യോഹനഃ 18
1 താഃ കഥാഃ കഥയിത്വാ യീശുഃ ശിഷ്യാനാദായ കിദ്രോന്നാമകം സ്രോത ഉത്തീര്യ്യ ശിഷ്യൈഃ സഹ തത്രത്യോദ്യാനം പ്രാവിശത്|
ताः कथाः कथयित्वा यीशुः शिष्यानादाय किद्रोन्नामकं स्रोत उत्तीर्य्य शिष्यैः सह तत्रत्योद्यानं प्राविशत्।
2 കിന്തു വിശ്വാസഘാതിയിഹൂദാസ്തത് സ്ഥാനം പരിചീയതേ യതോ യീശുഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം കദാചിത് തത് സ്ഥാനമ് അഗച്ഛത്|
किन्तु विश्वासघातियिहूदास्तत् स्थानं परिचीयते यतो यीशुः शिष्यैः सार्द्धं कदाचित् तत् स्थानम् अगच्छत्।
3 തദാ സ യിഹൂദാഃ സൈന്യഗണം പ്രധാനയാജകാനാം ഫിരൂശിനാഞ്ച പദാതിഗണഞ്ച ഗൃഹീത്വാ പ്രദീപാൻ ഉൽകാൻ അസ്ത്രാണി ചാദായ തസ്മിൻ സ്ഥാന ഉപസ്ഥിതവാൻ|
तदा स यिहूदाः सैन्यगणं प्रधानयाजकानां फिरूशिनाञ्च पदातिगणञ्च गृहीत्वा प्रदीपान् उल्कान् अस्त्राणि चादाय तस्मिन् स्थान उपस्थितवान्।
4 സ്വം പ്രതി യദ് ഘടിഷ്യതേ തജ് ജ്ഞാത്വാ യീശുരഗ്രേസരഃ സൻ താനപൃച്ഛത് കം ഗവേഷയഥ?
स्वं प्रति यद् घटिष्यते तज् ज्ञात्वा यीशुरग्रेसरः सन् तानपृच्छत् कं गवेषयथ?
5 തേ പ്രത്യവദൻ, നാസരതീയം യീശും; തതോ യീശുരവാദീദ് അഹമേവ സഃ; തൈഃ സഹ വിശ്വാസഘാതീ യിഹൂദാശ്ചാതിഷ്ഠത്|
ते प्रत्यवदन्, नासरतीयं यीशुं; ततो यीशुरवादीद् अहमेव सः; तैः सह विश्वासघाती यिहूदाश्चातिष्ठत्।
6 തദാഹമേവ സ തസ്യൈതാം കഥാം ശ്രുത്വൈവ തേ പശ്ചാദേത്യ ഭൂമൗ പതിതാഃ|
तदाहमेव स तस्यैतां कथां श्रुत्वैव ते पश्चादेत्य भूमौ पतिताः।
7 തതോ യീശുഃ പുനരപി പൃഷ്ഠവാൻ കം ഗവേഷയഥ? തതസ്തേ പ്രത്യവദൻ നാസരതീയം യീശും|
ततो यीशुः पुनरपि पृष्ठवान् कं गवेषयथ? ततस्ते प्रत्यवदन् नासरतीयं यीशुं।
8 തദാ യീശുഃ പ്രത്യുദിതവാൻ അഹമേവ സ ഇമാം കഥാമചകഥമ്; യദി മാമന്വിച്ഛഥ തർഹീമാൻ ഗന്തും മാ വാരയത|
तदा यीशुः प्रत्युदितवान् अहमेव स इमां कथामचकथम्; यदि मामन्विच्छथ तर्हीमान् गन्तुं मा वारयत।
9 ഇത്ഥം ഭൂതേ മഹ്യം യാല്ലോകാൻ അദദാസ്തേഷാമ് ഏകമപി നാഹാരയമ് ഇമാം യാം കഥാം സ സ്വയമകഥയത് സാ കഥാ സഫലാ ജാതാ|
इत्थं भूते मह्यं याल्लोकान् अददास्तेषाम् एकमपि नाहारयम् इमां यां कथां स स्वयमकथयत् सा कथा सफला जाता।
10 തദാ ശിമോൻപിതരസ്യ നികടേ ഖങ്ഗൽസ്ഥിതേഃ സ തം നിഷ്കോഷം കൃത്വാ മഹായാജകസ്യ മാൽഖനാമാനം ദാസമ് ആഹത്യ തസ്യ ദക്ഷിണകർണം ഛിന്നവാൻ|
तदा शिमोन्पितरस्य निकटे खङ्गल्स्थितेः स तं निष्कोषं कृत्वा महायाजकस्य माल्खनामानं दासम् आहत्य तस्य दक्षिणकर्णं छिन्नवान्।
11 തതോ യീശുഃ പിതരമ് അവദത്, ഖങ്ഗം കോഷേ സ്ഥാപയ മമ പിതാ മഹ്യം പാതും യം കംസമ് അദദാത് തേനാഹം കിം ന പാസ്യാമി?
ततो यीशुः पितरम् अवदत्, खङ्गं कोषे स्थापय मम पिता मह्यं पातुं यं कंसम् अददात् तेनाहं किं न पास्यामि?
12 തദാ സൈന്യഗണഃ സേനാപതി ര്യിഹൂദീയാനാം പദാതയശ്ച യീശും ഘൃത്വാ ബദ്ധ്വാ ഹാനന്നാമ്നഃ കിയഫാഃ ശ്വശുരസ്യ സമീപം പ്രഥമമ് അനയൻ|
तदा सैन्यगणः सेनापति र्यिहूदीयानां पदातयश्च यीशुं घृत्वा बद्ध्वा हानन्नाम्नः कियफाः श्वशुरस्य समीपं प्रथमम् अनयन्।
13 സ കിയഫാസ്തസ്മിൻ വത്സരേ മഹായാജത്വപദേ നിയുക്തഃ
स कियफास्तस्मिन् वत्सरे महायाजत्वपदे नियुक्तः
14 സൻ സാധാരണലോകാനാം മങ്ഗലാർഥമ് ഏകജനസ്യ മരണമുചിതമ് ഇതി യിഹൂദീയൈഃ സാർദ്ധമ് അമന്ത്രയത്|
सन् साधारणलोकानां मङ्गलार्थम् एकजनस्य मरणमुचितम् इति यिहूदीयैः सार्द्धम् अमन्त्रयत्।
15 തദാ ശിമോൻപിതരോഽന്യൈകശിഷ്യശ്ച യീശോഃ പശ്ചാദ് അഗച്ഛതാം തസ്യാന്യശിഷ്യസ്യ മഹായാജകേന പരിചിതത്വാത് സ യീശുനാ സഹ മഹായാജകസ്യാട്ടാലികാം പ്രാവിശത്|
तदा शिमोन्पितरोऽन्यैकशिष्यश्च यीशोः पश्चाद् अगच्छतां तस्यान्यशिष्यस्य महायाजकेन परिचितत्वात् स यीशुना सह महायाजकस्याट्टालिकां प्राविशत्।
16 കിന്തു പിതരോ ബഹിർദ്വാരസ്യ സമീപേഽതിഷ്ഠദ് അതഏവ മഹായാജകേന പരിചിതഃ സ ശിഷ്യഃ പുനർബഹിർഗത്വാ ദൗവായികായൈ കഥയിത്വാ പിതരമ് അഭ്യന്തരമ് ആനയത്|
किन्तु पितरो बहिर्द्वारस्य समीपेऽतिष्ठद् अतएव महायाजकेन परिचितः स शिष्यः पुनर्बहिर्गत्वा दौवायिकायै कथयित्वा पितरम् अभ्यन्तरम् आनयत्।
17 തദാ സ ദ്വാരരക്ഷികാ പിതരമ് അവദത് ത്വം കിം ന തസ്യ മാനവസ്യ ശിഷ്യഃ? തതഃ സോവദദ് അഹം ന ഭവാമി|
तदा स द्वाररक्षिका पितरम् अवदत् त्वं किं न तस्य मानवस्य शिष्यः? ततः सोवदद् अहं न भवामि।
18 തതഃ പരം യത്സ്ഥാനേ ദാസാഃ പദാതയശ്ച ശീതഹേതോരങ്ഗാരൈ ർവഹ്നിം പ്രജ്വാല്യ താപം സേവിതവന്തസ്തത്സ്ഥാനേ പിതരസ്തിഷ്ഠൻ തൈഃ സഹ വഹ്നിതാപം സേവിതുമ് ആരഭത|
ततः परं यत्स्थाने दासाः पदातयश्च शीतहेतोरङ्गारै र्वह्निं प्रज्वाल्य तापं सेवितवन्तस्तत्स्थाने पितरस्तिष्ठन् तैः सह वह्नितापं सेवितुम् आरभत।
19 തദാ ശിഷ്യേഷൂപദേശേ ച മഹായാജകേന യീശുഃ പൃഷ്ടഃ
तदा शिष्येषूपदेशे च महायाजकेन यीशुः पृष्टः
20 സൻ പ്രത്യുക്തവാൻ സർവ്വലോകാനാം സമക്ഷം കഥാമകഥയം ഗുപ്തം കാമപി കഥാം ന കഥയിത്വാ യത് സ്ഥാനം യിഹൂദീയാഃ സതതം ഗച്ഛന്തി തത്ര ഭജനഗേഹേ മന്ദിരേ ചാശിക്ഷയം|
सन् प्रत्युक्तवान् सर्व्वलोकानां समक्षं कथामकथयं गुप्तं कामपि कथां न कथयित्वा यत् स्थानं यिहूदीयाः सततं गच्छन्ति तत्र भजनगेहे मन्दिरे चाशिक्षयं।
21 മത്തഃ കുതഃ പൃച്ഛസി? യേ ജനാ മദുപദേശമ് അശൃണ്വൻ താനേവ പൃച്ഛ യദ്യദ് അവദം തേ തത് ജാനിന്ത|
मत्तः कुतः पृच्छसि? ये जना मदुपदेशम् अशृण्वन् तानेव पृच्छ यद्यद् अवदं ते तत् जानिन्त।
22 തദേത്ഥം പ്രത്യുദിതത്വാത് നികടസ്ഥപദാതി ര്യീശും ചപേടേനാഹത്യ വ്യാഹരത് മഹായാജകമ് ഏവം പ്രതിവദസി?
तदेत्थं प्रत्युदितत्वात् निकटस्थपदाति र्यीशुं चपेटेनाहत्य व्याहरत् महायाजकम् एवं प्रतिवदसि?
23 തതോ യീശുഃ പ്രതിഗദിതവാൻ യദ്യയഥാർഥമ് അചകഥം തർഹി തസ്യായഥാർഥസ്യ പ്രമാണം ദേഹി, കിന്തു യദി യഥാർഥം തർഹി കുതോ ഹേതോ ർമാമ് അതാഡയഃ?
ततो यीशुः प्रतिगदितवान् यद्ययथार्थम् अचकथं तर्हि तस्यायथार्थस्य प्रमाणं देहि, किन्तु यदि यथार्थं तर्हि कुतो हेतो र्माम् अताडयः?
24 പൂർവ്വം ഹാനൻ സബന്ധനം തം കിയഫാമഹായാജകസ്യ സമീപം പ്രൈഷയത്|
पूर्व्वं हानन् सबन्धनं तं कियफामहायाजकस्य समीपं प्रैषयत्।
25 ശിമോൻപിതരസ്തിഷ്ഠൻ വഹ്നിതാപം സേവതേ, ഏതസ്മിൻ സമയേ കിയന്തസ്തമ് അപൃച്ഛൻ ത്വം കിമ് ഏതസ്യ ജനസ്യ ശിഷ്യോ ന? തതഃ സോപഹ്നുത്യാബ്രവീദ് അഹം ന ഭവാമി|
शिमोन्पितरस्तिष्ठन् वह्नितापं सेवते, एतस्मिन् समये कियन्तस्तम् अपृच्छन् त्वं किम् एतस्य जनस्य शिष्यो न? ततः सोपह्नुत्याब्रवीद् अहं न भवामि।
26 തദാ മഹായാജകസ്യ യസ്യ ദാസസ്യ പിതരഃ കർണമച്ഛിനത് തസ്യ കുടുമ്ബഃ പ്രത്യുദിതവാൻ ഉദ്യാനേ തേന സഹ തിഷ്ഠന്തം ത്വാം കിം നാപശ്യം?
तदा महायाजकस्य यस्य दासस्य पितरः कर्णमच्छिनत् तस्य कुटुम्बः प्रत्युदितवान् उद्याने तेन सह तिष्ठन्तं त्वां किं नापश्यं?
27 കിന്തു പിതരഃ പുനരപഹ്നുത്യ കഥിതവാൻ; തദാനീം കുക്കുടോഽരൗത്|
किन्तु पितरः पुनरपह्नुत्य कथितवान्; तदानीं कुक्कुटोऽरौत्।
28 തദനന്തരം പ്രത്യൂഷേ തേ കിയഫാഗൃഹാദ് അധിപതേ ർഗൃഹം യീശുമ് അനയൻ കിന്തു യസ്മിൻ അശുചിത്വേ ജാതേ തൈ ർനിസ്താരോത്സവേ ന ഭോക്തവ്യം, തസ്യ ഭയാദ് യിഹൂദീയാസ്തദ്ഗൃഹം നാവിശൻ|
तदनन्तरं प्रत्यूषे ते कियफागृहाद् अधिपते र्गृहं यीशुम् अनयन् किन्तु यस्मिन् अशुचित्वे जाते तै र्निस्तारोत्सवे न भोक्तव्यं, तस्य भयाद् यिहूदीयास्तद्गृहं नाविशन्।
29 അപരം പീലാതോ ബഹിരാഗത്യ താൻ പൃഷ്ഠവാൻ ഏതസ്യ മനുഷ്യസ്യ കം ദോഷം വദഥ?
अपरं पीलातो बहिरागत्य तान् पृष्ठवान् एतस्य मनुष्यस्य कं दोषं वदथ?
30 തദാ തേ പേത്യവദൻ ദുഷ്കർമ്മകാരിണി ന സതി ഭവതഃ സമീപേ നൈനം സമാർപയിഷ്യാമഃ|
तदा ते पेत्यवदन् दुष्कर्म्मकारिणि न सति भवतः समीपे नैनं समार्पयिष्यामः।
31 തതഃ പീലാതോഽവദദ് യൂയമേനം ഗൃഹീത്വാ സ്വേഷാം വ്യവസ്ഥയാ വിചാരയത| തദാ യിഹൂദീയാഃ പ്രത്യവദൻ കസ്യാപി മനുഷ്യസ്യ പ്രാണദണ്ഡം കർത്തും നാസ്മാകമ് അധികാരോഽസ്തി|
ततः पीलातोऽवदद् यूयमेनं गृहीत्वा स्वेषां व्यवस्थया विचारयत। तदा यिहूदीयाः प्रत्यवदन् कस्यापि मनुष्यस्य प्राणदण्डं कर्त्तुं नास्माकम् अधिकारोऽस्ति।
32 ഏവം സതി യീശുഃ സ്വസ്യ മൃത്യൗ യാം കഥാം കഥിതവാൻ സാ സഫലാഭവത്|
एवं सति यीशुः स्वस्य मृत्यौ यां कथां कथितवान् सा सफलाभवत्।
33 തദനന്തരം പീലാതഃ പുനരപി തദ് രാജഗൃഹം ഗത്വാ യീശുമാഹൂയ പൃഷ്ടവാൻ ത്വം കിം യിഹൂദീയാനാം രാജാ?
तदनन्तरं पीलातः पुनरपि तद् राजगृहं गत्वा यीशुमाहूय पृष्टवान् त्वं किं यिहूदीयानां राजा?
34 യീശുഃ പ്രത്യവദത് ത്വമ് ഏതാം കഥാം സ്വതഃ കഥയസി കിമന്യഃ കശ്ചിൻ മയി കഥിതവാൻ?
यीशुः प्रत्यवदत् त्वम् एतां कथां स्वतः कथयसि किमन्यः कश्चिन् मयि कथितवान्?
35 പീലാതോഽവദദ് അഹം കിം യിഹൂദീയഃ? തവ സ്വദേശീയാ വിശേഷതഃ പ്രധാനയാജകാ മമ നികടേ ത്വാം സമാർപയന, ത്വം കിം കൃതവാൻ?
पीलातोऽवदद् अहं किं यिहूदीयः? तव स्वदेशीया विशेषतः प्रधानयाजका मम निकटे त्वां समार्पयन, त्वं किं कृतवान्?
36 യീശുഃ പ്രത്യവദത് മമ രാജ്യമ് ഏതജ്ജഗത്സമ്ബന്ധീയം ന ഭവതി യദി മമ രാജ്യം ജഗത്സമ്ബന്ധീയമ് അഭവിഷ്യത് തർഹി യിഹൂദീയാനാം ഹസ്തേഷു യഥാ സമർപിതോ നാഭവം തദർഥം മമ സേവകാ അയോത്സ്യൻ കിന്തു മമ രാജ്യമ് ഐഹികം ന|
यीशुः प्रत्यवदत् मम राज्यम् एतज्जगत्सम्बन्धीयं न भवति यदि मम राज्यं जगत्सम्बन्धीयम् अभविष्यत् तर्हि यिहूदीयानां हस्तेषु यथा समर्पितो नाभवं तदर्थं मम सेवका अयोत्स्यन् किन्तु मम राज्यम् ऐहिकं न।
37 തദാ പീലാതഃ കഥിതവാൻ, തർഹി ത്വം രാജാ ഭവസി? യീശുഃ പ്രത്യുക്തവാൻ ത്വം സത്യം കഥയസി, രാജാഹം ഭവാമി; സത്യതായാം സാക്ഷ്യം ദാതും ജനിം ഗൃഹീത്വാ ജഗത്യസ്മിൻ അവതീർണവാൻ, തസ്മാത് സത്യധർമ്മപക്ഷപാതിനോ മമ കഥാം ശൃണ്വന്തി|
तदा पीलातः कथितवान्, तर्हि त्वं राजा भवसि? यीशुः प्रत्युक्तवान् त्वं सत्यं कथयसि, राजाहं भवामि; सत्यतायां साक्ष्यं दातुं जनिं गृहीत्वा जगत्यस्मिन् अवतीर्णवान्, तस्मात् सत्यधर्म्मपक्षपातिनो मम कथां शृण्वन्ति।
38 തദാ സത്യം കിം? ഏതാം കഥാം പഷ്ട്വാ പീലാതഃ പുനരപി ബഹിർഗത്വാ യിഹൂദീയാൻ അഭാഷത, അഹം തസ്യ കമപ്യപരാധം ന പ്രാപ്നോമി|
तदा सत्यं किं? एतां कथां पष्ट्वा पीलातः पुनरपि बहिर्गत्वा यिहूदीयान् अभाषत, अहं तस्य कमप्यपराधं न प्राप्नोमि।
39 നിസ്താരോത്സവസമയേ യുഷ്മാഭിരഭിരുചിത ഏകോ ജനോ മയാ മോചയിതവ്യ ഏഷാ യുഷ്മാകം രീതിരസ്തി, അതഏവ യുഷ്മാകം നികടേ യിഹൂദീയാനാം രാജാനം കിം മോചയാമി, യുഷ്മാകമ് ഇച്ഛാ കാ?
निस्तारोत्सवसमये युष्माभिरभिरुचित एको जनो मया मोचयितव्य एषा युष्माकं रीतिरस्ति, अतएव युष्माकं निकटे यिहूदीयानां राजानं किं मोचयामि, युष्माकम् इच्छा का?
40 തദാ തേ സർവ്വേ രുവന്തോ വ്യാഹരൻ ഏനം മാനുഷം നഹി ബരബ്ബാം മോചയ| കിന്തു സ ബരബ്ബാ ദസ്യുരാസീത്|
तदा ते सर्व्वे रुवन्तो व्याहरन् एनं मानुषं नहि बरब्बां मोचय। किन्तु स बरब्बा दस्युरासीत्।
