< മഥിഃ 22 >

1 അനന്തരം യീശുഃ പുനരപി ദൃഷ്ടാന്തേന താൻ അവാദീത്,
En Jezus, antwoordende, sprak tot hen wederom door gelijkenissen, zeggende:
2 സ്വർഗീയരാജ്യമ് ഏതാദൃശസ്യ നൃപതേഃ സമം, യോ നിജ പുത്രം വിവാഹയൻ സർവ്വാൻ നിമന്ത്രിതാൻ ആനേതും ദാസേയാൻ പ്രഹിതവാൻ,
Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een zeker koning, die zijn zoon een bruiloft bereid had;
3 കിന്തു തേ സമാഗന്തും നേഷ്ടവന്തഃ|
En zond zijn dienstknechten uit, om de genoden ter bruiloft te roepen; en zij wilden niet komen.
4 തതോ രാജാ പുനരപി ദാസാനന്യാൻ ഇത്യുക്ത്വാ പ്രേഷയാമാസ, നിമന്ത്രിതാൻ വദത, പശ്യത, മമ ഭേജ്യമാസാദിതമാസ്തേ, നിജവ്ടഷാദിപുഷ്ടജന്തൂൻ മാരയിത്വാ സർവ്വം ഖാദ്യദ്രവ്യമാസാദിതവാൻ, യൂയം വിവാഹമാഗച്ഛത|
Wederom zond hij andere dienstknechten uit, zeggende: Zegt den genoden: Ziet, ik heb mijn middagmaal bereid; mijn ossen, en de gemeste beesten zijn geslacht, en alle dingen zijn gereed; komt tot de bruiloft.
5 തഥപി തേ തുച്ഛീകൃത്യ കേചിത് നിജക്ഷേത്രം കേചിദ് വാണിജ്യം പ്രതി സ്വസ്വമാർഗേണ ചലിതവന്തഃ|
Maar zij, zulks niet achtende, zijn heengegaan, deze tot zijn akker, gene tot zijn koopmanschap.
6 അന്യേ ലോകാസ്തസ്യ ദാസേയാൻ ധൃത്വാ ദൗരാത്മ്യം വ്യവഹൃത്യ താനവധിഷുഃ|
En de anderen grepen zijn dienstknechten, deden hun smaadheid aan, en doodden hen.
7 അനന്തരം സ നൃപതിസ്താം വാർത്താം ശ്രുത്വാ ക്രുധ്യൻ സൈന്യാനി പ്രഹിത്യ താൻ ഘാതകാൻ ഹത്വാ തേഷാം നഗരം ദാഹയാമാസ|
Als nu de koning dat hoorde, werd hij toornig, en zijn krijgsheiren zendende, heeft die doodslagers vernield, en hun stad in brand gestoken.
8 തതഃ സ നിജദാസേയാൻ ബഭാഷേ, വിവാഹീയം ഭോജ്യമാസാദിതമാസ്തേ, കിന്തു നിമന്ത്രിതാ ജനാ അയോഗ്യാഃ|
Toen zeide hij tot zijn dienstknechten: De bruiloft is wel bereid, doch de genoden waren het niet waardig.
9 തസ്മാദ് യൂയം രാജമാർഗം ഗത്വാ യാവതോ മനുജാൻ പശ്യത, താവതഏവ വിവാഹീയഭോജ്യായ നിമന്ത്രയത|
Daarom gaat op de uitgangen der wegen, en zovelen als gij er zult vinden, roept ze tot de bruiloft.
10 തദാ തേ ദാസേയാ രാജമാർഗം ഗത്വാ ഭദ്രാൻ അഭദ്രാൻ വാ യാവതോ ജനാൻ ദദൃശുഃ, താവതഏവ സംഗൃഹ്യാനയൻ; തതോഽഭ്യാഗതമനുജൈ ർവിവാഹഗൃഹമ് അപൂര്യ്യത|
En dezelve dienstknechten, uitgaande op de wegen, vergaderden allen, die zij vonden, beiden kwaden en goeden; en de bruiloft werd vervuld met aanzittende gasten.
11 തദാനീം സ രാജാ സർവ്വാനഭ്യാഗതാൻ ദ്രഷ്ടുമ് അഭ്യന്തരമാഗതവാൻ; തദാ തത്ര വിവാഹീയവസനഹീനമേകം ജനം വീക്ഷ്യ തം ജഗാദ്,
En als de koning ingegaan was, om de aanzittende gasten te overzien, zag hij aldaar een mens, niet gekleed zijnde met een bruiloftskleed;
12 ഹേ മിത്ര, ത്വം വിവാഹീയവസനം വിനാ കഥമത്ര പ്രവിഷ്ടവാൻ? തേന സ നിരുത്തരോ ബഭൂവ|
En zeide tot hem: Vriend! hoe zijt gij hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan hebbende? En hij verstomde.
13 തദാ രാജാ നിജാനുചരാൻ അവദത്, ഏതസ്യ കരചരണാൻ ബദ്ധാ യത്ര രോദനം ദന്തൈർദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവതി, തത്ര വഹിർഭൂതതമിസ്രേ തം നിക്ഷിപത|
Toen zeide de koning tot de dienaars: Bindt zijn handen en voeten, neemt hem weg, en werpt hem uit in de buitenste duisternis; daar zal zijn wening en knersing der tanden.
14 ഇത്ഥം ബഹവ ആഹൂതാ അൽപേ മനോഭിമതാഃ|
Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.
15 അനന്തരം ഫിരൂശിനഃ പ്രഗത്യ യഥാ സംലാപേന തമ് ഉന്മാഥേ പാതയേയുസ്തഥാ മന്ത്രയിത്വാ
Toen gingen de Farizeen heen, en hielden te zamen raad, hoe zij Hem verstrikken zouden in Zijn rede.
16 ഹേരോദീയമനുജൈഃ സാകം നിജശിഷ്യഗണേന തം പ്രതി കഥയാമാസുഃ, ഹേ ഗുരോ, ഭവാൻ സത്യഃ സത്യമീശ്വരീയമാർഗമുപദിശതി, കമപി മാനുഷം നാനുരുധ്യതേ, കമപി നാപേക്ഷതേ ച, തദ് വയം ജാനീമഃ|
En zij zonden uit tot Hem hun discipelen, met de Herodianen, zeggende: Meester! wij weten, dat Gij waarachtig zijt, en den weg Gods in der waarheid leert, en naar niemand vraagt; want Gij ziet den persoon der mensen niet aan;
17 അതഃ കൈസരഭൂപായ കരോഽസ്മാകം ദാതവ്യോ ന വാ? അത്ര ഭവതാ കിം ബുധ്യതേ? തദ് അസ്മാൻ വദതു|
Zeg ons dan: wat dunkt U? Is het geoorloofd, den keizer schatting te geven of niet?
18 തതോ യീശുസ്തേഷാം ഖലതാം വിജ്ഞായ കഥിതവാൻ, രേ കപടിനഃ യുയം കുതോ മാം പരിക്ഷധ്വേ?
Maar Jezus, bekennende hun boosheid, zeide: Gij geveinsden, wat verzoekt gij Mij?
19 തത്കരദാനസ്യ മുദ്രാം മാം ദർശയത| തദാനീം തൈസ്തസ്യ സമീപം മുദ്രാചതുർഥഭാഗ ആനീതേ
Toont Mij de schattingpenning. En zij brachten Hem een penning.
20 സ താൻ പപ്രച്ഛ, അത്ര കസ്യേയം മൂർത്തി ർനാമ ചാസ്തേ? തേ ജഗദുഃ, കൈസരഭൂപസ്യ|
En Hij zeide tot hen: Wiens is dit beeld en het opschrift?
21 തതഃ സ ഉക്തവാന, കൈസരസ്യ യത് തത് കൈസരായ ദത്ത, ഈശ്വരസ്യ യത് തദ് ഈശ്വരായ ദത്ത|
Zij zeiden tot Hem: Des keizers. Toen zeide Hij tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is.
22 ഇതി വാക്യം നിശമ്യ തേ വിസ്മയം വിജ്ഞായ തം വിഹായ ചലിതവന്തഃ|
En zij, dit horende, verwonderden zich, en Hem verlatende, zijn zij weggegaan.
23 തസ്മിന്നഹനി സിദൂകിനോഽർഥാത് ശ്മശാനാത് നോത്ഥാസ്യന്തീതി വാക്യം യേ വദന്തി, തേ യീശേരന്തികമ് ആഗത്യ പപ്രച്ഛുഃ,
Te dienzelfden dage kwamen tot Hem de Sadduceen, die zeggen, dat er geen opstanding is, en vraagden Hem.
24 ഹേ ഗുരോ, കശ്ചിന്മനുജശ്ചേത് നിഃസന്താനഃ സൻ പ്രാണാൻ ത്യജതി, തർഹി തസ്യ ഭ്രാതാ തസ്യ ജായാം വ്യുഹ്യ ഭ്രാതുഃ സന്താനമ് ഉത്പാദയിഷ്യതീതി മൂസാ ആദിഷ്ടവാൻ|
Zeggende: Meester! Mozes heeft gezegd: Indien iemand sterft, geen kinderen hebbende, zo zal zijn broeder deszelfs vrouw trouwen, en zijn broeder zaad verwekken.
25 കിന്ത്വസ്മാകമത്ര കേഽപി ജനാഃ സപ്തസഹോദരാ ആസൻ, തേഷാം ജ്യേഷ്ഠ ഏകാം കന്യാം വ്യവഹാത്, അപരം പ്രാണത്യാഗകാലേ സ്വയം നിഃസന്താനഃ സൻ താം സ്ത്രിയം സ്വഭ്രാതരി സമർപിതവാൻ,
Nu waren er bij ons zeven broeders; en de eerste, een vrouw getrouwd hebbende, stierf; en dewijl hij geen zaad had, zo liet hij zijn vrouw voor zijn broeder.
26 തതോ ദ്വിതീയാദിസപ്തമാന്താശ്ച തഥൈവ ചക്രുഃ|
Desgelijks ook de tweede, en de derde, tot den zevende toe.
27 ശേഷേ സാപീ നാരീ മമാര|
Ten laatste na allen, is ook de vrouw gestorven.
28 മൃതാനാമ് ഉത്ഥാനസമയേ തേഷാം സപ്താനാം മധ്യേ സാ നാരീ കസ്യ ഭാര്യ്യാ ഭവിഷ്യതി? യസ്മാത് സർവ്വഏവ താം വ്യവഹൻ|
In de opstanding dan, wiens vrouw zal zij wezen van die zeven, want zij hebben ze allen gehad?
29 തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, യൂയം ധർമ്മപുസ്തകമ് ഈശ്വരീയാം ശക്തിഞ്ച ന വിജ്ഞായ ഭ്രാന്തിമന്തഃ|
Maar Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gij dwaalt, niet wetende de Schriften, noch de kracht Gods.
30 ഉത്ഥാനപ്രാപ്താ ലോകാ ന വിവഹന്തി, ന ച വാചാ ദീയന്തേ, കിന്ത്വീശ്വരസ്യ സ്വർഗസ്ഥദൂതാനാം സദൃശാ ഭവന്തി|
Want in de opstanding nemen zij niet ten huwelijk, noch worden ten huwelijk uitgegeven; maar zij zijn als engelen Gods in den hemel.
31 അപരം മൃതാനാമുത്ഥാനമധി യുഷ്മാൻ പ്രതീയമീശ്വരോക്തിഃ,
En wat aangaat de opstanding der doden, hebt gij niet gelezen, hetgeen van God tot ulieden gesproken is, Die daar zegt:
32 "അഹമിബ്രാഹീമ ഈശ്വര ഇസ്ഹാക ഈശ്വരോ യാകൂബ ഈശ്വര" ഇതി കിം യുഷ്മാഭി ർനാപാഠി? കിന്ത്വീശ്വരോ ജീവതാമ് ഈശ്വര: , സ മൃതാനാമീശ്വരോ നഹി|
Ik ben de God Abrahams, en de God Izaks, en de God Jakobs! God is niet een God der doden, maar der levenden.
33 ഇതി ശ്രുത്വാ സർവ്വേ ലോകാസ്തസ്യോപദേശാദ് വിസ്മയം ഗതാഃ|
En de scharen, dit horende, werden verslagen over Zijn leer.
34 അനന്തരം സിദൂകിനാമ് നിരുത്തരത്വവാർതാം നിശമ്യ ഫിരൂശിന ഏകത്ര മിലിതവന്തഃ,
En de Farizeen, gehoord hebbende, dat Hij den Sadduceen den mond gestopt had, zijn te zamen bijeenvergaderd.
35 തേഷാമേകോ വ്യവസ്ഥാപകോ യീശും പരീക്ഷിതും പപച്ഛ,
En een uit hen, zijnde een wetgeleerde, heeft gevraagd, Hem verzoekende, en zeggende:
36 ഹേ ഗുരോ വ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രമധ്യേ കാജ്ഞാ ശ്രേഷ്ഠാ?
Meester! welk is het grote gebod in de wet?
37 തതോ യീശുരുവാച, ത്വം സർവ്വാന്തഃകരണൈഃ സർവ്വപ്രാണൈഃ സർവ്വചിത്തൈശ്ച സാകം പ്രഭൗ പരമേശ്വരേ പ്രീയസ്വ,
En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand.
38 ഏഷാ പ്രഥമമഹാജ്ഞാ| തസ്യാഃ സദൃശീ ദ്വിതീയാജ്ഞൈഷാ,
Dit is het eerste en het grote gebod.
39 തവ സമീപവാസിനി സ്വാത്മനീവ പ്രേമ കുരു|
En het tweede aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven.
40 അനയോ ർദ്വയോരാജ്ഞയോഃ കൃത്സ്നവ്യവസ്ഥായാ ഭവിഷ്യദ്വക്തൃഗ്രന്ഥസ്യ ച ഭാരസ്തിഷ്ഠതി|
Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.
41 അനന്തരം ഫിരൂശിനാമ് ഏകത്ര സ്ഥിതികാലേ യീശുസ്താൻ പപ്രച്ഛ,
Als nu de Farizeen samenvergaderd waren, vraagde hun Jezus,
42 ഖ്രീഷ്ടമധി യുഷ്മാകം കീദൃഗ്ബോധോ ജായതേ? സ കസ്യ സന്താനഃ? തതസ്തേ പ്രത്യവദൻ, ദായൂദഃ സന്താനഃ|
En zeide: Wat dunkt u van den Christus? Wiens Zoon is Hij? Zij zeiden tot Hem: Davids Zoon.
43 തദാ സ ഉക്തവാൻ, തർഹി ദായൂദ് കഥമ് ആത്മാധിഷ്ഠാനേന തം പ്രഭും വദതി?
Hij zeide tot hen: Hoe noemt Hem dan David, in den Geest, zijn Heere? zeggende:
44 യഥാ മമ പ്രഭുമിദം വാക്യമവദത് പരമേശ്വരഃ| തവാരീൻ പാദപീഠം തേ യാവന്നഹി കരോമ്യഹം| താവത് കാലം മദീയേ ത്വം ദക്ഷപാർശ്വ ഉപാവിശ| അതോ യദി ദായൂദ് തം പ്രഭും വദതി, ർതിഹ സ കഥം തസ്യ സന്താനോ ഭവതി?
De Heere heeft gezegd tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand, totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.
45 തദാനീം തേഷാം കോപി തദ്വാക്യസ്യ കിമപ്യുത്തരം ദാതും നാശക്നോത്;
Indien Hem dan David noemt zijn Heere, hoe is Hij zijn Zoon?
46 തദ്ദിനമാരഭ്യ തം കിമപി വാക്യം പ്രഷ്ടും കസ്യാപി സാഹസോ നാഭവത്|
En niemand kon Hem een woord antwoorden; noch iemand durfde Hem van dien dag aan iets meer vragen.

< മഥിഃ 22 >