< മഥിഃ 22 >
1 അനന്തരം യീശുഃ പുനരപി ദൃഷ്ടാന്തേന താൻ അവാദീത്,
यीशुऐ फिरी उना जो कहाणी सुणाई,
2 സ്വർഗീയരാജ്യമ് ഏതാദൃശസ്യ നൃപതേഃ സമം, യോ നിജ പുത്രം വിവാഹയൻ സർവ്വാൻ നിമന്ത്രിതാൻ ആനേതും ദാസേയാൻ പ്രഹിതവാൻ,
“स्वर्गे दा राज्य इक कहाणिया सांई है, इक राजा था जिनी अपणे पुत्रे दा बियाह किता।”
3 കിന്തു തേ സമാഗന്തും നേഷ്ടവന്തഃ|
उनी अपणे नोकरां जो भेजया कि जिना जो नियुंद्र दितियो उना लोकां जो बियाह दिया धामा च सदा; पर सै कोई ओणा नी चांदे थे।
4 തതോ രാജാ പുനരപി ദാസാനന്യാൻ ഇത്യുക്ത്വാ പ്രേഷയാമാസ, നിമന്ത്രിതാൻ വദത, പശ്യത, മമ ഭേജ്യമാസാദിതമാസ്തേ, നിജവ്ടഷാദിപുഷ്ടജന്തൂൻ മാരയിത്വാ സർവ്വം ഖാദ്യദ്രവ്യമാസാദിതവാൻ, യൂയം വിവാഹമാഗച്ഛത|
“फिरी उनी होर नोकरां जो ऐ बोली करी भेजया, कि नियुंद्र दितियो लोकां ने बोला: दिखा मैं धाम तैयार करी दितियो है, कने सारा कुछ तैयार है; कने तुसां बियाये दिया धामा च ओआ।
5 തഥപി തേ തുച്ഛീകൃത്യ കേചിത് നിജക്ഷേത്രം കേചിദ് വാണിജ്യം പ്രതി സ്വസ്വമാർഗേണ ചലിതവന്തഃ|
पर सै बहाना लाइ करी चली गे: कोई अपणे खेतरां जो, कोई अपणे कम्म धंधे जो।
6 അന്യേ ലോകാസ്തസ്യ ദാസേയാൻ ധൃത്വാ ദൗരാത്മ്യം വ്യവഹൃത്യ താനവധിഷുഃ|
बाकी लोक जड़े बचा थे उना नोकरां जो पकड़ी करी उना दा अनादर किता कने मारी दिता।
7 അനന്തരം സ നൃപതിസ്താം വാർത്താം ശ്രുത്വാ ക്രുധ്യൻ സൈന്യാനി പ്രഹിത്യ താൻ ഘാതകാൻ ഹത്വാ തേഷാം നഗരം ദാഹയാമാസ|
जालू राजे ऐ सुणया तालू राजे जो गुस्सा आया, कने उनी अपणी सेना भेजी करी उना हत्यारां जो मरवाया, कने उना दे शेहरे जो फुकी दिता।
8 തതഃ സ നിജദാസേയാൻ ബഭാഷേ, വിവാഹീയം ഭോജ്യമാസാദിതമാസ്തേ, കിന്തു നിമന്ത്രിതാ ജനാ അയോഗ്യാഃ|
तालू उनी अपणे नोकरां ने बोलया, बियाये दी धाम तां तैयार है, पर सदयो लोक खांणे जोगे नी न।
9 തസ്മാദ് യൂയം രാജമാർഗം ഗത്വാ യാവതോ മനുജാൻ പശ്യത, താവതഏവ വിവാഹീയഭോജ്യായ നിമന്ത്രയത|
इस तांई तुसां हर जगा जा, कने जितणे भी लोक तुसां जो मिलन, सबना जो बियाये दिया धामा तांई सदी लोआ।
10 തദാ തേ ദാസേയാ രാജമാർഗം ഗത്വാ ഭദ്രാൻ അഭദ്രാൻ വാ യാവതോ ജനാൻ ദദൃശുഃ, താവതഏവ സംഗൃഹ്യാനയൻ; തതോഽഭ്യാഗതമനുജൈ ർവിവാഹഗൃഹമ് അപൂര്യ്യത|
उना नोकरां हर जगा पर जाई करी क्या बुरे, क्या भले, जितणे भी मिल्ले, सब गठेरे; कने बियाये बाला घर परोंणया ने भरुई गिया।
11 തദാനീം സ രാജാ സർവ്വാനഭ്യാഗതാൻ ദ്രഷ്ടുമ് അഭ്യന്തരമാഗതവാൻ; തദാ തത്ര വിവാഹീയവസനഹീനമേകം ജനം വീക്ഷ്യ തം ജഗാദ്,
जालू राजा परोंणया जो दिखणे तांई अंदर आया, तां उनी ओथु इक माणुऐ जो दिखया, जिनी बियाये तांई खरे कपड़े नी पायो थे।
12 ഹേ മിത്ര, ത്വം വിവാഹീയവസനം വിനാ കഥമത്ര പ്രവിഷ്ടവാൻ? തേന സ നിരുത്തരോ ബഭൂവ|
राजे उसला पुछया, है मित्र, तू बिना बियाये दे नोऐ कपड़े पाई करी ऐथू कजो आया? कने सै चुप होई गिया।
13 തദാ രാജാ നിജാനുചരാൻ അവദത്, ഏതസ്യ കരചരണാൻ ബദ്ധാ യത്ര രോദനം ദന്തൈർദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവതി, തത്ര വഹിർഭൂതതമിസ്രേ തം നിക്ഷിപത|
तालू राजे नोकरां ने बोलया, इदे हथ-पैर बन्नी करी इसयो काल कोठढी च पाई दिया, ओथु उनी रोणा कने, दंद पीणे।
14 ഇത്ഥം ബഹവ ആഹൂതാ അൽപേ മനോഭിമതാഃ|
क्योंकि परमेश्वरे मते लोकां जो अपणे बाल सदया है पर थोड़े ही न जड़े चुंणयो न।”
15 അനന്തരം ഫിരൂശിനഃ പ്രഗത്യ യഥാ സംലാപേന തമ് ഉന്മാഥേ പാതയേയുസ്തഥാ മന്ത്രയിത്വാ
तालू फरीसियां जाई करी अपु चे बिचार किता, कि उसयो कुस तरीके ने गल्लां च फसान।
16 ഹേരോദീയമനുജൈഃ സാകം നിജശിഷ്യഗണേന തം പ്രതി കഥയാമാസുഃ, ഹേ ഗുരോ, ഭവാൻ സത്യഃ സത്യമീശ്വരീയമാർഗമുപദിശതി, കമപി മാനുഷം നാനുരുധ്യതേ, കമപി നാപേക്ഷതേ ച, തദ് വയം ജാനീമഃ|
उना अपणे चेलयां जो हेरोदियां सोगी उदे बाल ऐ बोलणे जो भेजया, “गुरू जी, असां जो पता है कि तुसां हमेशा सच्च बोलदे न, कने परमेश्वरे दा रस्ता सच्चाईया ने दसदा है, कने कुदी भी परवाह नी करदे न, क्योंकि तू माणुऐ दा मुऐ दिखीकरी गल्ल नी करदा है।
17 അതഃ കൈസരഭൂപായ കരോഽസ്മാകം ദാതവ്യോ ന വാ? അത്ര ഭവതാ കിം ബുധ്യതേ? തദ് അസ്മാൻ വദതു|
इस तांई सांझो दस कि तू क्या सोचदा है? महाराजा जो कर देणा ठीक है, कि गलत है।”
18 തതോ യീശുസ്തേഷാം ഖലതാം വിജ്ഞായ കഥിതവാൻ, രേ കപടിനഃ യുയം കുതോ മാം പരിക്ഷധ്വേ?
यीशुऐ उना दी बुराई जाणी करी बोलया, “है कपटियों, मिंजो कजो परखदे न?”
19 തത്കരദാനസ്യ മുദ്രാം മാം ദർശയത| തദാനീം തൈസ്തസ്യ സമീപം മുദ്രാചതുർഥഭാഗ ആനീതേ
करे दा सिक्का मिंजो दसा। “तालू सै उदे बाल इक दीनार लेई आये।”
20 സ താൻ പപ്രച്ഛ, അത്ര കസ്യേയം മൂർത്തി ർനാമ ചാസ്തേ? തേ ജഗദുഃ, കൈസരഭൂപസ്യ|
उनी, उना ला पुछया, “ऐ आकृति कने ना कुसदा है?”
21 തതഃ സ ഉക്തവാന, കൈസരസ്യ യത് തത് കൈസരായ ദത്ത, ഈശ്വരസ്യ യത് തദ് ഈശ്വരായ ദത്ത|
उना उसने बोलया, महाराजा दा। तालू उनी उना जो बोलया, “जड़ा महाराजा दा है, सै महाराजा जो, कने जड़ा परमेश्वरे दा है, सै परमेश्वरे जो दिया।”
22 ഇതി വാക്യം നിശമ്യ തേ വിസ്മയം വിജ്ഞായ തം വിഹായ ചലിതവന്തഃ|
ऐ सुणीकरी सै हेरान होये, कने उसयो छडी करी चली गे।
23 തസ്മിന്നഹനി സിദൂകിനോഽർഥാത് ശ്മശാനാത് നോത്ഥാസ്യന്തീതി വാക്യം യേ വദന്തി, തേ യീശേരന്തികമ് ആഗത്യ പപ്രച്ഛുഃ,
उसी रोजे सदूकी जड़े बोलदे थे कि मरयां दा जिन्दा होणा है ही नी सै यीशुऐ बाल आऐ, कने उसला पुछया,
24 ഹേ ഗുരോ, കശ്ചിന്മനുജശ്ചേത് നിഃസന്താനഃ സൻ പ്രാണാൻ ത്യജതി, തർഹി തസ്യ ഭ്രാതാ തസ്യ ജായാം വ്യുഹ്യ ഭ്രാതുഃ സന്താനമ് ഉത്പാദയിഷ്യതീതി മൂസാ ആദിഷ്ടവാൻ|
“गुरू जी, मूसा बोलया था, कि अगर कोई बिना ओलादी मरी जा, तां उदा भाई उदिया घरे बालिया ने बियाह करी के अपणे भाई तांई बंश पैदा करे।
25 കിന്ത്വസ്മാകമത്ര കേഽപി ജനാഃ സപ്തസഹോദരാ ആസൻ, തേഷാം ജ്യേഷ്ഠ ഏകാം കന്യാം വ്യവഹാത്, അപരം പ്രാണത്യാഗകാലേ സ്വയം നിഃസന്താനഃ സൻ താം സ്ത്രിയം സ്വഭ്രാതരി സമർപിതവാൻ,
हुण साड़े ऐथू सत भाई थे; पेहला भाई बियाह करिके मरी गिया; कने ओलाद नी होणे दिया बजा ने अपणिया घरे बालिया जो अपणे भाईऐ तांई छडी गिया।
26 തതോ ദ്വിതീയാദിസപ്തമാന്താശ്ച തഥൈവ ചക്രുഃ|
तां दुऐ भाईऐ उसा ने ही बियाह करी लिया कने से भी बिना ओलादी मरी गिया, कने इयां ही तिजे भाई ने होया कने सतां भाईयां उसा ने बियाह किता कने सतो भाई बिना ओलादी मरी गे।
सबना दे बाद सै जनानी भी मरी गेई।
28 മൃതാനാമ് ഉത്ഥാനസമയേ തേഷാം സപ്താനാം മധ്യേ സാ നാരീ കസ്യ ഭാര്യ്യാ ഭവിഷ്യതി? യസ്മാത് സർവ്വഏവ താം വ്യവഹൻ|
हुण, सांझो दस सतां भाईयां उसा जनानिया ने बियाह कितया था, जालू सै मरणे दे बाद फिरी जिन्दे होंगे, तां सै जनानी कुदी घरे बाली होणी?”
29 തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, യൂയം ധർമ്മപുസ്തകമ് ഈശ്വരീയാം ശക്തിഞ്ച ന വിജ്ഞായ ഭ്രാന്തിമന്തഃ|
यीशुऐ उना जो बोलया, “तुसां दो बजा ने गलत न, तुसां पबित्र शास्त्र जो नी जाणदे ने जड़ा मरणे दे बाद लोकां जो जिन्दा रेणे दे बारे च दसदा है। तुसां ऐ नी जाणदे कि परमेश्वर बाल मरे होये लोकां जो जिन्दा करणे दी शक्ति है।”
30 ഉത്ഥാനപ്രാപ്താ ലോകാ ന വിവഹന്തി, ന ച വാചാ ദീയന്തേ, കിന്ത്വീശ്വരസ്യ സ്വർഗസ്ഥദൂതാനാം സദൃശാ ഭവന്തി|
क्योंकि जालू उना मरयां चे जिन्दा होणा, तां उना लोका दे बियाह नी होणे; जियां स्वर्गे च रेणेबाले स्वर्गदूत बियाह नी करदे।
31 അപരം മൃതാനാമുത്ഥാനമധി യുഷ്മാൻ പ്രതീയമീശ്വരോക്തിഃ,
“मरयां चे जिन्दा होणे दे बारे तुसां क्या मूसा दिया कताबां च नी पढ़या जड़ा परमेश्वरे तुसां जो बोलया:
32 "അഹമിബ്രാഹീമ ഈശ്വര ഇസ്ഹാക ഈശ്വരോ യാകൂബ ഈശ്വര" ഇതി കിം യുഷ്മാഭി ർനാപാഠി? കിന്ത്വീശ്വരോ ജീവതാമ് ഈശ്വര: , സ മൃതാനാമീശ്വരോ നഹി|
मैं अब्राहम दा परमेश्वर, कने इसहाक दा परमेश्वर, कने याकूब दा परमेश्वर है? सै मरयां दा नी, पर जिन्दया दा परमेश्वर है।”
33 ഇതി ശ്രുത്വാ സർവ്വേ ലോകാസ്തസ്യോപദേശാദ് വിസ്മയം ഗതാഃ|
ऐ सुणीकरी लोक उदे उपदेशे ला हेरान होए।
34 അനന്തരം സിദൂകിനാമ് നിരുത്തരത്വവാർതാം നിശമ്യ ഫിരൂശിന ഏകത്ര മിലിതവന്തഃ,
जालू फरीसियां सुंणया कि यीशुऐ सदूकियां दा मु बंद करी दितया है, तां सै गिठे होए।
35 തേഷാമേകോ വ്യവസ്ഥാപകോ യീശും പരീക്ഷിതും പപച്ഛ,
उना चे इकी यहूदी मूसा दी व्यवस्था जो सिखाणे बाले परखणे तांई, यीशुऐ ला पुछया,
36 ഹേ ഗുരോ വ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രമധ്യേ കാജ്ഞാ ശ്രേഷ്ഠാ?
“गुरू जी, परमेश्वरे जड़े भी हुकम दितयो न, उना सारयां चे सारयां ला बडा हुकम कुण दिया है?”
37 തതോ യീശുരുവാച, ത്വം സർവ്വാന്തഃകരണൈഃ സർവ്വപ്രാണൈഃ സർവ്വചിത്തൈശ്ച സാകം പ്രഭൗ പരമേശ്വരേ പ്രീയസ്വ,
उनी उना जो बोलया, “तू अपणे प्रभु परमेश्वर ने अपणे सारे तन मन कने सारे प्राण कने अपणिया सारिया अकला सोगी प्यार कर।”
38 ഏഷാ പ്രഥമമഹാജ്ഞാ| തസ്യാഃ സദൃശീ ദ്വിതീയാജ്ഞൈഷാ,
सारयां ला बडा कने मुख्य हुकम तां ऐ ही है।
39 തവ സമീപവാസിനി സ്വാത്മനീവ പ്രേമ കുരു|
कने उस सांई ऐ दूजा हुकम भी है, कि तू अपणे पड़ोसियां सोगी अपणे सांई प्यार रख।
40 അനയോ ർദ്വയോരാജ്ഞയോഃ കൃത്സ്നവ്യവസ്ഥായാ ഭവിഷ്യദ്വക്തൃഗ്രന്ഥസ്യ ച ഭാരസ്തിഷ്ഠതി|
“इना दो हुकमा पर ही सारी व्यवस्था कने भविष्यवाणियां अधारित न।”
41 അനന്തരം ഫിരൂശിനാമ് ഏകത്ര സ്ഥിതികാലേ യീശുസ്താൻ പപ്രച്ഛ,
जालू फरीसी गिठे थे, तां यीशुऐ उना ला पुछया,
42 ഖ്രീഷ്ടമധി യുഷ്മാകം കീദൃഗ്ബോധോ ജായതേ? സ കസ്യ സന്താനഃ? തതസ്തേ പ്രത്യവദൻ, ദായൂദഃ സന്താനഃ|
“मसीह दे बारे च तुसां क्या सोचदे न? सै कुदा पुत्र है?” उना यीशुऐ ने बोलया, “दाऊदे दा बंशज।”
43 തദാ സ ഉക്തവാൻ, തർഹി ദായൂദ് കഥമ് ആത്മാധിഷ്ഠാനേന തം പ്രഭും വദതി?
यीशुऐ उना ला पुछया, “तां दाऊद आत्मा च होईकरी उसयो प्रभु कजो बोलदा है?”
44 യഥാ മമ പ്രഭുമിദം വാക്യമവദത് പരമേശ്വരഃ| തവാരീൻ പാദപീഠം തേ യാവന്നഹി കരോമ്യഹം| താവത് കാലം മദീയേ ത്വം ദക്ഷപാർശ്വ ഉപാവിശ| അതോ യദി ദായൂദ് തം പ്രഭും വദതി, ർതിഹ സ കഥം തസ്യ സന്താനോ ഭവതി?
“प्रभुऐ, मेरे प्रभु ने बोलया, मेर सजे पासे बो, जालू दीकर मैं तेरे दुशमणा जो तेरे पैरां हेठ नी करी दें।”
45 തദാനീം തേഷാം കോപി തദ്വാക്യസ്യ കിമപ്യുത്തരം ദാതും നാശക്നോത്;
“भला, जालू दाऊद ही उसयो प्रभु बोलदा है, तां सै उदा पुत्र कियां होया?”
46 തദ്ദിനമാരഭ്യ തം കിമപി വാക്യം പ്രഷ്ടും കസ്യാപി സാഹസോ നാഭവത്|
उदे जबाबे च कोई भी कुछ नी बोली सकया। पर उस रोजे ला कुसयो भी फिरी उसला पूछणे दी हिम्मत नी होई।