2 കരിന്ഥിനഃ 8
1 ഹേ ഭ്രാതരഃ, മാകിദനിയാദേശസ്ഥാസു സമിതിഷു പ്രകാശിതോ യ ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹസ്തമഹം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|
Ich tue euch kund, liebe Brüder, die Gnade Gottes, die in den Gemeinden in Mazedonien gegeben ist.
2 വസ്തുതോ ബഹുക്ലേശപരീക്ഷാസമയേ തേഷാം മഹാനന്ദോഽതീവദീനതാ ച വദാന്യതായാഃ പ്രചുരഫലമ് അഫലയതാം|
Denn ihre Freude war da überschwenglich, da sie durch viel Trübsal arm waren, haben sie doch reichlich gegeben in aller Einfältigkeit.
3 തേ സ്വേച്ഛയാ യഥാശക്തി കിഞ്ചാതിശക്തി ദാന ഉദ്യുക്താ അഭവൻ ഇതി മയാ പ്രമാണീക്രിയതേ|
Denn nach allem Vermögen (das zeuge ich) und über Vermögen waren sie selbst willig
4 വയഞ്ച യത് പവിത്രലോകേഭ്യസ്തേഷാം ദാനമ് ഉപകാരാർഥകമ് അംശനഞ്ച ഗൃഹ്ലാമസ്തദ് ബഹുനുനയേനാസ്മാൻ പ്രാർഥിതവന്തഃ|
und fleheten uns mit vielem Ermahnen, daß wir aufnähmen die Wohltat und Gemeinschaft der Handreichung, die da geschieht den Heiligen.
5 വയം യാദൃക് പ്രത്യൈക്ഷാമഹി താദൃഗ് അകൃത്വാ തേഽഗ്രേ പ്രഭവേ തതഃ പരമ് ഈശ്വരസ്യേച്ഛയാസ്മഭ്യമപി സ്വാൻ ന്യവേദയൻ|
Und nicht, wie wir hofften, sondern ergaben sich selbst zuerst dem HERRN und danach uns durch den Willen Gottes,
6 അതോ ഹേതോസ്ത്വം യഥാരബ്ധവാൻ തഥൈവ കരിന്ഥിനാം മധ്യേഽപി തദ് ദാനഗ്രഹണം സാധയേതി യുഷ്മാൻ അധി വയം തീതം പ്രാർഥയാമഹി|
daß wir mußten Titus ermahnen, auf daß er, wie er zuvor hatte angefangen, also auch unter euch solche Wohltat ausrichtete.
7 അതോ വിശ്വാസോ വാക്പടുതാ ജ്ഞാനം സർവ്വോത്സാഹോ ഽസ്മാസു പ്രേമ ചൈതൈ ർഗുണൈ ര്യൂയം യഥാപരാൻ അതിശേധ്വേ തഥൈവൈതേന ഗുണേനാപ്യതിശേധ്വം|
Aber gleichwie ihr in allen Stücken reich seid, im Glauben und im Wort und in der Erkenntnis und in allerlei Fleiß und in eurer Liebe zu uns, also schaffet, daß ihr auch in dieser Wohltat reich seid.
8 ഏതദ് അഹമ് ആജ്ഞയാ കഥയാമീതി നഹി കിന്ത്വന്യേഷാമ് ഉത്സാഹകാരണാദ് യുഷ്മാകമപി പ്രേമ്നഃ സാരല്യം പരീക്ഷിതുമിച്ഛതാ മയൈതത് കഥ്യതേ|
Nicht sage ich, daß ich etwas gebiete, sondern dieweil andere so fleißig sind, versuche ich auch eure Liebe, ob sie rechter Art sei.
9 യൂയഞ്ചാസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹം ജാനീഥ യതസ്തസ്യ നിർധനത്വേന യൂയം യദ് ധനിനോ ഭവഥ തദർഥം സ ധനീ സന്നപി യുഷ്മത്കൃതേ നിർധനോഽഭവത്|
Denn ihr wisset die Gnade unsers HERRN Jesu Christi, daß, ob er wohl reich ist, ward er doch arm um euretwillen, auf daß ihr durch seine Armut reich würdet.
10 ഏതസ്മിൻ അഹം യുഷ്മാൻ സ്വവിചാരം ജ്ഞാപയാമി| ഗതം സംവത്സരമ് ആരഭ്യ യൂയം കേവലം കർമ്മ കർത്തം തന്നഹി കിന്ത്വിച്ഛുകതാം പ്രകാശയിതുമപ്യുപാക്രാഭ്യധ്വം തതോ ഹേതോ ര്യുഷ്മത്കൃതേ മമ മന്ത്രണാ ഭദ്രാ|
Und mein Wohlmeinen hierinnen gebe ich. Denn solches ist euch nützlich, die ihr angefangen habt vor dem Jahre her, nicht allein das Tun, sondern auch das Wollen.
11 അതോ ഽധുനാ തത്കർമ്മസാധനം യുഷ്മാഭിഃ ക്രിയതാം തേന യദ്വദ് ഇച്ഛുകതായാമ് ഉത്സാഹസ്തദ്വദ് ഏകൈകസ്യ സമ്പദനുസാരേണ കർമ്മസാധനമ് അപി ജനിഷ്യതേ|
Nun aber vollbringet auch das Tun, auf daß, gleichwie da ist ein geneigt Gemüt zu wollen, so sei auch da ein geneigt Gemüt zu tun von dem, was ihr habt.
12 യസ്മിൻ ഇച്ഛുകതാ വിദ്യതേ തേന യന്ന ധാര്യ്യതേ തസ്മാത് സോഽനുഗൃഹ്യത ഇതി നഹി കിന്തു യദ് ധാര്യ്യതേ തസ്മാദേവ|
Denn so einer willig ist, so ist er angenehm, nachdem er hat, nicht nachdem er nicht hat.
13 യത ഇതരേഷാം വിരാമേണ യുഷ്മാകഞ്ച ക്ലേശേന ഭവിതവ്യം തന്നഹി കിന്തു സമതയൈവ|
Nicht geschieht das der Meinung, daß die andern Ruhe haben und ihr Trübsal, sondern daß es gleich sei.
14 വർത്തമാനസമയേ യുഷ്മാകം ധനാധിക്യേന തേഷാം ധനന്യൂനതാ പൂരയിതവ്യാ തസ്മാത് തേഷാമപ്യാധിക്യേന യുഷ്മാകം ന്യൂനതാ പൂരയിഷ്യതേ തേന സമതാ ജനിഷ്യതേ|
So diene euer Überfluß ihrem Mangel diese (teure) Zeit lang, auf daß auch ihr Überschwang hernach diene eurem Mangel, und geschehe, was gleich ist.
15 തദേവ ശാസ്ത്രേഽപി ലിഖിതമ് ആസ്തേ യഥാ, യേനാധികം സംഗൃഹീതം തസ്യാധികം നാഭവത് യേന ചാൽപം സംഗൃഹീതം തസ്യാൽപം നാഭവത്|
Wie geschrieben stehet: Der viel sammelte, hatte nicht Überfluß, und der wenig sammelte, hatte nicht Mangel.
16 യുഷ്മാകം ഹിതായ തീതസ്യ മനസി യ ഈശ്വര ഇമമ് ഉദ്യോഗം ജനിതവാൻ സ ധന്യോ ഭവതു|
Gott aber sei Dank, der solchen Fleiß für euch gegeben hat in das Herz des Titus!
17 തീതോഽസ്മാകം പ്രാർഥനാം ഗൃഹീതവാൻ കിഞ്ച സ്വയമ് ഉദ്യുക്തഃ സൻ സ്വേച്ഛയാ യുഷ്മത്സമീപം ഗതവാൻ|
Denn er nahm zwar die Ermahnung an; aber dieweil er so sehr fleißig war, ist er von selber zu euch gereiset.
18 തേന സഹ യോഽപര ഏകോ ഭ്രാതാസ്മാഭിഃ പ്രേഷിതഃ സുസംവാദാത് തസ്യ സുഖ്യാത്യാ സർവ്വാഃ സമിതയോ വ്യാപ്താഃ|
Wir haben aber einen Bruder mit ihm gesandt; der das Lob hat am Evangelium durch alle Gemeinden;
19 പ്രഭോ ർഗൗരവായ യുഷ്മാകമ് ഇച്ഛുകതായൈ ച സ സമിതിഭിരേതസ്യൈ ദാനസേവായൈ അസ്മാകം സങ്ഗിത്വേ ന്യയോജ്യത|
nicht allein aber das, sondern er ist auch verordnet von den Gemeinden zum Gefährten unserer Fahrt in dieser Wohltat, welche durch uns ausgerichtet wird dem HERRN zu Ehren und (zum Preis) eures guten Willens.
20 യതോ യാ മഹോപായനസേവാസ്മാഭി ർവിധീയതേ താമധി വയം യത് കേനാപി ന നിന്ദ്യാമഹേ തദർഥം യതാമഹേ|
Und verhüten das, daß uns nicht jemand übel nachreden möge solcher reichen Steuer halben, die durch uns ausgerichtet wird.
21 യതഃ കേവലം പ്രഭോഃ സാക്ഷാത് തന്നഹി കിന്തു മാനവാനാമപി സാക്ഷാത് സദാചാരം കർത്തുമ് ആലോചാമഹേ|
und sehen darauf, daß es redlich zugehe, nicht allein vor dem HERRN, sondern auch vor den Menschen.
22 താഭ്യാം സഹാപര ഏകോ യോ ഭ്രാതാസ്മാഭിഃ പ്രേഷിതഃ സോഽസ്മാഭി ർബഹുവിഷയേഷു ബഹവാരാൻ പരീക്ഷിത ഉദ്യോഗീവ പ്രകാശിതശ്ച കിന്ത്വധുനാ യുഷ്മാസു ദൃഢവിശ്വാസാത് തസ്യോത്സാഹോ ബഹു വവൃധേ|
Auch haben wir mit ihnen gesandt unsern Bruder, den wir oft gespüret haben in vielen Stücken, daß er fleißig sei, nun aber viel fleißiger.
23 യദി കശ്ചിത് തീതസ്യ തത്ത്വം ജിജ്ഞാസതേ തർഹി സ മമ സഹഭാഗീ യുഷ്മന്മധ്യേ സഹകാരീ ച, അപരയോ ർഭ്രാത്രോസ്തത്ത്വം വാ യദി ജിജ്ഞാസതേ തർഹി തൗ സമിതീനാം ദൂതൗ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രതിബിമ്ബൗ ചേതി തേന ജ്ഞായതാം|
Und wir sind großer Zuversicht zu euch, es sei des Titus halben, welcher mein Geselle und Gehilfe unter euch ist, oder unserer Brüder halben, welche Apostel sind der Gemeinden und eine Ehre Christi.
24 അതോ ഹേതോഃ സമിതീനാം സമക്ഷം യുഷ്മത്പ്രേമ്നോഽസ്മാകം ശ്ലാഘായാശ്ച പ്രാമാണ്യം താൻ പ്രതി യുഷ്മാഭിഃ പ്രകാശയിതവ്യം|
Erzeiget nun die Beweisung eurer Liebe und unsers Ruhms von euch an diesen, auch öffentlich vor den Gemeinden.
