ലൂകഃ 6
1 അചരഞ്ച പർവ്വണോ ദ്വിതീയദിനാത് പരം പ്രഥമവിശ്രാമവാരേ ശസ്യക്ഷേത്രേണ യീശോർഗമനകാലേ തസ്യ ശിഷ്യാഃ കണിശം ഛിത്ത്വാ കരേഷു മർദ്ദയിത്വാ ഖാദിതുമാരേഭിരേ|
And it came to pass, on the second-first sabbath, as he is going through the corn fields, that his disciples were plucking the ears, and were eating, rubbing with the hands,
2 തസ്മാത് കിയന്തഃ ഫിരൂശിനസ്താനവദൻ വിശ്രാമവാരേ യത് കർമ്മ ന കർത്തവ്യം തത് കുതഃ കുരുഥ?
and certain of the Pharisees said to them, 'Why do ye that which is not lawful to do on the sabbaths?'
3 യീശുഃ പ്രത്യുവാച ദായൂദ് തസ്യ സങ്ഗിനശ്ച ക്ഷുധാർത്താഃ കിം ചക്രുഃ സ കഥമ് ഈശ്വരസ്യ മന്ദിരം പ്രവിശ്യ
And Jesus answering said unto them, 'Did ye not read even this that David did, when he hungered, himself and those who are with him,
4 യേ ദർശനീയാഃ പൂപാ യാജകാൻ വിനാന്യസ്യ കസ്യാപ്യഭോജനീയാസ്താനാനീയ സ്വയം ബുഭജേ സങ്ഗിഭ്യോപി ദദൗ തത് കിം യുഷ്മാഭിഃ കദാപി നാപാഠി?
how he went into the house of God, and the loaves of the presentation did take, and did eat, and gave also to those with him, which it is not lawful to eat, except only to the priests?'
5 പശ്ചാത് സ താനവദത് മനുജസുതോ വിശ്രാമവാരസ്യാപി പ്രഭു ർഭവതി|
and he said to them, — 'The Son of Man is lord also of the sabbath.'
6 അനന്തരമ് അന്യവിശ്രാമവാരേ സ ഭജനഗേഹം പ്രവിശ്യ സമുപദിശതി| തദാ തത്സ്ഥാനേ ശുഷ്കദക്ഷിണകര ഏകഃ പുമാൻ ഉപതസ്ഥിവാൻ|
And it came to pass also, on another sabbath, that he goeth into the synagogue, and teacheth, and there was there a man, and his right hand was withered,
7 തസ്മാദ് അധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച തസ്മിൻ ദോഷമാരോപയിതും സ വിശ്രാമവാരേ തസ്യ സ്വാസ്ഥ്യം കരോതി നവേതി പ്രതീക്ഷിതുമാരേഭിരേ|
and the scribes and the Pharisees were watching him, if on the sabbath he will heal, that they might find an accusation against him.
8 തദാ യീശുസ്തേഷാം ചിന്താം വിദിത്വാ തം ശുഷ്കകരം പുമാംസം പ്രോവാച, ത്വമുത്ഥായ മധ്യസ്ഥാനേ തിഷ്ഠ|
And he himself had known their reasonings, and said to the man having the withered hand, 'Rise, and stand in the midst;' and he having risen, stood.
9 തസ്മാത് തസ്മിൻ ഉത്ഥിതവതി യീശുസ്താൻ വ്യാജഹാര, യുഷ്മാൻ ഇമാം കഥാം പൃച്ഛാമി, വിശ്രാമവാരേ ഹിതമ് അഹിതം വാ, പ്രാണരക്ഷണം പ്രാണനാശനം വാ, ഏതേഷാം കിം കർമ്മകരണീയമ്?
Then said Jesus unto them, 'I will question you something: Is it lawful on the sabbaths to do good, or to do evil? life to save or to kill?'
10 പശ്ചാത് ചതുർദിക്ഷു സർവ്വാൻ വിലോക്യ തം മാനവം ബഭാഷേ, നിജകരം പ്രസാരയ; തതസ്തേന തഥാ കൃത ഇതരകരവത് തസ്യ ഹസ്തഃ സ്വസ്ഥോഭവത്|
And having looked round on them all, he said to the man, 'Stretch forth thy hand;' and he did so, and his hand was restored whole as the other;
11 തസ്മാത് തേ പ്രചണ്ഡകോപാന്വിതാ യീശും കിം കരിഷ്യന്തീതി പരസ്പരം പ്രമന്ത്രിതാഃ|
and they were filled with madness, and were speaking with one another what they might do to Jesus.
12 തതഃ പരം സ പർവ്വതമാരുഹ്യേശ്വരമുദ്ദിശ്യ പ്രാർഥയമാനഃ കൃത്സ്നാം രാത്രിം യാപിതവാൻ|
And it came to pass in those days, he went forth to the mountain to pray, and was passing the night in the prayer of God,
13 അഥ ദിനേ സതി സ സർവ്വാൻ ശിഷ്യാൻ ആഹൂതവാൻ തേഷാം മധ്യേ
and when it became day, he called near his disciples, and having chosen from them twelve, whom also he named apostles,
14 പിതരനാമ്നാ ഖ്യാതഃ ശിമോൻ തസ്യ ഭ്രാതാ ആന്ദ്രിയശ്ച യാകൂബ് യോഹൻ ച ഫിലിപ് ബർഥലമയശ്ച
(Simon, whom also he named Peter, and Andrew his brother, James and John, Philip and Bartholomew,
15 മഥിഃ ഥോമാ ആൽഫീയസ്യ പുത്രോ യാകൂബ് ജ്വലന്തനാമ്നാ ഖ്യാതഃ ശിമോൻ
Matthew and Thomas, James of Alphaeus, and Simon called Zelotes,
16 ച യാകൂബോ ഭ്രാതാ യിഹൂദാശ്ച തം യഃ പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി സ ഈഷ്കരീയോതീയയിഹൂദാശ്ചൈതാൻ ദ്വാദശ ജനാൻ മനോനീതാൻ കൃത്വാ സ ജഗ്രാഹ തഥാ പ്രേരിത ഇതി തേഷാം നാമ ചകാര|
Judas of James, and Judas Iscariot, who also became betrayer; )
17 തതഃ പരം സ തൈഃ സഹ പർവ്വതാദവരുഹ്യ ഉപത്യകായാം തസ്ഥൗ തതസ്തസ്യ ശിഷ്യസങ്ഘോ യിഹൂദാദേശാദ് യിരൂശാലമശ്ച സോരഃ സീദോനശ്ച ജലധേ രോധസോ ജനനിഹാശ്ച ഏത്യ തസ്യ കഥാശ്രവണാർഥം രോഗമുക്ത്യർഥഞ്ച തസ്യ സമീപേ തസ്ഥുഃ|
and having come down with them, he stood upon a level spot, and a crowd of his disciples, and a great multitude of the people from all Judea, and Jerusalem, and the maritime Tyre and Sidon, who came to hear him, and to be healed of their sicknesses,
18 അമേധ്യഭൂതഗ്രസ്താശ്ച തന്നികടമാഗത്യ സ്വാസ്ഥ്യം പ്രാപുഃ|
and those harassed by unclean spirits, and they were healed,
19 സർവ്വേഷാം സ്വാസ്ഥ്യകരണപ്രഭാവസ്യ പ്രകാശിതത്വാത് സർവ്വേ ലോകാ ഏത്യ തം സ്പ്രഷ്ടും യേതിരേ|
and all the multitude were seeking to touch him, because power from him was going forth, and he was healing all.
20 പശ്ചാത് സ ശിഷ്യാൻ പ്രതി ദൃഷ്ടിം കുത്വാ ജഗാദ, ഹേ ദരിദ്രാ യൂയം ധന്യാ യത ഈശ്വരീയേ രാജ്യേ വോഽധികാരോസ്തി|
And he, having lifted up his eyes to his disciples, said: 'Happy the poor — because yours is the reign of God.
21 ഹേ അധുനാ ക്ഷുധിതലോകാ യൂയം ധന്യാ യതോ യൂയം തർപ്സ്യഥ; ഹേ ഇഹ രോദിനോ ജനാ യൂയം ധന്യാ യതോ യൂയം ഹസിഷ്യഥ|
'Happy those hungering now — because ye shall be filled. 'Happy those weeping now — because ye shall laugh.
22 യദാ ലോകാ മനുഷ്യസൂനോ ർനാമഹേതോ ര്യുഷ്മാൻ ഋതീയിഷ്യന്തേ പൃഥക് കൃത്വാ നിന്ദിഷ്യന്തി, അധമാനിവ യുഷ്മാൻ സ്വസമീപാദ് ദൂരീകരിഷ്യന്തി ച തദാ യൂയം ധന്യാഃ|
'Happy are ye when men shall hate you, and when they shall separate you, and shall reproach, and shall cast forth your name as evil, for the Son of Man's sake —
23 സ്വർഗേ യുഷ്മാകം യഥേഷ്ടം ഫലം ഭവിഷ്യതി, ഏതദർഥം തസ്മിൻ ദിനേ പ്രോല്ലസത ആനന്ദേന നൃത്യത ച, തേഷാം പൂർവ്വപുരുഷാശ്ച ഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ പ്രതി തഥൈവ വ്യവാഹരൻ|
rejoice in that day, and leap, for lo, your reward [is] great in the heaven, for according to these things were their fathers doing to the prophets.
24 കിന്തു ഹാ ഹാ ധനവന്തോ യൂയം സുഖം പ്രാപ്നുത| ഹന്ത പരിതൃപ്താ യൂയം ക്ഷുധിതാ ഭവിഷ്യഥ;
'But woe to you — the rich, because ye have got your comfort.
25 ഇഹ ഹസന്തോ യൂയം വത യുഷ്മാഭിഃ ശോചിതവ്യം രോദിതവ്യഞ്ച|
'Woe to you who have been filled — because ye shall hunger. 'Woe to you who are laughing now — because ye shall mourn and weep.
26 സർവ്വൈലാകൈ ര്യുഷ്മാകം സുഖ്യാതൗ കൃതായാം യുഷ്മാകം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി യുഷ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാ മൃഷാഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ പ്രതി തദ്വത് കൃതവന്തഃ|
'Woe to you when all men shall speak well of you — for according to these things were their fathers doing to false prophets.
27 ഹേ ശ്രോതാരോ യുഷ്മഭ്യമഹം കഥയാമി, യൂയം ശത്രുഷു പ്രീയധ്വം യേ ച യുഷ്മാൻ ദ്വിഷന്തി തേഷാമപി ഹിതം കുരുത|
'But I say to you who are hearing, Love your enemies, do good to those hating you,
28 യേ ച യുഷ്മാൻ ശപന്തി തേഭ്യ ആശിഷം ദത്ത യേ ച യുഷ്മാൻ അവമന്യന്തേ തേഷാം മങ്ഗലം പ്രാർഥയധ്വം|
bless those cursing you, and pray for those accusing you falsely;
29 യദി കശ്ചിത് തവ കപോലേ ചപേടാഘാതം കരോതി തർഹി തം പ്രതി കപോലമ് അന്യം പരാവർത്ത്യ സമ്മുഖീകുരു പുനശ്ച യദി കശ്ചിത് തവ ഗാത്രീയവസ്ത്രം ഹരതി തർഹി തം പരിധേയവസ്ത്രമ് അപി ഗ്രഹീതും മാ വാരയ|
and to him smiting thee upon the cheek, give also the other, and from him taking away from thee the mantle, also the coat thou mayest not keep back.
30 യസ്ത്വാം യാചതേ തസ്മൈ ദേഹി, യശ്ച തവ സമ്പത്തിം ഹരതി തം മാ യാചസ്വ|
'And to every one who is asking of thee, be giving; and from him who is taking away thy goods, be not asking again;
31 പരേഭ്യഃ സ്വാൻ പ്രതി യഥാചരണമ് അപേക്ഷധ്വേ പരാൻ പ്രതി യൂയമപി തഥാചരത|
and as ye wish that men may do to you, do ye also to them in like manner;
32 യേ ജനാ യുഷ്മാസു പ്രീയന്തേ കേവലം തേഷു പ്രീയമാണേഷു യുഷ്മാകം കിം ഫലം? പാപിലോകാ അപി സ്വേഷു പ്രീയമാണേഷു പ്രീയന്തേ|
and — if ye love those loving you, what grace have ye? for also the sinful love those loving them;
33 യദി ഹിതകാരിണ ഏവ ഹിതം കുരുഥ തർഹി യുഷ്മാകം കിം ഫലം? പാപിലോകാ അപി തഥാ കുർവ്വന്തി|
and if ye do good to those doing good to you, what grace have ye? for also the sinful do the same;
34 യേഭ്യ ഋണപരിശോധസ്യ പ്രാപ്തിപ്രത്യാശാസ്തേ കേവലം തേഷു ഋണേ സമർപിതേ യുഷ്മാകം കിം ഫലം? പുനഃ പ്രാപ്ത്യാശയാ പാപീലോകാ അപി പാപിജനേഷു ഋണമ് അർപയന്തി|
and if ye lend [to those] of whom ye hope to receive back, what grace have ye? for also the sinful lend to sinners — that they may receive again as much.
35 അതോ യൂയം രിപുഷ്വപി പ്രീയധ്വം, പരഹിതം കുരുത ച; പുനഃ പ്രാപ്ത്യാശാം ത്യക്ത്വാ ഋണമർപയത, തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകം മഹാഫലം ഭവിഷ്യതി, യൂയഞ്ച സർവ്വപ്രധാനസ്യ സന്താനാ ഇതി ഖ്യാതിം പ്രാപ്സ്യഥ, യതോ യുഷ്മാകം പിതാ കൃതഘ്നാനാം ദുർവ്ടത്താനാഞ്ച ഹിതമാചരതി|
'But love your enemies, and do good, and lend, hoping for nothing again, and your reward will be great, and ye shall be sons of the Highest, because He is kind unto the ungracious and evil;
36 അത ഏവ സ യഥാ ദയാലു ര്യൂയമപി താദൃശാ ദയാലവോ ഭവത|
be ye therefore merciful, as also your Father is merciful.
37 അപരഞ്ച പരാൻ ദോഷിണോ മാ കുരുത തസ്മാദ് യൂയം ദോഷീകൃതാ ന ഭവിഷ്യഥ; അദണ്ഡ്യാൻ മാ ദണ്ഡയത തസ്മാദ് യൂയമപി ദണ്ഡം ന പ്രാപ്സ്യഥ; പരേഷാം ദോഷാൻ ക്ഷമധ്വം തസ്മാദ് യുഷ്മാകമപി ദോഷാഃ ക്ഷമിഷ്യന്തേ|
'And judge not, and ye may not be judged; condemn not, and ye may not be condemned; release, and ye shall be released.
38 ദാനാനിദത്ത തസ്മാദ് യൂയം ദാനാനി പ്രാപ്സ്യഥ, വരഞ്ച ലോകാഃ പരിമാണപാത്രം പ്രദലയ്യ സഞ്ചാല്യ പ്രോഞ്ചാല്യ പരിപൂര്യ്യ യുഷ്മാകം ക്രോഡേഷു സമർപയിഷ്യന്തി; യൂയം യേന പരിമാണേന പരിമാഥ തേനൈവ പരിമാണേന യുഷ്മത്കൃതേ പരിമാസ്യതേ|
'Give, and it shall be given to you; good measure, pressed, and shaken, and running over, they shall give into your bosom; for with that measure with which ye measure, it shall be measured to you again.'
39 അഥ സ തേഭ്യോ ദൃഷ്ടാന്തകഥാമകഥയത്, അന്ധോ ജനഃ കിമന്ധം പന്ഥാനം ദർശയിതും ശക്നോതി? തസ്മാദ് ഉഭാവപി കിം ഗർത്തേ ന പതിഷ്യതഃ?
And he spake a simile to them, 'Is blind able to lead blind? shall they not both fall into a pit?
40 ഗുരോഃ ശിഷ്യോ ന ശ്രേഷ്ഠഃ കിന്തു ശിഷ്യേ സിദ്ധേ സതി സ ഗുരുതുല്യോ ഭവിതും ശക്നോതി|
A disciple is not above his teacher, but every one perfected shall be as his teacher.
41 അപരഞ്ച ത്വം സ്വചക്ഷുഷി നാസാമ് അദൃഷ്ട്വാ തവ ഭ്രാതുശ്ചക്ഷുഷി യത്തൃണമസ്തി തദേവ കുതഃ പശ്യമി?
'And why dost thou behold the mote that is in thy brother's eye, and the beam that [is] in thine own eye dost not consider?
42 സ്വചക്ഷുഷി യാ നാസാ വിദ്യതേ താമ് അജ്ഞാത്വാ, ഭ്രാതസ്തവ നേത്രാത് തൃണം ബഹിഃ കരോമീതി വാക്യം ഭ്രാതരം കഥം വക്തും ശക്നോഷി? ഹേ കപടിൻ പൂർവ്വം സ്വനയനാത് നാസാം ബഹിഃ കുരു തതോ ഭ്രാതുശ്ചക്ഷുഷസ്തൃണം ബഹിഃ കർത്തും സുദൃഷ്ടിം പ്രാപ്സ്യസി|
or how art thou able to say to thy brother, Brother, suffer, I may take out the mote that [is] in thine eye — thyself the beam in thine own eye not beholding? Hypocrite, take first the beam out of thine own eye, and then thou shalt see clearly to take out the mote that [is] in thy brother's eye.
43 അന്യഞ്ച ഉത്തമസ്തരുഃ കദാപി ഫലമനുത്തമം ന ഫലതി, അനുത്തമതരുശ്ച ഫലമുത്തമം ന ഫലതി കാരണാദതഃ ഫലൈസ്തരവോ ജ്ഞായന്തേ|
'For there is not a good tree making bad fruit, nor a bad tree making good fruit;
44 കണ്ടകിപാദപാത് കോപി ഉഡുമ്ബരഫലാനി ന പാതയതി തഥാ ശൃഗാലകോലിവൃക്ഷാദപി കോപി ദ്രാക്ഷാഫലം ന പാതയതി|
for each tree from its own fruit is known, for not from thorns do they gather figs, nor from a bramble do they crop a grape.
45 തദ്വത് സാധുലോകോഽന്തഃകരണരൂപാത് സുഭാണ്ഡാഗാരാദ് ഉത്തമാനി ദ്രവ്യാണി ബഹിഃ കരോതി, ദുഷ്ടോ ലോകശ്ചാന്തഃകരണരൂപാത് കുഭാണ്ഡാഗാരാത് കുത്സിതാനി ദ്രവ്യാണി നിർഗമയതി യതോഽന്തഃകരണാനാം പൂർണഭാവാനുരൂപാണി വചാംസി മുഖാന്നിർഗച്ഛന്തി|
'The good man out of the good treasure of his heart doth bring forth that which [is] good; and the evil man out of the evil treasure of his heart doth bring forth that which [is] evil; for out of the abounding of the heart doth his mouth speak.
46 അപരഞ്ച മമാജ്ഞാനുരൂപം നാചരിത്വാ കുതോ മാം പ്രഭോ പ്രഭോ ഇതി വദഥ?
'And why do ye call me, Lord, Lord, and do not what I say?
47 യഃ കശ്ചിൻ മമ നികടമ് ആഗത്യ മമ കഥാ നിശമ്യ തദനുരൂപം കർമ്മ കരോതി സ കസ്യ സദൃശോ ഭവതി തദഹം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|
Every one who is coming unto me, and is hearing my words, and is doing them, I will shew you to whom he is like;
48 യോ ജനോ ഗഭീരം ഖനിത്വാ പാഷാണസ്ഥലേ ഭിത്തിം നിർമ്മായ സ്വഗൃഹം രചയതി തേന സഹ തസ്യോപമാ ഭവതി; യത ആപ്ലാവിജലമേത്യ തസ്യ മൂലേ വേഗേന വഹദപി തദ്ഗേഹം ലാഡയിതും ന ശക്നോതി യതസ്തസ്യ ഭിത്തിഃ പാഷാണോപരി തിഷ്ഠതി|
he is like to a man building a house, who did dig, and deepen, and laid a foundation upon the rock, and a flood having come, the stream broke forth on that house, and was not able to shake it, for it had been founded upon the rock.
49 കിന്തു യഃ കശ്ചിൻ മമ കഥാഃ ശ്രുത്വാ തദനുരൂപം നാചരതി സ ഭിത്തിം വിനാ മൃദുപരി ഗൃഹനിർമ്മാത്രാ സമാനോ ഭവതി; യത ആപ്ലാവിജലമാഗത്യ വേഗേന യദാ വഹതി തദാ തദ്ഗൃഹം പതതി തസ്യ മഹത് പതനം ജായതേ|
'And he who heard and did not, is like to a man having builded a house upon the earth, without a foundation, against which the stream brake forth, and immediately it fell, and the ruin of that house became great.'
