മഥിഃ 23
1 അനന്തരം യീശു ർജനനിവഹം ശിഷ്യാംശ്ചാവദത്,
तवय येशु, लोकसनी गर्दीले अनी त्याना शिष्यसले बोलना,
2 അധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച മൂസാസനേ ഉപവിശന്തി,
शास्त्री अनं परूशी या मोशेना आसनवर बठेल शेतस.
3 അതസ്തേ യുഷ്മാൻ യദ്യത് മന്തുമ് ആജ്ഞാപയന്തി, തത് മന്യധ്വം പാലയധ്വഞ്ച, കിന്തു തേഷാം കർമ്മാനുരൂപം കർമ്മ ന കുരുധ്വം; യതസ്തേഷാം വാക്യമാത്രം സാരം കാര്യ്യേ കിമപി നാസ്തി|
यामुये त्या जे काही तुमले सांगतीन ते पाळा अनं तस वागा, पण त्या जश करतस तस करू नका; कारण त्या जे सांगतस ते करतस नही,
4 തേ ദുർവ്വഹാൻ ഗുരുതരാൻ ഭാരാൻ ബദ്വ്വാ മനുഷ്യാണാം സ്കന്ധേപരി സമർപയന്തി, കിന്തു സ്വയമങ്ഗുല്യൈകയാപി ന ചാലയന്തി|
त्या जड ओझं बांधीन लोकसना खांदावर टाकतस, पण त्या स्वतः त्याले बोट बी लावतस नही;
5 കേവലം ലോകദർശനായ സർവ്വകർമ്മാണി കുർവ്വന്തി; ഫലതഃ പട്ടബന്ധാൻ പ്രസാര്യ്യ ധാരയന്തി, സ്വവസ്ത്രേഷു ച ദീർഘഗ്രന്ഥീൻ ധാരയന്തി;
अनी त्या आपला सर्वा कामे लोकसले दखाडाकरता करतस, त्या आपला ताईत मोठा बनाडतस अनं आपला कपडासना किनारले गोंडा लाईन आम्हीन भलता पवित्र शेतस असा दखाडतस.
6 ഭോജനഭവന ഉച്ചസ്ഥാനം, ഭജനഭവനേ പ്രധാനമാസനം,
पंगतमा मुख्य स्थान अनं सभास्थानमा मुख्य आसन,
7 ഹട്ഠേ നമസ്കാരം ഗുരുരിതി സമ്ബോധനഞ്ചൈതാനി സർവ്വാണി വാഞ്ഛന്തി|
बजारमा लोकसकडतीन आदर करी लेवाणं अनं स्वतःले गुरजी, अस म्हणी लेवाणं हाई त्यासले आवडस
8 കിന്തു യൂയം ഗുരവ ഇതി സമ്ബോധനീയാ മാ ഭവത, യതോ യുഷ്മാകമ് ഏകഃ ഖ്രീഷ്ടഏവ ഗുരു
तुम्हीन स्वतःले लोकसकडतीन गुरजी म्हणी लेवु नका; कारण तुमना गुरू एक शे अनं तुम्हीन सर्व भाऊ-भाऊ शेतस.
9 ര്യൂയം സർവ്വേ മിഥോ ഭ്രാതരശ്ച| പുനഃ പൃഥിവ്യാം കമപി പിതേതി മാ സമ്ബുധ്യധ്വം, യതോ യുഷ്മാകമേകഃ സ്വർഗസ്ഥഏവ പിതാ|
जगमा कोनले बी पिता म्हनान नही, कारण तुमना पिता एकच शे अनं तो स्वर्गामा शे.
10 യൂയം നായകേതി സമ്ഭാഷിതാ മാ ഭവത, യതോ യുഷ്മാകമേകഃ ഖ്രീഷ്ടഏവ നായകഃ|
तसच तुम्हीन स्वतःले स्वामी म्हणी लेवु नका कारण तुमना एकच स्वामी शे, तो म्हणजे ख्रिस्त शे.
11 അപരം യുഷ്മാകം മധ്യേ യഃ പുമാൻ ശ്രേഷ്ഠഃ സ യുഷ്മാൻ സേവിഷ്യതേ|
तुमनामा जो मोठा शे त्यानी तुमना सेवक व्हवाले पाहिजे.
12 യതോ യഃ സ്വമുന്നമതി, സ നതഃ കരിഷ്യതേ; കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സ്വമവനതം കരോതി, സ ഉന്നതഃ കരിഷ്യതേ|
जो कोणी स्वतःले मोठा माणुस समजी, त्याले सर्वात खालना माणुस म्हणतीन, अनी जो कोणी स्वतःले लिन नम्र बनाडी त्या माणुसले मोठा म्हणतीन.
13 ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം മനുജാനാം സമക്ഷം സ്വർഗദ്വാരം രുന്ധ, യൂയം സ്വയം തേന ന പ്രവിശഥ, പ്രവിവിക്ഷൂനപി വാരയഥ| വത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച യൂയം ഛലാദ് ദീർഘം പ്രാർഥ്യ വിധവാനാം സർവ്വസ്വം ഗ്രസഥ, യുഷ്മാകം ഘോരതരദണ്ഡോ ഭവിഷ്യതി|
अरे शास्त्री अनं परूशीसवन, अरे ढोंगीसवन, तुमना धिक्कार असो! कारण लोकसनी मझार जावाले नको म्हणीन तुम्हीन स्वर्गना राज्यनं दार बंद करतस; तुम्हीन स्वतःबी मझार जातस नही अनी मझार जाणारासले बी जाऊ देतस नही.
14 ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയമേകം സ്വധർമ്മാവലമ്ബിനം കർത്തും സാഗരം ഭൂമണ്ഡലഞ്ച പ്രദക്ഷിണീകുരുഥ,
अरे शास्त्री अनी परूशीसवन, अरे ढोंगीसवन, तुमना धिक्कार असो! कारण तुम्हीन विधवासना घरसना नुकसान करी टाकतस अनं दिखावाकरता मोठी प्रार्थना करतस, यामुये तुमले सर्वात जास्त भोग भोगना पडी.
अरे शास्त्रीसवन अनं परूशीसवन, अरे ढोंगीसवन, तुमना धिक्कार असो! कारण तुम्हीन एक शिष्य बनाडाकरता जमीन अनं समुद्र पालथा घालतस अनी तो भेटना तर तुम्हीन त्याले स्वतःपेक्षा दुप्पट नरकना भागीदार बनाडतस. (Geenna g1067)
16 വത അന്ധപഥദർശകാഃ സർവ്വേ, യൂയം വദഥ, മന്ദിരസ്യ ശപഥകരണാത് കിമപി ന ദേയം; കിന്തു മന്ദിരസ്ഥസുവർണസ്യ ശപഥകരണാദ് ദേയം|
अरे वाट दखाडणारा आंधयासवन, तुमना धिक्कार असो! कारण तुम्हीन म्हणतस, कोणी मंदिरनी शप्पथ लिधी तरी काही हरकत नही पण मंदिरमा जे सोनं शे, त्यानी शप्पथ लिधी तर ती मोडता येवाव नही.
17 ഹേ മൂഢാ ഹേ അന്ധാഃ സുവർണം തത്സുവർണപാവകമന്ദിരമ് ഏതയോരുഭയോ ർമധ്യേ കിം ശ്രേയഃ?
अरे मुर्ख अनं आंधया लोकसवन, मोठं काय शे, ते सोनं की ज्यामुये ते सोनं पवित्र व्हयेल शे ते मंदिर?
18 അന്യച്ച വദഥ, യജ്ഞവേദ്യാഃ ശപഥകരണാത് കിമപി ന ദേയം, കിന്തു തദുപരിസ്ഥിതസ്യ നൈവേദ്യസ്യ ശപഥകരണാദ് ദേയം|
तुम्हीन म्हणतस कोणी वेदीनी शप्पथ लिधी तर काहीच हरकत नही, पण जर कोणी तिनावर अर्पण करतस त्या अर्पणनी शप्पथ लिधी तर ती मोडता येवाव नही.
19 ഹേ മൂഢാ ഹേ അന്ധാഃ, നൈവേദ്യം തന്നൈവേദ്യപാവകവേദിരേതയോരുഭയോ ർമധ്യേ കിം ശ്രേയഃ?
अरे आंधयासवन, मोठं काय शे; अर्पण की, अर्पणले पवित्र करस ती वेदी?
20 അതഃ കേനചിദ് യജ്ഞവേദ്യാഃ ശപഥേ കൃതേ തദുപരിസ്ഥസ്യ സർവ്വസ്യ ശപഥഃ ക്രിയതേ|
पण जो कोणी वेदीनी शप्पथ लेस तो तिनी अनी तिनावर जे काही ठेयल शे त्यानी शप्पथ लेस;
21 കേനചിത് മന്ദിരസ്യ ശപഥേ കൃതേ മന്ദിരതന്നിവാസിനോഃ ശപഥഃ ക്രിയതേ|
अनी जो कोणी मंदिरनी अनं त्यामा राहणारा देवनी शप्पथ लेस;
22 കേനചിത് സ്വർഗസ്യ ശപഥേ കൃതേ ഈശ്വരീയസിംഹാസനതദുപര്യ്യുപവിഷ്ടയോഃ ശപഥഃ ക്രിയതേ|
अनी जो स्वर्गनी शप्पथ लेस तो देवना सिंहासन नी अनी त्यावर जो बठस त्यानी बी शप्पथ लेस.
23 ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം പോദിനായാഃ സിതച്ഛത്രായാ ജീരകസ്യ ച ദശമാംശാൻ ദത്ഥ, കിന്തു വ്യവസ്ഥായാ ഗുരുതരാൻ ന്യായദയാവിശ്വാസാൻ പരിത്യജഥ; ഇമേ യുഷ്മാഭിരാചരണീയാ അമീ ച ന ലംഘനീയാഃ|
अरे शास्त्री अनं परूशीसवन, अरे ढोंगीसवन, तुमना धिक्कार असो! कारण पुदिना, सौफ अनी जिरा याना दशांश तुम्हीन देतस अनी नियमशास्त्रमाधल्या मुख्य गोष्टी म्हणजे न्याय, दया अनं ईश्वास यासले तुम्हीन धाकल्या गोष्टी समजीन सोडी दिध्यात; ह्या गोष्टी कराले पाहिजे व्हत्यात, तसच आखो महत्वन्या गोष्टी शेतस त्यासले पण तुम्हीन सोडी देऊ नका.
24 ഹേ അന്ധപഥദർശകാ യൂയം മശകാൻ അപസാരയഥ, കിന്തു മഹാങ്ഗാൻ ഗ്രസഥ|
अरे आंधळी वाट दखाडनारासवन, तुम्हीन मच्छरले निवडीन काढतस अनं उंटले गिळी टाकतस.
25 ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം പാനപാത്രാണാം ഭോജനപാത്രാണാഞ്ച ബഹിഃ പരിഷ്കുരുഥ; കിന്തു തദഭ്യന്തരം ദുരാത്മതയാ കലുഷേണ ച പരിപൂർണമാസ്തേ|
अरे शास्त्री अनं परूशीसवन, अरे ढोंगीसवन तुमना धिक्कार असो! तुम्हीन बी आपली ताटवाटी बाहेरतीन घाशीन पुशीन स्वच्छ करतस पण मझारमा हावरटपणा अनं जुलूम यासनी घाण भरी ठेयल शे.
26 ഹേ അന്ധാഃ ഫിരൂശിലോകാ ആദൗ പാനപാത്രാണാം ഭോജനപാത്രാണാഞ്ചാഭ്യന്തരം പരിഷ്കുരുത, തേന തേഷാം ബഹിരപി പരിഷ്കാരിഷ്യതേ|
अरे आंधळ्या परूशी, पहिले वाटी मझारतीन साफ करा, म्हणजे ती बाहेरतीन साफ व्हई.
27 ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം ശുക്ലീകൃതശ്മശാനസ്വരൂപാ ഭവഥ, യഥാ ശ്മശാനഭവനസ്യ ബഹിശ്ചാരു, കിന്ത്വഭ്യന്തരം മൃതലോകാനാം കീകശൈഃ സർവ്വപ്രകാരമലേന ച പരിപൂർണമ്;
अरे शास्त्रीसवन अनं परूशीसवन, अरे ढोंगीसवन, तुमना धिक्कार असो! कारण तुम्हीन चुना लायेल कबरसनामायक शेतस, त्या बाहेरतीन सुंदर दखातस, पण मझारतीन मरेलसना हाडसनी अनं सर्व प्रकारना घाणनी भरेल शेतस;
28 തഥൈവ യൂയമപി ലോകാനാം സമക്ഷം ബഹിർധാർമ്മികാഃ കിന്ത്വന്തഃകരണേഷു കേവലകാപട്യാധർമ്മാഭ്യാം പരിപൂർണാഃ|
तस तुम्हीन बाहेरतीन लोकसले न्यायी दिसतस, पण मझारतीन ढोंग अनं अधर्मनी भरेल शेतस.
29 ഹാ ഹാ കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ശ്മശാനഗേഹം നിർമ്മാഥ, സാധൂനാം ശ്മശാനനികേതനം ശോഭയഥ
अरे शास्त्री अनं परूशीसवन, अरे ढोंगीसवन, तुमना धिक्कार असो! कारण तुम्हीन संदेष्टासना कबरी बांधतस अनं साधु संतना कबरसले तुम्हीन सजाडतस.
30 വദഥ ച യദി വയം സ്വേഷാം പൂർവ്വപുരുഷാണാം കാല അസ്ഥാസ്യാമ, തർഹി ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ശോണിതപാതനേ തേഷാം സഹഭാഗിനോ നാഭവിഷ്യാമ|
अनी म्हणतस आम्हीन आमना वाडवडीलसना काळमा त्यासनासंगे राहतुत तर संदेष्टासनी हत्या करामा आम्हीन त्यासले साथ नही देतुत.
31 അതോ യൂയം ഭവിഷ്യദ്വാദിഘാതകാനാം സന്താനാ ഇതി സ്വയമേവ സ്വേഷാം സാക്ഷ്യം ദത്ഥ|
यावरतीन तुम्हीन स्वतःच सांगतस की, तुम्हीन संदेष्टासनी हत्या करनारासना पोऱ्या शेतस;
32 അതോ യൂയം നിജപൂർവ്വപുരുഷാണാം പരിമാണപാത്രം പരിപൂരയത|
तुम्हीन, तुमना पुर्वजसनी जी वाईट करणी करीसन आर्ध माप भरेल शे, ते तुम्हीन दुष्टाई करीसन पुरं भरी टाका.
अरे सापसवन, सापसना पिल्लसवन नरकमा जावानी शिक्षा तुम्हीन कशी चुकाडशात? (Geenna g1067)
34 പശ്യത, യുഷ്മാകമന്തികമ് അഹം ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ബുദ്ധിമത ഉപാധ്യായാംശ്ച പ്രേഷയിഷ്യാമി, കിന്തു തേഷാം കതിപയാ യുഷ്മാഭി ർഘാനിഷ്യന്തേ, ക്രുശേ ച ഘാനിഷ്യന്തേ, കേചിദ് ഭജനഭവനേ കഷാഭിരാഘാനിഷ്യന്തേ, നഗരേ നഗരേ താഡിഷ്യന്തേ ച;
म्हणीन दखा, मी तुमनाकडे संदेष्टासले, ज्ञानी लोकसले अनं शास्त्री यासले धाडसु; तुम्हीन त्यामाधला कित्येक जणसले मारी टाकशात अनं काहीसले क्रुसखांबवर खियासघाई ठोकीन मारशात अनी बाकीनासले तुमना सभास्थानमा फटका मारशात अनं प्रत्येक शहरमा त्यासले त्रास देत फिरशात.
35 തേന സത്പുരുഷസ്യ ഹാബിലോ രക്തപാതമാരഭ്യ ബേരിഖിയഃ പുത്രം യം സിഖരിയം യൂയം മന്ദിരയജ്ഞവേദ്യോ ർമധ്യേ ഹതവന്തഃ, തദീയശോണിതപാതം യാവദ് അസ്മിൻ ദേശേ യാവതാം സാധുപുരുഷാണാം ശോണിതപാതോ ഽഭവത് തത് സർവ്വേഷാമാഗസാം ദണ്ഡാ യുഷ്മാസു വർത്തിഷ്യന്തേ|
अनी जितला न्यायी लोकसनं रंगत पृथ्वीवर व्हावाडेल शे ते तुमना माथे पडी, याना अर्थ न्यायी हाबेल पाईन तर बरख्याना पोऱ्या जखऱ्या पावत, ज्यासले तुम्हीन मंदिर अनी वेदीना मझार मारी टाकेल शे.
36 അഹം യുഷ്മാന്ത തഥ്യം വദാമി, വിദ്യമാനേഽസ്മിൻ പുരുഷേ സർവ്വേ വർത്തിഷ്യന്തേ|
मी तुमले सत्य सांगस, की ह्या सर्वा गोष्टी हाई पिढीना माथे पडीतीन.
37 ഹേ യിരൂശാലമ് ഹേ യിരൂശാലമ് നഗരി ത്വം ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ഹതവതീ, തവ സമീപം പ്രേരിതാംശ്ച പാഷാണൈരാഹതവതീ, യഥാ കുക്കുടീ ശാവകാൻ പക്ഷാധഃ സംഗൃഹ്ലാതി, തഥാ തവ സന്താനാൻ സംഗ്രഹീതും അഹം ബഹുവാരമ് ഐച്ഛം; കിന്തു ത്വം ന സമമന്യഥാഃ|
“यरूशलेमा, यरूशलेमा, तु संदेष्टासले मारी टाकस अनी ज्यासले तुनाकडे धाडतस त्यासले तु दगडमार करस, मनी कितलींदाव ईच्छा व्हती की, जशी कोंबडी तिना पिल्लासले आपला पंखखाल गोळा करस तसच मी बी तुना पोऱ्यासले गोळा करसु,” पण तुनी ईच्छा नव्हती!
38 പശ്യത യഷ്മാകം വാസസ്ഥാനമ് ഉച്ഛിന്നം ത്യക്ഷ്യതേ|
म्हणीन आते तुमनं घर ओसाड अवस्थामा तुमलेच सोपी देयल शे.
39 അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി, യഃ പരമേശ്വരസ്യ നാമ്നാഗച്ഛതി, സ ധന്യ ഇതി വാണീം യാവന്ന വദിഷ്യഥ, താവത് മാം പുന ർന ദ്രക്ഷ്യഥ|
मी तुमले सांगस की, आत्तेपाईन “प्रभुना नावतीन येणारा तो आशिर्वादित शे, अस म्हणशात तोपावत मी तुमना नजरमा पडावु नही.”
