പ്രേരിതാഃ 20
1 ഇത്ഥം കലഹേ നിവൃത്തേ സതി പൗലഃ ശിഷ്യഗണമ് ആഹൂയ വിസർജനം പ്രാപ്യ മാകിദനിയാദേശം പ്രസ്ഥിതവാൻ|
Cuando cesó el alboroto, Pablo mandó llamar a los discípulos, se despidió de ellos y partió para ir a Macedonia.
2 തേന സ്ഥാനേന ഗച്ഛൻ തദ്ദേശീയാൻ ശിഷ്യാൻ ബഹൂപദിശ്യ യൂനാനീയദേശമ് ഉപസ്ഥിതവാൻ|
Después de recorrer aquellas tierras y de animarles con muchas palabras, llegó a Grecia.
3 തത്ര മാസത്രയം സ്ഥിത്വാ തസ്മാത് സുരിയാദേശം യാതുമ് ഉദ്യതഃ, കിന്തു യിഹൂദീയാസ്തം ഹന്തും ഗുപ്താ അതിഷ്ഠൻ തസ്മാത് സ പുനരപി മാകിദനിയാമാർഗേണ പ്രത്യാഗന്തും മതിം കൃതവാൻ|
Después de haber pasado tres meses allí, y cuando estaba a punto de embarcarse para Siria, los judíos tramaron un complot contra él, por lo que decidió volver por Macedonia.
4 ബിരയാനഗരീയസോപാത്രഃ ഥിഷലനീകീയാരിസ്താർഖസികുന്ദൗ ദർബ്ബോനഗരീയഗായതീമഥിയൗ ആശിയാദേശീയതുഖികത്രഫിമൗ ച തേന സാർദ്ധം ആശിയാദേശം യാവദ് ഗതവന്തഃ|
Estos le acompañaron hasta Asia: Sópater de Berea, Aristarco y Segundo de los tesalonicenses, Gayo de Derbe, Timoteo, y Tíquico y Trófimo de Asia.
5 ഏതേ സർവ്വേ ഽഗ്രസരാഃ സന്തോ ഽസ്മാൻ അപേക്ഷ്യ ത്രോയാനഗരേ സ്ഥിതവന്തഃ|
Pero éstos se habían adelantado y nos esperaban en Troas.
6 കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവദിനേ ച ഗതേ സതി വയം ഫിലിപീനഗരാത് തോയപഥേന ഗത്വാ പഞ്ചഭി ർദിനൈസ്ത്രോയാനഗരമ് ഉപസ്ഥായ തത്ര സപ്തദിനാന്യവാതിഷ്ഠാമ|
Zarpamos de Filipos después de los días de los Panes sin Levadura, y llegamos a ellos en Troas en cinco días, donde permanecimos siete días.
7 സപ്താഹസ്യ പ്രഥമദിനേ പൂപാൻ ഭംക്തു ശിഷ്യേഷു മിലിതേഷു പൗലഃ പരദിനേ തസ്മാത് പ്രസ്ഥാതുമ് ഉദ്യതഃ സൻ തദഹ്നി പ്രായേണ ക്ഷപായാ യാമദ്വയം യാവത് ശിഷ്യേഭ്യോ ധർമ്മകഥാമ് അകഥയത്|
El primer día de la semana, cuando los discípulos estaban reunidos para partir el pan, Pablo habló con ellos, con la intención de partir al día siguiente; y continuó su discurso hasta la medianoche.
8 ഉപരിസ്ഥേ യസ്മിൻ പ്രകോഷ്ഠേ സഭാം കൃത്വാസൻ തത്ര ബഹവഃ പ്രദീപാഃ പ്രാജ്വലൻ|
Había muchas luces en la sala superior donde estábamos reunidos.
9 ഉതുഖനാമാ കശ്ചന യുവാ ച വാതായന ഉപവിശൻ ഘോരതരനിദ്രാഗ്രസ്തോ ഽഭൂത് തദാ പൗലേന ബഹുക്ഷണം കഥായാം പ്രചാരിതായാം നിദ്രാമഗ്നഃ സ തസ്മാദ് ഉപരിസ്ഥതൃതീയപ്രകോഷ്ഠാദ് അപതത്, തതോ ലോകാസ്തം മൃതകൽപം ധൃത്വോദതോലയൻ|
Un joven llamado Eutico estaba sentado en la ventana, agobiado por un profundo sueño. Como Pablo seguía hablando, agobiado por el sueño, se cayó del tercer piso y lo subieron muerto.
10 തതഃ പൗലോഽവരുഹ്യ തസ്യ ഗാത്രേ പതിത്വാ തം ക്രോഡേ നിധായ കഥിതവാൻ, യൂയം വ്യാകുലാ മാ ഭൂത നായം പ്രാണൈ ർവിയുക്തഃ|
Pablo bajó, se echó sobre él y, abrazándolo, le dijo: “No te preocupes, porque su vida está en él.”
11 പശ്ചാത് സ പുനശ്ചോപരി ഗത്വാ പൂപാൻ ഭംക്ത്വാ പ്രഭാതം യാവത് കഥോപകഥനേ കൃത്വാ പ്രസ്ഥിതവാൻ|
Cuando subió, partió el pan y comió, y habló con ellos un largo rato, hasta el amanecer, se fue.
12 തേ ച തം ജീവന്തം യുവാനം ഗൃഹീത്വാ ഗത്വാ പരമാപ്യായിതാ ജാതാഃ|
Trajeron al muchacho vivo, y se consolaron mucho.
13 അനന്തരം വയം പോതേനാഗ്രസരാ ഭൂത്വാസ്മനഗരമ് ഉത്തീര്യ്യ പൗലം ഗ്രഹീതും മതിമ് അകുർമ്മ യതഃ സ തത്ര പദ്ഭ്യാം വ്രജിതും മതിം കൃത്വേതി നിരൂപിതവാൻ|
Pero nosotros, adelantándonos a la nave, zarpamos hacia Assos, con la intención de embarcar allí a Pablo, pues él así lo había dispuesto, con la intención de ir por tierra.
14 തസ്മാത് തത്രാസ്മാഭിഃ സാർദ്ധം തസ്മിൻ മിലിതേ സതി വയം തം നീത്വാ മിതുലീന്യുപദ്വീപം പ്രാപ്തവന്തഃ|
Cuando se encontró con nosotros en Assos, lo subimos a bordo y llegamos a Mitilene.
15 തസ്മാത് പോതം മോചയിത്വാ പരേഽഹനി ഖീയോപദ്വീപസ്യ സമ്മുഖം ലബ്ധവന്തസ്തസ്മാദ് ഏകേനാഹ്നാ സാമോപദ്വീപം ഗത്വാ പോതം ലാഗയിത്വാ ത്രോഗുല്ലിയേ സ്ഥിത്വാ പരസ്മിൻ ദിവസേ മിലീതനഗരമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
Partiendo de allí, llegamos al día siguiente frente a Quíos. Al día siguiente tocamos en Samos y nos quedamos en Trogilio, y al día siguiente llegamos a Mileto.
16 യതഃ പൗല ആശിയാദേശേ കാലം യാപയിതുമ് നാഭിലഷൻ ഇഫിഷനഗരം ത്യക്ത്വാ യാതും മന്ത്രണാം സ്ഥിരീകൃതവാൻ; യസ്മാദ് യദി സാധ്യം ഭവതി തർഹി നിസ്താരോത്സവസ്യ പഞ്ചാശത്തമദിനേ സ യിരൂശാലമ്യുപസ്ഥാതും മതിം കൃതവാൻ|
Porque Pablo había decidido navegar más allá de Éfeso, para no tener que pasar tiempo en Asia, pues se apresuraba, si le era posible, a estar en Jerusalén el día de Pentecostés.
17 പൗലോ മിലീതാദ് ഇഫിഷം പ്രതി ലോകം പ്രഹിത്യ സമാജസ്യ പ്രാചീനാൻ ആഹൂയാനീതവാൻ|
Desde Mileto envió a Éfeso y llamó a los ancianos de la asamblea.
18 തേഷു തസ്യ സമീപമ് ഉപസ്ഥിതേഷു സ തേഭ്യ ഇമാം കഥാം കഥിതവാൻ, അഹമ് ആശിയാദേശേ പ്രഥമാഗമനമ് ആരഭ്യാദ്യ യാവദ് യുഷ്മാകം സന്നിധൗ സ്ഥിത്വാ സർവ്വസമയേ യഥാചരിതവാൻ തദ് യൂയം ജാനീഥ;
Cuando vinieron a él, les dijo: “Vosotros mismos sabéis, desde el primer día que puse el pie en Asia, cómo estuve con vosotros todo el tiempo,
19 ഫലതഃ സർവ്വഥാ നമ്രമനാഃ സൻ ബഹുശ്രുപാതേന യിഹുദീയാനാമ് കുമന്ത്രണാജാതനാനാപരീക്ഷാഭിഃ പ്രഭോഃ സേവാമകരവം|
sirviendo al Señor con toda humildad, con muchas lágrimas y con pruebas que me sucedieron por las conspiraciones de los judíos;
20 കാമപി ഹിതകഥാം ന ഗോപായിതവാൻ താം പ്രചാര്യ്യ സപ്രകാശം ഗൃഹേ ഗൃഹേ സമുപദിശ്യേശ്വരം പ്രതി മനഃ പരാവർത്തനീയം പ്രഭൗ യീശുഖ്രീഷ്ടേ വിശ്വസനീയം
cómo no rehusé declararos todo lo que era provechoso, enseñándoos públicamente y de casa en casa,
21 യിഹൂദീയാനാമ് അന്യദേശീയലോകാനാഞ്ച സമീപ ഏതാദൃശം സാക്ഷ്യം ദദാമി|
testificando tanto a judíos como a griegos el arrepentimiento para con Dios y la fe en nuestro Señor Jesús.
22 പശ്യത സാമ്പ്രതമ് ആത്മനാകൃഷ്ടഃ സൻ യിരൂശാലമ്നഗരേ യാത്രാം കരോമി, തത്ര മാമ്പ്രതി യദ്യദ് ഘടിഷ്യതേ താന്യഹം ന ജാനാമി;
Ahora bien, he aquí que voy atado por el Espíritu a Jerusalén, sin saber lo que me sucederá allí;
23 കിന്തു മയാ ബന്ധനം ക്ലേശശ്ച ഭോക്തവ്യ ഇതി പവിത്ര ആത്മാ നഗരേ നഗരേ പ്രമാണം ദദാതി|
salvo que el Espíritu Santo da testimonio en cada ciudad, diciendo que me esperan prisiones y aflicciones.
24 തഥാപി തം ക്ലേശമഹം തൃണായ ന മന്യേ; ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹവിഷയകസ്യ സുസംവാദസ്യ പ്രമാണം ദാതും, പ്രഭോ ര്യീശോഃ സകാശാദ യസ്യാഃ സേവായാഃ ഭാരം പ്രാപ്നവം താം സേവാം സാധയിതും സാനന്ദം സ്വമാർഗം സമാപയിതുഞ്ച നിജപ്രാണാനപി പ്രിയാൻ ന മന്യേ|
Pero estas cosas no cuentan, ni estimo mi vida, para terminar mi carrera con alegría, y el ministerio que recibí del Señor Jesús, para dar pleno testimonio de la Buena Nueva de la gracia de Dios.
25 അധുനാ പശ്യത യേഷാം സമീപേഽഹമ് ഈശ്വരീയരാജ്യസ്യ സുസംവാദം പ്രചാര്യ്യ ഭ്രമണം കൃതവാൻ ഏതാദൃശാ യൂയം മമ വദനം പുന ർദ്രഷ്ടും ന പ്രാപ്സ്യഥ ഏതദപ്യഹം ജാനാമി|
“Ahora, he aquí, sé que todos vosotros, entre los que anduve predicando el Reino de Dios, no veréis más mi rostro.
26 യുഷ്മഭ്യമ് അഹമ് ഈശ്വരസ്യ സർവ്വാൻ ആദേശാൻ പ്രകാശയിതും ന ന്യവർത്തേ|
Por tanto, hoy os testifico que estoy limpio de la sangre de todos los hombres,
27 അഹം സർവ്വേഷാം ലോകാനാം രക്തപാതദോഷാദ് യന്നിർദോഷ ആസേ തസ്യാദ്യ യുഷ്മാൻ സാക്ഷിണഃ കരോമി|
pues no he rehuido declararos todo el consejo de Dios.
28 യൂയം സ്വേഷു തഥാ യസ്യ വ്രജസ്യാധ്യക്ഷൻ ആത്മാ യുഷ്മാൻ വിധായ ന്യയുങ്ക്ത തത്സർവ്വസ്മിൻ സാവധാനാ ഭവത, യ സമാജഞ്ച പ്രഭു ർനിജരക്തമൂല്യേന ക്രീതവാന തമ് അവത,
Velad, pues, por vosotros mismos y por todo el rebaño, en el que el Espíritu Santo os ha puesto como pastores de la asamblea del Señor y Dios, que él adquirió con su propia sangre.
29 യതോ മയാ ഗമനേ കൃതഏവ ദുർജയാ വൃകാ യുഷ്മാകം മധ്യം പ്രവിശ്യ വ്രജം പ്രതി നിർദയതാമ് ആചരിഷ്യന്തി,
Porque sé que, después de mi partida, entrarán entre vosotros lobos rapaces que no perdonarán al rebaño.
30 യുഷ്മാകമേവ മധ്യാദപി ലോകാ ഉത്ഥായ ശിഷ്യഗണമ് അപഹന്തും വിപരീതമ് ഉപദേക്ഷ്യന്തീത്യഹം ജാനാമി|
Se levantarán hombres de entre vosotros, hablando cosas perversas, para arrastrar a los discípulos tras ellos.
31 ഇതി ഹേതോ ര്യൂയം സചൈതന്യാഃ സന്തസ്തിഷ്ടത, അഹഞ്ച സാശ്രുപാതഃ സൻ വത്സരത്രയം യാവദ് ദിവാനിശം പ്രതിജനം ബോധയിതും ന ന്യവർത്തേ തദപി സ്മരത|
Velad, pues, recordando que durante tres años no dejé de amonestar a todos noche y día con lágrimas.
32 ഇദാനീം ഹേ ഭ്രാതരോ യുഷ്മാകം നിഷ്ഠാം ജനയിതും പവിത്രീകൃതലോകാനാം മധ്യേഽധികാരഞ്ച ദാതും സമർഥോ യ ഈശ്വരസ്തസ്യാനുഗ്രഹസ്യ യോ വാദശ്ച തയോരുഭയോ ര്യുഷ്മാൻ സമാർപയമ്|
Ahora, hermanos, os encomiendo a Dios y a la palabra de su gracia, que es capaz de edificar y daros la herencia entre todos los santificados.
33 കസ്യാപി സ്വർണം രൂപ്യം വസ്ത്രം വാ പ്രതി മയാ ലോഭോ ന കൃതഃ|
No he codiciado la plata, el oro ni la ropa de nadie.
34 കിന്തു മമ മത്സഹചരലോകാനാഞ്ചാവശ്യകവ്യയായ മദീയമിദം കരദ്വയമ് അശ്രാമ്യദ് ഏതദ് യൂയം ജാനീഥ|
Vosotros mismos sabéis que estas manos sirvieron a mis necesidades, y a las de los que estaban conmigo.
35 അനേന പ്രകാരേണ ഗ്രഹണദ് ദാനം ഭദ്രമിതി യദ്വാക്യം പ്രഭു ര്യീശുഃ കഥിതവാൻ തത് സ്മർത്തും ദരിദ്രലോകാനാമുപകാരാർഥം ശ്രമം കർത്തുഞ്ച യുഷ്മാകമ് ഉചിതമ് ഏതത്സർവ്വം യുഷ്മാനഹമ് ഉപദിഷ്ടവാൻ|
En todo os he dado ejemplo de que, trabajando así, debéis ayudar a los débiles, y recordar las palabras del Señor Jesús, que él mismo dijo: “Más bienaventurado es dar que recibir”.”
36 ഏതാം കഥാം കഥയിത്വാ സ ജാനുനീ പാതയിത്വാ സർവൈഃ സഹ പ്രാർഥയത|
Después de decir estas cosas, se arrodilló y oró con todos ellos.
37 തേന തേ ക്രന്ദ്രന്തഃ
Todos lloraban a lágrima viva, se echaban al cuello de Pablo y lo besaban,
38 പുന ർമമ മുഖം ന ദ്രക്ഷ്യഥ വിശേഷത ഏഷാ യാ കഥാ തേനാകഥി തത്കാരണാത് ശോകം വിലാപഞ്ച കൃത്വാ കണ്ഠം ധൃത്വാ ചുമ്ബിതവന്തഃ| പശ്ചാത് തേ തം പോതം നീതവന്തഃ|
apenados sobre todo por la palabra que había dicho de no ver más su rostro. Luego lo acompañaron a la nave.
