ഇബ്രിണഃ 12
1 അതോ ഹേതോരേതാവത്സാക്ഷിമേഘൈ ർവേഷ്ടിതാഃ സന്തോ വയമപി സർവ്വഭാരമ് ആശുബാധകം പാപഞ്ച നിക്ഷിപ്യാസ്മാകം ഗമനായ നിരൂപിതേ മാർഗേ ധൈര്യ്യേണ ധാവാമ|
Therefore, we also having so great a cloud of witnesses set around us, every weight having put off, and the closely besetting sin, through endurance may we run the contest that is set before us,
2 യശ്ചാസ്മാകം വിശ്വാസസ്യാഗ്രേസരഃ സിദ്ധികർത്താ ചാസ്തി തം യീശും വീക്ഷാമഹൈ യതഃ സ സ്വസമ്മുഖസ്ഥിതാനന്ദസ്യ പ്രാപ്ത്യർഥമ് അപമാനം തുച്ഛീകൃത്യ ക്രുശസ്യ യാതനാം സോഢവാൻ ഈശ്വരീയസിംഹാസനസ്യ ദക്ഷിണപാർശ്വേ സമുപവിഷ്ടവാംശ്ച|
looking to the author and perfecter of faith — Jesus, who, over-against the joy set before him — did endure a cross, shame having despised, on the right hand also of the throne of God did sit down;
3 യഃ പാപിഭിഃ സ്വവിരുദ്ധമ് ഏതാദൃശം വൈപരീത്യം സോഢവാൻ തമ് ആലോചയത തേന യൂയം സ്വമനഃസു ശ്രാന്താഃ ക്ലാന്താശ്ച ന ഭവിഷ്യഥ|
for consider again him who endured such gainsaying from the sinners to himself, that ye may not be wearied in your souls — being faint.
4 യൂയം പാപേന സഹ യുധ്യന്തോഽദ്യാപി ശോണിതവ്യയപര്യ്യന്തം പ്രതിരോധം നാകുരുത|
Not yet unto blood did ye resist — with the sin striving;
5 തഥാ ച പുത്രാൻ പ്രതീവ യുഷ്മാൻ പ്രതി യ ഉപദേശ ഉക്തസ്തം കിം വിസ്മൃതവന്തഃ? "പരേശേന കൃതാം ശാസ്തിം ഹേ മത്പുത്ര ന തുച്ഛയ| തേന സംഭർത്സിതശ്ചാപി നൈവ ക്ലാമ്യ കദാചന|
and ye have forgotten the exhortation that doth speak fully with you as with sons, 'My son, be not despising chastening of the Lord, nor be faint, being reproved by Him,
6 പരേശഃ പ്രീയതേ യസ്മിൻ തസ്മൈ ശാസ്തിം ദദാതി യത്| യന്തു പുത്രം സ ഗൃഹ്ലാതി തമേവ പ്രഹരത്യപി| "
for whom the Lord doth love He doth chasten, and He scourgeth every son whom He receiveth;'
7 യദി യൂയം ശാസ്തിം സഹധ്വം തർഹീശ്വരഃ പുത്രൈരിവ യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധം വ്യവഹരതി യതഃ പിതാ യസ്മൈ ശാസ്തിം ന ദദാതി താദൃശഃ പുത്രഃ കഃ?
if chastening ye endure, as to sons God beareth Himself to you, for who is a son whom a father doth not chasten?
8 സർവ്വേ യസ്യാഃ ശാസ്തേരംശിനോ ഭവന്തി സാ യദി യുഷ്മാകം ന ഭവതി തർഹി യൂയമ് ആത്മജാ ന കിന്തു ജാരജാ ആധ്വേ|
and if ye are apart from chastening, of which all have become partakers, then bastards are ye, and not sons.
9 അപരമ് അസ്മാകം ശാരീരികജന്മദാതാരോഽസ്മാകം ശാസ്തികാരിണോഽഭവൻ തേ ചാസ്മാഭിഃ സമ്മാനിതാസ്തസ്മാദ് യ ആത്മനാം ജനയിതാ വയം കിം തതോഽധികം തസ്യ വശീഭൂയ ന ജീവിഷ്യാമഃ?
Then, indeed, fathers of our flesh we have had, chastising [us], and we were reverencing [them]; shall we not much rather be subject to the Father of the spirits, and live?
10 തേ ത്വൽപദിനാനി യാവത് സ്വമനോഽമതാനുസാരേണ ശാസ്തിം കൃതവന്തഃ കിന്ത്വേഷോഽസ്മാകം ഹിതായ തസ്യ പവിത്രതായാ അംശിത്വായ ചാസ്മാൻ ശാസ്തി|
for they, indeed, for a few days, according to what seemed good to them, were chastening, but He for profit, to be partakers of His separation;
11 ശാസ്തിശ്ച വർത്തമാനസമയേ കേനാപി നാനന്ദജനികാ കിന്തു ശോകജനികൈവ മന്യതേ തഥാപി യേ തയാ വിനീയന്തേ തേഭ്യഃ സാ പശ്ചാത് ശാന്തിയുക്തം ധർമ്മഫലം ദദാതി|
and all chastening for the present, indeed, doth not seem to be of joy, but of sorrow, yet afterward the peaceable fruit of righteousness to those exercised through it — it doth yield.
12 അതഏവ യൂയം ശിഥിലാൻ ഹസ്താൻ ദുർബ്ബലാനി ജാനൂനി ച സബലാനി കുരുധ്വം|
Wherefore, the hanging-down hands and the loosened knees set ye up;
13 യഥാ ച ദുർബ്ബലസ്യ സന്ധിസ്ഥാനം ന ഭജ്യേത സ്വസ്ഥം തിഷ്ഠേത് തഥാ സ്വചരണാർഥം സരലം മാർഗം നിർമ്മാത|
and straight paths make for your feet, that that which is lame may not be turned aside, but rather be healed;
14 അപരഞ്ച സർവ്വൈഃ സാർഥമ് ഏക്യഭാവം യച്ച വിനാ പരമേശ്വരസ്യ ദർശനം കേനാപി ന ലപ്സ്യതേ തത് പവിത്രത്വം ചേഷ്ടധ്വം|
peace pursue with all, and the separation, apart from which no one shall see the Lord,
15 യഥാ കശ്ചിദ് ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹാത് ന പതേത്, യഥാ ച തിക്തതായാ മൂലം പ്രരുഹ്യ ബാധാജനകം ന ഭവേത് തേന ച ബഹവോഽപവിത്രാ ന ഭവേയുഃ,
looking diligently over lest any one be failing of the grace of God, lest any root of bitterness springing up may give trouble, and through this many may be defiled;
16 യഥാ ച കശ്ചിത് ലമ്പടോ വാ ഏകകൃത്വ ആഹാരാർഥം സ്വീയജ്യേഷ്ഠാധികാരവിക്രേതാ യ ഏഷൗസ്തദ്വദ് അധർമ്മാചാരീ ന ഭവേത് തഥാ സാവധാനാ ഭവത|
lest any one be a fornicator, or a profane person, as Esau, who in exchange for one morsel of food did sell his birthright,
17 യതഃ സ ഏഷൗഃ പശ്ചാദ് ആശീർവ്വാദാധികാരീ ഭവിതുമ് ഇച്ഛന്നപി നാനുഗൃഹീത ഇതി യൂയം ജാനീഥ, സ ചാശ്രുപാതേന മത്യന്തരം പ്രാർഥയമാനോഽപി തദുപായം ന ലേഭേ|
for ye know that also afterwards, wishing to inherit the blessing, he was disapproved of, for a place of reformation he found not, though with tears having sought it.
18 അപരഞ്ച സ്പൃശ്യഃ പർവ്വതഃ പ്രജ്വലിതോ വഹ്നിഃ കൃഷ്ണാവർണോ മേഘോ ഽന്ധകാരോ ഝഞ്ഭ്ശ തൂരീവാദ്യം വാക്യാനാം ശബ്ദശ്ച നൈതേഷാം സന്നിധൗ യൂയമ് ആഗതാഃ|
For ye came not near to the mount touched and scorched with fire, and to blackness, and darkness, and tempest,
19 തം ശബ്ദം ശ്രുത്വാ ശ്രോതാരസ്താദൃശം സമ്ഭാഷണം യത് പുന ർന ജായതേ തത് പ്രാർഥിതവന്തഃ|
and a sound of a trumpet, and a voice of sayings, which those having heard did entreat that a word might not be added to them,
20 യതഃ പശുരപി യദി ധരാധരം സ്പൃശതി തർഹി സ പാഷാണാഘാതൈ ർഹന്തവ്യ ഇത്യാദേശം സോഢും തേ നാശക്നുവൻ|
for they were not bearing that which is commanded, 'And if a beast may touch the mountain, it shall be stoned, or with an arrow shot through,'
21 തച്ച ദർശനമ് ഏവം ഭയാനകം യത് മൂസസോക്തം ഭീതസ്ത്രാസയുക്തശ്ചാസ്മീതി|
and, (so terrible was the sight, ) Moses said, 'I am fearful exceedingly, and trembling.'
22 കിന്തു സീയോൻപർവ്വതോ ഽമരേശ്വരസ്യ നഗരം സ്വർഗസ്ഥയിരൂശാലമമ് അയുതാനി ദിവ്യദൂതാഃ
But, ye came to Mount Zion, and to a city of the living God, to the heavenly Jerusalem, and to myriads of messengers,
23 സ്വർഗേ ലിഖിതാനാം പ്രഥമജാതാനാമ് ഉത്സവഃ സമിതിശ്ച സർവ്വേഷാം വിചാരാധിപതിരീശ്വരഃ സിദ്ധീകൃതധാർമ്മികാനാമ് ആത്മാനോ
to the company and assembly of the first-born in heaven enrolled, and to God the judge of all, and to spirits of righteous men made perfect,
24 നൂതനനിയമസ്യ മധ്യസ്ഥോ യീശുഃ, അപരം ഹാബിലോ രക്താത് ശ്രേയഃ പ്രചാരകം പ്രോക്ഷണസ്യ രക്തഞ്ചൈതേഷാം സന്നിധൗ യൂയമ് ആഗതാഃ|
and to a mediator of a new covenant — Jesus, and to blood of sprinkling, speaking better things than that of Abel!
25 സാവധാനാ ഭവത തം വക്താരം നാവജാനീത യതോ ഹേതോഃ പൃഥിവീസ്ഥിതഃ സ വക്താ യൈരവജ്ഞാതസ്തൈ ര്യദി രക്ഷാ നാപ്രാപി തർഹി സ്വർഗീയവക്തുഃ പരാങ്മുഖീഭൂയാസ്മാഭിഃ കഥം രക്ഷാ പ്രാപ്സ്യതേ?
See, may ye not refuse him who is speaking, for if those did not escape who refused him who upon earth was divinely speaking — much less we who do turn away from him who [speaketh] from heaven,
26 തദാ തസ്യ രവാത് പൃഥിവീ കമ്പിതാ കിന്ത്വിദാനീം തേനേദം പ്രതിജ്ഞാതം യഥാ, "അഹം പുനരേകകൃത്വഃ പൃഥിവീം കമ്പയിഷ്യാമി കേവലം തന്നഹി ഗഗനമപി കമ്പയിഷ്യാമി| "
whose voice the earth shook then, and now hath he promised, saying, 'Yet once — I shake not only the earth, but also the heaven;'
27 സ ഏകകൃത്വഃ ശബ്ദോ നിശ്ചലവിഷയാണാം സ്ഥിതയേ നിർമ്മിതാനാമിവ ചഞ്ചലവസ്തൂനാം സ്ഥാനാന്തരീകരണം പ്രകാശയതി|
and this — 'Yet once' — doth make evident the removal of the things shaken, as of things having been made, that the things not shaken may remain;
28 അതഏവ നിശ്ചലരാജ്യപ്രാപ്തൈരസ്മാഭിഃ സോഽനുഗ്രഹ ആലമ്ബിതവ്യോ യേന വയം സാദരം സഭയഞ്ച തുഷ്ടിജനകരൂപേണേശ്വരം സേവിതും ശക്നുയാമ|
wherefore, a kingdom that cannot be shaken receiving, may we have grace, through which we may serve God well-pleasingly, with reverence and religious fear;
29 യതോഽസ്മാകമ് ഈശ്വരഃ സംഹാരകോ വഹ്നിഃ|
for also our God [is] a consuming fire.
