മഥിഃ 14
1 തദാനീം രാജാ ഹേരോദ് യീശോ ര്യശഃ ശ്രുത്വാ നിജദാസേയാൻ ജഗാദ്,
Paa den Tid hørte Fjerdingsfyrsten Herodes Rygtet om Jesus.
2 ഏഷ മജ്ജയിതാ യോഹൻ, പ്രമിതേഭയസ്തസ്യോത്ഥാനാത് തേനേത്ഥമദ്ഭുതം കർമ്മ പ്രകാശ്യതേ|
Og han sagde til sine Tjenere: „Det er Johannes Døberen; han er oprejst fra de døde, derfor virke Kræfterne i ham.”
3 പുരാ ഹേരോദ് നിജഭ്രാതു: ഫിലിപോ ജായായാ ഹേരോദീയായാ അനുരോധാദ് യോഹനം ധാരയിത്വാ ബദ്ധാ കാരായാം സ്ഥാപിതവാൻ|
Thi Herodes havde grebet Johannes og bundet ham og sat ham i Fængsel for sin Broder Filips Hustru, Herodias's Skyld.
4 യതോ യോഹൻ ഉക്തവാൻ, ഏത്സയാഃ സംഗ്രഹോ ഭവതോ നോചിതഃ|
Johannes sagde nemlig til ham: „Det er dig ikke tilladt at have hende.”
5 തസ്മാത് നൃപതിസ്തം ഹന്തുമിച്ഛന്നപി ലോകേഭ്യോ വിഭയാഞ്ചകാര; യതഃ സർവ്വേ യോഹനം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം മേനിരേ|
Og han vilde gerne slaa ham ihjel, men frygtede for Mængden, thi de holdt ham for en Profet.
6 കിന്തു ഹേരോദോ ജന്മാഹീയമഹ ഉപസ്ഥിതേ ഹേരോദീയായാ ദുഹിതാ തേഷാം സമക്ഷം നൃതിത്വാ ഹേരോദമപ്രീണ്യത്|
Men da Herodes's Fødselsdag kom, dansede Herodias's Datter for dem; og hun behagede Herodes.
7 തസ്മാത് ഭൂപതിഃ ശപഥം കുർവ്വൻ ഇതി പ്രത്യജ്ഞാസീത്, ത്വയാ യദ് യാച്യതേ, തദേവാഹം ദാസ്യാമി|
Derfor lovede han med en Ed at give hende, hvad som helst hun begærede.
8 സാ കുമാരീ സ്വീയമാതുഃ ശിക്ഷാം ലബ്ധാ ബഭാഷേ, മജ്ജയിതുര്യോഹന ഉത്തമാങ്ഗം ഭാജനേ സമാനീയ മഹ്യം വിശ്രാണയ|
Og tilskyndet af sin Moder siger hun: „Giv mig Johannes Døberens Hoved hid paa et Fad!”
9 തതോ രാജാ ശുശോച, കിന്തു ഭോജനായോപവിശതാം സങ്ഗിനാം സ്വകൃതശപഥസ്യ ചാനുരോധാത് തത് പ്രദാതുമ ആദിദേശ|
Og Kongen blev bedrøvet; men for sine Eders og for Gæsternes Skyld befalede han, at det skulde gives hende.
10 പശ്ചാത് കാരാം പ്രതി നരം പ്രഹിത്യ യോഹന ഉത്തമാങ്ഗം ഛിത്ത്വാ
Og han sendte Bud og lod Johannes halshugge i Fængselet.
11 തത് ഭാജന ആനായ്യ തസ്യൈ കുമാര്യ്യൈ വ്യശ്രാണയത്, തതഃ സാ സ്വജനന്യാഃ സമീപം തന്നിനായ|
Og hans Hoved blev bragt paa et Fad og givet Pigen, og hun bragte det til sin Moder.
12 പശ്ചാത് യോഹനഃ ശിഷ്യാ ആഗത്യ കായം നീത്വാ ശ്മശാനേ സ്ഥാപയാമാസുസ്തതോ യീശോഃ സന്നിധിം വ്രജിത്വാ തദ്വാർത്താം ബഭാഷിരേ|
Da kom hans Disciple og toge Liget og begravede ham, og de kom og forkyndte Jesus det.
13 അനന്തരം യീശുരിതി നിശഭ്യ നാവാ നിർജനസ്ഥാനമ് ഏകാകീ ഗതവാൻ, പശ്ചാത് മാനവാസ്തത് ശ്രുത്വാ നാനാനഗരേഭ്യ ആഗത്യ പദൈസ്തത്പശ്ചാദ് ഈയുഃ|
Og da Jesus hørte det, drog han bort derfra i et Skib til et øde Sted afsides; og da Skarerne hørte det, fulgte de ham til Fods fra Byerne.
14 തദാനീം യീശു ർബഹിരാഗത്യ മഹാന്തം ജനനിവഹം നിരീക്ഷ്യ തേഷു കാരുണികഃ മൻ തേഷാം പീഡിതജനാൻ നിരാമയാൻ ചകാര|
Og da han kom i Land, saa han en stor Skare, og han ynkedes inderligt over dem og helbredte deres syge.
15 തതഃ പരം സന്ധ്യായാം ശിഷ്യാസ്തദന്തികമാഗത്യ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഇദം നിർജനസ്ഥാനം വേലാപ്യവസന്നാ; തസ്മാത് മനുജാൻ സ്വസ്വഗ്രാമം ഗന്തും സ്വാർഥം ഭക്ഷ്യാണി ക്രേതുഞ്ച ഭവാൻ താൻ വിസൃജതു|
Men da det blev Aften, kom Disciplene til ham og sagde: „Stedet er øde, og Tiden er allerede forløben; lad Skarerne gaa bort, for at de kunne gaa hen i Landsbyerne og købe sig Mad.”
16 കിന്തു യീശുസ്താനവാദീത്, തേഷാം ഗമനേ പ്രയോജനം നാസ്തി, യൂയമേവ താൻ ഭോജയത|
Men Jesus sagde til dem: „De have ikke nødig at gaa bort; giver I dem at spise!”
17 തദാ തേ പ്രത്യവദൻ, അസ്മാകമത്ര പൂപപഞ്ചകം മീനദ്വയഞ്ചാസ്തേ|
Men de sige til ham: „Vi have ikke her uden fem Brød og to Fisk.”
18 തദാനീം തേനോക്തം താനി മദന്തികമാനയത|
Men han sagde: „Henter mig dem hid!”
19 അനന്തരം സ മനുജാൻ യവസോപര്യ്യുപവേഷ്ടുമ് ആജ്ഞാപയാമാസ; അപര തത് പൂപപഞ്ചകം മീനദ്വയഞ്ച ഗൃഹ്ലൻ സ്വർഗം പ്രതി നിരീക്ഷ്യേശ്വരീയഗുണാൻ അനൂദ്യ ഭംക്ത്വാ ശിഷ്യേഭ്യോ ദത്തവാൻ, ശിഷ്യാശ്ച ലോകേഭ്യോ ദദുഃ|
Og han bød Skarerne at sætte sig ned i Græsset og tog de fem Brød og de to Fisk, saa op til Himmelen og velsignede; og han brød Brødene og gav Disciplene dem, og Disciplene gave dem til Skarerne.
20 തതഃ സർവ്വേ ഭുക്ത്വാ പരിതൃപ്തവന്തഃ, തതസ്തദവശിഷ്ടഭക്ഷ്യൈഃ പൂർണാൻ ദ്വാദശഡലകാൻ ഗൃഹീതവന്തഃ|
Og de spiste alle og bleve mætte; og de opsamlede det, som blev tilovers af Stykkerne, tolv Kurve fulde.
21 തേ ഭോക്താരഃ സ്ത്രീർബാലകാംശ്ച വിഹായ പ്രായേണ പഞ്ച സഹസ്രാണി പുമാംസ ആസൻ|
Men de, som spiste, vare omtrent fem Tusinde Mænd, foruden Kvinder og Børn.
22 തദനന്തരം യീശു ർലോകാനാം വിസർജനകാലേ ശിഷ്യാൻ തരണിമാരോഢും സ്വാഗ്രേ പാരം യാതുഞ്ച ഗാഢമാദിഷ്ടവാൻ|
Og straks nødte han sine Disciple til at gaa om Bord i Skibet og i Forvejen sætte over til hin Side, medens han lod Skarerne gaa bort.
23 തതോ ലോകേഷു വിസൃഷ്ടേഷു സ വിവിക്തേ പ്രാർഥയിതും ഗിരിമേകം ഗത്വാ സന്ധ്യാം യാവത് തത്രൈകാകീ സ്ഥിതവാൻ|
Og da han havde ladet Skarerne gaa bort, gik han op paa Bjerget afsides for at bede. Og da det blev silde, var han der alene.
24 കിന്തു തദാനീം സമ്മുഖവാതത്വാത് സരിത്പതേ ർമധ്യേ തരങ്ഗൈസ്തരണിർദോലായമാനാഭവത്|
Men Skibet var allerede midt paa Søen og led Nød af Bølgerne; thi Vinden var imod.
25 തദാ സ യാമിന്യാശ്ചതുർഥപ്രഹരേ പദ്ഭ്യാം വ്രജൻ തേഷാമന്തികം ഗതവാൻ|
Men i den fjerde Nattevagt kom han til dem, vandrende paa Søen.
26 കിന്തു ശിഷ്യാസ്തം സാഗരോപരി വ്രജന്തം വിലോക്യ സമുദ്വിഗ്നാ ജഗദുഃ, ഏഷ ഭൂത ഇതി ശങ്കമാനാ ഉച്ചൈഃ ശബ്ദായാഞ്ചക്രിരേ ച|
Og da Disciplene saa ham vandre paa Søen, bleve de forfærdede og sagde: „Det er et Spøgelse;” og de skrege af Frygt.
27 തദൈവ യീശുസ്താനവദത്, സുസ്ഥിരാ ഭവത, മാ ഭൈഷ്ട, ഏഷോഽഹമ്|
Men straks talte Jesus til dem og sagde: „Værer frimodige; det er mig, frygter ikke!”
28 തതഃ പിതര ഇത്യുക്തവാൻ, ഹേ പ്രഭോ, യദി ഭവാനേവ, തർഹി മാം ഭവത്സമീപം യാതുമാജ്ഞാപയതു|
Men Peter svarede ham og sagde: „Herre! dersom det er dig, da byd mig at komme til dig paa Vandet!”
29 തതഃ തേനാദിഷ്ടഃ പിതരസ്തരണിതോഽവരുഹ്യ യീശേരന്തികം പ്രാപ്തും തോയോപരി വവ്രാജ|
Men han sagde: „Kom!” Og Peter traadte ned fra Skibet og vandrede paa Vandet for at komme til Jesus.
30 കിന്തു പ്രചണ്ഡം പവനം വിലോക്യ ഭയാത് തോയേ മംക്തുമ് ആരേഭേ, തസ്മാദ് ഉച്ചൈഃ ശബ്ദായമാനഃ കഥിതവാൻ, ഹേ പ്രഭോ, മാമവതു|
Men da han saa det stærke Vejr, blev han bange; og da han begyndte at synke, raabte han og sagde: „Herre, frels mig!”
31 യീശുസ്തത്ക്ഷണാത് കരം പ്രസാര്യ്യ തം ധരൻ ഉക്തവാൻ, ഹ സ്തോകപ്രത്യയിൻ ത്വം കുതഃ സമശേഥാഃ?
Og straks udrakte Jesus Haanden og greb ham, og han siger til ham: „Du lidettroende, hvorfor tvivlede du?”
32 അനന്തരം തയോസ്തരണിമാരൂഢയോഃ പവനോ നിവവൃതേ|
Og da de stege op i Skibet, lagde Vinden sig.
33 തദാനീം യേ തരണ്യാമാസൻ, ത ആഗത്യ തം പ്രണഭ്യ കഥിതവന്തഃ, യഥാർഥസ്ത്വമേവേശ്വരസുതഃ|
Men de, som vare i Skibet, faldt ned for ham og sagde: „Du er sandelig Guds Søn.”
34 അനന്തരം പാരം പ്രാപ്യ തേ ഗിനേഷരന്നാമകം നഗരമുപതസ്ഥുഃ,
Og da de vare farne over, landede de i Genezareth.
35 തദാ തത്രത്യാ ജനാ യീശും പരിചീയ തദ്ദേശ്സ്യ ചതുർദിശോ വാർത്താം പ്രഹിത്യ യത്ര യാവന്തഃ പീഡിതാ ആസൻ, താവതഏവ തദന്തികമാനയാമാസുഃ|
Og da Folkene paa det Sted kendte ham, sendte de Bud til hele Egnen der omkring og bragte alle de syge til ham.
36 അപരം തദീയവസനസ്യ ഗ്രന്ഥിമാത്രം സ്പ്രഷ്ടും വിനീയ യാവന്തോ ജനാസ്തത് സ്പർശം ചക്രിരേ, തേ സർവ്വഏവ നിരാമയാ ബഭൂവുഃ|
Og de bade ham, at de blot maatte røre ved Fligen af hans Klædebon; og alle de, som rørte derved, bleve helbredede.
