മഥിഃ 6
1 സാവധാനാ ഭവത, മനുജാൻ ദർശയിതും തേഷാം ഗോചരേ ധർമ്മകർമ്മ മാ കുരുത, തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതുഃ സകാശാത് കിഞ്ചന ഫലം ന പ്രാപ്സ്യഥ|
Guardatevi dal praticare la vostra giustizia nel cospetto degli uomini per esser osservati da loro; altrimenti non ne avrete premio presso il Padre vostro che è nei cieli.
2 ത്വം യദാ ദദാസി തദാ കപടിനോ ജനാ യഥാ മനുജേഭ്യഃ പ്രശംസാം പ്രാപ്തും ഭജനഭവനേ രാജമാർഗേ ച തൂരീം വാദയന്തി, തഥാ മാ കുരി, അഹം തുഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, തേ സ്വകായം ഫലമ് അലഭന്ത|
Quando dunque fai limosina, non far sonar la tromba dinanzi a te, come fanno gl’ipocriti nelle sinagoghe e nelle strade, per essere onorati dagli uomini. Io vi dico in verità che cotesto è il premio che ne hanno.
3 കിന്തു ത്വം യദാ ദദാസി, തദാ നിജദക്ഷിണകരോ യത് കരോതി, തദ് വാമകരം മാ ജ്ഞാപയ|
Ma quando tu fai limosina, non sappia la tua sinistra quel che fa la destra,
4 തേന തവ ദാനം ഗുപ്തം ഭവിഷ്യതി യസ്തു തവ പിതാ ഗുപ്തദർശീ, സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി|
affinché la tua limosina si faccia in segreto; e il Padre tuo che vede nel segreto, te ne darà la ricompensa.
5 അപരം യദാ പ്രാർഥയസേ, തദാ കപടിനഇവ മാ കുരു, യസ്മാത് തേ ഭജനഭവനേ രാജമാർഗസ്യ കോണേ തിഷ്ഠന്തോ ലോകാൻ ദർശയന്തഃ പ്രാർഥയിതും പ്രീയന്തേ; അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി, തേ സ്വകീയഫലം പ്രാപ്നുവൻ|
E quando pregate, non siate come gl’ipocriti; poiché essi amano di fare orazione stando in piè nelle sinagoghe e ai canti delle piazze per esser veduti dagli uomini. Io vi dico in verità che cotesto è il premio che ne hanno.
6 തസ്മാത് പ്രാർഥനാകാലേ അന്തരാഗാരം പ്രവിശ്യ ദ്വാരം രുദ്വ്വാ ഗുപ്തം പശ്യതസ്തവ പിതുഃ സമീപേ പ്രാർഥയസ്വ; തേന തവ യഃ പിതാ ഗുപ്തദർശീ, സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി
Ma tu, quando preghi, entra nella tua cameretta, e serratone l’uscio fa’ orazione al Padre tuo che è nel segreto; e il Padre tuo che vede nel segreto, te ne darà la ricompensa.
7 അപരം പ്രാർഥനാകാലേ ദേവപൂജകാഇവ മുധാ പുനരുക്തിം മാ കുരു, യസ്മാത് തേ ബോധന്തേ, ബഹുവാരം കഥായാം കഥിതായാം തേഷാം പ്രാർഥനാ ഗ്രാഹിഷ്യതേ|
E nel pregare non usate soverchie dicerie come fanno i pagani, i quali pensano d’essere esauditi per la moltitudine delle loro parole.
8 യൂയം തേഷാമിവ മാ കുരുത, യസ്മാത് യുഷ്മാകം യദ് യത് പ്രയോജനം യാചനാതഃ പ്രാഗേവ യുഷ്മാകം പിതാ തത് ജാനാതി|
Non li rassomigliate dunque, poiché il Padre vostro sa le cose di cui avete bisogno, prima che gliele chiediate.
9 അതഏവ യൂയമ ഈദൃക് പ്രാർഥയധ്വം, ഹേ അസ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതഃ, തവ നാമ പൂജ്യം ഭവതു|
Voi dunque pregate così: Padre nostro che sei nei cieli, sia santificato il tuo nome;
10 തവ രാജത്വം ഭവതു; തവേച്ഛാ സ്വർഗേ യഥാ തഥൈവ മേദിന്യാമപി സഫലാ ഭവതു|
venga il tuo regno; sia fatta la tua volontà anche in terra com’è fatta nel cielo.
11 അസ്മാകം പ്രയോജനീയമ് ആഹാരമ് അദ്യ ദേഹി|
Dacci oggi il nostro pane cotidiano;
12 വയം യഥാ നിജാപരാധിനഃ ക്ഷമാമഹേ, തഥൈവാസ്മാകമ് അപരാധാൻ ക്ഷമസ്വ|
e rimettici i nostri debiti come anche noi li abbiamo rimessi ai nostri debitori;
13 അസ്മാൻ പരീക്ഷാം മാനയ, കിന്തു പാപാത്മനോ രക്ഷ; രാജത്വം ഗൗരവം പരാക്രമഃ ഏതേ സർവ്വേ സർവ്വദാ തവ; തഥാസ്തു|
e non ci esporre alla tentazione, ma liberaci dal maligno.
14 യദി യൂയമ് അന്യേഷാമ് അപരാധാൻ ക്ഷമധ്വേ തർഹി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതാപി യുഷ്മാൻ ക്ഷമിഷ്യതേ;
Poiché se voi perdonate agli uomini i loro falli, il Padre vostro celeste perdonerà anche a voi;
15 കിന്തു യദി യൂയമ് അന്യേഷാമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമധ്വേ, തർഹി യുഷ്മാകം ജനകോപി യുഷ്മാകമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമിഷ്യതേ|
ma se voi non perdonate agli uomini, neppure il Padre vostro perdonerà i vostri falli.
16 അപരമ് ഉപവാസകാലേ കപടിനോ ജനാ മാനുഷാൻ ഉപവാസം ജ്ഞാപയിതും സ്വേഷാം വദനാനി മ്ലാനാനി കുർവ്വന്തി, യൂയം തഇവ വിഷണവദനാ മാ ഭവത; അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി തേ സ്വകീയഫലമ് അലഭന്ത|
E quando digiunate, non siate mesti d’aspetto come gl’ipocriti; poiché essi si sfigurano la faccia per far vedere agli uomini che digiunano. Io vi dico in verità che cotesto è il premio che ne hanno.
17 യദാ ത്വമ് ഉപവസസി, തദാ യഥാ ലോകൈസ്ത്വം ഉപവാസീവ ന ദൃശ്യസേ, കിന്തു തവ യോഽഗോചരഃ പിതാ തേനൈവ ദൃശ്യസേ, തത്കൃതേ നിജശിരസി തൈലം മർദ്ദയ വദനഞ്ച പ്രക്ഷാലയ;
Ma tu, quando digiuni, ungiti il capo e làvati la faccia,
18 തേന തവ യഃ പിതാ ഗുപ്തദർശീ സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി|
affinché non apparisca agli uomini che tu digiuni, ma al Padre tuo che è nel segreto; e il Padre tuo, che vede nel segreto, te ne darà la ricompensa.
19 അപരം യത്ര സ്ഥാനേ കീടാഃ കലങ്കാശ്ച ക്ഷയം നയന്തി, ചൗരാശ്ച സന്ധിം കർത്തയിത്വാ ചോരയിതും ശക്നുവന്തി, താദൃശ്യാം മേദിന്യാം സ്വാർഥം ധനം മാ സംചിനുത|
Non vi fate tesori sulla terra, ove la tignola e la ruggine consumano, e dove i ladri sconficcano e rubano;
20 കിന്തു യത്ര സ്ഥാനേ കീടാഃ കലങ്കാശ്ച ക്ഷയം ന നയന്തി, ചൗരാശ്ച സന്ധിം കർത്തയിത്വാ ചോരയിതും ന ശക്നുവന്തി, താദൃശേ സ്വർഗേ ധനം സഞ്ചിനുത|
ma fatevi tesori in cielo, ove né tignola né ruggine consumano, e dove i ladri non sconficcano né rubano.
21 യസ്മാത് യത്ര സ്ഥാനേ യുഷ്മാംക ധനം തത്രൈവ ഖാനേ യുഷ്മാകം മനാംസി|
Perché dov’è il tuo tesoro, quivi sarà anche il tuo cuore.
22 ലോചനം ദേഹസ്യ പ്രദീപകം, തസ്മാത് യദി തവ ലോചനം പ്രസന്നം ഭവതി, തർഹി തവ കൃത്സ്നം വപു ർദീപ്തിയുക്തം ഭവിഷ്യതി|
La lampada del corpo è l’occhio. Se dunque l’occhio tuo è sano, tutto il tuo corpo sarà illuminato;
23 കിന്തു ലോചനേഽപ്രസന്നേ തവ കൃത്സ്നം വപുഃ തമിസ്രയുക്തം ഭവിഷ്യതി| അതഏവ യാ ദീപ്തിസ്ത്വയി വിദ്യതേ, സാ യദി തമിസ്രയുക്താ ഭവതി, തർഹി തത് തമിസ്രം കിയൻ മഹത്|
ma se l’occhio tuo è viziato, tutto il tuo corpo sarà nelle tenebre. Se dunque la luce che è in te è tenebre, esse tenebre quanto grandi saranno!
24 കോപി മനുജോ ദ്വൗ പ്രഭൂ സേവിതും ന ശക്നോതി, യസ്മാദ് ഏകം സംമന്യ തദന്യം ന സമ്മന്യതേ, യദ്വാ ഏകത്ര മനോ നിധായ തദന്യമ് അവമന്യതേ; തഥാ യൂയമപീശ്വരം ലക്ഷ്മീഞ്ചേത്യുഭേ സേവിതും ന ശക്നുഥ|
Niuno può servire a due padroni; perché o odierà l’uno ed amerà l’altro, o si atterrà all’uno e sprezzerà l’altro. Voi non potete servire a Dio ed a Mammona.
25 അപരമ് അഹം യുഷ്മഭ്യം തഥ്യം കഥയാമി, കിം ഭക്ഷിഷ്യാമഃ? കിം പാസ്യാമഃ? ഇതി പ്രാണധാരണായ മാ ചിന്തയത; കിം പരിധാസ്യാമഃ? ഇതി കായരക്ഷണായ ന ചിന്തയത; ഭക്ഷ്യാത് പ്രാണാ വസനാഞ്ച വപൂംഷി കിം ശ്രേഷ്ഠാണി ന ഹി?
Perciò vi dico: Non siate con ansietà solleciti per la vita vostra di quel che mangerete o di quel che berrete; né per il vostro corpo di che vi vestirete. Non è la vita più del nutrimento, e il corpo più del vestito?
26 വിഹായസോ വിഹങ്ഗമാൻ വിലോകയത; തൈ ർനോപ്യതേ ന കൃത്യതേ ഭാണ്ഡാഗാരേ ന സഞ്ചീയതേഽപി; തഥാപി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ തേഭ്യ ആഹാരം വിതരതി|
Guardate gli uccelli del cielo: non seminano, non mietono, non raccolgono in granai, e il Padre vostro celeste li nutrisce. Non siete voi assai più di loro?
27 യൂയം തേഭ്യഃ കിം ശ്രേഷ്ഠാ ന ഭവഥ? യുഷ്മാകം കശ്ചിത് മനുജഃ ചിന്തയൻ നിജായുഷഃ ക്ഷണമപി വർദ്ധയിതും ശക്നോതി?
E chi di voi può con la sua sollecitudine aggiungere alla sua statura pure un cubito?
28 അപരം വസനായ കുതശ്ചിന്തയത? ക്ഷേത്രോത്പന്നാനി പുഷ്പാണി കഥം വർദ്ധന്തേ തദാലോചയത| താനി തന്തൂൻ നോത്പാദയന്തി കിമപി കാര്യ്യം ന കുർവ്വന്തി;
E intorno al vestire, perché siete con ansietà solleciti? Considerate come crescono i gigli della campagna; essi non faticano e non filano;
29 തഥാപ്യഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, സുലേമാൻ താദൃഗ് ഐശ്വര്യ്യവാനപി തത്പുഷ്പമിവ വിഭൂഷിതോ നാസീത്|
eppure io vi dico che nemmeno Salomone, con tutta la sua gloria, fu vestito come uno di loro.
30 തസ്മാത് ക്ഷദ്യ വിദ്യമാനം ശ്ചഃ ചുല്ല്യാം നിക്ഷേപ്സ്യതേ താദൃശം യത് ക്ഷേത്രസ്ഥിതം കുസുമം തത് യദീശ്ചര ഇത്ഥം ബിഭൂഷയതി, തർഹി ഹേ സ്തോകപ്രത്യയിനോ യുഷ്മാൻ കിം ന പരിധാപയിഷ്യതി?
Or se Iddio riveste in questa maniera l’erba de’ campi che oggi è e domani è gettata nel forno, non vestirà Egli molto più voi, o gente di poca fede?
31 തസ്മാത് അസ്മാഭിഃ കിമത്സ്യതേ? കിഞ്ച പായിഷ്യതേ? കിം വാ പരിധായിഷ്യതേ, ഇതി ന ചിന്തയത|
Non siate dunque con ansietà solleciti, dicendo: Che mangeremo? che berremo? o di che ci vestiremo?
32 യസ്മാത് ദേവാർച്ചകാ അപീതി ചേഷ്ടന്തേ; ഏതേഷു ദ്രവ്യേഷു പ്രയോജനമസ്തീതി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ ജാനാതി|
Poiché sono i pagani che ricercano tutte queste cose; e il Padre vostro celeste sa che avete bisogno di tutte queste cose.
33 അതഏവ പ്രഥമത ഈശ്വരീയരാജ്യം ധർമ്മഞ്ച ചേഷ്ടധ്വം, തത ഏതാനി വസ്തൂനി യുഷ്മഭ്യം പ്രദായിഷ്യന്തേ|
Ma cercate prima il regno e la giustizia di Dio, e tutte queste cose vi saranno sopraggiunte.
34 ശ്വഃ കൃതേ മാ ചിന്തയത, ശ്വഏവ സ്വയം സ്വമുദ്ദിശ്യ ചിന്തയിഷ്യതി; അദ്യതനീ യാ ചിന്താ സാദ്യകൃതേ പ്രചുരതരാ|
Non siate dunque con ansietà solleciti del domani; perché il domani sarà sollecito di se stesso. Basta a ciascun giorno il suo affanno.
