മഥിഃ 20
1 സ്വർഗരാജ്യമ് ഏതാദൃശാ കേനചിദ് ഗൃഹസ്യേന സമം, യോഽതിപ്രഭാതേ നിജദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രേ കൃഷകാൻ നിയോക്തും ഗതവാൻ|
“Pois o Reino dos Céus é como um homem que foi dono de uma casa, que saiu de manhã cedo para contratar trabalhadores para seu vinhedo.
2 പശ്ചാത് തൈഃ സാകം ദിനൈകഭൃതിം മുദ്രാചതുർഥാംശം നിരൂപ്യ താൻ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം പ്രേരയാമാസ|
Quando ele tinha combinado com os trabalhadores para um denário por dia, ele os enviava para seu vinhedo.
3 അനന്തരം പ്രഹരൈകവേലായാം ഗത്വാ ഹട്ടേ കതിപയാൻ നിഷ്കർമ്മകാൻ വിലോക്യ താനവദത്,
Ele saiu por volta da terceira hora, e viu outros parados no mercado.
4 യൂയമപി മമ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം യാത, യുഷ്മഭ്യമഹം യോഗ്യഭൃതിം ദാസ്യാമി, തതസ്തേ വവ്രജുഃ|
Ele disse a eles: 'Vocês também vão para o vinhedo, e o que quer que esteja certo, eu lhes darei'. Então, eles seguiram o seu caminho.
5 പുനശ്ച സ ദ്വിതീയതൃതീയയോഃ പ്രഹരയോ ർബഹി ർഗത്വാ തഥൈവ കൃതവാൻ|
Novamente ele saiu por volta da sexta e da nona hora, e fez o mesmo.
6 തതോ ദണ്ഡദ്വയാവശിഷ്ടായാം വേലായാം ബഹി ർഗത്വാപരാൻ കതിപയജനാൻ നിഷ്കർമ്മകാൻ വിലോക്യ പൃഷ്ടവാൻ, യൂയം കിമർഥമ് അത്ര സർവ്വം ദിനം നിഷ്കർമ്മാണസ്തിഷ്ഠഥ?
Por volta da décima primeira hora, ele saiu e encontrou outros parados. Ele lhes disse: 'Por que vocês ficam aqui o dia todo ociosos?'.
7 തേ പ്രത്യവദൻ, അസ്മാൻ ന കോപി കർമമണി നിയുംക്തേ| തദാനീം സ കഥിതവാൻ, യൂയമപി മമ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം യാത, തേന യോഗ്യാം ഭൃതിം ലപ്സ്യഥ|
“Eles lhe disseram: 'Porque ninguém nos contratou'. “Ele lhes disse: 'Vocês também vão para a vinha e receberão o que estiver certo'.
8 തദനന്തരം സന്ധ്യായാം സത്യാം സഏവ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രപതിരധ്യക്ഷം ഗദിവാൻ, കൃഷകാൻ ആഹൂയ ശേഷജനമാരഭ്യ പ്രഥമം യാവത് തേഭ്യോ ഭൃതിം ദേഹി|
“Quando chegou a noite, o senhor da vinha disse a seu gerente: 'Chame os trabalhadores e pague-lhes seus salários, começando do último para o primeiro'.
9 തേന യേ ദണ്ഡദ്വയാവസ്ഥിതേ സമായാതാസ്തേഷാമ് ഏകൈകോ ജനോ മുദ്രാചതുർഥാംശം പ്രാപ്നോത്|
“Quando chegaram os que foram contratados por volta da décima primeira hora, cada um deles recebeu um denário.
10 തദാനീം പ്രഥമനിയുക്താ ജനാ ആഗത്യാനുമിതവന്തോ വയമധികം പ്രപ്സ്യാമഃ, കിന്തു തൈരപി മുദ്രാചതുർഥാംശോഽലാഭി|
Quando chegou o primeiro, eles supunham que receberiam mais; e cada um deles também recebeu um denário.
11 തതസ്തേ തം ഗൃഹീത്വാ തേന ക്ഷേത്രപതിനാ സാകം വാഗ്യുദ്ധം കുർവ്വന്തഃ കഥയാമാസുഃ,
Quando o receberam, murmuraram contra o dono da casa,
12 വയം കൃത്സ്നം ദിനം താപക്ലേശൗ സോഢവന്തഃ, കിന്തു പശ്ചാതായാ സേ ജനാ ദണ്ഡദ്വയമാത്രം പരിശ്രാന്തവന്തസ്തേഽസ്മാഭിഃ സമാനാംശാഃ കൃതാഃ|
dizendo: 'Estes últimos passaram uma hora, e vocês os fizeram iguais a nós que carregamos o fardo do dia e o calor abrasador!'
13 തതഃ സ തേഷാമേകം പ്രത്യുവാച, ഹേ വത്സ, മയാ ത്വാം പ്രതി കോപ്യന്യായോ ന കൃതഃ കിം ത്വയാ മത്സമക്ഷം മുദ്രാചതുർഥാംശോ നാങ്ഗീകൃതഃ?
“Mas ele respondeu a um deles: 'Amigo, não estou lhe fazendo mal. Você não concordou comigo por um denário?
14 തസ്മാത് തവ യത് പ്രാപ്യം തദാദായ യാഹി, തുഭ്യം യതി, പശ്ചാതീയനിയുക്തലോകായാപി തതി ദാതുമിച്ഛാമി|
Pegue o que é seu, e siga seu caminho. É meu desejo dar a este último tanto quanto a você.
15 സ്വേച്ഛയാ നിജദ്രവ്യവ്യവഹരണം കിം മയാ ന കർത്തവ്യം? മമ ദാതൃത്വാത് ത്വയാ കിമ് ഈർഷ്യാദൃഷ്ടിഃ ക്രിയതേ?
Não é lícito para mim fazer o que eu quero com o que tenho? Ou seu olho é mau, porque eu sou bom?'
16 ഇത്ഥമ് അഗ്രീയലോകാഃ പശ്ചതീയാ ഭവിഷ്യന്തി, പശ്ചാതീയജനാശ്ചഗ്രീയാ ഭവിഷ്യന്തി, അഹൂതാ ബഹവഃ കിന്ത്വൽപേ മനോഭിലഷിതാഃ|
Então o último será o primeiro, e o primeiro será o último. Pois muitos são chamados, mas poucos são escolhidos”.
17 തദനന്തരം യീശു ര്യിരൂശാലമ്നഗരം ഗച്ഛൻ മാർഗമധ്യേ ശിഷ്യാൻ ഏകാന്തേ വഭാഷേ,
Quando Jesus estava subindo para Jerusalém, ele levou os doze discípulos à parte e, no caminho, disse-lhes:
18 പശ്യ വയം യിരൂശാലമ്നഗരം യാമഃ, തത്ര പ്രധാനയാജകാധ്യാപകാനാം കരേഷു മനുഷ്യപുത്രഃ സമർപിഷ്യതേ;
“Eis que vamos a Jerusalém, e o Filho do Homem será entregue aos principais sacerdotes e escribas, e eles o condenarão à morte,
19 തേ ച തം ഹന്തുമാജ്ഞാപ്യ തിരസ്കൃത്യ വേത്രേണ പ്രഹർത്തും ക്രുശേ ധാതയിതുഞ്ചാന്യദേശീയാനാം കരേഷു സമർപയിഷ്യന്തി, കിന്തു സ തൃതീയദിവസേ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിഷ്യതേ|
e o entregarão aos gentios para escarnecer, flagelar e crucificar; e ao terceiro dia ele será ressuscitado”.
20 തദാനീം സിവദീയസ്യ നാരീ സ്വപുത്രാവാദായ യീശോഃ സമീപമ് ഏത്യ പ്രണമ്യ കഞ്ചനാനുഗ്രഹം തം യയാചേ|
Então a mãe dos filhos de Zebedeu veio até ele com seus filhos, ajoelhando-se e perguntando-lhe uma certa coisa.
21 തദാ യീശുസ്താം പ്രോക്തവാൻ, ത്വം കിം യാചസേ? തതഃ സാ ബഭാഷേ, ഭവതോ രാജത്വേ മമാനയോഃ സുതയോരേകം ഭവദ്ദക്ഷിണപാർശ്വേ ദ്വിതീയം വാമപാർശ്വ ഉപവേഷ്ടുമ് ആജ്ഞാപയതു|
Ele disse a ela: “O que você quer?”. Ela lhe disse: “Ordene que estes, meus dois filhos, se sentem, um à sua direita e outro à sua esquerda, em seu Reino”.
22 യീശുഃ പ്രത്യുവാച, യുവാഭ്യാം യദ് യാച്യതേ, തന്ന ബുധ്യതേ, അഹം യേന കംസേന പാസ്യാമി യുവാഭ്യാം കിം തേന പാതും ശക്യതേ? അഹഞ്ച യേന മജ്ജേനേന മജ്ജിഷ്യേ, യുവാഭ്യാം കിം തേന മജ്ജയിതും ശക്യതേ? തേ ജഗദുഃ ശക്യതേ|
Mas Jesus respondeu: “Você não sabe o que está perguntando. Você é capaz de beber o copo que estou prestes a beber, e ser batizado com o batismo com o qual sou batizado”? Eles lhe disseram: “Somos capazes”.
23 തദാ സ ഉക്തവാൻ, യുവാം മമ കംസേനാവശ്യം പാസ്യഥഃ, മമ മജ്ജനേന ച യുവാമപി മജ്ജിഷ്യേഥേ, കിന്തു യേഷാം കൃതേ മത്താതേന നിരൂപിതമ് ഇദം താൻ വിഹായാന്യം കമപി മദ്ദക്ഷിണപാർശ്വേ വാമപാർശ്വേ ച സമുപവേശയിതും മമാധികാരോ നാസ്തി|
Ele lhes disse: “Vocês realmente beberão meu cálice, e serão batizados com o batismo com o qual eu sou batizado; mas sentar-se à minha mão direita e à minha mão esquerda não é meu para dar, mas é para quem foi preparado por meu Pai”.
24 ഏതാം കഥാം ശ്രുത്വാന്യേ ദശശിഷ്യാസ്തൗ ഭ്രാതരൗ പ്രതി ചുകുപുഃ|
Quando os dez ouviram isso, ficaram indignados com os dois irmãos.
25 കിന്തു യീശുഃ സ്വസമീപം താനാഹൂയ ജഗാദ, അന്യദേശീയലോകാനാം നരപതയസ്താൻ അധികുർവ്വന്തി, യേ തു മഹാന്തസ്തേ താൻ ശാസതി, ഇതി യൂയം ജാനീഥ|
Mas Jesus os convocou, e disse: “Vós sabeis que os governantes das nações os dominam, e seus grandes exercem autoridade sobre eles”.
26 കിന്തു യുഷ്മാകം മധ്യേ ന തഥാ ഭവേത്, യുഷ്മാകം യഃ കശ്ചിത് മഹാൻ ബുഭൂഷതി, സ യുഷ്മാൻ സേവേത;
Não será assim entre vós; mas quem quiser ser grande entre vós, será vosso servo”.
27 യശ്ച യുഷ്മാകം മധ്യേ മുഖ്യോ ബുഭൂഷതി, സ യുഷ്മാകം ദാസോ ഭവേത്|
Quem quiser ser o primeiro entre vós será vosso servo,
28 ഇത്ഥം മനുജപുത്രഃ സേവ്യോ ഭവിതും നഹി, കിന്തു സേവിതും ബഹൂനാം പരിത്രാണമൂല്യാർഥം സ്വപ്രാണാൻ ദാതുഞ്ചാഗതഃ|
mesmo quando o Filho do Homem veio não para ser servido, mas para servir, e para dar sua vida em resgate por muitos”.
29 അനന്തരം യിരീഹോനഗരാത് തേഷാം ബഹിർഗമനസമയേ തസ്യ പശ്ചാദ് ബഹവോ ലോകാ വവ്രജുഃ|
Ao saírem de Jericó, uma grande multidão o seguiu.
30 അപരം വർത്മപാർശ്വ ഉപവിശന്തൗ ദ്വാവന്ധൗ തേന മാർഗേണ യീശോ ർഗമനം നിശമ്യ പ്രോച്ചൈഃ കഥയാമാസതുഃ, ഹേ പ്രഭോ ദായൂദഃ സന്താന, ആവയോ ർദയാം വിധേഹി|
Eis que dois cegos sentados à beira do caminho, quando ouviram que Jesus passava, gritaram: “Senhor, tem piedade de nós, filho de Davi”!
31 തതോ ലോകാഃ സർവ്വേ തുഷ്ണീമ്ഭവതമിത്യുക്ത്വാ തൗ തർജയാമാസുഃ; തഥാപി തൗ പുനരുച്ചൈഃ കഥയാമാസതുഃ ഹേ പ്രഭോ ദായൂദഃ സന്താന, ആവാം ദയസ്വ|
A multidão os repreendeu, dizendo-lhes que deveriam ficar quietos, mas gritaram ainda mais: “Senhor, tem piedade de nós, seu filho de Davi!”
32 തദാനീം യീശുഃ സ്ഥഗിതഃ സൻ താവാഹൂയ ഭാഷിതവാൻ, യുവയോഃ കൃതേ മയാ കിം കർത്തർവ്യം? യുവാം കിം കാമയേഥേ?
Jesus ficou parado, chamou-os e perguntou: “O que vocês querem que eu faça por vocês”?
33 തദാ താവുക്തവന്തൗ, പ്രഭോ നേത്രാണി നൗ പ്രസന്നാനി ഭവേയുഃ|
Eles lhe disseram: “Senhor, que nossos olhos possam ser abertos”.
34 തദാനീം യീശുസ്തൗ പ്രതി പ്രമന്നഃ സൻ തയോ ർനേത്രാണി പസ്പർശ, തേനൈവ തൗ സുവീക്ഷാഞ്ചക്രാതേ തത്പശ്ചാത് ജഗ്മുതുശ്ച|
Jesus, comovido com compaixão, tocou seus olhos; e imediatamente seus olhos receberam a visão, e o seguiram.
