പ്രേരിതാഃ 16

1 പൗലോ ദർബ്ബീലുസ്ത്രാനഗരയോരുപസ്ഥിതോഭവത് തത്ര തീമഥിയനാമാ ശിഷ്യ ഏക ആസീത്; സ വിശ്വാസിന്യാ യിഹൂദീയായാ യോഷിതോ ഗർബ്ഭജാതഃ കിന്തു തസ്യ പിതാന്യദേശീയലോകഃ|

And he came also to Derbe and Lystra, where there was a certain disciple named Timothy, the son of a believing Jewess, and of a Greek father.

2 സ ജനോ ലുസ്ത്രാ-ഇകനിയനഗരസ്ഥാനാം ഭ്രാതൃണാം സമീപേപി സുഖ്യാതിമാൻ ആസീത്|

He was well spoken of by the brothers in Lystra and Iconiun.

3 പൗലസ്തം സ്വസങ്ഗിനം കർത്തും മതിം കൃത്വാ തം ഗൃഹീത്വാ തദ്ദേശനിവാസിനാം യിഹൂദീയാനാമ് അനുരോധാത് തസ്യ ത്വക്ഛേദം കൃതവാൻ യതസ്തസ്യ പിതാ ഭിന്നദേശീയലോക ഇതി സർവ്വൈരജ്ഞായത|

Now Paul, wishing that this man should accompany him on his journey, took him and circumcised him because of the local Jews, who all knew that his father was a Greek.

4 തതഃ പരം തേ നഗരേ നഗരേ ഭ്രമിത്വാ യിരൂശാലമസ്ഥൈഃ പ്രേരിതൈ ർലോകപ്രാചീനൈശ്ച നിരൂപിതം യദ് വ്യവസ്ഥാപത്രം തദനുസാരേണാചരിതും ലോകേഭ്യസ്തദ് ദത്തവന്തഃ|

And as they went on their way through the cities they handed them the resolutions which the apostles and the elders in Jerusalem had ordained for them to keep.

5 തേനൈവ സർവ്വേ ധർമ്മസമാജാഃ ഖ്രീഷ്ടധർമ്മേ സുസ്ഥിരാഃ സന്തഃ പ്രതിദിനം വർദ്ധിതാ അഭവൻ|

So the churches were strengthened in the faith and continued to increase in number daily.

6 തേഷു ഫ്രുഗിയാഗാലാതിയാദേശമധ്യേന ഗതേഷു സത്സു പവിത്ര ആത്മാ താൻ ആശിയാദേശേ കഥാം പ്രകാശയിതും പ്രതിഷിദ്ധവാൻ|

Then they went through Phrygia and Galatia, the Holy Spirit having forbidden them to proclaim the message in Asia.

7 തഥാ മുസിയാദേശ ഉപസ്ഥായ ബിഥുനിയാം ഗന്തും തൈരുദ്യോഗേ കൃതേ ആത്മാ താൻ നാന്വമന്യത|

When they got as far as Mysia, they attempted to enter Bithynia, but the Spirit of Jesus would not permit it;

8 തസ്മാത് തേ മുസിയാദേശം പരിത്യജ്യ ത്രോയാനഗരം ഗത്വാ സമുപസ്ഥിതാഃ|

and so they passed by Mysia and went on down to Troas.

9 രാത്രൗ പൗലഃ സ്വപ്നേ ദൃഷ്ടവാൻ ഏകോ മാകിദനിയലോകസ്തിഷ്ഠൻ വിനയം കൃത്വാ തസ്മൈ കഥയതി, മാകിദനിയാദേശമ് ആഗത്യാസ്മാൻ ഉപകുർവ്വിതി|

Here a vision appeared to Paul in the night. There stood a man of Macedonia, entreating him and saying, "Come over into Macedonia and help us!"

10 തസ്യേത്ഥം സ്വപ്നദർശനാത് പ്രഭുസ്തദ്ദേശീയലോകാൻ പ്രതി സുസംവാദം പ്രചാരയിതുമ് അസ്മാൻ ആഹൂയതീതി നിശ്ചിതം ബുദ്ധ്വാ വയം തൂർണം മാകിദനിയാദേശം ഗന്തുമ് ഉദ്യോഗമ് അകുർമ്മ|

So when he had seen the vision, we sought at once to go forth into Macedonia, because we concluded that God had called us to preach the gospel to them.

11 തതഃ പരം വയം ത്രോയാനഗരാദ് പ്രസ്ഥായ ഋജുമാർഗേണ സാമഥ്രാകിയോപദ്വീപേന ഗത്വാ പരേഽഹനി നിയാപലിനഗര ഉപസ്ഥിതാഃ|

So we set sail from Troas and ran a straight course to Samothrace. The next day we arrived in Neapolis,

12 തസ്മാദ് ഗത്വാ മാകിദനിയാന്തർവ്വർത്തി രോമീയവസതിസ്ഥാനം യത് ഫിലിപീനാമപ്രധാനനഗരം തത്രോപസ്ഥായ കതിപയദിനാനി തത്ര സ്ഥിതവന്തഃ|

and thence came to Philippi, a city of Macedonia, the fore most in its district, a Roman colony. There we stayed for some time.

13 വിശ്രാമവാരേ നഗരാദ് ബഹി ർഗത്വാ നദീതടേ യത്ര പ്രാർഥനാചാര ആസീത് തത്രോപവിശ്യ സമാഗതാ നാരീഃ പ്രതി കഥാം പ്രാചാരയാമ|

On the Sabbath Day we went outside the city gate, to a riverside, where we supposed there was a place of prayer; and we sat down and talked to the women who had gathered there.

14 തതഃ ഥുയാതീരാനഗരീയാ ധൂഷരാമ്ബരവിക്രായിണീ ലുദിയാനാമികാ യാ ഈശ്വരസേവികാ യോഷിത് ശ്രോത്രീണാം മധ്യ ആസീത് തയാ പൗലോക്തവാക്യാനി യദ് ഗൃഹ്യന്തേ തദർഥം പ്രഭുസ്തസ്യാ മനോദ്വാരം മുക്തവാൻ|

Among them was a certain woman named Lydia, a seller of purple, who belonged to the town of Thyatira. She, since she was a worshiper of God, listened to us, and the Lord opened her heart to attend to what Paul said.

15 അതഃ സാ യോഷിത് സപരിവാരാ മജ്ജിതാ സതീ വിനയം കൃത്വാ കഥിതവതീ, യുഷ്മാകം വിചാരാദ് യദി പ്രഭൗ വിശ്വാസിനീ ജാതാഹം തർഹി മമ ഗൃഹമ് ആഗത്യ തിഷ്ഠത| ഇത്ഥം സാ യത്നേനാസ്മാൻ അസ്ഥാപയത്|

When she was baptized, and her household, she urged us, saying, "If in your judgment I am a believer in the Lord, come and stay at my house." And she compelled us to come.

16 യസ്യാ ഗണനയാ തദധിപതീനാം ബഹുധനോപാർജനം ജാതം താദൃശീ ഗണകഭൂതഗ്രസ്താ കാചന ദാസീ പ്രാർഥനാസ്ഥാനഗമനകാല ആഗത്യാസ്മാൻ സാക്ഷാത് കൃതവതീ|

Now as we were going to the place of prayer, a certain slave girl met us, who had a spirit of divination, and who brought her masters great gain by fortune-telling.

17 സാസ്മാകം പൗലസ്യ ച പശ്ചാദ് ഏത്യ പ്രോച്ചൈഃ കഥാമിമാം കഥിതവതീ, മനുഷ്യാ ഏതേ സർവ്വോപരിസ്ഥസ്യേശ്വരസ്യ സേവകാഃ സന്തോഽസ്മാൻ പ്രതി പരിത്രാണസ്യ മാർഗം പ്രകാശയന്തി|

She used to follow after Paul and us, crying out again and again, "These men are servants of the most high God, who proclaimed to you the way of salvation."

18 സാ കന്യാ ബഹുദിനാനി താദൃശമ് അകരോത് തസ്മാത് പൗലോ ദുഃഖിതഃ സൻ മുഖം പരാവർത്യ തം ഭൂതമവദദ്, അഹം യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ ത്വാമാജ്ഞാപയാമി ത്വമസ്യാ ബഹിർഗച്ഛ; തേനൈവ തത്ക്ഷണാത് സ ഭൂതസ്തസ്യാ ബഹിർഗതഃ|

She persisted in this for many days, until Paul, worn out, turned round and said to the spirit, "I charge you, in the name of Jesus Christ, to come out of her." In that very hour it came out of her.

19 തതഃ സ്വേഷാം ലാഭസ്യ പ്രത്യാശാ വിഫലാ ജാതേതി വിലോക്യ തസ്യാഃ പ്രഭവഃ പൗലം സീലഞ്ച ധൃത്വാകൃഷ്യ വിചാരസ്ഥാനേഽധിപതീനാം സമീപമ് ആനയൻ|

But when her owners saw that their hopes of gain were gone, they seized Paul and Silas, and dragged them before the magistrates, into the market-place.

20 തതഃ ശാസകാനാം നികടം നീത്വാ രോമിലോകാ വയമ് അസ്മാകം യദ് വ്യവഹരണം ഗ്രഹീതുമ് ആചരിതുഞ്ച നിഷിദ്ധം,

Then they brought them before the praetors, saying. "These fellows are Jews, who are making a great disturbance in our city.

21 ഇമേ യിഹൂദീയലോകാഃ സന്തോപി തദേവ ശിക്ഷയിത്വാ നഗരേഽസ്മാകമ് അതീവ കലഹം കുർവ്വന്തി,

"They are teaching customs which it is not lawful for us as Romans to adopt or practise."

22 ഇതി കഥിതേ സതി ലോകനിവഹസ്തയോഃ പ്രാതികൂല്യേനോദതിഷ്ഠത് തഥാ ശാസകാസ്തയോ ർവസ്ത്രാണി ഛിത്വാ വേത്രാഘാതം കർത്തുമ് ആജ്ഞാപയൻ|

The crowd, too, rose up together against them, and the praetors, after having them stripped, and after ordering them to be flogged,

23 അപരം തേ തൗ ബഹു പ്രഹാര്യ്യ ത്വമേതൗ കാരാം നീത്വാ സാവധാനം രക്ഷയേതി കാരാരക്ഷകമ് ആദിശൻ|

had many lashes inflicted upon them, and put them in prison, with a charge to the jailer to keep them safe.

24 ഇത്ഥമ് ആജ്ഞാം പ്രാപ്യ സ താവഭ്യന്തരസ്ഥകാരാം നീത്വാ പാദേഷു പാദപാശീഭി ർബദ്ധ്വാ സ്ഥാപിതാവാൻ|

On receiving so strict an order he cast them into the inner prison, and made their feet fast in the stocks.

25 അഥ നിശീഥസമയേ പൗലസീലാവീശ്വരമുദ്ദിശ്യ പ്രാഥനാം ഗാനഞ്ച കൃതവന്തൗ, കാരാസ്ഥിതാ ലോകാശ്ച തദശൃണ്വൻ

But at midnight, while Paul and Silas were praying and singing hymns to God, and the prisoners were listening to them,

26 തദാകസ്മാത് മഹാൻ ഭൂമികമ്പോഽഭവത് തേന ഭിത്തിമൂലേന സഹ കാരാ കമ്പിതാഭൂത് തത്ക്ഷണാത് സർവ്വാണി ദ്വാരാണി മുക്താനി ജാതാനി സർവ്വേഷാം ബന്ധനാനി ച മുക്താനി|

suddenly there was a great earthquake, so that the very foundations of the prison-house were shaken; and instantly all the doors were opened, and every one’s chains fell off.

27 അതഏവ കാരാരക്ഷകോ നിദ്രാതോ ജാഗരിത്വാ കാരായാ ദ്വാരാണി മുക്താനി ദൃഷ്ട്വാ ബന്ദിലോകാഃ പലായിതാ ഇത്യനുമായ കോഷാത് ഖങ്ഗം ബഹിഃ കൃത്വാത്മഘാതം കർത്തുമ് ഉദ്യതഃ|

The jailer, roused from sleep, and seeing the doors wide open, drew his sword and was about to kill himself, because he thought that the prisoners had escaped.

28 കിന്തു പൗലഃ പ്രോച്ചൈസ്തമാഹൂയ കഥിതവാൻ പശ്യ വയം സർവ്വേഽത്രാസ്മഹേ, ത്വം നിജപ്രാണഹിംസാം മാകാർഷീഃ|

But Paul shouted loudly to him. "Do yourself no harm; for we are all here!"

29 തദാ പ്രദീപമ് ആനേതുമ് ഉക്ത്വാ സ കമ്പമാനഃ സൻ ഉല്ലമ്പ്യാഭ്യന്തരമ് ആഗത്യ പൗലസീലയോഃ പാദേഷു പതിതവാൻ|

So he called for lights, and sprang in, and, trembling for fear, fell down before Paul and Silas,

30 പശ്ചാത് സ തൗ ബഹിരാനീയ പൃഷ്ടവാൻ ഹേ മഹേച്ഛൗ പരിത്രാണം പ്രാപ്തും മയാ കിം കർത്തവ്യം?

and brought them out, saying, "Sirs, what must I do to be saved?"

31 പശ്ചാത് തൗ സ്വഗൃഹമാനീയ തയോഃ സമ്മുഖേ ഖാദ്യദ്രവ്യാണി സ്ഥാപിതവാൻ തഥാ സ സ്വയം തദീയാഃ സർവ്വേ പരിവാരാശ്ചേശ്വരേ വിശ്വസന്തഃ സാനന്ദിതാ അഭവൻ|

"Believe on the Lord Jesus," they answered, "and you will be saved, you and all your household."

32 തസ്മൈ തസ്യ ഗൃഹസ്ഥിതസർവ്വലോകേഭ്യശ്ച പ്രഭോഃ കഥാം കഥിതവന്തൗ|

Then they spoke the message of the Lord to him, as well as to all who were in his house.

33 തഥാ രാത്രേസ്തസ്മിന്നേവ ദണ്ഡേ സ തൗ ഗൃഹീത്വാ തയോഃ പ്രഹാരാണാം ക്ഷതാനി പ്രക്ഷാലിതവാൻ തതഃ സ സ്വയം തസ്യ സർവ്വേ പരിജനാശ്ച മജ്ജിതാ അഭവൻ|

And he took them, the same hour of the night, and washed their wounds, and he was baptized at once, he and all his.

34 പശ്ചാത് തൗ സ്വഗൃഹമാനീയ തയോഃ സമ്മുഖേ ഖാദ്യദ്രവ്യാണി സ്ഥാപിതവാൻ തഥാ സ സ്വയം തദീയാഃ സർവ്വേ പരിവാരാശ്ചേശ്വരേ വിശ്വസന്തഃ സാനന്ദിതാ അഭവൻ|

And after bringing them up into his house, he set food before them, overjoyed with all his household in having believed in God.

35 ദിന ഉപസ്ഥിതേ തൗ ലോകൗ മോചയേതി കഥാം കഥയിതും ശാസകാഃ പദാതിഗണം പ്രേഷിതവന്തഃ|

But in the morning the praetors sent their lictors with the order, "Let these men go."

36 തതഃ കാരാരക്ഷകഃ പൗലായ താം വാർത്താം കഥിതവാൻ യുവാം ത്യാജയിതും ശാസകാ ലോകാന പ്രേഷിതവന്ത ഇദാനീം യുവാം ബഹി ർഭൂത്വാ കുശലേന പ്രതിഷ്ഠേതാം|

The jailer reported the words to Paul, saying. "The praetors have sent to release you; so come out, and go in peace."

37 കിന്തു പൗലസ്താൻ അവദത് രോമിലോകയോരാവയോഃ കമപി ദോഷമ് ന നിശ്ചിത്യ സർവ്വേഷാം സമക്ഷമ് ആവാം കശയാ താഡയിത്വാ കാരായാം ബദ്ധവന്ത ഇദാനീം കിമാവാം ഗുപ്തം വിസ്ത്രക്ഷ്യന്തി? തന്ന ഭവിഷ്യതി, സ്വയമാഗത്യാവാം ബഹിഃ കൃത്വാ നയന്തു|

But Paul said. "They have flogged us publicly, uncondemned, men that are Roman citizens; and have thrown us into prison. Are they now going to get rid of us secretly? No, indeed! Let them come here, themselves and take us out."

38 തദാ പദാതിഭിഃ ശാസകേഭ്യ ഏതദ്വാർത്തായാം കഥിതായാം തൗ രോമിലോകാവിതി കഥാം ശ്രുത്വാ തേ ഭീതാഃ

The lictors reported these words to the praetors, who were frightened when they heard that they were Romans.

39 സന്തസ്തയോഃ സന്നിധിമാഗത്യ വിനയമ് അകുർവ്വൻ അപരം ബഹിഃ കൃത്വാ നഗരാത് പ്രസ്ഥാതും പ്രാർഥിതവന്തഃ|

So they came and conciliated them, and after taking them out of prison, begged them to leave the town.

40 തതസ്തൗ കാരായാ നിർഗത്യ ലുദിയായാ ഗൃഹം ഗതവന്തൗ തത്ര ഭ്രാതൃഗണം സാക്ഷാത്കൃത്യ താൻ സാന്ത്വയിത്വാ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് പ്രസ്ഥിതൗ|

So Paul and Silas came out of the prison, and went to Lydia’s house; and after they had seen the brethren and encouraged them, they left Philippi.