മഥിഃ 7
1 യഥാ യൂയം ദോഷീകൃതാ ന ഭവഥ, തത്കൃതേഽന്യം ദോഷിണം മാ കുരുത|
Ne jugez pas, afin que vous ne soyez pas jugés:
2 യതോ യാദൃശേന ദോഷേണ യൂയം പരാൻ ദോഷിണഃ കുരുഥ, താദൃശേന ദോഷേണ യൂയമപി ദോഷീകൃതാ ഭവിഷ്യഥ, അന്യഞ്ച യേന പരിമാണേന യുഷ്മാഭിഃ പരിമീയതേ, തേനൈവ പരിമാണേന യുഷ്മത്കൃതേ പരിമായിഷ്യതേ|
car, du jugement dont vous jugerez, vous serez jugés; et de la mesure dont vous mesurerez, il vous sera mesuré.
3 അപരഞ്ച നിജനയനേ യാ നാസാ വിദ്യതേ, താമ് അനാലോച്യ തവ സഹജസ്യ ലോചനേ യത് തൃണമ് ആസ്തേ, തദേവ കുതോ വീക്ഷസേ?
Et pourquoi regardes-tu le fétu qui est dans l’œil de ton frère, et tu ne t’aperçois pas de la poutre qui est dans ton œil?
4 തവ നിജലോചനേ നാസായാം വിദ്യമാനായാം, ഹേ ഭ്രാതഃ, തവ നയനാത് തൃണം ബഹിഷ്യർതും അനുജാനീഹി, കഥാമേതാം നിജസഹജായ കഥം കഥയിതും ശക്നോഷി?
Ou comment dis-tu à ton frère: Permets, j’ôterai le fétu de ton œil; et voici, la poutre est dans ton œil?
5 ഹേ കപടിൻ, ആദൗ നിജനയനാത് നാസാം ബഹിഷ്കുരു തതോ നിജദൃഷ്ടൗ സുപ്രസന്നായാം തവ ഭ്രാതൃ ർലോചനാത് തൃണം ബഹിഷ്കർതും ശക്ഷ്യസി|
Hypocrite, ôte premièrement de ton œil la poutre, et alors tu verras clair pour ôter le fétu de l’œil de ton frère.
6 അന്യഞ്ച സാരമേയേഭ്യഃ പവിത്രവസ്തൂനി മാ വിതരത, വരാഹാണാം സമക്ഷഞ്ച മുക്താ മാ നിക്ഷിപത; നിക്ഷേപണാത് തേ താഃ സർവ്വാഃ പദൈ ർദലയിഷ്യന്തി, പരാവൃത്യ യുഷ്മാനപി വിദാരയിഷ്യന്തി|
Ne donnez pas ce qui est saint aux chiens, ni ne jetez vos perles devant les pourceaux, de peur qu’ils ne les foulent à leurs pieds, et que, se retournant, ils ne vous déchirent.
7 യാചധ്വം തതോ യുഷ്മഭ്യം ദായിഷ്യതേ; മൃഗയധ്വം തത ഉദ്ദേശം ലപ്സ്യധ്വേ; ദ്വാരമ് ആഹത, തതോ യുഷ്മത്കൃതേ മുക്തം ഭവിഷ്യതി|
Demandez, et il vous sera donné; cherchez, et vous trouverez; heurtez, et il vous sera ouvert;
8 യസ്മാദ് യേന യാച്യതേ, തേന ലഭ്യതേ; യേന മൃഗ്യതേ തേനോദ്ദേശഃ പ്രാപ്യതേ; യേന ച ദ്വാരമ് ആഹന്യതേ, തത്കൃതേ ദ്വാരം മോച്യതേ|
car quiconque demande, reçoit; et celui qui cherche, trouve; et à celui qui heurte, il sera ouvert.
9 ആത്മജേന പൂപേ പ്രാർഥിതേ തസ്മൈ പാഷാണം വിശ്രാണയതി,
Ou quel est l’homme d’entre vous, qui, si son fils lui demande un pain, lui donne une pierre,
10 മീനേ യാചിതേ ച തസ്മൈ ഭുജഗം വിതരതി, ഏതാദൃശഃ പിതാ യുഷ്മാകം മധ്യേ ക ആസ്തേ?
et s’il demande un poisson, lui donne un serpent?
11 തസ്മാദ് യൂയമ് അഭദ്രാഃ സന്തോഽപി യദി നിജബാലകേഭ്യ ഉത്തമം ദ്രവ്യം ദാതും ജാനീഥ, തർഹി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ സ്വീയയാചകേഭ്യഃ കിമുത്തമാനി വസ്തൂനി ന ദാസ്യതി?
Si donc vous, qui êtes méchants, vous savez donner à vos enfants des choses bonnes, combien plus votre Père qui est dans les cieux donnera-t-il de bonnes choses à ceux qui les lui demandent!
12 യൂഷ്മാൻ പ്രതീതരേഷാം യാദൃശോ വ്യവഹാരോ യുഷ്മാകം പ്രിയഃ, യൂയം താൻ പ്രതി താദൃശാനേവ വ്യവഹാരാൻ വിധത്ത; യസ്മാദ് വ്യവസ്ഥാഭവിഷ്യദ്വാദിനാം വചനാനാമ് ഇതി സാരമ്|
Toutes les choses donc que vous voulez que les hommes vous fassent, faites-les-leur, vous aussi, de même; car c’est là la loi et les prophètes.
13 സങ്കീർണദ്വാരേണ പ്രവിശത; യതോ നരകഗമനായ യദ് ദ്വാരം തദ് വിസ്തീർണം യച്ച വർത്മ തദ് ബൃഹത് തേന ബഹവഃ പ്രവിശന്തി|
Entrez par la porte étroite; car large est la porte, et spacieux le chemin qui mène à la perdition, et nombreux sont ceux qui entrent par elle;
14 അപരം സ്വർഗഗമനായ യദ് ദ്വാരം തത് കീദൃക് സംകീർണം| യച്ച വർത്മ തത് കീദൃഗ് ദുർഗമമ്| തദുദ്ദേഷ്ടാരഃ കിയന്തോഽൽപാഃ|
car étroite est la porte, et resserré le chemin qui mène à la vie, et peu nombreux sont ceux qui le trouvent.
15 അപരഞ്ച യേ ജനാ മേഷവേശേന യുഷ്മാകം സമീപമ് ആഗച്ഛന്തി, കിന്ത്വന്തർദുരന്താ വൃകാ ഏതാദൃശേഭ്യോ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭ്യഃ സാവധാനാ ഭവത, യൂയം ഫലേന താൻ പരിചേതും ശക്നുഥ|
Or soyez en garde contre les faux prophètes qui viennent à vous en habits de brebis, mais qui au-dedans sont des loups ravisseurs.
16 മനുജാഃ കിം കണ്ടകിനോ വൃക്ഷാദ് ദ്രാക്ഷാഫലാനി ശൃഗാലകോലിതശ്ച ഉഡുമ്ബരഫലാനി ശാതയന്തി?
Vous les reconnaîtrez à leurs fruits. Cueille-t-on du raisin sur des épines, ou des figues sur des chardons?
17 തദ്വദ് ഉത്തമ ഏവ പാദപ ഉത്തമഫലാനി ജനയതി, അധമപാദപഏവാധമഫലാനി ജനയതി|
Ainsi tout bon arbre produit de bons fruits, mais l’arbre mauvais produit de mauvais fruits.
18 കിന്തൂത്തമപാദപഃ കദാപ്യധമഫലാനി ജനയിതും ന ശക്നോതി, തഥാധമോപി പാദപ ഉത്തമഫലാനി ജനയിതും ന ശക്നോതി|
Un bon arbre ne peut pas produire de mauvais fruits, ni un arbre mauvais produire de bons fruits.
19 അപരം യേ യേ പാദപാ അധമഫലാനി ജനയന്തി, തേ കൃത്താ വഹ്നൗ ക്ഷിപ്യന്തേ|
Tout arbre qui ne produit pas de bon fruit est coupé et jeté au feu.
20 അതഏവ യൂയം ഫലേന താൻ പരിചേഷ്യഥ|
Ainsi vous les reconnaîtrez à leurs fruits.
21 യേ ജനാ മാം പ്രഭും വദന്തി, തേ സർവ്വേ സ്വർഗരാജ്യം പ്രവേക്ഷ്യന്തി തന്ന, കിന്തു യോ മാനവോ മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരിഷ്ടം കർമ്മ കരോതി സ ഏവ പ്രവേക്ഷ്യതി|
Ce ne sont pas tous ceux qui me disent: Seigneur, Seigneur, qui entreront dans le royaume des cieux; mais celui qui fait la volonté de mon Père qui est dans les cieux.
22 തദ് ദിനേ ബഹവോ മാം വദിഷ്യന്തി, ഹേ പ്രഭോ ഹേ പ്രഭോ, തവ നാമ്നാ കിമസ്മാമി ർഭവിഷ്യദ്വാക്യം ന വ്യാഹൃതം? തവ നാമ്നാ ഭൂതാഃ കിം ന ത്യാജിതാഃ? തവ നാമ്നാ കിം നാനാദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി ന കൃതാനി?
Plusieurs me diront en ce jour-là: Seigneur, Seigneur, n’avons-nous pas prophétisé en ton nom, et n’avons-nous pas chassé des démons en ton nom, et n’avons-nous pas fait beaucoup de miracles en ton nom?
23 തദാഹം വദിഷ്യാമി, ഹേ കുകർമ്മകാരിണോ യുഷ്മാൻ അഹം ന വേദ്മി, യൂയം മത്സമീപാദ് ദൂരീഭവത|
Et alors je leur déclarerai: Je ne vous ai jamais connus; retirez-vous de moi, vous qui pratiquez l’iniquité.
24 യഃ കശ്ചിത് മമൈതാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ പാലയതി, സ പാഷാണോപരി ഗൃഹനിർമ്മാത്രാ ജ്ഞാനിനാ സഹ മയോപമീയതേ|
Quiconque donc entend ces miennes paroles et les met en pratique, je le comparerai à un homme prudent qui a bâti sa maison sur le roc;
25 യതോ വൃഷ്ടൗ സത്യാമ് ആപ്ലാവ ആഗതേ വായൗ വാതേ ച തേഷു തദ്ഗേഹം ലഗ്നേഷു പാഷാണോപരി തസ്യ ഭിത്തേസ്തന്ന പതതി
et la pluie est tombée, et les torrents sont venus, et les vents ont soufflé et ont donné contre cette maison; et elle n’est pas tombée, car elle avait été fondée sur le roc.
26 കിന്തു യഃ കശ്ചിത് മമൈതാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ ന പാലയതി സ സൈകതേ ഗേഹനിർമ്മാത്രാ ഽജ്ഞാനിനാ ഉപമീയതേ|
Et quiconque entend ces miennes paroles, et ne les met pas en pratique, sera comparé à un homme insensé qui a bâti sa maison sur le sable;
27 യതോ ജലവൃഷ്ടൗ സത്യാമ് ആപ്ലാവ ആഗതേ പവനേ വാതേ ച തൈ ർഗൃഹേ സമാഘാതേ തത് പതതി തത്പതനം മഹദ് ഭവതി|
et la pluie est tombée, et les torrents sont venus, et les vents ont soufflé et ont battu cette maison, et elle est tombée, et sa chute a été grande.
28 യീശുനൈതേഷു വാക്യേഷു സമാപിതേഷു മാനവാസ്തദീയോപദേശമ് ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
Et il arriva que, quand Jésus eut achevé ces discours, les foules s’étonnaient de sa doctrine;
29 യസ്മാത് സ ഉപാധ്യായാ ഇവ താൻ നോപദിദേശ കിന്തു സമർഥപുരുഷഇവ സമുപദിദേശ|
car il les enseignait comme ayant autorité, et non pas comme leurs scribes.
