പ്രകാശിതം 8
1 അനന്തരം സപ്തമമുദ്രായാം തേന മോചിതായാം സാർദ്ധദണ്ഡകാലം സ്വർഗോ നിഃശബ്ദോഽഭവത്|
En toen Het het zevende zegel geopend had, werd er een stilzwijgen in den hemel, omtrent van een half uur.
2 അപരമ് അഹമ് ഈശ്വരസ്യാന്തികേ തിഷ്ഠതഃ സപ്തദൂതാൻ അപശ്യം തേഭ്യഃ സപ്തതൂര്യ്യോഽദീയന്ത|
En ik zag de zeven engelen, die voor God stonden; en hun werden zeven bazuinen gegeven.
3 തതഃ പരമ് അന്യ ഏകോ ദൂത ആഗതഃ സ സ്വർണധൂപാധാരം ഗൃഹീത്വാ വേദിമുപാതിഷ്ഠത് സ ച യത് സിംഹാസനസ്യാന്തികേ സ്ഥിതായാഃ സുവർണവേദ്യാ ഉപരി സർവ്വേഷാം പവിത്രലോകാനാം പ്രാർഥനാസു ധൂപാൻ യോജയേത് തദർഥം പ്രചുരധൂപാസ്തസ്മൈ ദത്താഃ|
En er kwam een andere engel, en stond aan het altaar, hebbende een gouden wierookvat; en hem werd veel reukwerks gegeven, opdat hij het met de gebeden aller heiligen zou leggen op het gouden altaar, dat voor den troon is.
4 തതസ്തസ്യ ദൂതസ്യ കരാത് പവിത്രലോകാനാം പ്രാർഥനാഭിഃ സംയുക്തധൂപാനാം ധൂമ ഈശ്വരസ്യ സമക്ഷം ഉദതിഷ്ഠത്|
En de rook des reukwerks, met de gebeden der heiligen, ging op van de hand des engels voor God.
5 പശ്ചാത് സ ദൂതോ ധൂപാധാരം ഗൃഹീത്വാ വേദ്യാ വഹ്നിനാ പൂരയിത്വാ പൃഥിവ്യാം നിക്ഷിപ്തവാൻ തേന രവാ മേഘഗർജ്ജനാനി വിദ്യുതോ ഭൂമികമ്പശ്ചാഭവൻ|
En de engel nam het wierookvat, en vulde dat met het vuur des altaars, en wierp het op de aarde; en er geschiedden stemmen, en donderslagen, en bliksemen, en aardbeving.
6 തതഃ പരം സപ്തതൂരീ ർധാരയന്തഃ സപ്തദൂതാസ്തൂരീ ർവാദയിതുമ് ഉദ്യതാ അഭവൻ|
En de zeven engelen, die de zeven bazuinen hadden, bereidden zich om te bazuinen.
7 പ്രഥമേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാം രക്തമിശ്രിതൗ ശിലാവഹ്നീ സമ്ഭൂയ പൃഥിവ്യാം നിക്ഷിപ്തൗ തേന പൃഥിവ്യാസ്തൃതീയാംശോ ദഗ്ധഃ, തരൂണാമപി തൃതീയാംശോ ദഗ്ധഃ, ഹരിദ്വർണതൃണാനി ച സർവ്വാണി ദഗ്ധാനി|
En de eerste engel heeft gebazuind, en er is geworden hagel en vuur, gemengd met bloed, en zij zijn op de aarde geworpen; en het derde deel der bomen is verbrand, en al het groene gras is verbrand.
8 അനന്തരം ദ്വിതീയദൂതേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാം വഹ്നിനാ പ്രജ്വലിതോ മഹാപർവ്വതഃ സാഗരേ നിക്ഷിപ്തസ്തേന സാഗരസ്യ തൃതീയാംശോ രക്തീഭൂതഃ
En de tweede engel heeft gebazuind, en er werd iets als een grote berg, van vuur brandende, in de zee geworpen; en het derde deel der zee is bloed geworden.
9 സാഗരേ സ്ഥിതാനാം സപ്രാണാനാം സൃഷ്ടവസ്തൂനാം തൃതീയാംശോ മൃതഃ, അർണവയാനാനാമ് അപി തൃതീയാംശോ നഷ്ടഃ|
En het derde deel der schepselen in de zee, die leven hadden, is gestorven; en het derde deel der schepen is vergaan.
10 അപരം തൃതീയദൂതേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാം ദീപ ഇവ ജ്വലന്തീ ഏകാ മഹതീ താരാ ഗഗണാത് നിപത്യ നദീനാം ജലപ്രസ്രവണാനാഞ്ചോപര്യ്യാവതീർണാ|
En de derde engel heeft gebazuind, en er is een grote ster, brandende als een fakkel, gevallen uit den hemel, en is gevallen op het derde deel der rivieren, en op de fonteinen der wateren.
11 തസ്യാസ്താരായാ നാമ നാഗദമനകമിതി, തേന തോയാനാം തൃതീയാംശേ നാഗദമനകീഭൂതേ തോയാനാം തിക്തത്വാത് ബഹവോ മാനവാ മൃതാഃ|
En de naam der ster wordt genoemd Alsem; en het derde deel der wateren werd tot alsem; en vele mensen zijn gestorven van de wateren, want zij waren bitter geworden.
12 അപരം ചതുർഥദൂതേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാം സൂര്യ്യസ്യ തൃതീയാംശശ്ചന്ദ്രസ്യ തൃതീയാംശോ നക്ഷത്രാണാഞ്ച തൃതീയാംശഃ പ്രഹൃതഃ, തേന തേഷാം തൃതീയാംശേ ഽന്ധകാരീഭൂതേ ദിവസസ്തൃതീയാംശകാലം യാവത് തേജോഹീനോ ഭവതി നിശാപി താമേവാവസ്ഥാം ഗച്ഛതി|
En de vierde engel heeft gebazuind, en het derde deel der zon werd geslagen, en het derde deel der maan, en het derde deel der sterren; opdat het derde deel derzelve zou verduisterd worden, en dat het derde deel van den dag niet zou lichten; en van den nacht desgelijks.
13 തദാ നിരീക്ഷമാണേന മയാകാശമധ്യേനാഭിപതത ഏകസ്യ ദൂതസ്യ രവഃ ശ്രുതഃ സ ഉച്ചൈ ർഗദതി, അപരൈ ര്യൈസ്ത്രിഭി ർദൂതൈസ്തൂര്യ്യോ വാദിതവ്യാസ്തേഷാമ് അവശിഷ്ടതൂരീധ്വനിതഃ പൃഥിവീനിവാസിനാം സന്താപഃ സന്താപഃ സന്താപശ്ച സമ്ഭവിഷ്യതി|
En ik zag, en ik hoorde een engel vliegen in het midden des hemels, zeggende met grote stem: Wee, wee, wee, dengenen, die op de aarde wonen, van de overige stemmen der bazuin der drie engelen, die nog bazuinen zullen.
