പ്രേരിതാഃ 12
1 തസ്മിൻ സമയേ ഹേരോദ്‌രാജോ മണ്ഡല്യാഃ കിയജ്ജനേഭ്യോ ദുഃഖം ദാതും പ്രാരഭത്|
And at that time Herod the king, who was surnamed Agrippa, laid hands on some of the church, to maltreat them.
2 വിശേഷതോ യോഹനഃ സോദരം യാകൂബം കരവാലാഘാതേൻ ഹതവാൻ|
And he killed James the brother of John with the sword.
3 തസ്മാദ് യിഹൂദീയാഃ സന്തുഷ്ടാ അഭവൻ ഇതി വിജ്ഞായ സ പിതരമപി ധർത്തും ഗതവാൻ|
And when he saw that this pleased the Jews, he proceeded also to arrest Simon Cephas. And the days of unleavened bread were then passing.
4 തദാ കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവസമയ ഉപാതിഷ്ടത്; അത ഉത്സവേ ഗതേ സതി ലോകാനാം സമക്ഷം തം ബഹിരാനേയ്യാമീതി മനസി സ്ഥിരീകൃത്യ സ തം ധാരയിത്വാ രക്ഷ്ണാർഥമ് യേഷാമ് ഏകൈകസംഘേ ചത്വാരോ ജനാഃ സന്തി തേഷാം ചതുർണാം രക്ഷകസംഘാനാം സമീപേ തം സമർപ്യ കാരായാം സ്ഥാപിതവാൻ|
He seized him and cast him into prison, and delivered him to sixteen soldiers, who were to guard him; that he might, after the passover, deliver him up to the people of the Jews.
5 കിന്തും പിതരസ്യ കാരാസ്ഥിതികാരണാത് മണ്ഡല്യാ ലോകാ അവിശ്രാമമ് ഈശ്വരസ്യ സമീപേ പ്രാർഥയന്ത|
And while Simon was in custody in the prison, continual prayer to God in his behalf, was offered to God by the church.
6 അനന്തരം ഹേരോദി തം ബഹിരാനായിതും ഉദ്യതേ സതി തസ്യാം രാത്രൗ പിതരോ രക്ഷകദ്വയമധ്യസ്ഥാനേ ശൃങ്ഖലദ്വയേന ബദ്ധ്വഃ സൻ നിദ്രിത ആസീത്, ദൗവാരികാശ്ച കാരായാഃ സമ്മുഖേ തിഷ്ഠനതോ ദ്വാരമ് അരക്ഷിഷുഃ|
And on the night before the morning in which he was to be delivered up, while Simon was sleeping between two soldiers, and was bound with two chains, and others were guarding the doors of the prison;
7 ഏതസ്മിൻ സമയേ പരമേശ്വരസ്യ ദൂതേ സമുപസ്ഥിതേ കാരാ ദീപ്തിമതീ ജാതാ; തതഃ സ ദൂതഃ പിതരസ്യ കുക്ഷാവാവാതം കൃത്വാ തം ജാഗരയിത്വാ ഭാഷിതവാൻ തൂർണമുത്തിഷ്ഠ; തതസ്തസ്യ ഹസ്തസ്ഥശൃങ്ഖലദ്വയം ഗലത് പതിതം|
an angel of the Lord stood over him, and a light shone in all the building; and he pricked his side, and awaked him, and said to him: Arise, instantly. And the chains fell from his hands.
8 സ ദൂതസ്തമവദത്, ബദ്ധകടിഃ സൻ പാദയോഃ പാദുകേ അർപയ; തേന തഥാ കൃതേ സതി ദൂതസ്തമ് ഉക്തവാൻ ഗാത്രീയവസ്ത്രം ഗാത്രേ നിധായ മമ പശ്ചാദ് ഏഹി|
And the angel said to him: Gird thy loins, and put on thy sandals. And he did so. And again he said to him: Wrap thyself in thy cloak, and come after me.
9 തതഃ പിതരസ്തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജന ബഹിരഗച്ഛത്, കിന്തു ദൂതേന കർമ്മൈതത് കൃതമിതി സത്യമജ്ഞാത്വാ സ്വപ്നദർശനം ജ്ഞാതവാൻ|
And he went out and followed him, not knowing that what had been done by the angel was a reality; for he supposed, that he saw a vision.
10 ഇത്ഥം തൗ പ്രഥമാം ദ്വിതീയാഞ്ച കാരാം ലങ്ഘിത്വാ യേന ലൗഹനിർമ്മിതദ്വാരേണ നഗരം ഗമ്യതേ തത്സമീപം പ്രാപ്നുതാം; തതസ്തസ്യ കവാടം സ്വയം മുക്തമഭവത് തതസ്തൗ തത്സ്ഥാനാദ് ബഹി ർഭൂത്വാ മാർഗൈകസ്യ സീമാം യാവദ് ഗതൗ; തതോഽകസ്മാത് സ ദൂതഃ പിതരം ത്യക്തവാൻ|
And when the first ward was passed and the second, they came to the iron gate, and it opened to them of its own accord. And when they had gone out, and had passed one street, the angel departed from him.
11 തദാ സ ചേതനാം പ്രാപ്യ കഥിതവാൻ നിജദൂതം പ്രഹിത്യ പരമേശ്വരോ ഹേരോദോ ഹസ്താദ് യിഹൂദീയലോകാനാം സർവ്വാശായാശ്ച മാം സമുദ്ധൃതവാൻ ഇത്യഹം നിശ്ചയം ജ്ഞാതവാൻ|
Then Simon recognized where he was; and he said: Now I know, in reality, that God hath sent his angel, and delivered me from the hand of Herod the king, and from what the Jews were devising against me.
12 സ വിവിച്യ മാർകനാമ്രാ വിഖ്യാതസ്യ യോഹനോ മാതു ർമരിയമോ യസ്മിൻ ഗൃഹേ ബഹവഃ സമ്ഭൂയ പ്രാർഥയന്ത തന്നിവേശനം ഗതഃ|
And when he had considered, he went to the house of Mary, the mother of John surnamed Mark; because many brethren were assembled there and praying.
13 പിതരേണ ബഹിർദ്വാര ആഹതേ സതി രോദാനാമാ ബാലികാ ദ്രഷ്ടും ഗതാ|
And he knocked at the gate of the court; and a maid named Rhoda came to reply to him.
14 തതഃ പിതരസ്യ സ്വരം ശ്രുവാ സാ ഹർഷയുക്താ സതീ ദ്വാരം ന മോചയിത്വാ പിതരോ ദ്വാരേ തിഷ്ഠതീതി വാർത്താം വക്തുമ് അഭ്യന്തരം ധാവിത്വാ ഗതവതീ|
And she recognized the voice of Simon: and, In her joy, she did not open to him the gate, but ran back, and told them: Lo, Simon is standing at the gate of the court.
15 തേ പ്രാവോചൻ ത്വമുന്മത്താ ജാതാസി കിന്തു സാ മുഹുർമുഹുരുക്തവതീ സത്യമേവൈതത്|
They said to her: Thou art delirious. But she maintained that it was a fact. They said to her: Perhaps it is his ghost.
16 തദാ തേ കഥിതവന്തസ്തർഹി തസ്യ ദൂതോ ഭവേത്|
And Simon was knocking at the gate; and they went out, saw him, and were astonished.
17 പിതരോ ദ്വാരമാഹതവാൻ ഏതസ്മിന്നന്തരേ ദ്വാരം മോചയിത്വാ പിതരം ദൃഷ്ട്വാ വിസ്മയം പ്രാപ്താഃ|
And he beckoned to them with the hand to be still; and he went in, and related to them how the Lord had released him from the prison. And he said to them: Tell these things to James and to the brethren. And he went out, and departed to another place.
18 തതഃ പിതരോ നിഃശബ്ദം സ്ഥാതും താൻ പ്രതി ഹസ്തേന സങ്കേതം കൃത്വാ പരമേശ്വരോ യേന പ്രകാരേണ തം കാരായാ ഉദ്ധൃത്യാനീതവാൻ തസ്യ വൃത്താന്തം താനജ്ഞാപയത്, യൂയം ഗത്വാ യാകുബം ഭ്രാതൃഗണഞ്ച വാർത്താമേതാം വദതേത്യുക്താ സ്ഥാനാന്തരം പ്രസ്ഥിതവാൻ|
And when it was morning, there was a great dispute among the soldiers concerning Simon, what had become of him.
19 പ്രഭാതേ സതി പിതരഃ ക്വ ഗത ഇത്യത്ര രക്ഷകാണാം മധ്യേ മഹാൻ കലഹോ ജാതഃ|
And Herod, when he sought him, and could not find him, arraigned the keepers, and sentenced them to die. And he went from Judaea, and resided at Caesarea.
20 ഹേരോദ് ബഹു മൃഗയിത്വാ തസ്യോദ്ദേശേ ന പ്രാപ്തേ സതി രക്ഷകാൻ സംപൃച്ഛ്യ തേഷാം പ്രാണാൻ ഹന്തുമ് ആദിഷ്ടവാൻ|
And because he was angry against the Tyrians and Sidonians, they assembled and came to him in a body; and having persuaded Blastus, the king's chamberlain, they begged of him that they might have peace; because the supplies of their country were derived from the kingdom of Herod.
21 പശ്ചാത് സ യിഹൂദീയപ്രദേശാത് കൈസരിയാനഗരം ഗത്വാ തത്രാവാതിഷ്ഠത്|
And on a day appointed, Herod was arrayed in royal apparel, and sat on a tribunal, and made a speech to the assembly.
22 സോരസീദോനദേശയോ ർലോകേഭ്യോ ഹേരോദി യുയുത്സൗ സതി തേ സർവ്വ ഏകമന്ത്രണാഃ സന്തസ്തസ്യ സമീപ ഉപസ്ഥായ ല്വാസ്തനാമാനം തസ്യ വസ്ത്രഗൃഹാധീശം സഹായം കൃത്വാ ഹേരോദാ സാർദ്ധം സന്ധിം പ്രാർഥയന്ത യതസ്തസ്യ രാജ്ഞോ ദേശേന തേഷാം ദേശീയാനാം ഭരണമ് അഭവത്ം
And all the people shouted, and said: These are the utterances of a God, and not of a mortal.
23 അതഃ കുത്രചിൻ നിരുപിതദിനേ ഹേരോദ് രാജകീയം പരിച്ഛദം പരിധായ സിംഹാസനേ സമുപവിശ്യ താൻ പ്രതി കഥാമ് ഉക്തവാൻ|
And, because he gave not the glory to God, immediately the angel of God smote him; and he was eaten of worms, and died.
24 തതോ ലോകാ ഉച്ചൈഃകാരം പ്രത്യവദൻ, ഏഷ മനുജരവോ ന ഹി, ഈശ്വരീയരവഃ|
And the gospel of God was proclaimed, and made progress.
25 തദാ ഹേരോദ് ഈശ്വരസ്യ സമ്മാനം നാകരോത്; തസ്മാദ്ധേതോഃ പരമേശ്വരസ്യ ദൂതോ ഹഠാത് തം പ്രാഹരത് തേനൈവ സ കീടൈഃ ക്ഷീണഃ സൻ പ്രാണാൻ അജഹാത്| കിന്ത്വീശ്വരസ്യ കഥാ ദേശം വ്യാപ്യ പ്രബലാഭവത്| തതഃ പരം ബർണബ്ബാശൗലൗ യസ്യ കർമ്മണോ ഭാരം പ്രാപ്നുതാം താഭ്യാം തസ്മിൻ സമ്പാദിതേ സതി മാർകനാമ്നാ വിഖ്യാതോ യോ യോഹൻ തം സങ്ഗിനം കൃത്വാ യിരൂശാലമ്നഗരാത് പ്രത്യാഗതൗ|
And Barnabas and Saul, after they had completed their ministration, returned from Jerusalem to Antioch. And they took with them John, who was surnamed Mark.
