പ്രേരിതാഃ 12
1 തസ്മിൻ സമയേ ഹേരോദ്‌രാജോ മണ്ഡല്യാഃ കിയജ്ജനേഭ്യോ ദുഃഖം ദാതും പ്രാരഭത്|
ആ കാലത്തു ഹെരോദാരാജാവു സഭയിൽ ചിലരെ പീഡിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു കൈ നീട്ടി.
2 വിശേഷതോ യോഹനഃ സോദരം യാകൂബം കരവാലാഘാതേൻ ഹതവാൻ|
യോഹന്നാന്റെ സഹോദരനായ യാക്കോബിനെ അവൻ വാൾകൊണ്ടു കൊന്നു.
3 തസ്മാദ് യിഹൂദീയാഃ സന്തുഷ്ടാ അഭവൻ ഇതി വിജ്ഞായ സ പിതരമപി ധർത്തും ഗതവാൻ|
അതു യെഹൂദന്മാൎക്കു പ്രസാദമായി എന്നു കണ്ടു അവൻ പത്രൊസിനെയും പിടിച്ചു. അപ്പോൾ പുളിപ്പില്ലാത്ത അപ്പത്തിന്റെ പെരുനാൾ ആയിരുന്നു.
4 തദാ കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവസമയ ഉപാതിഷ്ടത്; അത ഉത്സവേ ഗതേ സതി ലോകാനാം സമക്ഷം തം ബഹിരാനേയ്യാമീതി മനസി സ്ഥിരീകൃത്യ സ തം ധാരയിത്വാ രക്ഷ്ണാർഥമ് യേഷാമ് ഏകൈകസംഘേ ചത്വാരോ ജനാഃ സന്തി തേഷാം ചതുർണാം രക്ഷകസംഘാനാം സമീപേ തം സമർപ്യ കാരായാം സ്ഥാപിതവാൻ|
അവനെ പിടിച്ചശേഷം പെസഹ കഴിഞ്ഞിട്ടു ജനത്തിന്റെ മുമ്പിൽ നിറുത്തുവാൻ ഭാവിച്ചു തടവിലാക്കി അവനെ കാപ്പാൻ നന്നാലു ചേവകർ ഉള്ള നാലു കൂട്ടത്തിന്നു ഏല്പിച്ചു.
5 കിന്തും പിതരസ്യ കാരാസ്ഥിതികാരണാത് മണ്ഡല്യാ ലോകാ അവിശ്രാമമ് ഈശ്വരസ്യ സമീപേ പ്രാർഥയന്ത|
ഇങ്ങനെ പത്രൊസിനെ തടവിൽ സൂക്ഷിച്ചുവരുമ്പോൾ സഭ ശ്രദ്ധയോടെ അവന്നുവേണ്ടി ദൈവത്തോടു പ്രാൎത്ഥന കഴിച്ചുപോന്നു.
6 അനന്തരം ഹേരോദി തം ബഹിരാനായിതും ഉദ്യതേ സതി തസ്യാം രാത്രൗ പിതരോ രക്ഷകദ്വയമധ്യസ്ഥാനേ ശൃങ്ഖലദ്വയേന ബദ്ധ്വഃ സൻ നിദ്രിത ആസീത്, ദൗവാരികാശ്ച കാരായാഃ സമ്മുഖേ തിഷ്ഠനതോ ദ്വാരമ് അരക്ഷിഷുഃ|
ഹെരോദാവു അവനെ ജനത്തിന്റെ മുമ്പിൽ നിറുത്തുവാൻ ഭാവിച്ചതിന്റെ തലെരാത്രിയിൽ പത്രൊസ് രണ്ടു ചങ്ങലയാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടവനായി രണ്ടു പടയാളികളുടെ നടുവിൽ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു; വാതിലിന്റെ മുമ്പിൽ കാവല്ക്കാർ കാരാഗൃഹം കാത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
7 ഏതസ്മിൻ സമയേ പരമേശ്വരസ്യ ദൂതേ സമുപസ്ഥിതേ കാരാ ദീപ്തിമതീ ജാതാ; തതഃ സ ദൂതഃ പിതരസ്യ കുക്ഷാവാവാതം കൃത്വാ തം ജാഗരയിത്വാ ഭാഷിതവാൻ തൂർണമുത്തിഷ്ഠ; തതസ്തസ്യ ഹസ്തസ്ഥശൃങ്ഖലദ്വയം ഗലത് പതിതം|
പെട്ടെന്നു കൎത്താവിന്റെ ദൂതൻ അവിടെ പ്രത്യക്ഷനായി, അറയിൽ ഒരു വെളിച്ചം പ്രകാശിച്ചു. അവൻ പത്രൊസിനെ വിലാപ്പുറത്തു തട്ടി: വേഗം എഴുന്നേല്ക്കു എന്നു പറഞ്ഞു അവനെ ഉണൎത്തി; ഉടനെ അവന്റെ ചങ്ങല കൈമേൽ നിന്നു വീണു പോയി.
8 സ ദൂതസ്തമവദത്, ബദ്ധകടിഃ സൻ പാദയോഃ പാദുകേ അർപയ; തേന തഥാ കൃതേ സതി ദൂതസ്തമ് ഉക്തവാൻ ഗാത്രീയവസ്ത്രം ഗാത്രേ നിധായ മമ പശ്ചാദ് ഏഹി|
ദൂതൻ അവനോടു: അര കെട്ടി ചെരിപ്പു ഇട്ടു മുറുക്കുക എന്നു പറഞ്ഞു. അവൻ അങ്ങനെ ചെയ്തു; നിന്റെ വസ്ത്രം പുതെച്ചു എന്റെ പിന്നാലെ വരിക എന്നു പറഞ്ഞു.
9 തതഃ പിതരസ്തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജന ബഹിരഗച്ഛത്, കിന്തു ദൂതേന കർമ്മൈതത് കൃതമിതി സത്യമജ്ഞാത്വാ സ്വപ്നദർശനം ജ്ഞാതവാൻ|
അവൻ പിന്നാലെ ചെന്നു, ദൂതൻ മുഖാന്തരം സംഭവിച്ചതു വാസ്തവം എന്നു അറിയാതെ താൻ ഒരു ദൎശനം കാണുന്നു എന്നു നിരൂപിച്ചു.
10 ഇത്ഥം തൗ പ്രഥമാം ദ്വിതീയാഞ്ച കാരാം ലങ്ഘിത്വാ യേന ലൗഹനിർമ്മിതദ്വാരേണ നഗരം ഗമ്യതേ തത്സമീപം പ്രാപ്നുതാം; തതസ്തസ്യ കവാടം സ്വയം മുക്തമഭവത് തതസ്തൗ തത്സ്ഥാനാദ് ബഹി ർഭൂത്വാ മാർഗൈകസ്യ സീമാം യാവദ് ഗതൗ; തതോഽകസ്മാത് സ ദൂതഃ പിതരം ത്യക്തവാൻ|
അവർ ഒന്നാം കാവലും രണ്ടാമത്തേതും കടന്നു പട്ടണത്തിൽ ചെല്ലുന്ന ഇരിമ്പു വാതില്ക്കുൽ എത്തി. അതു അവൎക്കു സ്വതവെ തുറന്നു; അവർ പുറത്തിറങ്ങി ഒരു തെരുവു കടന്നു, ഉടനെ ദൂതൻ അവനെ വിട്ടുപോയി.
11 തദാ സ ചേതനാം പ്രാപ്യ കഥിതവാൻ നിജദൂതം പ്രഹിത്യ പരമേശ്വരോ ഹേരോദോ ഹസ്താദ് യിഹൂദീയലോകാനാം സർവ്വാശായാശ്ച മാം സമുദ്ധൃതവാൻ ഇത്യഹം നിശ്ചയം ജ്ഞാതവാൻ|
പത്രൊസിന്നു സുബോധം വന്നിട്ടു: കൎത്താവു തന്റെ ദൂതനെ അയച്ചു ഹെരോദാവിന്റെ കയ്യിൽനിന്നും യെഹൂദജനത്തിന്റെ സകല പ്രതീക്ഷയിൽനിന്നും എന്നെ വിടുവിച്ചു എന്നു ഞാൻ ഇപ്പോൾ വാസ്തവമായി അറിയുന്നു എന്നു അവൻ പറഞ്ഞു.
12 സ വിവിച്യ മാർകനാമ്രാ വിഖ്യാതസ്യ യോഹനോ മാതു ർമരിയമോ യസ്മിൻ ഗൃഹേ ബഹവഃ സമ്ഭൂയ പ്രാർഥയന്ത തന്നിവേശനം ഗതഃ|
ഇങ്ങനെ ഗ്രഹിച്ച ശേഷം അവൻ മൎക്കൊസ് എന്നു മറുപേരുള്ള യോഹന്നാന്റെ അമ്മ മറിയയുടെ വീട്ടിൽ ചെന്നു. അവിടെ അനേകർ ഒരുമിച്ചു കൂടി പ്രാൎത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
13 പിതരേണ ബഹിർദ്വാര ആഹതേ സതി രോദാനാമാ ബാലികാ ദ്രഷ്ടും ഗതാ|
അവൻ പടിപ്പുരവാതിൽക്കൽ മുട്ടിയാറെ രോദാ എന്നൊരു ബാല്യക്കാരത്തി വിളികേൾപ്പാൻ അടുത്തുവന്നു.
14 തതഃ പിതരസ്യ സ്വരം ശ്രുവാ സാ ഹർഷയുക്താ സതീ ദ്വാരം ന മോചയിത്വാ പിതരോ ദ്വാരേ തിഷ്ഠതീതി വാർത്താം വക്തുമ് അഭ്യന്തരം ധാവിത്വാ ഗതവതീ|
പത്രൊസിന്റെ ശബ്ദം തിരിച്ചറിഞ്ഞു, സന്തോഷത്താൽ പടിവാതിൽ തുറക്കാതെ അകത്തേക്കു ഓടി, പത്രൊസ് പടിപ്പുരെക്കൽ നില്ക്കുന്നു എന്നു അറിയിച്ചു.
15 തേ പ്രാവോചൻ ത്വമുന്മത്താ ജാതാസി കിന്തു സാ മുഹുർമുഹുരുക്തവതീ സത്യമേവൈതത്|
അവർ അവളോടു: നിനക്കു ഭ്രാന്തുണ്ടു എന്നു പറഞ്ഞു; അവളോ: അല്ല, ഉള്ളതു തന്നേ എന്നു ഉറപ്പിച്ചുപറയുമ്പോൾ അവന്റെ ദൂതൻ ആകുന്നു എന്നു അവർ പറഞ്ഞു.
16 തദാ തേ കഥിതവന്തസ്തർഹി തസ്യ ദൂതോ ഭവേത്|
പത്രൊസ് മുട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു; അവർ തുറന്നപ്പോൾ അവനെ കണ്ടു വിസ്മയിച്ചു.
17 പിതരോ ദ്വാരമാഹതവാൻ ഏതസ്മിന്നന്തരേ ദ്വാരം മോചയിത്വാ പിതരം ദൃഷ്ട്വാ വിസ്മയം പ്രാപ്താഃ|
അവർ മിണ്ടാതിരിപ്പാൻ അവൻ ആംഗ്യം കാട്ടി, കൎത്താവു തന്നെ തടവിൽനിന്നു പുറപ്പെടുവിച്ച വിവരം പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ചു; ഇതു യാക്കോബിനോടും ശേഷം സഹോദരന്മാരോടും അറിയിപ്പിൻ എന്നു പറഞ്ഞു; പിന്നെ അവൻ പുറപ്പെട്ടു വേറൊരു സ്ഥലത്തേക്കു പോയി.
18 തതഃ പിതരോ നിഃശബ്ദം സ്ഥാതും താൻ പ്രതി ഹസ്തേന സങ്കേതം കൃത്വാ പരമേശ്വരോ യേന പ്രകാരേണ തം കാരായാ ഉദ്ധൃത്യാനീതവാൻ തസ്യ വൃത്താന്തം താനജ്ഞാപയത്, യൂയം ഗത്വാ യാകുബം ഭ്രാതൃഗണഞ്ച വാർത്താമേതാം വദതേത്യുക്താ സ്ഥാനാന്തരം പ്രസ്ഥിതവാൻ|
നേരം വെളുത്തപ്പോൾ പത്രൊസ് എവിടെ പോയി എന്നു പടയാളികൾക്കു അല്പമല്ലാത്ത പരിഭ്രമം ഉണ്ടായി
19 പ്രഭാതേ സതി പിതരഃ ക്വ ഗത ഇത്യത്ര രക്ഷകാണാം മധ്യേ മഹാൻ കലഹോ ജാതഃ|
ഹെരോദാവു അവനെ അന്വേഷിച്ചിട്ടു കാണായ്കയാൽ കാവൽക്കാരെ വിസ്തരിച്ചു അവരെ കൊല്ലുവാൻ കല്പിച്ചു; പിന്നെ അവൻ യെഹൂദ്യ വിട്ടു കൈസൎയ്യയിലേക്കു പോയി അവിടെ പാൎത്തു.
20 ഹേരോദ് ബഹു മൃഗയിത്വാ തസ്യോദ്ദേശേ ന പ്രാപ്തേ സതി രക്ഷകാൻ സംപൃച്ഛ്യ തേഷാം പ്രാണാൻ ഹന്തുമ് ആദിഷ്ടവാൻ|
അവൻ സോൎയ്യരുടെയും സിദോന്യരുടെയും നേരെ ക്രുദ്ധിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ രാജാവിന്റെ ദേശത്തുനിന്നു തങ്ങളുടെ ദേശത്തിന്നു ആഹാരം കിട്ടിവരികയാൽ അവർ ഏകമനസ്സോടെ അവന്റെ അടുക്കൽ ചെന്നു, രാജാവിന്റെ പള്ളിയറക്കാരനായ ബ്ലസ്തൊസിനെ വശത്താക്കി സന്ധിക്കായി അപേക്ഷിച്ചു.
21 പശ്ചാത് സ യിഹൂദീയപ്രദേശാത് കൈസരിയാനഗരം ഗത്വാ തത്രാവാതിഷ്ഠത്|
നിശ്ചയിച്ച ദിവസത്തിൽ ഹെരോദാവു രാജവസ്ത്രം ധരിച്ചു ഭദ്രാസനത്തിൽ ഇരുന്നു അവരോടു പ്രസംഗം കഴിച്ചു.
22 സോരസീദോനദേശയോ ർലോകേഭ്യോ ഹേരോദി യുയുത്സൗ സതി തേ സർവ്വ ഏകമന്ത്രണാഃ സന്തസ്തസ്യ സമീപ ഉപസ്ഥായ ല്വാസ്തനാമാനം തസ്യ വസ്ത്രഗൃഹാധീശം സഹായം കൃത്വാ ഹേരോദാ സാർദ്ധം സന്ധിം പ്രാർഥയന്ത യതസ്തസ്യ രാജ്ഞോ ദേശേന തേഷാം ദേശീയാനാം ഭരണമ് അഭവത്ം
ഇതു മനുഷ്യന്റെ ശബ്ദമല്ല ഒരു ദേവന്റെ ശബ്ദം അത്രേ എന്നു ജനം ആൎത്തു.
23 അതഃ കുത്രചിൻ നിരുപിതദിനേ ഹേരോദ് രാജകീയം പരിച്ഛദം പരിധായ സിംഹാസനേ സമുപവിശ്യ താൻ പ്രതി കഥാമ് ഉക്തവാൻ|
അവൻ ദൈവത്തിന്നു മഹത്വം കൊടുക്കായ്കയാൽ കൎത്താവിന്റെ ദൂതൻ ഉടനെ അവനെ അടിച്ചു, അവൻ കൃമിക്കു ഇരയായി പ്രാണനെ വിട്ടു.
24 തതോ ലോകാ ഉച്ചൈഃകാരം പ്രത്യവദൻ, ഏഷ മനുജരവോ ന ഹി, ഈശ്വരീയരവഃ|
എന്നാൽ ദൈവ വചനം മേല്ക്കുമേൽ പരന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
25 തദാ ഹേരോദ് ഈശ്വരസ്യ സമ്മാനം നാകരോത്; തസ്മാദ്ധേതോഃ പരമേശ്വരസ്യ ദൂതോ ഹഠാത് തം പ്രാഹരത് തേനൈവ സ കീടൈഃ ക്ഷീണഃ സൻ പ്രാണാൻ അജഹാത്| കിന്ത്വീശ്വരസ്യ കഥാ ദേശം വ്യാപ്യ പ്രബലാഭവത്| തതഃ പരം ബർണബ്ബാശൗലൗ യസ്യ കർമ്മണോ ഭാരം പ്രാപ്നുതാം താഭ്യാം തസ്മിൻ സമ്പാദിതേ സതി മാർകനാമ്നാ വിഖ്യാതോ യോ യോഹൻ തം സങ്ഗിനം കൃത്വാ യിരൂശാലമ്നഗരാത് പ്രത്യാഗതൗ|
ബൎന്നാബാസും ശൌലും ശുശ്രൂഷ നിവൎത്തിച്ച ശേഷം മൎക്കൊസ് എന്നു മറു പേരുള്ള യോഹന്നാനെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു യെരൂശലേം വിട്ടു മടങ്ങിപ്പോന്നു.
