Bord und segelten ab.
3 କୁପ୍ରୋପଦ୍ୱୀପଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତଂ ସୱ୍ୟଦିଶି ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ସୁରିଯାଦେଶଂ ଗତ୍ୱା ପୋତସ୍ଥଦ୍ରୱ୍ୟାଣ୍ୟୱରୋହଯିତୁଂ ସୋରନଗରେ ଲାଗିତୱନ୍ତଃ|
Als wir Zypern zu Gesicht bekamen, ließen wir es links liegen, fuhren auf Syrien zu und gingen in Tyrus vor Anker. Denn dort sollte das Schiff seine Ladung löschen.
4 ତତ୍ର ଶିଷ୍ୟଗଣସ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍କରଣାଯ ୱଯଂ ତତ୍ର ସପ୍ତଦିନାନି ସ୍ଥିତୱନ୍ତଃ ପଶ୍ଚାତ୍ତେ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପୌଲଂ ୱ୍ୟାହରନ୍ ତ୍ୱଂ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରଂ ମା ଗମଃ|
Wir suchten in Tyrus die Jünger auf und blieben sieben Tage bei ihnen. Die Jünger warnten Paulus durch den Geist, wiederholt vor der Reise nach Jerusalem.
5 ତତସ୍ତେଷୁ ସପ୍ତସୁ ଦିନେଷୁ ଯାପିତେଷୁ ସତ୍ସୁ ୱଯଂ ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାତ୍ ନିଜୱର୍ତ୍ମନା ଗତୱନ୍ତଃ, ତସ୍ମାତ୍ ତେ ସବାଲୱୃଦ୍ଧୱନିତା ଅସ୍ମାଭିଃ ସହ ନଗରସ୍ୟ ପରିସରପର୍ୟ୍ୟନ୍ତମ୍ ଆଗତାଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ୱଯଂ ଜଲଧିତଟେ ଜାନୁପାତଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାମହି|
Als die sieben Tage des Aufenthaltes zu Ende waren, schickten wir uns zur Weiterreise an. Alle Jünger mit Weib und Kind begleiteten uns bis vor die Stadt. Am Strand knieten wir nieder zum Gebet.
6 ତତଃ ପରସ୍ପରଂ ୱିସୃଷ୍ଟାଃ ସନ୍ତୋ ୱଯଂ ପୋତଂ ଗତାସ୍ତେ ତୁ ସ୍ୱସ୍ୱଗୃହଂ ପ୍ରତ୍ୟାଗତୱନ୍ତଃ|
Dann nahmen wir Abschied voneinander und bestiegen unser Schiff, während die Jünger nach Hause zurückkehrten.
7 ୱଯଂ ସୋରନଗରାତ୍ ନାୱା ପ୍ରସ୍ଥାଯ ତଲିମାଯିନଗରମ୍ ଉପାତିଷ୍ଠାମ ତତ୍ରାସ୍ମାକଂ ସମୁଦ୍ରୀଯମାର୍ଗସ୍ୟାନ୍ତୋଽଭୱତ୍ ତତ୍ର ଭ୍ରାତୃଗଣଂ ନମସ୍କୃତ୍ୟ ଦିନମେକଂ ତୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଉଷତୱନ୍ତଃ|
Unsere Seereise war zu Ende, als wir von Tyrus aus in Ptolemais landeten. Dort begrüßten wir die Brüder und blieben einen Tag bei ihnen.
8 ପରେ ଽହନି ପୌଲସ୍ତସ୍ୟ ସଙ୍ଗିନୋ ୱଯଞ୍ଚ ପ୍ରତିଷ୍ଠମାନାଃ କୈସରିଯାନଗରମ୍ ଆଗତ୍ୟ ସୁସଂୱାଦପ୍ରଚାରକାନାଂ ସପ୍ତଜନାନାଂ ଫିଲିପନାମ୍ନ ଏକସ୍ୟ ଗୃହଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟାୱତିଷ୍ଠାମ|
Tags darauf machten wir uns auf den Weg nach Cäsarea. Dort gingen wir in das Haus des Evangelisten Philippus, eines von den Sieben, und blieben bei ihm.
9 ତସ୍ୟ ଚତସ୍ରୋ ଦୁହିତରୋଽନୂଢା ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନ୍ୟ ଆସନ୍|
Der hatte vier Töchter; die waren Jungfrauen und hatten die Gabe der Weissagung.
10 ତତ୍ରାସ୍ମାସୁ ବହୁଦିନାନି ପ୍ରୋଷିତେଷୁ ଯିହୂଦୀଯଦେଶାଦ୍ ଆଗତ୍ୟାଗାବନାମା ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ସମୁପସ୍ଥିତୱାନ୍|
Wir waren schon einige Tage in Cäsarea, als von Judäa ein Prophet, mit Namen Agabus, dort ankam.
11 ସୋସ୍ମାକଂ ସମୀପମେତ୍ୟ ପୌଲସ୍ୟ କଟିବନ୍ଧନଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ନିଜହସ୍ତାପାଦାନ୍ ବଦ୍ଧ୍ୱା ଭାଷିତୱାନ୍ ଯସ୍ୟେଦଂ କଟିବନ୍ଧନଂ ତଂ ଯିହୂଦୀଯଲୋକା ଯିରୂଶାଲମନଗର ଇତ୍ଥଂ ବଦ୍ଧ୍ୱା ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଂ କରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟନ୍ତୀତି ୱାକ୍ୟଂ ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମା କଥଯତି|
Der besuchte uns und ergriff bei dieser Gelegenheit den Gürtel des Paulus, band sich damit Füße und Hände und sprach dabei die Worte: "Dies sagt der Heilige Geist: 'So werden die Juden in Jerusalem den Eigentümer dieses Gürtels binden und ihn den Heiden überliefern.'"
12 ଏତାଦୃଶୀଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ୱଯଂ ତନ୍ନଗରୱାସିନୋ ଭ୍ରାତରଶ୍ଚ ଯିରୂଶାଲମଂ ନ ଯାତୁଂ ପୌଲଂ ୱ୍ୟନଯାମହି;
Als wir dies hörten, baten wir und die Brüder in Cäsarea Paulus dringend, er möge nicht nach Jerusalem hinaufziehen.
13 କିନ୍ତୁ ସ ପ୍ରତ୍ୟାୱାଦୀତ୍, ଯୂଯଂ କିଂ କୁରୁଥ? କିଂ କ୍ରନ୍ଦନେନ ମମାନ୍ତଃକରଣଂ ୱିଦୀର୍ଣଂ କରିଷ୍ୟଥ? ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୋ ର୍ନାମ୍ନୋ ନିମିତ୍ତଂ ଯିରୂଶାଲମି ବଦ୍ଧୋ ଭୱିତୁଂ କେୱଲ ତନ୍ନ ପ୍ରାଣାନ୍ ଦାତୁମପି ସସଜ୍ଜୋସ୍ମି|
Da antwortete er: "Was weint ihr denn und brecht mir das Herz? Ich bin bereit, mich in Jerusalem für den Namen des Herrn Jesus nicht nur binden zu lassen, sondern sogar zu sterben."
14 ତେନାସ୍ମାକଂ କଥାଯାମ୍ ଅଗୃହୀତାଯାମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଯଥେଚ୍ଛା ତଥୈୱ ଭୱତ୍ୱିତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ୱଯଂ ନିରସ୍ୟାମ|
Weil er sich nicht umstimmen lassen wollte, redeten wir ihm nicht weiter zu und sprachen: "Des Herrn Wille geschehe!"
15 ପରେଽହନି ପାଥେଯଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଗୃହୀତ୍ୱା ଯିରୂଶାଲମଂ ପ୍ରତି ଯାତ୍ରାମ୍ ଅକୁର୍ମ୍ମ|
Einige Tage später machten wir uns reisefertig und traten die Wanderung nach Jerusalem an.
16 ତତଃ କୈସରିଯାନଗରନିୱାସିନଃ କତିପଯାଃ ଶିଷ୍ୟା ଅସ୍ମାଭିଃ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଇତ୍ୱା କୃପ୍ରୀଯେନ ମ୍ନାସନ୍ନାମ୍ନା ଯେନ ପ୍ରାଚୀନଶିଷ୍ୟେନ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ୱସ୍ତୱ୍ୟଂ ତସ୍ୟ ସମୀପମ୍ ଅସ୍ମାନ୍ ନୀତୱନ୍ତଃ|
Auch einige Jünger aus Cäsarea zogen mit uns. Die brachten uns zu einem alten Jünger aus Zypern, namens Mnason, bei dem wir wohnen sollten.
17 ଅସ୍ମାସୁ ଯିରୂଶାଲମ୍ୟୁପସ୍ଥିତେଷୁ ତତ୍ରସ୍ଥଭ୍ରାତୃଗଣୋଽସ୍ମାନ୍ ଆହ୍ଲାଦେନ ଗୃହୀତୱାନ୍|
Bei unserer Ankunft in Jerusalem hießen uns die Brüder herzlich willkommen.
18 ପରସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ପୌଲେଽସ୍ମାଭିଃ ସହ ଯାକୂବୋ ଗୃହଂ ପ୍ରୱିଷ୍ଟେ ଲୋକପ୍ରାଚୀନାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ତତ୍ର ପରିଷଦି ସଂସ୍ଥିତାଃ|
Tags darauf ging Paulus mit uns zu Jakobus, bei dem sich alle Ältesten versammelt hatten.
19 ଅନନ୍ତରଂ ସ ତାନ୍ ନତ୍ୱା ସ୍ୱୀଯପ୍ରଚାରଣେନ ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନ୍ ପ୍ରତୀଶ୍ୱରୋ ଯାନି କର୍ମ୍ମାଣି ସାଧିତୱାନ୍ ତଦୀଯାଂ କଥାମ୍ ଅନୁକ୍ରମାତ୍ କଥିତୱାନ୍|
Paulus begrüßte sie und erzählte ihnen ausführlich und genau, was Gott durch seinen Dienst unter den Heiden gewirkt habe.
20 ଇତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ପ୍ରଭୁଂ ଧନ୍ୟଂ ପ୍ରୋଚ୍ୟ ୱାକ୍ୟମିଦମ୍ ଅଭାଷନ୍ତ, ହେ ଭ୍ରାତ ର୍ୟିହୂଦୀଯାନାଂ ମଧ୍ୟେ ବହୁସହସ୍ରାଣି ଲୋକା ୱିଶ୍ୱାସିନ ଆସତେ କିନ୍ତୁ ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାମତାଚାରିଣ ଏତତ୍ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଂ ପଶ୍ୟସି|
Als die Ältesten das hörten, priesen sie Gott. Dann aber sprachen sie zu Paulus: "Du siehst, Bruder: die gläubiggewordenen Juden zählen nach Zehntausenden; aber alle eifern noch für das Gesetz.
21 ଶିଶୂନାଂ ତ୍ୱକ୍ଛେଦନାଦ୍ୟାଚରଣଂ ପ୍ରତିଷିଧ୍ୟ ତ୍ୱଂ ଭିନ୍ନଦେଶନିୱାସିନୋ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାନ୍ ମୂସାୱାକ୍ୟମ୍ ଅଶ୍ରଦ୍ଧାତୁମ୍ ଉପଦିଶସୀତି ତୈଃ ଶ୍ରୁତମସ୍ତି|
Nun hat man ihnen von dir erzählt, du fordertest alle Juden, die unter den Heiden leben, zum Abfall von Mose auf und rietest ihnen, sie sollten ihre Kinder nicht beschneiden und nicht nach den Vorschriften des Gesetzes leben.
22 ତ୍ୱମତ୍ରାଗତୋସୀତି ୱାର୍ତ୍ତାଂ ସମାକର୍ଣ୍ୟ ଜନନିୱହୋ ମିଲିତ୍ୱାୱଶ୍ୟମେୱାଗମିଷ୍ୟତି; ଅତଏୱ କିଂ କରଣୀଯମ୍? ଅତ୍ର ୱଯଂ ମନ୍ତ୍ରଯିତ୍ୱା ସମୁପାଯଂ ତ୍ୱାଂ ୱଦାମସ୍ତଂ ତ୍ୱମାଚର|
Was ist da zu tun? Es wird ja sicher ruchbar, daß du hier bist.
23 ୱ୍ରତଂ କର୍ତ୍ତୁଂ କୃତସଙ୍କଲ୍ପା ଯେଽସ୍ମାଂକ ଚତ୍ୱାରୋ ମାନୱାଃ ସନ୍ତି
Tu deshalb, was wir dir raten: Wir haben hier vier Männer, die ein Gelübde einlösen müssen.
24 ତାନ୍ ଗୃହୀତ୍ୱା ତୈଃ ସହିତଃ ସ୍ୱଂ ଶୁଚିଂ କୁରୁ ତଥା ତେଷାଂ ଶିରୋମୁଣ୍ଡନେ ଯୋ ୱ୍ୟଯୋ ଭୱତି ତଂ ତ୍ୱଂ ଦେହି| ତଥା କୃତେ ତ୍ୱଦୀଯାଚାରେ ଯା ଜନଶ୍ରୁତି ର୍ଜାଯତେ ସାଲୀକା କିନ୍ତୁ ତ୍ୱଂ ୱିଧିଂ ପାଲଯନ୍ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାନୁସାରେଣେୱାଚରସୀତି ତେ ଭୋତ୍ସନ୍ତେ|
Denen schließe du dich an, nimm auch ein Gelübde auf dich und trage die Kosten für sie, damit sie sich das Haupthaar scheren lassen können! Dann werden alle einsehen, daß an dem, was sie von dir gehört, nichts Wahres ist, sondern daß auch du gewissenhaft nach dem Gesetz wandelst.
25 ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଂ ୱିଶ୍ୱାସିଲୋକାନାଂ ନିକଟେ ୱଯଂ ପତ୍ରଂ ଲିଖିତ୍ୱେତ୍ଥଂ ସ୍ଥିରୀକୃତୱନ୍ତଃ, ଦେୱପ୍ରସାଦଭୋଜନଂ ରକ୍ତଂ ଗଲପୀଡନମାରିତପ୍ରାଣିଭୋଜନଂ ୱ୍ୟଭିଚାରଶ୍ଚୈତେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱରକ୍ଷଣୱ୍ୟତିରେକେଣ ତେଷାମନ୍ୟୱିଧିପାଲନଂ କରଣୀଯଂ ନ|
Was aber die gläubig gewordenen Heiden betrifft, so haben wir ja bestimmt und ihnen dies schriftlich mitgeteilt, daß sie meiden sollen den Genuß von Götzenopferfleisch, das Blut geschlachteter Tiere, das Fleisch von Tieren, die man in Schlingen fängt, und die Ehen mit Heiden."
26 ତତଃ ପୌଲସ୍ତାନ୍ ମାନୁଷାନାଦାଯ ପରସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ତୈଃ ସହ ଶୁଚି ର୍ଭୂତ୍ୱା ମନ୍ଦିରଂ ଗତ୍ୱା ଶୌଚକର୍ମ୍ମଣୋ ଦିନେଷୁ ସମ୍ପୂର୍ଣେଷୁ ତେଷାମ୍ ଏକୈକାର୍ଥଂ ନୈୱେଦ୍ୟାଦ୍ୟୁତ୍ସର୍ଗୋ ଭୱିଷ୍ୟତୀତି ଜ୍ଞାପିତୱାନ୍|
Da ließ Paulus die Männer zu sich kommen und schloß sich ihrem Gelübde an. Tags darauf ging er in den Tempel und ließ dort anmelden, daß die Tage ihres Gelübdes zu Ende seien, und er blieb im Tempel, bis das vorgeschriebene Opfer für jeden von ihnen dargebracht war.
27 ତେଷୁ ସପ୍ତସୁ ଦିନେଷୁ ସମାପ୍ତକଲ୍ପେଷୁ ଆଶିଯାଦେଶନିୱାସିନୋ ଯିହୂଦୀଯାସ୍ତଂ ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ଜନନିୱହସ୍ୟ ମନଃସୁ କୁପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଜନଯିତ୍ୱା ତଂ ଧୃତ୍ୱା
Als die sieben Tage ihrem Ende nahten, erblickten die Juden aus Asien Paulus im Tempel. Da brachten sie die ganze Volksmenge in Aufruhr, legten die Hände an ihn
28 ପ୍ରୋଚ୍ଚୈଃ ପ୍ରାୱୋଚନ୍, ହେ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଲୋକାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ସାହାଯ୍ୟଂ କୁରୁତ| ଯୋ ମନୁଜ ଏତେଷାଂ ଲୋକାନାଂ ମୂସାୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ଏତସ୍ୟ ସ୍ଥାନସ୍ୟାପି ୱିପରୀତଂ ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଶିକ୍ଷଯତି ସ ଏଷଃ; ୱିଶେଷତଃ ସ ଭିନ୍ନଦେଶୀଯଲୋକାନ୍ ମନ୍ଦିରମ୍ ଆନୀଯ ପୱିତ୍ରସ୍ଥାନମେତଦ୍ ଅପୱିତ୍ରମକରୋତ୍|
und riefen laut: "Zu Hilfe, ihr Männer Israels! Dies ist der Mensch, der überall vor aller Welt gegen unser Volk und Gesetz und gegen diese Stätte redet. Und obendrein hat er noch Heiden in den Tempel gebracht und diese heilige Stätte entweiht."
29 ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ତେ ମଧ୍ୟେନଗରମ୍ ଇଫିଷନଗରୀଯଂ ତ୍ରଫିମଂ ପୌଲେନ ସହିତଂ ଦୃଷ୍ଟୱନ୍ତ ଏତସ୍ମାତ୍ ପୌଲସ୍ତଂ ମନ୍ଦିରମଧ୍ୟମ୍ ଆନଯଦ୍ ଇତ୍ୟନ୍ୱମିମତ|
Sie hatten nämlich Trophimus aus Ephesus vorher mit ihm in der Stadt gesehen und meinten nun, Paulus habe ihn in den Tempel geführt.
30 ଅତଏୱ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ ନଗରେ କଲହୋତ୍ପନ୍ନତ୍ୱାତ୍ ଧାୱନ୍ତୋ ଲୋକା ଆଗତ୍ୟ ପୌଲଂ ଧୃତ୍ୱା ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ବହିରାକୃଷ୍ୟାନଯନ୍ ତତ୍କ୍ଷଣାଦ୍ ଦ୍ୱାରାଣି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଚ ରୁଦ୍ଧାନି|
Die ganze Stadt geriet in Aufregung, und es entstand ein Volksauflauf. Paulus ward ergriffen, und man schleppte ihn aus dem Tempel, dessen Türen sofort geschlossen wurden.
31 ତେଷୁ ତଂ ହନ୍ତୁମୁଦ୍ୟତେଷୁ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରେ ମହାନୁପଦ୍ରୱୋ ଜାତ ଇତି ୱାର୍ତ୍ତାଯାଂ ସହସ୍ରସେନାପତେଃ କର୍ଣଗୋଚରୀଭୂତାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ସ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସୈନ୍ୟାନି ସେନାପତିଗଣଞ୍ଚ ଗୃହୀତ୍ୱା ଜୱେନାଗତୱାନ୍|
Schon wollten sie Paulus töten, als dem Obersten der römischen Truppe gemeldet wurde, ganz Jerusalem sei in Aufruhr.
32 ତତୋ ଲୋକାଃ ସେନାଗଣେନ ସହ ସହସ୍ରସେନାପତିମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ପୌଲତାଡନାତୋ ନ୍ୟୱର୍ତ୍ତନ୍ତ|
Der Oberst eilte sofort mit einer Abteilung Soldaten und einigen Hauptleuten zu dem Tempelplatz hinab. Bei dem Anblick des Befehlshabers und seiner Soldaten hörte die Menge auf, Paulus zu schlagen.
33 ସ ସହସ୍ରସେନାପତିଃ ସନ୍ନିଧାୱାଗମ୍ୟ ପୌଲଂ ଧୃତ୍ୱା ଶୃଙ୍ଖଲଦ୍ୱଯେନ ବଦ୍ଧମ୍ ଆଦିଶ୍ୟ ତାନ୍ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ଏଷ କଃ? କିଂ କର୍ମ୍ମ ଚାଯଂ କୃତୱାନ୍?
Der Oberst kam herbei, ließ Paulus ergreifen und befahl, ihn mit zwei Ketten zu binden. Zugleich fragte er, wer er sei und was er getan habe.
34 ତତୋ ଜନସମୂହସ୍ୟ କଶ୍ଚିଦ୍ ଏକପ୍ରକାରଂ କଶ୍ଚିଦ୍ ଅନ୍ୟପ୍ରକାରଂ ୱାକ୍ୟମ୍ ଅରୌତ୍ ସ ତତ୍ର ସତ୍ୟଂ ଜ୍ଞାତୁମ୍ କଲହକାରଣାଦ୍ ଅଶକ୍ତଃ ସନ୍ ତଂ ଦୁର୍ଗଂ ନେତୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯତ୍|
Die einen im Volk riefen dies, die anderen das. Weil er bei dem Lärm nichts Sicheres erfahren konnte, befahl er, ihn in das Lager zu führen.
35 ତେଷୁ ସୋପାନସ୍ୟୋପରି ପ୍ରାପ୍ତେଷୁ ଲୋକାନାଂ ସାହସକାରଣାତ୍ ସେନାଗଣଃ ପୌଲମୁତ୍ତୋଲ୍ୟ ନୀତୱାନ୍|
Als Paulus an die Stufen kam, drang das Volk so wütend auf ihn ein, daß er von den Soldaten getragen werden mußte.
36 ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ଗାମିନଃ ସନ୍ତ ଏନଂ ଦୁରୀକୁରୁତେତି ୱାକ୍ୟମ୍ ଉଚ୍ଚୈରୱଦନ୍|
Denn die Menge folgte und schrie: "Er soll sterben!"
37 ପୌଲସ୍ୟ ଦୁର୍ଗାନଯନସମଯେ ସ ତସ୍ମୈ ସହସ୍ରସେନାପତଯେ କଥିତୱାନ୍, ଭୱତଃ ପୁରସ୍ତାତ୍ କଥାଂ କଥଯିତୁଂ କିମ୍ ଅନୁମନ୍ୟତେ? ସ ତମପୃଚ୍ଛତ୍ ତ୍ୱଂ କିଂ ଯୂନାନୀଯାଂ ଭାଷାଂ ଜାନାସି?
In dem Augenblick, wo Paulus in das Lager geführt werden sollte, sprach er (auf griechisch) zu dem Obersten: "Darf ich ein Wort zu dir reden?" Der antwortete (voll Erstaunen): "Du kannst Griechisch?
38 ଯୋ ମିସରୀଯୋ ଜନଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ୱିରୋଧଂ କୃତ୍ୱା ଚତ୍ୱାରି ସହସ୍ରାଣି ଘାତକାନ୍ ସଙ୍ଗିନଃ କୃତ୍ୱା ୱିପିନଂ ଗତୱାନ୍ ତ୍ୱଂ କିଂ ସଏୱ ନ ଭୱସି?
Du bist also nicht der Jude aus Ägypten, der vor einiger Zeit den Aufstand erregt und die viertausend Dolchmänner in die Wüste hinausgeführt hat?"
39 ତଦା ପୌଲୋଽକଥଯତ୍ ଅହଂ କିଲିକିଯାଦେଶସ୍ୟ ତାର୍ଷନଗରୀଯୋ ଯିହୂଦୀଯୋ, ନାହଂ ସାମାନ୍ୟନଗରୀଯୋ ମାନୱଃ; ଅତଏୱ ୱିନଯେଽହଂ ଲାକାନାଂ ସମକ୍ଷଂ କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ମାମନୁଜାନୀଷ୍ୱ|
Paulus erwiderte: "Nein, ich bin ein Jude aus Tarsus, ein Bürger dieser bekannten Stadt Ziliziens. Erlaube mir, bitte, zu dem Volk zu reden!"
40 ତେନାନୁଜ୍ଞାତଃ ପୌଲଃ ସୋପାନୋପରି ତିଷ୍ଠନ୍ ହସ୍ତେନେଙ୍ଗିତଂ କୃତୱାନ୍, ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ସୁସ୍ଥିରା ଅଭୱନ୍| ତଦା ପୌଲ ଇବ୍ରୀଯଭାଷଯା କଥଯିତୁମ୍ ଆରଭତ,
Als der Befehlshaber dies gestattete, trat Paulus oben auf die Stufen und winkte dem Volk mit der Hand. Da trat ein lautloses Schweigen ein, und er redete nun zu ihnen in der aramäischen Landessprache.
