പ്രകാശിതം 17
1 തദനന്തരം തേഷാം സപ്തകംസധാരിണാം സപ്തദൂതാനാമ് ഏക ആഗത്യ മാം സമ്ഭാഷ്യാവദത്, അത്രാഗച്ഛ, മേദിന്യാ നരപതയോ യയാ വേശ്യയാ സാർദ്ധം വ്യഭിചാരകർമ്മ കൃതവന്തഃ,
Och kom en af de sju Änglar, som hade de sju skålar, och talade med mig, och sade till mig: Kom, jag vill visa dig den stora skökones fördömelse, som sitter på mycken vatten;
2 യസ്യാ വ്യഭിചാരമദേന ച പൃഥിവീനിവാസിനോ മത്താ അഭവൻ തസ്യാ ബഹുതോയേഷൂപവിഷ്ടായാ മഹാവേശ്യായാ ദണ്ഡമ് അഹം ത്വാം ദർശയാമി|
Med hvilka Konungarna på jordene bolat hafva; och de der på jordene bo, äro druckne vordne af hennes boleris vin.
3 തതോ ഽഹമ് ആത്മനാവിഷ്ടസ്തേന ദൂതേന പ്രാന്തരം നീതസ്തത്ര നിന്ദാനാമഭിഃ പരിപൂർണം സപ്തശിരോഭി ർദശശൃങ്ഗൈശ്ച വിശിഷ്ടം സിന്ദൂരവർണം പശുമുപവിഷ്ടാ യോഷിദേകാ മയാ ദൃഷ്ടാ|
Och han förde mig i Andanom uti öknena; och jag såg qvinnona sitta på ett rosenfärgo vilddjur, det var fullt med hädelsenamn, och hade sju hufvud och tio horn.
4 സാ നാരീ കൃഷ്ണലോഹിതവർണം സിന്ദൂരവർണഞ്ച പരിച്ഛദം ധാരയതി സ്വർണമണിമുക്താഭിശ്ച വിഭൂഷിതാസ്തി തസ്യാഃ കരേ ഘൃണാർഹദ്രവ്യൈഃ സ്വവ്യഭിചാരജാതമലൈശ്ച പരിപൂർണ ഏകഃ സുവർണമയഃ കംസോ വിദ്യതേ|
Och qvinnan var klädd med purpur och rosenfärgo, och öfvergyld med guld, och ädla stenar, och perlor; och hade en gyldene kalk i sine hand, full med styggelse, och sins boleris orenlighet;
5 തസ്യാ ഭാലേ നിഗൂഢവാക്യമിദം പൃഥിവീസ്ഥവേശ്യാനാം ഘൃണ്യക്രിയാണാഞ്ച മാതാ മഹാബാബിലിതി നാമ ലിഖിതമ് ആസ്തേ|
Och på hennes anlete skrifvet det namn, Hemlighet: Den store Babylon, modren till boleri, och till styggelse på jordene.
6 മമ ദൃഷ്ടിഗോചരസ്ഥാ സാ നാരീ പവിത്രലോകാനാം രുധിരേണ യീശോഃ സാക്ഷിണാം രുധിരേണ ച മത്താസീത് തസ്യാ ദർശനാത് മമാതിശയമ് ആശ്ചര്യ്യജ്ഞാനം ജാതം|
Och jag såg qvinnona druckna af helgonens blod, och af deras blod, som Jesu vittne voro; och jag förundrade mig storliga, då jag såg henne.
7 തതഃ സ ദൂതോ മാമ് അവദത് കുതസ്തവാശ്ചര്യ്യജ്ഞാനം ജായതേ? അസ്യാ യോഷിതസ്തദ്വാഹനസ്യ സപ്തശിരോഭി ർദശശൃങ്ഗൈശ്ച യുക്തസ്യ പശോശ്ച നിഗൂഢഭാവമ് അഹം ത്വാം ജ്ഞാപയാമി|
Och Ängelen sade till mig: Hvi förundrar du dig? Jag vill säga dig hemligheten om denna qvinnone, och om vilddjuret, som bär henne, och hafver sju hufvud och tio horn.
8 ത്വയാ ദൃഷ്ടോ ഽസൗ പശുരാസീത് നേദാനീം വർത്തതേ കിന്തു രസാതലാത് തേനോദേതവ്യം വിനാശശ്ച ഗന്തവ്യഃ| തതോ യേഷാം നാമാനി ജഗതഃ സൃഷ്ടികാലമ് ആരഭ്യ ജീവനപുസ്തകേ ലിഖിതാനി ന വിദ്യന്തേ തേ പൃഥിവീനിവാസിനോ ഭൂതമ് അവർത്തമാനമുപസ്ഥാസ്യന്തഞ്ച തം പശും ദൃഷ്ട്വാശ്ചര്യ്യം മംസ്യന്തേ| (Abyssos g12)
Vilddjuret, som du hafver sett, hafver varit, och är icke; och det skall åter uppkomma utaf afgrunden, och skall gå uti fördömelse; och de, som på jordene bo, skola förundra sig, hvilkas namn icke skrifna äro i lifsens bok, ifrå verldenes begynnelse; då de se vilddjuret, som hafver varit, och som icke är, ändock det är. (Abyssos g12)
9 അത്ര ജ്ഞാനയുക്തയാ ബുദ്ധ്യാ പ്രകാശിതവ്യം| താനി സപ്തശിരാംസി തസ്യാ യോഷിത ഉപവേശനസ്ഥാനസ്വരൂപാഃ സപ്തഗിരയഃ സപ്ത രാജാനശ്ച സന്തി|
Och här är sinnet, der visdom tillhörer; de sju hufvud äro sju berg, der qvinnan sitter uppå, och det äro sju Konungar.
10 തേഷാം പഞ്ച പതിതാ ഏകശ്ച വർത്തമാനഃ ശേഷശ്ചാദ്യാപ്യനുപസ്ഥിതഃ സ യദോപസ്ഥാസ്യതി തദാപി തേനാൽപകാലം സ്ഥാതവ്യം|
Fem äro fallne; en är, och den andre är icke ännu kommen; och när han kommer, skall han icke länge blifva.
11 യഃ പശുരാസീത് കിന്ത്വിദാനീം ന വർത്തതേ സ ഏവാഷ്ടമഃ, സ സപ്താനാമ് ഏകോ ഽസ്തി വിനാശം ഗമിഷ്യതി ച|
Och vilddjuret, som hafver varit, och icke är, den är den åttonde, och han är utaf de sju, och han går uti fördömelse.
12 ത്വയാ ദൃഷ്ടാനി ദശശൃങ്ഗാണ്യപി ദശ രാജാനഃ സന്തിഃ, അദ്യാപി തൈ രാജ്യം ന പ്രാപ്തം കിന്തു മുഹൂർത്തമേകം യാവത് പശുനാ സാർദ്ധം തേ രാജാന ഇവ പ്രഭുത്വം പ്രാപ്സ്യന്തി|
Och de tio horn, som du sett hafver, äro tio Konungar, som ännu icke hafva fått rike, utan skola, såsom Konungar, på en stund få magt med vilddjuret.
13 ത ഏകമന്ത്രണാ ഭവിഷ്യന്തി സ്വകീയശക്തിപ്രഭാവൗ പശവേ ദാസ്യന്തി ച|
Desse hafva alle ett råd, och skola gifva vilddjurena sina magt och kraft.
14 തേ മേഷശാവകേന സാർദ്ധം യോത്സ്യന്തി, കിന്തു മേഷശാവകസ്താൻ ജേഷ്യതി യതഃ സ പ്രഭൂനാം പ്രഭൂ രാജ്ഞാം രാജാ ചാസ്തി തസ്യ സങ്ഗിനോ ഽപ്യാഹൂതാ അഭിരുചിതാ വിശ്വാസ്യാശ്ച|
De skola strida med Lambena, och Lambet skall vinna dem; ty det är en Herre öfver alla herrar, och en Konung öfver alla Konungar; och med thy äro de utkallade, och utkorade, och trogne.
15 അപരം സ മാമ് അവദത് സാ വേശ്യാ യത്രോപവിശതി താനി തോയാനി ലോകാ ജനതാ ജാതയോ നാനാഭാഷാവാദിനശ്ച സന്തി|
Och han sade till mig: Vattnet, som du såg, der skökan sitter på, är folk och skarar, och Hedningar, och tungomål.
16 ത്വയാ ദൃഷ്ടാനി ദശ ശൃങ്ഗാണി പശുശ്ചേമേ താം വേശ്യാമ് ഋതീയിഷ്യന്തേ ദീനാം നഗ്നാഞ്ച കരിഷ്യന്തി തസ്യാ മാംസാനി ഭോക്ഷ്യന്തേ വഹ്നിനാ താം ദാഹയിഷ്യന്തി ച|
Och de tio horn, som du sett hafver på vilddjuret, skola hata skökona, och lägga henne öde och naken; och de skola uppäta hennes kött, och bränna henne upp i eld.
17 യത ഈശ്വരസ്യ വാക്യാനി യാവത് സിദ്ധിം ന ഗമിഷ്യന്തി താവദ് ഈശ്വരസ്യ മനോഗതം സാധയിതുമ് ഏകാം മന്ത്രണാം കൃത്വാ തസ്മൈ പശവേ സ്വേഷാം രാജ്യം ദാതുഞ്ച തേഷാം മനാംസീശ്വരേണ പ്രവർത്തിതാനി|
Ty Gud hafver gifvit dem i hjertat, att de skola göra det honom behagar, och göra alle ena mening, att de skulle gifva vilddjurena riket, till dess Guds ord varda fullkomnad.
18 അപരം ത്വയാ ദൃഷ്ടാ യോഷിത് സാ മഹാനഗരീ യാ പൃഥിവ്യാ രാജ്ഞാമ് ഉപരി രാജത്വം കുരുതേ|
Och qvinnan, som du sett hafver, är den store staden, som rike hafver öfver jordenes Konungar.
