ലൂകഃ 1
1 പ്രഥമതോ യേ സാക്ഷിണോ വാക്യപ്രചാരകാശ്ചാസൻ തേഽസ്മാകം മധ്യേ യദ്യത് സപ്രമാണം വാക്യമർപയന്തി സ്മ
Poiché molti han posto mano a stendere un racconto degli avvenimenti successi tra di noi,
2 തദനുസാരതോഽന്യേപി ബഹവസ്തദ്വൃത്താന്തം രചയിതും പ്രവൃത്താഃ|
come ce li hanno trasmessi coloro che ne furono testimoni fin da principio e divennero ministri della parola,
3 അതഏവ ഹേ മഹാമഹിമഥിയഫിൽ ത്വം യാ യാഃ കഥാ അശിക്ഷ്യഥാസ്താസാം ദൃഢപ്രമാണാനി യഥാ പ്രാപ്നോഷി
così ho deciso anch'io di fare ricerche accurate su ogni circostanza fin dagli inizi e di scriverne per te un resoconto ordinato, illustre Teòfilo,
4 തദർഥം പ്രഥമമാരഭ്യ താനി സർവ്വാണി ജ്ഞാത്വാഹമപി അനുക്രമാത് സർവ്വവൃത്താന്താൻ തുഭ്യം ലേഖിതും മതിമകാർഷമ്|
perché ti possa rendere conto della solidità degli insegnamenti che hai ricevuto.
5 യിഹൂദാദേശീയഹേരോദ്നാമകേ രാജത്വം കുർവ്വതി അബീയയാജകസ്യ പര്യ്യായാധികാരീ സിഖരിയനാമക ഏകോ യാജകോ ഹാരോണവംശോദ്ഭവാ ഇലീശേവാഖ്യാ
Al tempo di Erode, re della Giudea, c'era un sacerdote chiamato Zaccaria, della classe di Abìa, e aveva in moglie una discendente di Aronne chiamata Elisabetta.
6 തസ്യ ജായാ ദ്വാവിമൗ നിർദോഷൗ പ്രഭോഃ സർവ്വാജ്ഞാ വ്യവസ്ഥാശ്ച സംമന്യ ഈശ്വരദൃഷ്ടൗ ധാർമ്മികാവാസ്താമ്|
Erano giusti davanti a Dio, osservavano irreprensibili tutte le leggi e le prescrizioni del Signore.
7 തയോഃ സന്താന ഏകോപി നാസീത്, യത ഇലീശേവാ ബന്ധ്യാ തൗ ദ്വാവേവ വൃദ്ധാവഭവതാമ്|
Ma non avevano figli, perché Elisabetta era sterile e tutti e due erano avanti negli anni.
8 യദാ സ്വപര്യ്യാനുക്രമേണ സിഖരിയ ഈശ്വാസ്യ സമക്ഷം യാജകീയം കർമ്മ കരോതി
Mentre Zaccaria officiava davanti al Signore nel turno della sua classe,
9 തദാ യജ്ഞസ്യ ദിനപരിപായ്യാ പരമേശ്വരസ്യ മന്ദിരേ പ്രവേശകാലേ ധൂപജ്വാലനം കർമ്മ തസ്യ കരണീയമാസീത്|
secondo l'usanza del servizio sacerdotale, gli toccò in sorte di entrare nel tempio per fare l'offerta dell'incenso.
10 തദ്ധൂപജ്വാലനകാലേ ലോകനിവഹേ പ്രാർഥനാം കർതും ബഹിസ്തിഷ്ഠതി
Tutta l'assemblea del popolo pregava fuori nell'ora dell'incenso.
11 സതി സിഖരിയോ യസ്യാം വേദ്യാം ധൂപം ജ്വാലയതി തദ്ദക്ഷിണപാർശ്വേ പരമേശ്വരസ്യ ദൂത ഏക ഉപസ്ഥിതോ ദർശനം ദദൗ|
Allora gli apparve un angelo del Signore, ritto alla destra dell'altare dell'incenso.
12 തം ദൃഷ്ട്വാ സിഖരിയ ഉദ്വിവിജേ ശശങ്കേ ച|
Quando lo vide, Zaccaria si turbò e fu preso da timore.
13 തദാ സ ദൂതസ്തം ബഭാഷേ ഹേ സിഖരിയ മാ ഭൈസ്തവ പ്രാർഥനാ ഗ്രാഹ്യാ ജാതാ തവ ഭാര്യ്യാ ഇലീശേവാ പുത്രം പ്രസോഷ്യതേ തസ്യ നാമ യോഹൻ ഇതി കരിഷ്യസി|
Ma l'angelo gli disse: «Non temere, Zaccaria, la tua preghiera è stata esaudita e tua moglie Elisabetta ti darà un figlio, che chiamerai Giovanni.
14 കിഞ്ച ത്വം സാനന്ദഃ സഹർഷശ്ച ഭവിഷ്യസി തസ്യ ജന്മനി ബഹവ ആനന്ദിഷ്യന്തി ച|
Avrai gioia ed esultanza e molti si rallegreranno della sua nascita,
15 യതോ ഹേതോഃ സ പരമേശ്വരസ്യ ഗോചരേ മഹാൻ ഭവിഷ്യതി തഥാ ദ്രാക്ഷാരസം സുരാം വാ കിമപി ന പാസ്യതി, അപരം ജന്മാരഭ്യ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണഃ
poiché egli sarà grande davanti al Signore; non berrà vino né bevande inebrianti, sarà pieno di Spirito Santo fin dal seno di sua madre
16 സൻ ഇസ്രായേല്വംശീയാൻ അനേകാൻ പ്രഭോഃ പരമേശ്വരസ്യ മാർഗമാനേഷ്യതി|
e ricondurrà molti figli d'Israele al Signore loro Dio.
17 സന്താനാൻ പ്രതി പിതൃണാം മനാംസി ധർമ്മജ്ഞാനം പ്രത്യനാജ്ഞാഗ്രാഹിണശ്ച പരാവർത്തയിതും, പ്രഭോഃ പരമേശ്വരസ്യ സേവാർഥമ് ഏകാം സജ്ജിതജാതിം വിധാതുഞ്ച സ ഏലിയരൂപാത്മശക്തിപ്രാപ്തസ്തസ്യാഗ്രേ ഗമിഷ്യതി|
Gli camminerà innanzi con lo spirito e la forza di Elia, per ricondurre i cuori dei padri verso i figli e i ribelli alla saggezza dei giusti e preparare al Signore un popolo ben disposto».
18 തദാ സിഖരിയോ ദൂതമവാദീത് കഥമേതദ് വേത്സ്യാമി? യതോഹം വൃദ്ധോ മമ ഭാര്യ്യാ ച വൃദ്ധാ|
Zaccaria disse all'angelo: «Come posso conoscere questo? Io sono vecchio e mia moglie è avanzata negli anni».
19 തതോ ദൂതഃ പ്രത്യുവാച പശ്യേശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ്വർത്തീ ജിബ്രായേൽനാമാ ദൂതോഹം ത്വയാ സഹ കഥാം ഗദിതും തുഭ്യമിമാം ശുഭവാർത്താം ദാതുഞ്ച പ്രേഷിതഃ|
L'angelo gli rispose: «Io sono Gabriele che sto al cospetto di Dio e sono stato mandato a portarti questo lieto annunzio.
20 കിന്തു മദീയം വാക്യം കാലേ ഫലിഷ്യതി തത് ത്വയാ ന പ്രതീതമ് അതഃ കാരണാദ് യാവദേവ താനി ന സേത്സ്യന്തി താവത് ത്വം വക്തുംമശക്തോ മൂകോ ഭവ|
Ed ecco, sarai muto e non potrai parlare fino al giorno in cui queste cose avverranno, perché non hai creduto alle mie parole, le quali si adempiranno a loro tempo».
21 തദാനീം യേ യേ ലോകാഃ സിഖരിയമപൈക്ഷന്ത തേ മധ്യേമന്ദിരം തസ്യ ബഹുവിലമ്ബാദ് ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
Intanto il popolo stava in attesa di Zaccaria, e si meravigliava per il suo indugiare nel tempio.
22 സ ബഹിരാഗതോ യദാ കിമപി വാക്യം വക്തുമശക്തഃ സങ്കേതം കൃത്വാ നിഃശബ്ദസ്തസ്യൗ തദാ മധ്യേമന്ദിരം കസ്യചിദ് ദർശനം തേന പ്രാപ്തമ് ഇതി സർവ്വേ ബുബുധിരേ|
Quando poi uscì e non poteva parlare loro, capirono che nel tempio aveva avuto una visione. Faceva loro dei cenni e restava muto.
23 അനന്തരം തസ്യ സേവനപര്യ്യായേ സമ്പൂർണേ സതി സ നിജഗേഹം ജഗാമ|
Compiuti i giorni del suo servizio, tornò a casa.
24 കതിപയദിനേഷു ഗതേഷു തസ്യ ഭാര്യ്യാ ഇലീശേവാ ഗർബ്ഭവതീ ബഭൂവ
Dopo quei giorni Elisabetta, sua moglie, concepì e si tenne nascosta per cinque mesi e diceva:
25 പശ്ചാത് സാ പഞ്ചമാസാൻ സംഗോപ്യാകഥയത് ലോകാനാം സമക്ഷം മമാപമാനം ഖണ്ഡയിതും പരമേശ്വരോ മയി ദൃഷ്ടിം പാതയിത്വാ കർമ്മേദൃശം കൃതവാൻ|
«Ecco che cosa ha fatto per me il Signore, nei giorni in cui si è degnato di togliere la mia vergogna tra gli uomini».
26 അപരഞ്ച തസ്യാ ഗർബ്ഭസ്യ ഷഷ്ഠേ മാസേ ജാതേ ഗാലീൽപ്രദേശീയനാസരത്പുരേ
Nel sesto mese, l'angelo Gabriele fu mandato da Dio in una città della Galilea, chiamata Nazaret,
27 ദായൂദോ വംശീയായ യൂഷഫ്നാമ്നേ പുരുഷായ യാ മരിയമ്നാമകുമാരീ വാഗ്ദത്താസീത് തസ്യാഃ സമീപം ജിബ്രായേൽ ദൂത ഈശ്വരേണ പ്രഹിതഃ|
a una vergine, promessa sposa di un uomo della casa di Davide, chiamato Giuseppe. La vergine si chiamava Maria.
28 സ ഗത്വാ ജഗാദ ഹേ ഈശ്വരാനുഗൃഹീതകന്യേ തവ ശുഭം ഭൂയാത് പ്രഭുഃ പരമേശ്വരസ്തവ സഹായോസ്തി നാരീണാം മധ്യേ ത്വമേവ ധന്യാ|
Entrando da lei, disse: «Ti saluto, o piena di grazia, il Signore è con te».
29 തദാനീം സാ തം ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ വാക്യത ഉദ്വിജ്യ കീദൃശം ഭാഷണമിദമ് ഇതി മനസാ ചിന്തയാമാസ|
A queste parole ella rimase turbata e si domandava che senso avesse un tale saluto.
30 തതോ ദൂതോഽവദത് ഹേ മരിയമ് ഭയം മാകാർഷീഃ, ത്വയി പരമേശ്വരസ്യാനുഗ്രഹോസ്തി|
L'angelo le disse: «Non temere, Maria, perché hai trovato grazia presso Dio.
31 പശ്യ ത്വം ഗർബ്ഭം ധൃത്വാ പുത്രം പ്രസോഷ്യസേ തസ്യ നാമ യീശുരിതി കരിഷ്യസി|
Ecco concepirai un figlio, lo darai alla luce e lo chiamerai Gesù.
32 സ മഹാൻ ഭവിഷ്യതി തഥാ സർവ്വേഭ്യഃ ശ്രേഷ്ഠസ്യ പുത്ര ഇതി ഖ്യാസ്യതി; അപരം പ്രഭുഃ പരമേശ്വരസ്തസ്യ പിതുർദായൂദഃ സിംഹാസനം തസ്മൈ ദാസ്യതി;
Sarà grande e chiamato Figlio dell'Altissimo; il Signore Dio gli darà il trono di Davide suo padre
e regnerà per sempre sulla casa di Giacobbe e il suo regno non avrà fine». (aiōn g165)
34 തദാ മരിയമ് തം ദൂതം ബഭാഷേ നാഹം പുരുഷസങ്ഗം കരോമി തർഹി കഥമേതത് സമ്ഭവിഷ്യതി?
Allora Maria disse all'angelo: «Come è possibile? Non conosco uomo».
35 തതോ ദൂതോഽകഥയത് പവിത്ര ആത്മാ ത്വാമാശ്രായിഷ്യതി തഥാ സർവ്വശ്രേഷ്ഠസ്യ ശക്തിസ്തവോപരി ഛായാം കരിഷ്യതി തതോ ഹേതോസ്തവ ഗർബ്ഭാദ് യഃ പവിത്രബാലകോ ജനിഷ്യതേ സ ഈശ്വരപുത്ര ഇതി ഖ്യാതിം പ്രാപ്സ്യതി|
Le rispose l'angelo: «Lo Spirito Santo scenderà su di te, su te stenderà la sua ombra la potenza dell'Altissimo. Colui che nascerà sarà dunque santo e chiamato Figlio di Dio.
36 അപരഞ്ച പശ്യ തവ ജ്ഞാതിരിലീശേവാ യാം സർവ്വേ ബന്ധ്യാമവദൻ ഇദാനീം സാ വാർദ്ധക്യേ സന്താനമേകം ഗർബ്ഭേഽധാരയത് തസ്യ ഷഷ്ഠമാസോഭൂത്|
Vedi: anche Elisabetta, tua parente, nella sua vecchiaia, ha concepito un figlio e questo è il sesto mese per lei, che tutti dicevano sterile:
37 കിമപി കർമ്മ നാസാധ്യമ് ഈശ്വരസ്യ|
nulla è impossibile a Dio ».
38 തദാ മരിയമ് ജഗാദ, പശ്യ പ്രഭേരഹം ദാസീ മഹ്യം തവ വാക്യാനുസാരേണ സർവ്വമേതദ് ഘടതാമ്; അനനതരം ദൂതസ്തസ്യാഃ സമീപാത് പ്രതസ്ഥേ|
Allora Maria disse: «Eccomi, sono la serva del Signore, avvenga di me quello che hai detto». E l'angelo partì da lei.
39 അഥ കതിപയദിനാത് പരം മരിയമ് തസ്മാത് പർവ്വതമയപ്രദേശീയയിഹൂദായാ നഗരമേകം ശീഘ്രം ഗത്വാ
In quei giorni Maria si mise in viaggio verso la montagna e raggiunse in fretta una città di Giuda.
40 സിഖരിയയാജകസ്യ ഗൃഹം പ്രവിശ്യ തസ്യ ജായാമ് ഇലീശേവാം സമ്ബോധ്യാവദത്|
Entrata nella casa di Zaccaria, salutò Elisabetta.
41 തതോ മരിയമഃ സമ്ബോധനവാക്യേ ഇലീശേവായാഃ കർണയോഃ പ്രവിഷ്ടമാത്രേ സതി തസ്യാ ഗർബ്ഭസ്ഥബാലകോ നനർത്ത| തത ഇലീശേവാ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണാ സതീ
Appena Elisabetta ebbe udito il saluto di Maria, il bambino le sussultò nel grembo. Elisabetta fu piena di Spirito Santo
42 പ്രോച്ചൈർഗദിതുമാരേഭേ, യോഷിതാം മധ്യേ ത്വമേവ ധന്യാ, തവ ഗർബ്ഭസ്ഥഃ ശിശുശ്ച ധന്യഃ|
ed esclamò a gran voce: «Benedetta tu fra le donne e benedetto il frutto del tuo grembo!
43 ത്വം പ്രഭോർമാതാ, മമ നിവേശനേ ത്വയാ ചരണാവർപിതൗ, മമാദ്യ സൗഭാഗ്യമേതത്|
A che debbo che la madre del mio Signore venga a me?
44 പശ്യ തവ വാക്യേ മമ കർണയോഃ പ്രവിഷ്ടമാത്രേ സതി മമോദരസ്ഥഃ ശിശുരാനന്ദാൻ നനർത്ത|
Ecco, appena la voce del tuo saluto è giunta ai miei orecchi, il bambino ha esultato di gioia nel mio grembo.
45 യാ സ്ത്രീ വ്യശ്വസീത് സാ ധന്യാ, യതോ ഹേതോസ്താം പ്രതി പരമേശ്വരോക്തം വാക്യം സർവ്വം സിദ്ധം ഭവിഷ്യതി|
E beata colei che ha creduto nell'adempimento delle parole del Signore».
46 തദാനീം മരിയമ് ജഗാദ| ധന്യവാദം പരേശസ്യ കരോതി മാമകം മനഃ|
L'anima mia magnifica il Signore Allora Maria disse:
47 മമാത്മാ താരകേശേ ച സമുല്ലാസം പ്രഗച്ഛതി|
e il mio spirito esulta in Dio, mio salvatore,
48 അകരോത് സ പ്രഭു ർദുഷ്ടിം സ്വദാസ്യാ ദുർഗതിം പ്രതി| പശ്യാദ്യാരഭ്യ മാം ധന്യാം വക്ഷ്യന്തി പുരുഷാഃ സദാ|
perché ha guardato l'umiltà della sua serva. D'ora in poi tutte le generazioni mi chiameranno beata.
49 യഃ സർവ്വശക്തിമാൻ യസ്യ നാമാപി ച പവിത്രകം| സ ഏവ സുമഹത്കർമ്മ കൃതവാൻ മന്നിമിത്തകം|
Grandi cose ha fatto in me l'Onnipotente Santo è il suo nome:
50 യേ ബിഭ്യതി ജനാസ്തസ്മാത് തേഷാം സന്താനപംക്തിഷു| അനുകമ്പാ തദീയാ ച സർവ്വദൈവ സുതിഷ്ഠതി|
di generazione in generazione la sua misericordia si stende su quelli che lo temono.
51 സ്വബാഹുബലതസ്തേന പ്രാകാശ്യത പരാക്രമഃ| മനഃകുമന്ത്രണാസാർദ്ധം വികീര്യ്യന്തേഽഭിമാനിനഃ|
Ha spiegato la potenza del suo braccio, ha disperso i superbi nei pensieri del loro cuore;
52 സിംഹാസനഗതാല്ലോകാൻ ബലിനശ്ചാവരോഹ്യ സഃ| പദേഷൂച്ചേഷു ലോകാംസ്തു ക്ഷുദ്രാൻ സംസ്ഥാപയത്യപി|
ha rovesciato i potenti dai troni, ha innalzato gli umili;
53 ക്ഷുധിതാൻ മാനവാൻ ദ്രവ്യൈരുത്തമൈഃ പരിതർപ്യ സഃ| സകലാൻ ധനിനോ ലോകാൻ വിസൃജേദ് രിക്തഹസ്തകാൻ|
ha ricolmato di beni gli affamati, ha rimandato a mani vuote i ricchi.
54 ഇബ്രാഹീമി ച തദ്വംശേ യാ ദയാസ്തി സദൈവ താം| സ്മൃത്വാ പുരാ പിതൃണാം നോ യഥാ സാക്ഷാത് പ്രതിശ്രുതം| (aiōn g165)
Ha soccorso Israele, suo servo, ricordandosi della sua misericordia,
55 ഇസ്രായേൽസേവകസ്തേന തഥോപക്രിയതേ സ്വയം||
come aveva promesso ai nostri padri, ad Abramo e alla sua discendenza, per sempre». (aiōn g165)
56 അനന്തരം മരിയമ് പ്രായേണ മാസത്രയമ് ഇലീശേവയാ സഹോഷിത്വാ വ്യാഘുയ്യ നിജനിവേശനം യയൗ|
Maria rimase con lei circa tre mesi, poi tornò a casa sua.
57 തദനന്തരമ് ഇലീശേവായാഃ പ്രസവകാല ഉപസ്ഥിതേ സതി സാ പുത്രം പ്രാസോഷ്ട|
Per Elisabetta intanto si compì il tempo del parto e diede alla luce un figlio.
58 തതഃ പരമേശ്വരസ്തസ്യാം മഹാനുഗ്രഹം കൃതവാൻ ഏതത് ശ്രുത്വാ സമീപവാസിനഃ കുടുമ്ബാശ്ചാഗത്യ തയാ സഹ മുമുദിരേ|
I vicini e i parenti udirono che il Signore aveva esaltato in lei la sua misericordia, e si rallegravano con lei.
59 തഥാഷ്ടമേ ദിനേ തേ ബാലകസ്യ ത്വചം ഛേത്തുമ് ഏത്യ തസ്യ പിതൃനാമാനുരൂപം തന്നാമ സിഖരിയ ഇതി കർത്തുമീഷുഃ|
All'ottavo giorno vennero per circoncidere il bambino e volevano chiamarlo col nome di suo padre, Zaccaria.
60 കിന്തു തസ്യ മാതാകഥയത് തന്ന, നാമാസ്യ യോഹൻ ഇതി കർത്തവ്യമ്|
Ma sua madre intervenne: «No, si chiamerà Giovanni».
61 തദാ തേ വ്യാഹരൻ തവ വംശമധ്യേ നാമേദൃശം കസ്യാപി നാസ്തി|
Le dissero: «Non c'è nessuno della tua parentela che si chiami con questo nome».
62 തതഃ പരം തസ്യ പിതരം സിഖരിയം പ്രതി സങ്കേത്യ പപ്രച്ഛുഃ ശിശോഃ കിം നാമ കാരിഷ്യതേ?
Allora domandavano con cenni a suo padre come voleva che si chiamasse.
63 തതഃ സ ഫലകമേകം യാചിത്വാ ലിലേഖ തസ്യ നാമ യോഹൻ ഭവിഷ്യതി| തസ്മാത് സർവ്വേ ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
Egli chiese una tavoletta, e scrisse: «Giovanni è il suo nome». Tutti furono meravigliati.
64 തത്ക്ഷണം സിഖരിയസ്യ ജിഹ്വാജാഡ്യേഽപഗതേ സ മുഖം വ്യാദായ സ്പഷ്ടവർണമുച്ചാര്യ്യ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാനുവാദം ചകാര|
In quel medesimo istante gli si aprì la bocca e gli si sciolse la lingua, e parlava benedicendo Dio.
65 തസ്മാച്ചതുർദിക്സ്ഥാഃ സമീപവാസിലോകാ ഭീതാ ഏവമേതാഃ സർവ്വാഃ കഥാ യിഹൂദായാഃ പർവ്വതമയപ്രദേശസ്യ സർവ്വത്ര പ്രചാരിതാഃ|
Tutti i loro vicini furono presi da timore, e per tutta la regione montuosa della Giudea si discorreva di tutte queste cose.
66 തസ്മാത് ശ്രോതാരോ മനഃസു സ്ഥാപയിത്വാ കഥയാമ്ബഭൂവുഃ കീദൃശോയം ബാലോ ഭവിഷ്യതി? അഥ പരമേശ്വരസ്തസ്യ സഹായോഭൂത്|
Coloro che le udivano, le serbavano in cuor loro: «Che sarà mai questo bambino?» si dicevano. Davvero la mano del Signore stava con lui.
67 തദാ യോഹനഃ പിതാ സിഖരിയഃ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണഃ സൻ ഏതാദൃശം ഭവിഷ്യദ്വാക്യം കഥയാമാസ|
Zaccaria, suo padre, fu pieno di Spirito Santo, e profetò dicendo:
68 ഇസ്രായേലഃ പ്രഭു ര്യസ്തു സ ധന്യഃ പരമേശ്വരഃ| അനുഗൃഹ്യ നിജാല്ലോകാൻ സ ഏവ പരിമോചയേത്|
« Benedetto il Signore Dio d'Israele, perché ha visitato e redento il suo popolo,
69 വിപക്ഷജനഹസ്തേഭ്യോ യഥാ മോച്യാമഹേ വയം| യാവജ്ജീവഞ്ച ധർമ്മേണ സാരല്യേന ച നിർഭയാഃ|
e ha suscitato per noi una salvezza potente nella casa di Davide, suo servo,
70 സേവാമഹൈ തമേവൈകമ് ഏതത്കാരണമേവ ച| സ്വകീയം സുപവിത്രഞ്ച സംസ്മൃത്യ നിയമം സദാ|
come aveva promesso per bocca dei suoi santi profeti d'un tempo: (aiōn g165)
71 കൃപയാ പുരുഷാൻ പൂർവ്വാൻ നികഷാർഥാത്തു നഃ പിതുഃ| ഇബ്രാഹീമഃ സമീപേ യം ശപഥം കൃതവാൻ പുരാ|
salvezza dai nostri nemici, e dalle mani di quanti ci odiano.
72 തമേവ സഫലം കർത്തം തഥാ ശത്രുഗണസ്യ ച| ഋതീയാകാരിണശ്ചൈവ കരേഭ്യോ രക്ഷണായ നഃ|
Così egli ha concesso misericordia ai nostri padri e si è ricordato della sua santa alleanza,
del giuramento fatto ad Abramo, nostro padre,
74 യഥോക്തവാൻ തഥാ സ്വസ്യ ദായൂദഃ സേവകസ്യ തു|
di concederci, liberati dalle mani dei nemici, di servirlo senza timore,
75 വംശേ ത്രാതാരമേകം സ സമുത്പാദിതവാൻ സ്വയമ്|
in santità e giustizia al suo cospetto, per tutti i nostri giorni.
76 അതോ ഹേ ബാലക ത്വന്തു സർവ്വേഭ്യഃ ശ്രേഷ്ഠ ഏവ യഃ| തസ്യൈവ ഭാവിവാദീതി പ്രവിഖ്യാതോ ഭവിഷ്യസി| അസ്മാകം ചരണാൻ ക്ഷേമേ മാർഗേ ചാലയിതും സദാ| ഏവം ധ്വാന്തേഽർഥതോ മൃത്യോശ്ഛായായാം യേ തു മാനവാഃ|
E tu, bambino, sarai chiamato profeta dell'Altissimo innanzi al Signore a preparargli le strade,
77 ഉപവിഷ്ടാസ്തു താനേവ പ്രകാശയിതുമേവ ഹി| കൃത്വാ മഹാനുകമ്പാം ഹി യാമേവ പരമേശ്വരഃ|
per dare al suo popolo la conoscenza della salvezza nella remissione dei suoi peccati,
78 ഊർദ്വ്വാത് സൂര്യ്യമുദായ്യൈവാസ്മഭ്യം പ്രാദാത്തു ദർശനം| തയാനുകമ്പയാ സ്വസ്യ ലോകാനാം പാപമോചനേ|
grazie alla bontà misericordiosa del nostro Dio, per cui verrà a visitarci dall'alto un sole che sorge
79 പരിത്രാണസ്യ തേഭ്യോ ഹി ജ്ഞാനവിശ്രാണനായ ച| പ്രഭോ ർമാർഗം പരിഷ്കർത്തും തസ്യാഗ്രായീ ഭവിഷ്യസി||
per rischiarare quelli che stanno nelle tenebre e nell'ombra della morte e dirigere i nostri passi sulla via della pace».
80 അഥ ബാലകഃ ശരീരേണ ബുദ്ധ്യാ ച വർദ്ധിതുമാരേഭേ; അപരഞ്ച സ ഇസ്രായേലോ വംശീയലോകാനാം സമീപേ യാവന്ന പ്രകടീഭൂതസ്താസ്താവത് പ്രാന്തരേ ന്യവസത്|
Il fanciullo cresceva e si fortificava nello spirito. Visse in regioni deserte fino al giorno della sua manifestazione a Israele.
