രോമിണഃ 9
1 അഹം കാഞ്ചിദ് കൽപിതാം കഥാം ന കഥയാമി, ഖ്രീഷ്ടസ്യ സാക്ഷാത് സത്യമേവ ബ്രവീമി പവിത്രസ്യാത്മനഃ സാക്ഷാൻ മദീയം മന ഏതത് സാക്ഷ്യം ദദാതി|
I tell the truth in Christ. I do not lie, and my conscience bears witness with me in the Holy Spirit,
2 മമാന്തരതിശയദുഃഖം നിരന്തരം ഖേദശ്ച
that for me there is great sorrow and unceasing pain in my heart.
3 തസ്മാദ് അഹം സ്വജാതീയഭ്രാതൃണാം നിമിത്താത് സ്വയം ഖ്രീഷ്ടാച്ഛാപാക്രാന്തോ ഭവിതുമ് ഐച്ഛമ്|
For I could wish that I myself would be cursed and set apart from Christ for the sake of my brothers, those of my own race according to the flesh.
4 യതസ്ത ഇസ്രായേലസ്യ വംശാ അപി ച ദത്തകപുത്രത്വം തേജോ നിയമോ വ്യവസ്ഥാദാനം മന്ദിരേ ഭജനം പ്രതിജ്ഞാഃ പിതൃപുരുഷഗണശ്ചൈതേഷു സർവ്വേഷു തേഷാമ് അധികാരോഽസ്തി|
They are Israelites. They have adoption, the glory, the covenants, the gift of the law, the worship of God, and the promises.
5 തത് കേവലം നഹി കിന്തു സർവ്വാധ്യക്ഷഃ സർവ്വദാ സച്ചിദാനന്ദ ഈശ്വരോ യഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സോഽപി ശാരീരികസമ്ബന്ധേന തേഷാം വംശസമ്ഭവഃ| (aiōn g165)
Theirs are the ancestors from whom Christ has come with respect to the flesh—he who is God over all. May he be praised forever. Amen. (aiōn g165)
6 ഈശ്വരസ്യ വാക്യം വിഫലം ജാതമ് ഇതി നഹി യത്കാരണാദ് ഇസ്രായേലോ വംശേ യേ ജാതാസ്തേ സർവ്വേ വസ്തുത ഇസ്രായേലീയാ ന ഭവന്തി|
But it is not as though the promises of God have failed. For it is not everyone in Israel who truly belongs to Israel.
7 അപരമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശേ ജാതാ അപി സർവ്വേ തസ്യൈവ സന്താനാ ന ഭവന്തി കിന്തു ഇസ്ഹാകോ നാമ്നാ തവ വംശോ വിഖ്യാതോ ഭവിഷ്യതി|
Neither are all Abraham's descendants truly his children. But, “It is through Isaac that your descendants will be called.”
8 അർഥാത് ശാരീരികസംസർഗാത് ജാതാഃ സന്താനാ യാവന്തസ്താവന്ത ഏവേശ്വരസ്യ സന്താനാ ന ഭവന്തി കിന്തു പ്രതിശ്രവണാദ് യേ ജായന്തേ തഏവേശ്വരവംശോ ഗണ്യതേ|
That is, the children of the flesh are not the children of God. But the children of the promise are regarded as descendants.
9 യതസ്തത്പ്രതിശ്രുതേ ർവാക്യമേതത്, ഏതാദൃശേ സമയേ ഽഹം പുനരാഗമിഷ്യാമി തത്പൂർവ്വം സാരായാഃ പുത്ര ഏകോ ജനിഷ്യതേ|
For this is the word of promise: “At this time I will come, and a son will be given to Sarah.”
10 അപരമപി വദാമി സ്വമനോഽഭിലാഷത ഈശ്വരേണ യന്നിരൂപിതം തത് കർമ്മതോ നഹി കിന്ത്വാഹ്വയിതു ർജാതമേതദ് യഥാ സിദ്ധ്യതി
Not only this, but after Rebekah also had conceived by one man, our father Isaac—
11 തദർഥം രിബ്കാനാമികയാ യോഷിതാ ജനൈകസ്മാദ് അർഥാദ് അസ്മാകമ് ഇസ്ഹാകഃ പൂർവ്വപുരുഷാദ് ഗർഭേ ധൃതേ തസ്യാഃ സന്താനയോഃ പ്രസവാത് പൂർവ്വം കിഞ്ച തയോഃ ശുഭാശുഭകർമ്മണഃ കരണാത് പൂർവ്വം
for the children were not yet born and had not yet done anything good or bad, so that the purpose of God according to choice might stand, not because of actions, but because of him who calls—
12 താം പ്രതീദം വാക്യമ് ഉക്തം, ജ്യേഷ്ഠഃ കനിഷ്ഠം സേവിഷ്യതേ,
it was said to her, “The older will serve the younger.”
13 യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, തഥാപ്യേഷാവി ന പ്രീത്വാ യാകൂബി പ്രീതവാൻ അഹം|
It is just as had been written: “Jacob I loved, but Esau I hated.”
14 തർഹി വയം കിം ബ്രൂമഃ? ഈശ്വരഃ കിമ് അന്യായകാരീ? തഥാ ന ഭവതു|
What then will we say? Is there unrighteousness with God? May it never be.
15 യതഃ സ സ്വയം മൂസാമ് അവദത്; അഹം യസ്മിൻ അനുഗ്രഹം ചികീർഷാമി തമേവാനുഗൃഹ്ലാമി, യഞ്ച ദയിതുമ് ഇച്ഛാമി തമേവ ദയേ|
For he says to Moses, “I will have mercy on whom I will have mercy, and I will have compassion on whom I will have compassion.”
16 അതഏവേച്ഛതാ യതമാനേന വാ മാനവേന തന്ന സാധ്യതേ ദയാകാരിണേശ്വരേണൈവ സാധ്യതേ|
So then, it is not because of him who wills, nor because of him who runs, but because of God, who shows mercy.
17 ഫിരൗണി ശാസ്ത്രേ ലിഖതി, അഹം ത്വദ്ദ്വാരാ മത്പരാക്രമം ദർശയിതും സർവ്വപൃഥിവ്യാം നിജനാമ പ്രകാശയിതുഞ്ച ത്വാം സ്ഥാപിതവാൻ|
For the scripture says to Pharaoh, “For this very purpose I raised you up, so that I might demonstrate my power in you, and so that my name might be proclaimed in all the earth.”
18 അതഃ സ യമ് അനുഗ്രഹീതുമ് ഇച്ഛതി തമേവാനുഗൃഹ്ലാതി, യഞ്ച നിഗ്രഹീതുമ് ഇച്ഛതി തം നിഗൃഹ്ലാതി|
So then, God has mercy on whom he wishes, and whom he wishes, he makes stubborn.
19 യദി വദസി തർഹി സ ദോഷം കുതോ ഗൃഹ്ലാതി? തദീയേച്ഛായാഃ പ്രതിബന്ധകത്വം കർത്തം കസ്യ സാമർഥ്യം വിദ്യതേ?
You will say then to me, “Why does he still find fault? For who has ever withstood his will?”
20 ഹേ ഈശ്വരസ്യ പ്രതിപക്ഷ മർത്യ ത്വം കഃ? ഏതാദൃശം മാം കുതഃ സൃഷ്ടവാൻ? ഇതി കഥാം സൃഷ്ടവസ്തു സ്രഷ്ട്രേ കിം കഥയിഷ്യതി?
On the contrary, man, who are you who answers against God? Will what has been molded say to the one who molds it, “Why did you make me this way?”
21 ഏകസ്മാൻ മൃത്പിണ്ഡാദ് ഉത്കൃഷ്ടാപകൃഷ്ടൗ ദ്വിവിധൗ കലശൗ കർത്തും കിം കുലാലസ്യ സാമർഥ്യം നാസ്തി?
Does the potter not have the right over the clay to make from the same lump a container for special use, and another container for daily use?
22 ഈശ്വരഃ കോപം പ്രകാശയിതും നിജശക്തിം ജ്ഞാപയിതുഞ്ചേച്ഛൻ യദി വിനാശസ്യ യോഗ്യാനി ക്രോധഭാജനാനി പ്രതി ബഹുകാലം ദീർഘസഹിഷ്ണുതാമ് ആശ്രയതി;
What if God, who is willing to show his wrath and to make his power known, endured with much patience containers of wrath prepared for destruction?
23 അപരഞ്ച വിഭവപ്രാപ്ത്യർഥം പൂർവ്വം നിയുക്താന്യനുഗ്രഹപാത്രാണി പ്രതി നിജവിഭവസ്യ ബാഹുല്യം പ്രകാശയിതും കേവലയിഹൂദിനാം നഹി ഭിന്നദേശിനാമപി മധ്യാദ്
What if he did this in order that he might make known the riches of his glory upon containers of mercy, which he had previously prepared for glory?
24 അസ്മാനിവ താന്യാഹ്വയതി തത്ര തവ കിം?
What if he did this also for us, whom he also called, not only from among the Jews, but also from among the Gentiles?
25 ഹോശേയഗ്രന്ഥേ യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യോ ലോകോ മമ നാസീത് തം വദിഷ്യാമി മദീയകം| യാ ജാതി ർമേഽപ്രിയാ ചാസീത് താം വദിഷ്യാമ്യഹം പ്രിയാം|
As he says also in Hosea: “I will call my people who were not my people, and her beloved who was not beloved.
26 യൂയം മദീയലോകാ ന യത്രേതി വാക്യമൗച്യത| അമരേശസ്യ സന്താനാ ഇതി ഖ്യാസ്യന്തി തത്ര തേ|
Then it will be that where it was said to them, 'You are not my people,' there they will be called 'sons of the living God.'”
27 ഇസ്രായേലീയലോകേഷു യിശായിയോഽപി വാചമേതാം പ്രാചാരയത്, ഇസ്രായേലീയവംശാനാം യാ സംഖ്യാ സാ തു നിശ്ചിതം| സമുദ്രസികതാസംഖ്യാസമാനാ യദി ജായതേ| തഥാപി കേവലം ലോകൈരൽപൈസ്ത്രാണം വ്രജിഷ്യതേ|
Isaiah cries out concerning Israel, “Though the number of the children of Israel were as the sand of the sea, it will be a remnant that will be saved,
28 യതോ ന്യായേന സ്വം കർമ്മ പരേശഃ സാധയിഷ്യതി| ദേശേ സഏവ സംക്ഷേപാന്നിജം കർമ്മ കരിഷ്യതി|
for the Lord will carry out his sentence on the earth, completely and without delay.”
29 യിശായിയോഽപരമപി കഥയാമാസ, സൈന്യാധ്യക്ഷപരേശേന ചേത് കിഞ്ചിന്നോദശിഷ്യത| തദാ വയം സിദോമേവാഭവിഷ്യാമ വിനിശ്ചിതം| യദ്വാ വയമ് അമോരായാ അഗമിഷ്യാമ തുല്യതാം|
As Isaiah had said previously, “If the Lord of hosts had not left us descendants, we would be like Sodom, and we would have become like Gomorrah.”
30 തർഹി വയം കിം വക്ഷ്യാമഃ? ഇതരദേശീയാ ലോകാ അപി പുണ്യാർഥമ് അയതമാനാ വിശ്വാസേന പുണ്യമ് അലഭന്ത;
What will we say then? That the Gentiles, who were not pursuing righteousness, obtained righteousness, the righteousness by faith.
31 കിന്ത്വിസ്രായേല്ലോകാ വ്യവസ്ഥാപാലനേന പുണ്യാർഥം യതമാനാസ്തൻ നാലഭന്ത|
But Israel, who did pursue a law of righteousness, did not arrive at it.
32 തസ്യ കിം കാരണം? തേ വിശ്വാസേന നഹി കിന്തു വ്യവസ്ഥായാഃ ക്രിയയാ ചേഷ്ടിത്വാ തസ്മിൻ സ്ഖലനജനകേ പാഷാണേ പാദസ്ഖലനം പ്രാപ്താഃ|
Why not? Because they did not pursue it by faith, but by works. They stumbled over the stone of stumbling,
33 ലിഖിതം യാദൃശമ് ആസ്തേ, പശ്യ പാദസ്ഖലാർഥം ഹി സീയോനി പ്രസ്തരന്തഥാ| ബാധാകാരഞ്ച പാഷാണം പരിസ്ഥാപിതവാനഹമ്| വിശ്വസിഷ്യതി യസ്തത്ര സ ജനോ ന ത്രപിഷ്യതേ|
as it has been written, “Look, I am laying in Zion a stone of stumbling and a rock of offense. He who believes in it will not be ashamed.”
