< ഇബ്രിണഃ 1 >

1 പുരാ യ ഈശ്വരോ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിഃ പിതൃലോകേഭ്യോ നാനാസമയേ നാനാപ്രകാരം കഥിതവാൻ
Efter at Gud fordum havde talt mange Gange og paa mange Maader til Fædrene ved Profeterne, har han ved Slutningen af disse Dage talt til os ved sin Søn,
2 സ ഏതസ്മിൻ ശേഷകാലേ നിജപുത്രേണാസ്മഭ്യം കഥിതവാൻ| സ തം പുത്രം സർവ്വാധികാരിണം കൃതവാൻ തേനൈവ ച സർവ്വജഗന്തി സൃഷ്ടവാൻ| (aiōn g165)
hvem han har sat til Arving af alle Ting, ved hvem han ogsaa har skabt Verden; (aiōn g165)
3 സ പുത്രസ്തസ്യ പ്രഭാവസ്യ പ്രതിബിമ്ബസ്തസ്യ തത്ത്വസ്യ മൂർത്തിശ്ചാസ്തി സ്വീയശക്തിവാക്യേന സർവ്വം ധത്തേ ച സ്വപ്രാണൈരസ്മാകം പാപമാർജ്ജനം കൃത്വാ ഊർദ്ധ്വസ്ഥാനേ മഹാമഹിമ്നോ ദക്ഷിണപാർശ്വേ സമുപവിഷ്ടവാൻ|
han, som — efterdi han er hans Herligheds Glans og hans Væsens udtrykte Billede og bærer alle Ting med sin Krafts Ord — efter at have gjort Renselse fra Synderne har sat sig ved Majestætens højre Haand i det høje,
4 ദിവ്യദൂതഗണാദ് യഥാ സ വിശിഷ്ടനാമ്നോ ഽധികാരീ ജാതസ്തഥാ തേഭ്യോഽപി ശ്രേഷ്ഠോ ജാതഃ|
idet han er bleven saa meget ypperligere end Englene, som han har arvet et herligere Navn fremfor dem.
5 യതോ ദൂതാനാം മധ്യേ കദാചിദീശ്വരേണേദം ക ഉക്തഃ? യഥാ, "മദീയതനയോ ഽസി ത്വമ് അദ്യൈവ ജനിതോ മയാ| " പുനശ്ച "അഹം തസ്യ പിതാ ഭവിഷ്യാമി സ ച മമ പുത്രോ ഭവിഷ്യതി| "
Thi til hvilken af Englene sagde han nogen Sinde: „Du er min Søn, jeg har født dig i Dag?‟ og fremdeles: „Jeg skal være ham en Fader, og han skal være mig en Søn?‟
6 അപരം ജഗതി സ്വകീയാദ്വിതീയപുത്രസ്യ പുനരാനയനകാലേ തേനോക്തം, യഥാ, "ഈശ്വരസ്യ സകലൈ ർദൂതൈരേഷ ഏവ പ്രണമ്യതാം| "
Og naar han atter indfører den førstefødte i Verden, hedder det: „Og alle Guds Engle skulle tilbede ham.‟
7 ദൂതാൻ അധി തേനേദമ് ഉക്തം, യഥാ, "സ കരോതി നിജാൻ ദൂതാൻ ഗന്ധവാഹസ്വരൂപകാൻ| വഹ്നിശിഖാസ്വരൂപാംശ്ച കരോതി നിജസേവകാൻ|| "
Og om Englene hedder det: „Han gør sine Engle til Vinde og sine Tjenere til Ildslue‟;
8 കിന്തു പുത്രമുദ്ദിശ്യ തേനോക്തം, യഥാ, "ഹേ ഈശ്വര സദാ സ്ഥായി തവ സിംഹാസനം ഭവേത്| യാഥാർഥ്യസ്യ ഭവേദ്ദണ്ഡോ രാജദണ്ഡസ്ത്വദീയകഃ| (aiōn g165)
men om Sønnen: „Din Trone, o Gud! staar i al Evighed, og Rettens Kongestav er dit Riges Kongestav. (aiōn g165)
9 പുണ്യേ പ്രേമ കരോഷി ത്വം കിഞ്ചാധർമ്മമ് ഋതീയസേ| തസ്മാദ് യ ഈശ ഈശസ്തേ സ തേ മിത്രഗണാദപി| അധികാഹ്ലാദതൈലേന സേചനം കൃതവാൻ തവ|| "
Du elskede Retfærdighed og hadede Lovløshed, derfor har Gud, din Gud, salvet dig med Glædens Olie fremfor dine Medbrødre.‟
10 പുനശ്ച, യഥാ, "ഹേ പ്രഭോ പൃഥിവീമൂലമ് ആദൗ സംസ്ഥാപിതം ത്വയാ| തഥാ ത്വദീയഹസ്തേന കൃതം ഗഗനമണ്ഡലം|
Og: „Du, Herre! har i Begyndelsen grundfæstet Jorden, og Himlene ere dine Hænders Gerninger.
11 ഇമേ വിനംക്ഷ്യതസ്ത്വന്തു നിത്യമേവാവതിഷ്ഠസേ| ഇദന്തു സകലം വിശ്വം സംജരിഷ്യതി വസ്ത്രവത്|
De skulle forgaa, men du bliver; og de skulle til Hobe ældes som et Klædebon,
12 സങ്കോചിതം ത്വയാ തത്തു വസ്ത്രവത് പരിവർത്സ്യതേ| ത്വന്തു നിത്യം സ ഏവാസീ ർനിരന്താസ്തവ വത്സരാഃ|| "
ja, som et Klæde skal du sammenrulle dem, og de skulle omskiftes; men du er den samme, og dine Aar skulle ikke faa Ende.‟
13 അപരം ദൂതാനാം മധ്യേ കഃ കദാചിദീശ്വരേണേദമുക്തഃ? യഥാ, "തവാരീൻ പാദപീഠം തേ യാവന്നഹി കരോമ്യഹം| മമ ദക്ഷിണദിഗ്ഭാഗേ താവത് ത്വം സമുപാവിശ|| "
Men til hvilken af Englene sagde han nogen Sinde: „Sæt dig ved min højre Haand, indtil jeg faar lagt dine Fjender som en Skammel for dine Fødder?‟
14 യേ പരിത്രാണസ്യാധികാരിണോ ഭവിഷ്യന്തി തേഷാം പരിചര്യ്യാർഥം പ്രേഷ്യമാണാഃ സേവനകാരിണ ആത്മാനഃ കിം തേ സർവ്വേ ദൂതാ നഹി?
Ere de ikke alle tjenende Aander, som udsendes til Hjælp for deres Skyld, der skulle arve Frelse?

< ഇബ്രിണഃ 1 >