മാർകഃ 11
1 അനന്തരം തേഷു യിരൂശാലമഃ സമീപസ്ഥയോ ർബൈത്ഫഗീബൈഥനീയപുരയോരന്തികസ്ഥം ജൈതുനനാമാദ്രിമാഗതേഷു യീശുഃ പ്രേഷണകാലേ ദ്വൗ ശിഷ്യാവിദം വാക്യം ജഗാദ,
Cuando llegaron cerca de Jerusalén por Betfagé y Betania, frente a la Montaña de Los Olivos, envió a dos de sus discípulos
2 യുവാമമും സമ്മുഖസ്ഥം ഗ്രാമം യാതം, തത്ര പ്രവിശ്യ യോ നരം നാവഹത് തം ഗർദ്ദഭശാവകം ദ്രക്ഷ്യഥസ്തം മോചയിത്വാനയതം|
y les dijo: Vayan a la aldea de en frente, y al entrar, hallarán un pollino atado en el cual nadie ha montado. Desátenlo y tráiganlo.
3 കിന്തു യുവാം കർമ്മേദം കുതഃ കുരുഥഃ? കഥാമിമാം യദി കോപി പൃച്ഛതി തർഹി പ്രഭോരത്ര പ്രയോജനമസ്തീതി കഥിതേ സ ശീഘ്രം തമത്ര പ്രേഷയിഷ്യതി|
Si alguien les pregunta: ¿Por qué hacen esto? Digan: El Señor lo necesita, y enseguida lo devolverá.
4 തതസ്തൗ ഗത്വാ ദ്വിമാർഗമേലനേ കസ്യചിദ് ദ്വാരസ്യ പാർശ്വേ തം ഗർദ്ദഭശാവകം പ്രാപ്യ മോചയതഃ,
Fueron y hallaron un pollino en la calle atado a una puerta, y lo desataron.
5 ഏതർഹി തത്രോപസ്ഥിതലോകാനാം കശ്ചിദ് അപൃച്ഛത്, ഗർദ്ദഭശിശും കുതോ മോചയഥഃ?
Pero algunos de los que estaban allí les preguntaron: ¿Porqué desatan el pollino?
6 തദാ യീശോരാജ്ഞാനുസാരേണ തേഭ്യഃ പ്രത്യുദിതേ തത്ക്ഷണം തമാദാതും തേഽനുജജ്ഞുഃ|
Ellos contestaron lo que Jesús dijo, y los dejaron.
7 അഥ തൗ യീശോഃ സന്നിധിം ഗർദ്ദഭശിശുമ് ആനീയ തദുപരി സ്വവസ്ത്രാണി പാതയാമാസതുഃ; തതഃ സ തദുപരി സമുപവിഷ്ടഃ|
Llevaron el pollino a Jesús, sobre el cual echaron sus ropas, y Él montó.
8 തദാനേകേ പഥി സ്വവാസാംസി പാതയാമാസുഃ, പരൈശ്ച തരുശാഖാശ്ഛിതവാ മാർഗേ വികീർണാഃ|
Muchos también extendieron sus ropas por el camino, y otros, ramas que cortaron de los campos.
9 അപരഞ്ച പശ്ചാദ്ഗാമിനോഽഗ്രഗാമിനശ്ച സർവ്വേ ജനാ ഉചൈഃസ്വരേണ വക്തുമാരേഭിരേ, ജയ ജയ യഃ പരമേശ്വരസ്യ നാമ്നാഗച്ഛതി സ ധന്യ ഇതി|
Los que iban adelante y los que [lo] seguían aclamaban: ¡Hosanna! ¡Bendito el que viene en Nombre del Señor!
10 തഥാസ്മാകമം പൂർവ്വപുരുഷസ്യ ദായൂദോ യദ്രാജ്യം പരമേശ്വരനാമ്നായാതി തദപി ധന്യം, സർവ്വസ്മാദുച്ഛ്രായേ സ്വർഗേ ഈശ്വരസ്യ ജയോ ഭവേത്|
¡Bendito el reino de nuestro antepasado David que viene! ¡Hosanna en las alturas!
11 ഇത്ഥം യീശു ര്യിരൂശാലമി മന്ദിരം പ്രവിശ്യ ചതുർദിക്സ്ഥാനി സർവ്വാണി വസ്തൂനി ദൃഷ്ടവാൻ; അഥ സായംകാല ഉപസ്ഥിതേ ദ്വാദശശിഷ്യസഹിതോ ബൈഥനിയം ജഗാമ|
[Jesús] entró al Santuario en Jerusalén y echó una mirada a su alrededor. Como la hora era avanzada, salió a Betania con los 12.
12 അപരേഹനി ബൈഥനിയാദ് ആഗമനസമയേ ക്ഷുധാർത്തോ ബഭൂവ|
Al día siguiente, cuando salieron de Betania, [Jesús] tuvo hambre.
13 തതോ ദൂരേ സപത്രമുഡുമ്ബരപാദപം വിലോക്യ തത്ര കിഞ്ചിത് ഫലം പ്രാപ്തും തസ്യ സന്നികൃഷ്ടം യയൗ, തദാനീം ഫലപാതനസ്യ സമയോ നാഗച്ഛതി| തതസ്തത്രോപസ്ഥിതഃ പത്രാണി വിനാ കിമപ്യപരം ന പ്രാപ്യ സ കഥിതവാൻ,
Al ver de lejos una higuera que tenía hojas, se acercó a ver si hallaba algún fruto, pero solo halló hojas porque no era tiempo de higos.
Entonces Jesús dijo [a la higuera]: ¡De ahora en adelante para siempre, nadie coma fruto de ti! Y sus discípulos escuchaban. (aiōn g165)
15 തദനന്തരം തേഷു യിരൂശാലമമായാതേഷു യീശു ർമന്ദിരം ഗത്വാ തത്രസ്ഥാനാം ബണിജാം മുദ്രാസനാനി പാരാവതവിക്രേതൃണാമ് ആസനാനി ച ന്യുബ്ജയാഞ്ചകാര സർവ്വാൻ ക്രേതൃൻ വിക്രേതൃംശ്ച ബഹിശ്ചകാര|
Volvieron a Jerusalén. Entró en el Santuario y echó a los que vendían y compraban allí. Volcó las mesas de los cambistas y los asientos de los que vendían palomas.
16 അപരം മന്ദിരമധ്യേന കിമപി പാത്രം വോഢും സർവ്വജനം നിവാരയാമാസ|
No permitía que llevaran objetos a través del Templo.
17 ലോകാനുപദിശൻ ജഗാദ, മമ ഗൃഹം സർവ്വജാതീയാനാം പ്രാർഥനാഗൃഹമ് ഇതി നാമ്നാ പ്രഥിതം ഭവിഷ്യതി ഏതത് കിം ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം നാസ്തി? കിന്തു യൂയം തദേവ ചോരാണാം ഗഹ്വരം കുരുഥ|
Les enseñaba: ¿No está escrito: Mi Casa será llamada Casa de conversación con Dios para todas las naciones? Pero ustedes la convirtieron en una cueva de ladrones.
18 ഇമാം വാണീം ശ്രുത്വാധ്യാപകാഃ പ്രധാനയാജകാശ്ച തം യഥാ നാശയിതും ശക്നുവന്തി തഥോപായം മൃഗയാമാസുഃ, കിന്തു തസ്യോപദേശാത് സർവ്വേ ലോകാ വിസ്മയം ഗതാ അതസ്തേ തസ്മാദ് ബിഭ്യുഃ|
Los sumos sacerdotes y los escribas oyeron a Jesús, y buscaban la manera de matarlo, pero tenían miedo porque la multitud estaba maravillada de su enseñanza.
19 അഥ സായംസമയ ഉപസ്ഥിതേ യീശുർനഗരാദ് ബഹിർവവ്രാജ|
Al atardecer salieron de la ciudad.
20 അനന്തരം പ്രാതഃകാലേ തേ തേന മാർഗേണ ഗച്ഛന്തസ്തമുഡുമ്ബരമഹീരുഹം സമൂലം ശുഷ്കം ദദൃശുഃ|
Cuando pasaron por la mañana, vieron que la higuera se secó desde [las] raíces.
21 തതഃ പിതരഃ പൂർവ്വവാക്യം സ്മരൻ യീശും ബഭാഷം, ഹേ ഗുരോ പശ്യതു യ ഉഡുമ്ബരവിടപീ ഭവതാ ശപ്തഃ സ ശുഷ്കോ ബഭൂവ|
Pedro recordó y le dijo: Maestro, mira, la higuera que maldijiste se secó.
22 തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, യൂയമീശ്വരേ വിശ്വസിത|
Jesús respondió: Tengan fe en Dios.
23 യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി കോപി യദ്യേതദ്ഗിരിം വദതി, ത്വമുത്ഥായ ഗത്വാ ജലധൗ പത, പ്രോക്തമിദം വാക്യമവശ്യം ഘടിഷ്യതേ, മനസാ കിമപി ന സന്ദിഹ്യ ചേദിദം വിശ്വസേത് തർഹി തസ്യ വാക്യാനുസാരേണ തദ് ഘടിഷ്യതേ|
En verdad les digo: Cualquiera que diga a esta montaña: Quítate de ahí y pásate al mar, y no dude en su corazón, sino crea que lo que habla sucede, se le hará.
24 അതോ ഹേതോരഹം യുഷ്മാൻ വച്മി, പ്രാർഥനാകാലേ യദ്യദാകാംക്ഷിഷ്യധ്വേ തത്തദവശ്യം പ്രാപ്സ്യഥ, ഇത്ഥം വിശ്വസിത, തതഃ പ്രാപ്സ്യഥ|
Por tanto les digo: Hablen con Dios todas las cosas y pidan. Crean que [las] recibieron, y se les harán.
25 അപരഞ്ച യുഷ്മാസു പ്രാർഥയിതും സമുത്ഥിതേഷു യദി കോപി യുഷ്മാകമ് അപരാധീ തിഷ്ഠതി, തർഹി തം ക്ഷമധ്വം, തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാപി യുഷ്മാകമാഗാംമി ക്ഷമിഷ്യതേ|
Cuando perseveren en la conversación con Dios, si tienen algo contra alguien, perdonen, para que también su Padre celestial les perdone sus transgresiones.
26 കിന്തു യദി ന ക്ഷമധ്വേ തർഹി വഃ സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാപി യുഷ്മാകമാഗാംസി ന ക്ഷമിഷ്യതേ|
27 അനന്തരം തേ പുന ര്യിരൂശാലമം പ്രവിവിശുഃ, യീശു ര്യദാ മധ്യേമന്ദിരമ് ഇതസ്തതോ ഗച്ഛതി, തദാനീം പ്രധാനയാജകാ ഉപാധ്യായാഃ പ്രാഞ്ചശ്ച തദന്തികമേത്യ കഥാമിമാം പപ്രച്ഛുഃ,
Volvieron a Jerusalén. Cuando [Jesús] caminaba en el Santuario se le acercaron los principales sacerdotes, los escribas y los ancianos.
28 ത്വം കേനാദേശേന കർമ്മാണ്യേതാനി കരോഷി? തഥൈതാനി കർമ്മാണി കർത്താം കേനാദിഷ്ടോസി?
Le preguntaron: ¿Con cuál autoridad haces estas cosas? ¿Quién te dio la autoridad para hacerlas?
29 തതോ യീശുഃ പ്രതിഗദിതവാൻ അഹമപി യുഷ്മാൻ ഏകകഥാം പൃച്ഛാമി, യദി യൂയം തസ്യാ ഉത്തരം കുരുഥ, തർഹി കയാജ്ഞയാഹം കർമ്മാണ്യേതാനി കരോമി തദ് യുഷ്മഭ്യം കഥയിഷ്യാമി|
Entonces Jesús les respondió: Les pregunto un asunto. Respóndanme y también les diré con cuál autoridad hago estas cosas:
30 യോഹനോ മജ്ജനമ് ഈശ്വരാത് ജാതം കിം മാനവാത്? തന്മഹ്യം കഥയത|
El bautismo de Juan, ¿era del cielo o de los hombres? Contéstenme.
31 തേ പരസ്പരം വിവേക്തും പ്രാരേഭിരേ, തദ് ഈശ്വരാദ് ബഭൂവേതി ചേദ് വദാമസ്തർഹി കുതസ്തം ന പ്രത്യൈത? കഥമേതാം കഥയിഷ്യതി|
Consultaban entre ellos: Si decimos del cielo, [Él] dirá: ¿Por qué no le creyeron?
32 മാനവാദ് അഭവദിതി ചേദ് വദാമസ്തർഹി ലോകേഭ്യോ ഭയമസ്തി യതോ ഹേതോഃ സർവ്വേ യോഹനം സത്യം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം മന്യന്തേ|
Pero, ¿si decimos: De hombres...? Temían a la multitud, porque todos creían que Juan era realmente un profeta.
33 അതഏവ തേ യീശും പ്രത്യവാദിഷു ർവയം തദ് വക്തും ന ശക്നുമഃ| യീശുരുവാച, തർഹി യേനാദേശേന കർമ്മാണ്യേതാനി കരോമി, അഹമപി യുഷ്മഭ്യം തന്ന കഥയിഷ്യാമി|
Respondieron: No sabemos. Y Jesús les dijo: Tampoco Yo les digo con cuál autoridad hago estas cosas.
