യോഹനഃ 15
1 അഹം സത്യദ്രാക്ഷാലതാസ്വരൂപോ മമ പിതാ തൂദ്യാനപരിചാരകസ്വരൂപഞ്ച|
Jag är ett sant vinträ, och min Fader är en vingårdsman.
2 മമ യാസു ശാഖാസു ഫലാനി ന ഭവന്തി താഃ സ ഛിനത്തി തഥാ ഫലവത്യഃ ശാഖാ യഥാധികഫലാനി ഫലന്തി തദർഥം താഃ പരിഷ്കരോതി|
Hvar och en gren i mig, som icke bär frukt, den tager han bort; och hvar och en, som bär frukt, den rensar han, att han mer frukt bära skall.
3 ഇദാനീം മയോക്തോപദേശേന യൂയം പരിഷ്കൃതാഃ|
Nu ären I rene, för det tals skull, som jag hafver talat med eder.
4 അതഃ കാരണാത് മയി തിഷ്ഠത തേനാഹമപി യുഷ്മാസു തിഷ്ഠാമി, യതോ ഹേതോ ർദ്രാക്ഷാലതായാമ് അസംലഗ്നാ ശാഖാ യഥാ ഫലവതീ ഭവിതും ന ശക്നോതി തഥാ യൂയമപി മയ്യതിഷ്ഠന്തഃ ഫലവന്തോ ഭവിതും ന ശക്നുഥ|
Blifver i mig, och jag i eder; såsom grenen kan icke bära frukt af sig sjelf, med mindre han blifver i vinträt, så kunnen icke heller I, utan I blifven i mig.
5 അഹം ദ്രാക്ഷാലതാസ്വരൂപോ യൂയഞ്ച ശാഖാസ്വരൂപോഃ; യോ ജനോ മയി തിഷ്ഠതി യത്ര ചാഹം തിഷ്ഠാമി, സ പ്രചൂരഫലൈഃ ഫലവാൻ ഭവതി, കിന്തു മാം വിനാ യൂയം കിമപി കർത്തും ന ശക്നുഥ|
Jag är vinträt, I ären grenarna; den som blifver i mig, och jag i honom, han bär mycken frukt; ty mig förutan kunnen I intet göra.
6 യഃ കശ്ചിൻ മയി ന തിഷ്ഠതി സ ശുഷ്കശാഖേവ ബഹി ർനിക്ഷിപ്യതേ ലോകാശ്ച താ ആഹൃത്യ വഹ്നൗ നിക്ഷിപ്യ ദാഹയന്തി|
Hvilken som icke blifver i mig, han skall bortkastas, såsom en gren, och förtorkas; och man binder dem samman, och kastar i elden, och de brinna.
7 യദി യൂയം മയി തിഷ്ഠഥ മമ കഥാ ച യുഷ്മാസു തിഷ്ഠതി തർഹി യദ് വാഞ്ഛിത്വാ യാചിഷ്യധ്വേ യുഷ്മാകം തദേവ സഫലം ഭവിഷ്യതി|
Om I blifven i mig, och min ord blifva i eder, allt det I viljen, mågen I bedas, och det skall ske eder.
8 യദി യൂയം പ്രചൂരഫലവന്തോ ഭവഥ തർഹി തദ്വാരാ മമ പിതു ർമഹിമാ പ്രകാശിഷ്യതേ തഥാ യൂയം മമ ശിഷ്യാ ഇതി പരിക്ഷായിഷ്യധ്വേ|
Derutinnan är min Fader prisad, att I bären mycken frukt, och varden mine Lärjungar.
9 പിതാ യഥാ മയി പ്രീതവാൻ അഹമപി യുഷ്മാസു തഥാ പ്രീതവാൻ അതോ ഹേതോ ര്യൂയം നിരന്തരം മമ പ്രേമപാത്രാണി ഭൂത്വാ തിഷ്ഠത|
Såsom Fadren hafver älskat mig, så hafver jag ock älskat eder; blifver i min kärlek.
10 അഹം യഥാ പിതുരാജ്ഞാ ഗൃഹീത്വാ തസ്യ പ്രേമഭാജനം തിഷ്ഠാമി തഥൈവ യൂയമപി യദി മമാജ്ഞാ ഗുഹ്ലീഥ തർഹി മമ പ്രേമഭാജനാനി സ്ഥാസ്യഥ|
Om I hållen min bud, så blifven I i minom kärlek; såsom ock jag hafver hållit mins Faders bud, och blifver i hans kärlek.
11 യുഷ്മന്നിമിത്തം മമ യ ആഹ്ലാദഃ സ യഥാ ചിരം തിഷ്ഠതി യുഷ്മാകമ് ആനന്ദശ്ച യഥാ പൂര്യ്യതേ തദർഥം യുഷ്മഭ്യമ് ഏതാഃ കഥാ അത്രകഥമ്|
Detta hafver jag talat till eder, att min glädje skall blifva i eder, och edor glädje fullkommen varda.
12 അഹം യുഷ്മാസു യഥാ പ്രീയേ യൂയമപി പരസ്പരം തഥാ പ്രീയധ്വമ് ഏഷാ മമാജ്ഞാ|
Detta är mitt bud, att I skolen älska eder inbördes, såsom jag hafver älskat eder.
13 മിത്രാണാം കാരണാത് സ്വപ്രാണദാനപര്യ്യന്തം യത് പ്രേമ തസ്മാൻ മഹാപ്രേമ കസ്യാപി നാസ്തി|
Ingen hafver större kärlek, än att en låter sitt lif för sina vänner.
14 അഹം യദ്യദ് ആദിശാമി തത്തദേവ യദി യൂയമ് ആചരത തർഹി യൂയമേവ മമ മിത്രാണി|
I ären mine vänner, om I gören hvad jag bjuder eder.
15 അദ്യാരഭ്യ യുഷ്മാൻ ദാസാൻ ന വദിഷ്യാമി യത് പ്രഭു ര്യത് കരോതി ദാസസ്തദ് ന ജാനാതി; കിന്തു പിതുഃ സമീപേ യദ്യദ് അശൃണവം തത് സർവ്വം യൂഷ്മാൻ അജ്ഞാപയമ് തത്കാരണാദ് യുഷ്മാൻ മിത്രാണി പ്രോക്തവാൻ|
Härefter säger jag icke, att I ären tjenare, ty tjenaren vet icke hvad hans herre gör; men vänner hafver jag kallat eder, ty allt det jag hafver hört af minom Fader, hafver jag kungjort eder.
16 യൂയം മാം രോചിതവന്ത ഇതി ന, കിന്ത്വഹമേവ യുഷ്മാൻ രോചിതവാൻ യൂയം ഗത്വാ യഥാ ഫലാന്യുത്പാദയഥ താനി ഫലാനി ചാക്ഷയാണി ഭവന്തി, തദർഥം യുഷ്മാൻ ന്യജുനജം തസ്മാൻ മമ നാമ പ്രോച്യ പിതരം യത് കിഞ്ചിദ് യാചിഷ്യധ്വേ തദേവ സ യുഷ്മഭ്യം ദാസ്യതി|
I hafven icke utkorat mig; men jag hafver utkorat eder, och tillskickat eder, att I skolen gå, och göra frukt, och edor frukt skall blifva; på det att hvad I bedjen Fadren i mitt Namn, det skall han gifva eder.
17 യൂയം പരസ്പരം പ്രീയധ്വമ് അഹമ് ഇത്യാജ്ഞാപയാമി|
Detta bjuder jag eder, att I älsken eder inbördes.
18 ജഗതോ ലോകൈ ര്യുഷ്മാസു ഋതീയിതേഷു തേ പൂർവ്വം മാമേവാർത്തീയന്ത ഇതി യൂയം ജാനീഥ|
Om verlden hatar eder, så veter, att hon hafver hatat mig förr än eder.
19 യദി യൂയം ജഗതോ ലോകാ അഭവിഷ്യത തർഹി ജഗതോ ലോകാ യുഷ്മാൻ ആത്മീയാൻ ബുദ്ധ്വാപ്രേഷ്യന്ത; കിന്തു യൂയം ജഗതോ ലോകാ ന ഭവഥ, അഹം യുഷ്മാൻ അസ്മാജ്ജഗതോഽരോചയമ് ഏതസ്മാത് കാരണാജ്ജഗതോ ലോകാ യുഷ്മാൻ ഋതീയന്തേ|
Voren I af verldene, så älskade verlden det hennes vore; men efter det I icke ären af verldene, utan jag hafver eder utvalt ifrå verldene, derföre hatar verlden eder.
20 ദാസഃ പ്രഭോ ർമഹാൻ ന ഭവതി മമൈതത് പൂർവ്വീയം വാക്യം സ്മരത; തേ യദി മാമേവാതാഡയൻ തർഹി യുഷ്മാനപി താഡയിഷ്യന്തി, യദി മമ വാക്യം ഗൃഹ്ലന്തി തർഹി യുഷ്മാകമപി വാക്യം ഗ്രഹീഷ്യന്തി|
Kommer ihåg min ord, som jag hafver sagt eder: Tjenaren är icke förmer än hans herre; hafva de förföljt mig, så skola de ock förfölja eder; hafva de hållit min ord, så varda de ock hållande edor.
21 കിന്തു തേ മമ നാമകാരണാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി താദൃശം വ്യവഹരിഷ്യന്തി യതോ യോ മാം പ്രേരിതവാൻ തം തേ ന ജാനന്തി|
Men allt detta skola de göra eder för mitt Namns skull; ty de känna icke honom, som mig sändt hafver.
22 തേഷാം സന്നിധിമ് ആഗത്യ യദ്യഹം നാകഥയിഷ്യം തർഹി തേഷാം പാപം നാഭവിഷ്യത് കിന്ത്വധുനാ തേഷാം പാപമാച്ഛാദയിതുമ് ഉപായോ നാസ്തി|
Hade jag icke kommit, och talat med dem, så hade de icke synd; men nu hafva de ingen ursäkt för sina synd.
23 യോ ജനോ മാമ് ഋതീയതേ സ മമ പിതരമപി ഋതീയതേ|
Den mig hatar, han hatar ock min Fader.
24 യാദൃശാനി കർമ്മാണി കേനാപി കദാപി നാക്രിയന്ത താദൃശാനി കർമ്മാണി യദി തേഷാം സാക്ഷാദ് അഹം നാകരിഷ്യം തർഹി തേഷാം പാപം നാഭവിഷ്യത് കിന്ത്വധുനാ തേ ദൃഷ്ട്വാപി മാം മമ പിതരഞ്ചാർത്തീയന്ത|
Hade jag icke gjort de gerningar ibland dem, som ingen annar gjort hafver, så hade de icke synd; men nu hafva de sett det, och hata dock både mig och min Fader.
25 തസ്മാത് തേഽകാരണം മാമ് ഋതീയന്തേ യദേതദ് വചനം തേഷാം ശാസ്ത്രേ ലിഖിതമാസ്തേ തത് സഫലമ് അഭവത്|
Dock är det skedt, att det talet fullkomnas skall, som i deras lag skrifvet är: De hafva hatat mig utan sak.
26 കിന്തു പിതു ർനിർഗതം യം സഹായമർഥാത് സത്യമയമ് ആത്മാനം പിതുഃ സമീപാദ് യുഷ്മാകം സമീപേ പ്രേഷയിഷ്യാമി സ ആഗത്യ മയി പ്രമാണം ദാസ്യതി|
Men när Hugsvalaren kommer, den jag skall sända eder af Fadrenom, sanningenes Ande, som utgår af Fadrenom, han skall bära vittnesbörd om mig.
27 യൂയം പ്രഥമമാരഭ്യ മയാ സാർദ്ധം തിഷ്ഠഥ തസ്മാദ്ധേതോ ര്യൂയമപി പ്രമാണം ദാസ്യഥ|
I skolen ock desslikes vittna; ty I hafven varit med mig af begynnelsen.
