പ്രകാശിതം 4

1 തതഃ പരം മയാ ദൃഷ്ടിപാതം കൃത്വാ സ്വർഗേ മുക്തം ദ്വാരമ് ഏകം ദൃഷ്ടം മയാ സഹഭാഷമാണസ്യ ച യസ്യ തൂരീവാദ്യതുല്യോ രവഃ പൂർവ്വം ശ്രുതഃ സ മാമ് അവോചത് സ്ഥാനമേതദ് ആരോഹയ, ഇതഃ പരം യേന യേന ഭവിതവ്യം തദഹം ത്വാം ദർശയിഷ്യേ|

2 തേനാഹം തത്ക്ഷണാദ് ആത്മാവിഷ്ടോ ഭൂത്വാ ഽപശ്യം സ്വർഗേ സിംഹാസനമേകം സ്ഥാപിതം തത്ര സിംഹാസനേ ഏകോ ജന ഉപവിഷ്ടോ ഽസ്തി|

3 സിംഹാസനേ ഉപവിഷ്ടസ്യ തസ്യ ജനസ്യ രൂപം സൂര്യ്യകാന്തമണേഃ പ്രവാലസ്യ ച തുല്യം തത് സിംഹാസനഞ്ച മരകതമണിവദ്രൂപവിശിഷ്ടേന മേഘധനുഷാ വേഷ്ടിതം|

4 തസ്യ സിംഹാസനേ ചതുർദിക്ഷു ചതുർവിംശതിസിംഹാസനാനി തിഷ്ഠന്തി തേഷു സിംഹാസനേഷു ചതുർവിംശതി പ്രാചീനലോകാ ഉപവിഷ്ടാസ്തേ ശുഭ്രവാസഃപരിഹിതാസ്തേഷാം ശിരാംസി ച സുവർണകിരീടൈ ർഭൂഷിതാനി|

5 തസ്യ സിംഹാസനസ്യ മധ്യാത് തഡിതോ രവാഃ സ്തനിതാനി ച നിർഗച്ഛന്തി സിംഹാസനസ്യാന്തികേ ച സപ്ത ദീപാ ജ്വലന്തി ത ഈശ്വരസ്യ സപ്താത്മാനഃ|

6 അപരം സിംഹാസനസ്യാന്തികേ സ്ഫടികതുല്യഃ കാചമയോ ജലാശയോ വിദ്യതേ, അപരമ് അഗ്രതഃ പശ്ചാച്ച ബഹുചക്ഷുഷ്മന്തശ്ചത്വാരഃ പ്രാണിനഃ സിംഹസനസ്യ മധ്യേ ചതുർദിക്ഷു ച വിദ്യന്തേ|

7 തേഷാം പ്രഥമഃ പ്രാണീ സിംഹാകാരോ ദ്വിതീയഃ പ്രാണീ ഗോവാത്സാകാരസ്തൃതീയഃ പ്രാണീ മനുഷ്യവദ്വദനവിശിഷ്ടശ്ചതുർഥശ്ച പ്രാണീ ഉഡ്ഡീയമാനകുരരോപമഃ|

8 തേഷാം ചതുർണാമ് ഏകൈകസ്യ പ്രാണിനഃ ഷട് പക്ഷാഃ സന്തി തേ ച സർവ്വാങ്ഗേഷ്വഭ്യന്തരേ ച ബഹുചക്ഷുർവിശിഷ്ടാഃ, തേ ദിവാനിശം ന വിശ്രാമ്യ ഗദന്തി പവിത്രഃ പവിത്രഃ പവിത്രഃ സർവ്വശക്തിമാൻ വർത്തമാനോ ഭൂതോ ഭവിഷ്യംശ്ച പ്രഭുഃ പരമേശ്വരഃ|

9 ഇത്ഥം തൈഃ പ്രാണിഭിസ്തസ്യാനന്തജീവിനഃ സിംഹാസനോപവിഷ്ടസ്യ ജനസ്യ പ്രഭാവേ ഗൗരവേ ധന്യവാദേ ച പ്രകീർത്തിതേ (aiōn g165)

10 തേ ചതുർവിംശതിപ്രാചീനാ അപി തസ്യ സിംഹാസനോപവിഷ്ടസ്യാന്തികേ പ്രണിനത്യ തമ് അനന്തജീവിനം പ്രണമന്തി സ്വീയകിരീടാംശ്ച സിംഹാസനസ്യാന്തികേ നിക്ഷിപ്യ വദന്തി, (aiōn g165)

11 ഹേ പ്രഭോ ഈശ്വരാസ്മാകം പ്രഭാവം ഗൗരവം ബലം| ത്വമേവാർഹസി സമ്പ്രാപ്തും യത് സർവ്വം സസൃജേ ത്വയാ| തവാഭിലാഷതശ്ചൈവ സർവ്വം സമ്ഭൂയ നിർമ്മമേ||