മാർകഃ 7
1 അനന്തരം യിരൂശാലമ ആഗതാഃ ഫിരൂശിനോഽധ്യാപകാശ്ച യീശോഃ സമീപമ് ആഗതാഃ|
The Pharisees and religious leaders who had come down from Jerusalem to meet Jesus
2 തേ തസ്യ കിയതഃ ശിഷ്യാൻ അശുചികരൈരർഥാദ അപ്രക്ഷാലിതഹസ്തൈ ർഭുഞ്ജതോ ദൃഷ്ട്വാ താനദൂഷയൻ|
noticed that some of his disciples ate with “unclean” (meaning unwashed) hands.
3 യതഃ ഫിരൂശിനഃ സർവ്വയിഹൂദീയാശ്ച പ്രാചാം പരമ്പരാഗതവാക്യം സമ്മന്യ പ്രതലേന ഹസ്താൻ അപ്രക്ഷാല്യ ന ഭുഞ്ജതേ|
(The Pharisees and all Jews don't eat until they wash their hands, following the tradition of their ancestors.
4 ആപനാദാഗത്യ മജ്ജനം വിനാ ന ഖാദന്തി; തഥാ പാനപാത്രാണാം ജലപാത്രാണാം പിത്തലപാത്രാണാമ് ആസനാനാഞ്ച ജലേ മജ്ജനമ് ഇത്യാദയോന്യേപി ബഹവസ്തേഷാമാചാരാഃ സന്തി|
In the same way, they don't eat when they return from the market until they have had a wash. They observe many other rituals, like the washing of cups, pots, and pans.)
5 തേ ഫിരൂശിനോഽധ്യാപകാശ്ച യീശും പപ്രച്ഛുഃ, തവ ശിഷ്യാഃ പ്രാചാം പരമ്പരാഗതവാക്യാനുസാരേണ നാചരന്തോഽപ്രക്ഷാലിതകരൈഃ കുതോ ഭുജംതേ?
So the Pharisees and religious leaders asked Jesus, “Why don't your disciples follow the tradition of our ancestors? They eat food with unclean hands.”
6 തതഃ സ പ്രത്യുവാച കപടിനോ യുഷ്മാൻ ഉദ്ദിശ്യ യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദീ യുക്തമവാദീത്| യഥാ സ്വകീയൈരധരൈരേതേ സമ്മന്യനതേ സദൈവ മാം| കിന്തു മത്തോ വിപ്രകർഷേ സന്തി തേഷാം മനാംസി ച|
Jesus replied, “Isaiah was right about you hypocrites when he said, ‘These people claim they honor me, but in their thinking they are far from me.
7 ശിക്ഷയന്തോ ബിധീൻ ന്നാജ്ഞാ ഭജന്തേ മാം മുധൈവ തേ|
There's no point in their worship of me, for what they teach as doctrines are merely human rules.’
8 യൂയം ജലപാത്രപാനപാത്രാദീനി മജ്ജയന്തോ മനുജപരമ്പരാഗതവാക്യം രക്ഷഥ കിന്തു ഈശ്വരാജ്ഞാം ലംഘധ്വേ; അപരാ ഈദൃശ്യോനേകാഃ ക്രിയാ അപി കുരുധ്വേ|
You disregard God's law, and instead you carefully observe human traditions,” he told them.
9 അന്യഞ്ചാകഥയത് യൂയം സ്വപരമ്പരാഗതവാക്യസ്യ രക്ഷാർഥം സ്പഷ്ടരൂപേണ ഈശ്വരാജ്ഞാം ലോപയഥ|
“How cleverly you set aside God's law so you can support your traditions!
10 യതോ മൂസാദ്വാരാ പ്രോക്തമസ്തി സ്വപിതരൗ സമ്മന്യധ്വം യസ്തു മാതരം പിതരം വാ ദുർവ്വാക്യം വക്തി സ നിതാന്തം ഹന്യതാം|
Moses said, ‘Honor your father and mother,’ and ‘Whoever curses their father or mother should die.’
11 കിന്തു മദീയേന യേന ദ്രവ്യേണ തവോപകാരോഭവത് തത് കർബ്ബാണമർഥാദ് ഈശ്വരായ നിവേദിതമ് ഇദം വാക്യം യദി കോപി പിതരം മാതരം വാ വക്തി
But you say that if someone tells their father or mother, ‘Anything you might have received from me is now Corban,’ (that means dedicated to God),
12 തർഹി യൂയം മാതുഃ പിതു ർവോപകാരം കർത്താം തം വാരയഥ|
then you don't permit them to do anything further for their mother or father.
13 ഇത്ഥം സ്വപ്രചാരിതപരമ്പരാഗതവാക്യേന യൂയമ് ഈശ്വരാജ്ഞാം മുധാ വിധദ്വ്വേ, ഈദൃശാന്യന്യാന്യനേകാനി കർമ്മാണി കുരുധ്വേ|
By means of this tradition of yours that you pass down, you make God's word null and void. You do many other things like this.”
14 അഥ സ ലോകാനാഹൂയ ബഭാഷേ യൂയം സർവ്വേ മദ്വാക്യം ശൃണുത ബുധ്യധ്വഞ്ച|
Jesus called the crowd to him again and told them, “Please, everyone listen to me and understand.
15 ബാഹ്യാദന്തരം പ്രവിശ്യ നരമമേധ്യം കർത്താം ശക്നോതി ഈദൃശം കിമപി വസ്തു നാസ്തി, വരമ് അന്തരാദ് ബഹിർഗതം യദ്വസ്തു തന്മനുജമ് അമേധ്യം കരോതി|
It's not what's on the outside and goes into you that makes you unclean. It's what comes out that makes you unclean.”
16 യസ്യ ശ്രോതും ശ്രോത്രേ സ്തഃ സ ശൃണോതു|
17 തതഃ സ ലോകാൻ ഹിത്വാ ഗൃഹമധ്യം പ്രവിഷ്ടസ്തദാ ശിഷ്യാസ്തദൃഷ്ടാന്തവാക്യാർഥം പപ്രച്ഛുഃ|
Then Jesus went inside to escape the crowd, and his disciples asked him about his illustration.
18 തസ്മാത് സ താൻ ജഗാദ യൂയമപി കിമേതാദൃഗബോധാഃ? കിമപി ദ്രവ്യം ബാഹ്യാദന്തരം പ്രവിശ്യ നരമമേധ്യം കർത്താം ന ശക്നോതി കഥാമിമാം കിം ന ബുധ്യധ്വേ?
“Don't you understand it either?” he asked them. “Don't you see that what you eat doesn't make you unclean?
19 തത് തദന്തർന പ്രവിശതി കിന്തു കുക്ഷിമധ്യം പ്രവിശതി ശേഷേ സർവ്വഭുക്തവസ്തുഗ്രാഹിണി ബഹിർദേശേ നിര്യാതി|
It doesn't go into your mind, but into your stomach, and then passes out of the body. So all foods are ceremonially ‘clean.’
20 അപരമപ്യവാദീദ് യന്നരാന്നിരേതി തദേവ നരമമേധ്യം കരോതി|
It's what comes out of you that makes you unclean.
21 യതോഽന്തരാദ് അർഥാൻ മാനവാനാം മനോഭ്യഃ കുചിന്താ പരസ്ത്രീവേശ്യാഗമനം
It's from the inside, from people's minds, that evil thoughts come: sexual immorality, theft, murder, adultery,
22 നരവധശ്ചൗര്യ്യം ലോഭോ ദുഷ്ടതാ പ്രവഞ്ചനാ കാമുകതാ കുദൃഷ്ടിരീശ്വരനിന്ദാ ഗർവ്വസ്തമ ഇത്യാദീനി നിർഗച്ഛന്തി|
greed, malice, deceit, indecency, envy, slander, pride, thoughtlessness—
23 ഏതാനി സർവ്വാണി ദുരിതാന്യന്തരാദേത്യ നരമമേധ്യം കുർവ്വന്തി|
all these evils come from inside and defile people.”
24 അഥ സ ഉത്ഥായ തത്സ്ഥാനാത് സോരസീദോൻപുരപ്രദേശം ജഗാമ തത്ര കിമപി നിവേശനം പ്രവിശ്യ സർവ്വൈരജ്ഞാതഃ സ്ഥാതും മതിഞ്ചക്രേ കിന്തു ഗുപ്തഃ സ്ഥാതും ന ശശാക|
Then Jesus left and went to the region of Tyre. He didn't want anyone to know he was staying in a house there, but he couldn't keep it a secret.
25 യതഃ സുരഫൈനികീദേശീയയൂനാനീവംശോദ്ഭവസ്ത്രിയാഃ കന്യാ ഭൂതഗ്രസ്താസീത്| സാ സ്ത്രീ തദ്വാർത്താം പ്രാപ്യ തത്സമീപമാഗത്യ തച്ചരണയോഃ പതിത്വാ
As soon as a woman, whose little daughter had an evil spirit, heard about him she came and fell at his feet.
26 സ്വകന്യാതോ ഭൂതം നിരാകർത്താം തസ്മിൻ വിനയം കൃതവതീ|
The woman was Greek, born in Syrophoenicia. She begged Jesus to drive out the demon from her daughter.
27 കിന്തു യീശുസ്താമവദത് പ്രഥമം ബാലകാസ്തൃപ്യന്തു യതോ ബാലകാനാം ഖാദ്യം ഗൃഹീത്വാ കുക്കുരേഭ്യോ നിക്ഷേപോഽനുചിതഃ|
“First let the children eat until they're full,” Jesus replied. “It's not right to take the children's food and throw it to the dogs.”
28 തദാ സാ സ്ത്രീ തമവാദീത് ഭോഃ പ്രഭോ തത് സത്യം തഥാപി മഞ്ചാധഃസ്ഥാഃ കുക്കുരാ ബാലാനാം കരപതിതാനി ഖാദ്യഖണ്ഡാനി ഖാദന്തി|
“True, sir,” she said, “but even the dogs under the table eat the scraps the children leave.”
29 തതഃ സോഽകഥയദ് ഏതത്കഥാഹേതോഃ സകുശലാ യാഹി തവ കന്യാം ത്യക്ത്വാ ഭൂതോ ഗതഃ|
Jesus told her, “For such an answer you may go—the demon has left your daughter.”
30 അഥ സാ സ്ത്രീ ഗൃഹം ഗത്വാ കന്യാം ഭൂതത്യക്താം ശയ്യാസ്ഥിതാം ദദർശ|
She went home and found the child lying on the bed, the demon gone.
31 പുനശ്ച സ സോരസീദോൻപുരപ്രദേശാത് പ്രസ്ഥായ ദികാപലിദേശസ്യ പ്രാന്തരഭാഗേന ഗാലീൽജലധേഃ സമീപം ഗതവാൻ|
Leaving the region of Tyre, Jesus passed through Sidon and then on to the Sea of Galilee and the territory of the Ten Cities.
32 തദാ ലോകൈരേകം ബധിരം കദ്വദഞ്ച നരം തന്നികടമാനീയ തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്തമർപയിതും വിനയഃ കൃതഃ|
There they brought him a deaf man who also could not speak properly. They asked Jesus to touch the man with his hand and heal him.
33 തതോ യീശു ർലോകാരണ്യാത് തം നിർജനമാനീയ തസ്യ കർണയോങ്ഗുലീ ർദദൗ നിഷ്ഠീവം ദത്ത്വാ ച തജ്ജിഹ്വാം പസ്പർശ|
After Jesus took him aside from the crowd, Jesus put his fingers in the deaf man's ears. Then he touched the man's tongue with spit.
34 അനന്തരം സ്വർഗം നിരീക്ഷ്യ ദീർഘം നിശ്വസ്യ തമവദത് ഇതഫതഃ അർഥാൻ മുക്തോ ഭൂയാത്|
Jesus looked up to heaven and with a sigh he said, “Ephphatha,” which means, “Open!”
35 തതസ്തത്ക്ഷണം തസ്യ കർണൗ മുക്തൗ ജിഹ്വായാശ്ച ജാഡ്യാപഗമാത് സ സുസ്പഷ്ടവാക്യമകഥയത്|
The man's ears were opened, his speech impediment was gone, and he began speaking properly.
36 അഥ സ താൻ വാഢമിത്യാദിദേശ യൂയമിമാം കഥാം കസ്മൈചിദപി മാ കഥയത, കിന്തു സ യതി ന്യഷേധത് തേ തതി ബാഹുല്യേന പ്രാചാരയൻ;
Jesus gave strict orders not to tell anyone, but the more he said this, the more they spread the news.
37 തേഽതിചമത്കൃത്യ പരസ്പരം കഥയാമാസുഃ സ ബധിരായ ശ്രവണശക്തിം മൂകായ ച കഥനശക്തിം ദത്ത്വാ സർവ്വം കർമ്മോത്തമരൂപേണ ചകാര|
They were totally amazed and said, “Everything he does is marvelous. He even makes the deaf hear, and the dumb speak.”
