ପ୍ରେରିତାଃ 12
1 ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ହେରୋଦ୍ରାଜୋ ମଣ୍ଡଲ୍ୟାଃ କିଯଜ୍ଜନେଭ୍ୟୋ ଦୁଃଖଂ ଦାତୁଂ ପ୍ରାରଭତ୍|
A pod onże czas, udał się na to Herod król, aby trapił niektóre ze zboru.
2 ୱିଶେଷତୋ ଯୋହନଃ ସୋଦରଂ ଯାକୂବଂ କରୱାଲାଘାତେନ୍ ହତୱାନ୍|
I zabił Jakóba, brata Janowego, mieczem.
3 ତସ୍ମାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯାଃ ସନ୍ତୁଷ୍ଟା ଅଭୱନ୍ ଇତି ୱିଜ୍ଞାଯ ସ ପିତରମପି ଧର୍ତ୍ତୁଂ ଗତୱାନ୍|
A widząc, że się to podobało Żydom, umyślił pojmać i Piotra: (a były dni przaśników).
4 ତଦା କିଣ୍ୱଶୂନ୍ୟପୂପୋତ୍ସୱସମଯ ଉପାତିଷ୍ଟତ୍; ଅତ ଉତ୍ସୱେ ଗତେ ସତି ଲୋକାନାଂ ସମକ୍ଷଂ ତଂ ବହିରାନେଯ୍ୟାମୀତି ମନସି ସ୍ଥିରୀକୃତ୍ୟ ସ ତଂ ଧାରଯିତ୍ୱା ରକ୍ଷ୍ଣାର୍ଥମ୍ ଯେଷାମ୍ ଏକୈକସଂଘେ ଚତ୍ୱାରୋ ଜନାଃ ସନ୍ତି ତେଷାଂ ଚତୁର୍ଣାଂ ରକ୍ଷକସଂଘାନାଂ ସମୀପେ ତଂ ସମର୍ପ୍ୟ କାରାଯାଂ ସ୍ଥାପିତୱାନ୍|
Którego pojmawszy, podał do więzienia, poruczywszy go szesnastu żołnierzom, aby go strzegli, chcąc go po wielkanocy wywieść ludowi.
5 କିନ୍ତୁଂ ପିତରସ୍ୟ କାରାସ୍ଥିତିକାରଣାତ୍ ମଣ୍ଡଲ୍ୟା ଲୋକା ଅୱିଶ୍ରାମମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ|
Tedy strzeżono Piotra w więzieniu, a modlitwa ustawiczna działa się od zboru do Boga za nim.
6 ଅନନ୍ତରଂ ହେରୋଦି ତଂ ବହିରାନାଯିତୁଂ ଉଦ୍ୟତେ ସତି ତସ୍ୟାଂ ରାତ୍ରୌ ପିତରୋ ରକ୍ଷକଦ୍ୱଯମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ଶୃଙ୍ଖଲଦ୍ୱଯେନ ବଦ୍ଧ୍ୱଃ ସନ୍ ନିଦ୍ରିତ ଆସୀତ୍, ଦୌୱାରିକାଶ୍ଚ କାରାଯାଃ ସମ୍ମୁଖେ ତିଷ୍ଠନତୋ ଦ୍ୱାରମ୍ ଅରକ୍ଷିଷୁଃ|
A gdy go już miał wywieść Herod, onejże nocy spał Piotr między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, a stróże przed drzwiami strzegli więzienia.
7 ଏତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତେ ସମୁପସ୍ଥିତେ କାରା ଦୀପ୍ତିମତୀ ଜାତା; ତତଃ ସ ଦୂତଃ ପିତରସ୍ୟ କୁକ୍ଷାୱାୱାତଂ କୃତ୍ୱା ତଂ ଜାଗରଯିତ୍ୱା ଭାଷିତୱାନ୍ ତୂର୍ଣମୁତ୍ତିଷ୍ଠ; ତତସ୍ତସ୍ୟ ହସ୍ତସ୍ଥଶୃଙ୍ଖଲଦ୍ୱଯଂ ଗଲତ୍ ପତିତଂ|
A oto Anioł Pański przystąpił, a światłość się rozświeciła w gmachu; a trąciwszy w bok Piotra, obudził go, mówiąc: Wstań rychło! I opadły łańcuchy z rąk jego.
8 ସ ଦୂତସ୍ତମୱଦତ୍, ବଦ୍ଧକଟିଃ ସନ୍ ପାଦଯୋଃ ପାଦୁକେ ଅର୍ପଯ; ତେନ ତଥା କୃତେ ସତି ଦୂତସ୍ତମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍ ଗାତ୍ରୀଯୱସ୍ତ୍ରଂ ଗାତ୍ରେ ନିଧାଯ ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏହି|
I rzekł Anioł do niego: Opasz się, a powiąż obuwie twoje. I uczynił tak. I rzekł mu: Odziej się w płaszcz twój, a pójdź za mną.
9 ତତଃ ପିତରସ୍ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱ୍ରଜନ ବହିରଗଚ୍ଛତ୍, କିନ୍ତୁ ଦୂତେନ କର୍ମ୍ମୈତତ୍ କୃତମିତି ସତ୍ୟମଜ୍ଞାତ୍ୱା ସ୍ୱପ୍ନଦର୍ଶନଂ ଜ୍ଞାତୱାନ୍|
Tedy wyszedłszy Piotr, szedł za nim, a nie wiedział, że się to działo po prawdzie, co się działo przez Anioła; lecz mniemał, że widzenie widział.
10 ଇତ୍ଥଂ ତୌ ପ୍ରଥମାଂ ଦ୍ୱିତୀଯାଞ୍ଚ କାରାଂ ଲଙ୍ଘିତ୍ୱା ଯେନ ଲୌହନିର୍ମ୍ମିତଦ୍ୱାରେଣ ନଗରଂ ଗମ୍ୟତେ ତତ୍ସମୀପଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତାଂ; ତତସ୍ତସ୍ୟ କୱାଟଂ ସ୍ୱଯଂ ମୁକ୍ତମଭୱତ୍ ତତସ୍ତୌ ତତ୍ସ୍ଥାନାଦ୍ ବହି ର୍ଭୂତ୍ୱା ମାର୍ଗୈକସ୍ୟ ସୀମାଂ ଯାୱଦ୍ ଗତୌ; ତତୋଽକସ୍ମାତ୍ ସ ଦୂତଃ ପିତରଂ ତ୍ୟକ୍ତୱାନ୍|
A gdy minęli pierwszą i wtórą straż, przyszli do bramy żelaznej, która wiedzie do miasta; a ta się im sama przez się otworzyła. A wyszedłszy, przeszli jednę ulicę, a zarazem odstąpił Anioł od niego.
11 ତଦା ସ ଚେତନାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ନିଜଦୂତଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ପରମେଶ୍ୱରୋ ହେରୋଦୋ ହସ୍ତାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଶାଯାଶ୍ଚ ମାଂ ସମୁଦ୍ଧୃତୱାନ୍ ଇତ୍ୟହଂ ନିଶ୍ଚଯଂ ଜ୍ଞାତୱାନ୍|
Tedy Piotr przyszedłszy do siebie rzekł: Teraz znam prawdziwie, iż posłał Pan Anioła swego i wyrwał mię z ręki Herodowej i ze wszystkiego oczekiwania ludu żydowskiego.
12 ସ ୱିୱିଚ୍ୟ ମାର୍କନାମ୍ରା ୱିଖ୍ୟାତସ୍ୟ ଯୋହନୋ ମାତୁ ର୍ମରିଯମୋ ଯସ୍ମିନ୍ ଗୃହେ ବହୱଃ ସମ୍ଭୂଯ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ ତନ୍ନିୱେଶନଂ ଗତଃ|
A obaczywszy się, przyszedł do domu Maryi, matki Janowej, którego nazywano Markiem, gdzie się ich było wiele zgromadziło i modlili się.
13 ପିତରେଣ ବହିର୍ଦ୍ୱାର ଆହତେ ସତି ରୋଦାନାମା ବାଲିକା ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ଗତା|
A gdy Piotr kołatał we drzwi u przysionka, wyszła dzieweczka, imieniem Rode, aby posłuchała:
14 ତତଃ ପିତରସ୍ୟ ସ୍ୱରଂ ଶ୍ରୁୱା ସା ହର୍ଷଯୁକ୍ତା ସତୀ ଦ୍ୱାରଂ ନ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପିତରୋ ଦ୍ୱାରେ ତିଷ୍ଠତୀତି ୱାର୍ତ୍ତାଂ ୱକ୍ତୁମ୍ ଅଭ୍ୟନ୍ତରଂ ଧାୱିତ୍ୱା ଗତୱତୀ|
A poznawszy głos Piotrowy, od radości nie otworzyła drzwi, ale wbieżawszy oznajmiła, iż Piotr stoi u drzwi.
15 ତେ ପ୍ରାୱୋଚନ୍ ତ୍ୱମୁନ୍ମତ୍ତା ଜାତାସି କିନ୍ତୁ ସା ମୁହୁର୍ମୁହୁରୁକ୍ତୱତୀ ସତ୍ୟମେୱୈତତ୍|
A oni rzekli do niej: Szalejesz! Wszakże ona twierdziła, iż się tak rzecz ma. A oni rzekli: Anioł jego jest.
16 ତଦା ତେ କଥିତୱନ୍ତସ୍ତର୍ହି ତସ୍ୟ ଦୂତୋ ଭୱେତ୍|
Ale Piotr nie przestał kołatać; a gdy otworzyli, ujrzeli go i zdumieli się.
17 ପିତରୋ ଦ୍ୱାରମାହତୱାନ୍ ଏତସ୍ମିନ୍ନନ୍ତରେ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପିତରଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱିସ୍ମଯଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
A skinąwszy na nie ręką, aby umilknęli, rozpowiedział im, jako go Pan wywiódł z więzienia i rzekł: Oznajmijcie to Jakóbowi i braciom. A wyszedłszy, szedł na inne miejsce.
18 ତତଃ ପିତରୋ ନିଃଶବ୍ଦଂ ସ୍ଥାତୁଂ ତାନ୍ ପ୍ରତି ହସ୍ତେନ ସଙ୍କେତଂ କୃତ୍ୱା ପରମେଶ୍ୱରୋ ଯେନ ପ୍ରକାରେଣ ତଂ କାରାଯା ଉଦ୍ଧୃତ୍ୟାନୀତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ତାନଜ୍ଞାପଯତ୍, ଯୂଯଂ ଗତ୍ୱା ଯାକୁବଂ ଭ୍ରାତୃଗଣଞ୍ଚ ୱାର୍ତ୍ତାମେତାଂ ୱଦତେତ୍ୟୁକ୍ତା ସ୍ଥାନାନ୍ତରଂ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
A gdy był dzień, stał się rozruch niemały między żołnierzami o to, co by się z Piotrem stało.
19 ପ୍ରଭାତେ ସତି ପିତରଃ କ୍ୱ ଗତ ଇତ୍ୟତ୍ର ରକ୍ଷକାଣାଂ ମଧ୍ୟେ ମହାନ୍ କଲହୋ ଜାତଃ|
Lecz Herod, gdy się o nim wywiadywał, a nie znalazł go, uczyniwszy sąd o stróżach, kazał je na stracenie wywieść; a wyjechawszy z Judzkiej ziemi do Cezaryi, mieszkał tam.
20 ହେରୋଦ୍ ବହୁ ମୃଗଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟୋଦ୍ଦେଶେ ନ ପ୍ରାପ୍ତେ ସତି ରକ୍ଷକାନ୍ ସଂପୃଚ୍ଛ୍ୟ ତେଷାଂ ପ୍ରାଣାନ୍ ହନ୍ତୁମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
A natenczas Herod myślił o wojnie przeciwko Tyryjczykom i Sydończykom; ale oni jednomyślnie przyszli do niego, a namówiwszy Blasta, podkomorzego królewskiego, prosili o pokój, dlatego iż kraina ich miała żywność z dzierżawy królewskiej.
21 ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଯିହୂଦୀଯପ୍ରଦେଶାତ୍ କୈସରିଯାନଗରଂ ଗତ୍ୱା ତତ୍ରାୱାତିଷ୍ଠତ୍|
A dnia pewnego Herod oblekłszy się w szatę królewską i siadłszy na stolicy, uczynił rzecz do nich.
22 ସୋରସୀଦୋନଦେଶଯୋ ର୍ଲୋକେଭ୍ୟୋ ହେରୋଦି ଯୁଯୁତ୍ସୌ ସତି ତେ ସର୍ୱ୍ୱ ଏକମନ୍ତ୍ରଣାଃ ସନ୍ତସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପ ଉପସ୍ଥାଯ ଲ୍ୱାସ୍ତନାମାନଂ ତସ୍ୟ ୱସ୍ତ୍ରଗୃହାଧୀଶଂ ସହାଯଂ କୃତ୍ୱା ହେରୋଦା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ସନ୍ଧିଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ ଯତସ୍ତସ୍ୟ ରାଜ୍ଞୋ ଦେଶେନ ତେଷାଂ ଦେଶୀଯାନାଂ ଭରଣମ୍ ଅଭୱତ୍ଂ
A lud wołał: Głos Boży a nie człowieczy.
23 ଅତଃ କୁତ୍ରଚିନ୍ ନିରୁପିତଦିନେ ହେରୋଦ୍ ରାଜକୀଯଂ ପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧାଯ ସିଂହାସନେ ସମୁପୱିଶ୍ୟ ତାନ୍ ପ୍ରତି କଥାମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍|
A zarazem uderzył go Anioł Pański, przeto, że nie dał chwały Bogu, a będąc roztoczony od robactwa, zdechł.
24 ତତୋ ଲୋକା ଉଚ୍ଚୈଃକାରଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ଏଷ ମନୁଜରୱୋ ନ ହି, ଈଶ୍ୱରୀଯରୱଃ|
A słowo Pańskie rozrastało się i rozmnażało.
25 ତଦା ହେରୋଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମ୍ମାନଂ ନାକରୋତ୍; ତସ୍ମାଦ୍ଧେତୋଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତୋ ହଠାତ୍ ତଂ ପ୍ରାହରତ୍ ତେନୈୱ ସ କୀଟୈଃ କ୍ଷୀଣଃ ସନ୍ ପ୍ରାଣାନ୍ ଅଜହାତ୍| କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥା ଦେଶଂ ୱ୍ୟାପ୍ୟ ପ୍ରବଲାଭୱତ୍| ତତଃ ପରଂ ବର୍ଣବ୍ବାଶୌଲୌ ଯସ୍ୟ କର୍ମ୍ମଣୋ ଭାରଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତାଂ ତାଭ୍ୟାଂ ତସ୍ମିନ୍ ସମ୍ପାଦିତେ ସତି ମାର୍କନାମ୍ନା ୱିଖ୍ୟାତୋ ଯୋ ଯୋହନ୍ ତଂ ସଙ୍ଗିନଂ କୃତ୍ୱା ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରାତ୍ ପ୍ରତ୍ୟାଗତୌ|
A Barnabasz i Saul wrócili się z Jeruzalemu, wykonawszy posługę, wziąwszy z sobą Jana, którego nazywano Markiem.
