2 കരിന്ഥിനഃ 7
1 അതഏവ ഹേ പ്രിയതമാഃ, ഏതാദൃശീഃ പ്രതിജ്ഞാഃ പ്രാപ്തൈരസ്മാഭിഃ ശരീരാത്മനോഃ സർവ്വമാലിന്യമ് അപമൃജ്യേശ്വരസ്യ ഭക്ത്യാ പവിത്രാചാരഃ സാധ്യതാം|
१हे प्यारों जबकि ये प्रतिज्ञाएँ हमें मिली हैं, तो आओ, हम अपने आपको शरीर और आत्मा की सब मलिनता से शुद्ध करें, और परमेश्वर का भय रखते हुए पवित्रता को सिद्ध करें।
2 യൂയമ് അസ്മാൻ ഗൃഹ്ലീത| അസ്മാഭിഃ കസ്യാപ്യന്യായോ ന കൃതഃ കോഽപി ന വഞ്ചിതഃ|
२हमें अपने हृदय में जगह दो: हमने न किसी से अन्याय किया, न किसी को बिगाड़ा, और न किसी को ठगा।
3 യുഷ്മാൻ ദോഷിണഃ കർത്തമഹം വാക്യമേതദ് വദാമീതി നഹി യുഷ്മാഭിഃ സഹ ജീവനായ മരണായ വാ വയം യുഷ്മാൻ സ്വാന്തഃകരണൈ ർധാരയാമ ഇതി പൂർവ്വം മയോക്തം|
३मैं तुम्हें दोषी ठहराने के लिये यह नहीं कहता क्योंकि मैं पहले ही कह चूका हूँ, कि तुम हमारे हृदय में ऐसे बस गए हो कि हम तुम्हारे साथ मरने जीने के लिये तैयार हैं।
4 യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ മഹേത്സാഹോ ജായതേ യുഷ്മാൻ അധ്യഹം ബഹു ശ്ലാഘേ ച തേന സർവ്വക്ലേശസമയേഽഹം സാന്ത്വനയാ പൂർണോ ഹർഷേണ പ്രഫുല്ലിതശ്ച ഭവാമി|
४मैं तुम से बहुत साहस के साथ बोल रहा हूँ, मुझे तुम पर बड़ा घमण्ड है: मैं शान्ति से भर गया हूँ; अपने सारे क्लेश में मैं आनन्द से अति भरपूर रहता हूँ।
5 അസ്മാസു മാകിദനിയാദേശമ് ആഗതേഷ്വസ്മാകം ശരീരസ്യ കാചിദപി ശാന്തി ർനാഭവത് കിന്തു സർവ്വതോ ബഹി ർവിരോധേനാന്തശ്ച ഭീത്യാ വയമ് അപീഡ്യാമഹി|
५क्योंकि जब हम मकिदुनिया में आए, तब भी हमारे शरीर को चैन नहीं मिला, परन्तु हम चारों ओर से क्लेश पाते थे; बाहर लड़ाइयाँ थीं, भीतर भयंकर बातें थी।
6 കിന്തു നമ്രാണാം സാന്ത്വയിതാ യ ഈശ്വരഃ സ തീതസ്യാഗമനേനാസ്മാൻ അസാന്ത്വയത്|
६तो भी दीनों को शान्ति देनेवाले परमेश्वर ने तीतुस के आने से हमको शान्ति दी।
7 കേവലം തസ്യാഗമനേന തന്നഹി കിന്തു യുഷ്മത്തോ ജാതയാ തസ്യ സാന്ത്വനയാപി, യതോഽസ്മാസു യുഷ്മാകം ഹാർദ്ദവിലാപാസക്തത്വേഷ്വസ്മാകം സമീപേ വർണിതേഷു മമ മഹാനന്ദോ ജാതഃ|
७और न केवल उसके आने से परन्तु उसकी उस शान्ति से भी, जो उसको तुम्हारी ओर से मिली थी; और उसने तुम्हारी लालसा, और तुम्हारे दुःख और मेरे लिये तुम्हारी धुन का समाचार हमें सुनाया, जिससे मुझे और भी आनन्द हुआ।
8 അഹം പത്രേണ യുഷ്മാൻ ശോകയുക്താൻ കൃതവാൻ ഇത്യസ്മാദ് അന്വതപ്യേ കിന്ത്വധുനാ നാനുതപ്യേ| തേന പത്രേണ യൂയം ക്ഷണമാത്രം ശോകയുക്തീഭൂതാ ഇതി മയാ ദൃശ്യതേ|
८क्योंकि यद्यपि मैंने अपनी पत्री से तुम्हें शोकित किया, परन्तु उससे पछताता नहीं जैसा कि पहले पछताता था क्योंकि मैं देखता हूँ, कि उस पत्री से तुम्हें शोक तो हुआ परन्तु वह थोड़ी देर के लिये था।
9 ഇത്യസ്മിൻ യുഷ്മാകം ശോകേനാഹം ഹൃഷ്യാമി തന്നഹി കിന്തു മനഃപരിവർത്തനായ യുഷ്മാകം ശോകോഽഭവദ് ഇത്യനേന ഹൃഷ്യാമി യതോഽസ്മത്തോ യുഷ്മാകം കാപി ഹാനി ര്യന്ന ഭവേത് തദർഥം യുഷ്മാകമ് ഈശ്വരീയഃ ശോകോ ജാതഃ|
९अब मैं आनन्दित हूँ पर इसलिए नहीं कि तुम को शोक पहुँचा वरन् इसलिए कि तुम ने उस शोक के कारण मन फिराया, क्योंकि तुम्हारा शोक परमेश्वर की इच्छा के अनुसार था, कि हमारी ओर से तुम्हें किसी बात में हानि न पहुँचे।
10 സ ഈശ്വരീയഃ ശോകഃ പരിത്രാണജനകം നിരനുതാപം മനഃപരിവർത്തനം സാധയതി കിന്തു സാംസാരികഃ ശോകോ മൃത്യും സാധയതി|
१०क्योंकि परमेश्वर-भक्ति का शोक ऐसा पश्चाताप उत्पन्न करता है; जिसका परिणाम उद्धार है और फिर उससे पछताना नहीं पड़ता: परन्तु सांसारिक शोक मृत्यु उत्पन्न करता है।
11 പശ്യത തേനേശ്വരീയേണ ശോകേന യുഷ്മാകം കിം ന സാധിതം? യത്നോ ദോഷപ്രക്ഷാലനമ് അസന്തുഷ്ടത്വം ഹാർദ്ദമ് ആസക്തത്വം ഫലദാനഞ്ചൈതാനി സർവ്വാണി| തസ്മിൻ കർമ്മണി യൂയം നിർമ്മലാ ഇതി പ്രമാണം സർവ്വേണ പ്രകാരേണ യുഷ്മാഭി ർദത്തം|
११अतः देखो, इसी बात से कि तुम्हें परमेश्वर-भक्ति का शोक हुआ; तुम में कितना उत्साह, प्रत्युत्तर, रिस, भय, लालसा, धुन और पलटा लेने का विचार उत्पन्न हुआ? तुम ने सब प्रकार से यह सिद्ध कर दिखाया, कि तुम इस बात में निर्दोष हो।
12 യേനാപരാദ്ധം തസ്യ കൃതേ കിംവാ യസ്യാപരാദ്ധം തസ്യ കൃതേ മയാ പത്രമ് അലേഖി തന്നഹി കിന്തു യുഷ്മാനധ്യസ്മാകം യത്നോ യദ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് യുഷ്മത്സമീപേ പ്രകാശേത തദർഥമേവ|
१२फिर मैंने जो तुम्हारे पास लिखा था, वह न तो उसके कारण लिखा, जिसने अन्याय किया, और न उसके कारण जिस पर अन्याय किया गया, परन्तु इसलिए कि तुम्हारी उत्तेजना जो हमारे लिये है, वह परमेश्वर के सामने तुम पर प्रगट हो जाए।
13 ഉക്തകാരണാദ് വയം സാന്ത്വനാം പ്രാപ്താഃ; താഞ്ച സാന്ത്വനാം വിനാവരോ മഹാഹ്ലാദസ്തീതസ്യാഹ്ലാദാദസ്മാഭി ർലബ്ധഃ, യതസ്തസ്യാത്മാ സർവ്വൈ ര്യുഷ്മാഭിസ്തൃപ്തഃ|
१३इसलिए हमें शान्ति हुई; और हमारी इस शान्ति के साथ तीतुस के आनन्द के कारण और भी आनन्द हुआ क्योंकि उसका जी तुम सब के कारण हरा भरा हो गया है।
14 പൂർവ്വം തസ്യ സമീപേഽഹം യുഷ്മാഭിര്യദ് അശ്ലാഘേ തേന നാലജ്ജേ കിന്തു വയം യദ്വദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി സത്യഭാവേന സകലമ് അഭാഷാമഹി തദ്വത് തീതസ്യ സമീപേഽസ്മാകം ശ്ലാഘനമപി സത്യം ജാതം|
१४क्योंकि यदि मैंने उसके सामने तुम्हारे विषय में कुछ घमण्ड दिखाया, तो लज्जित नहीं हुआ, परन्तु जैसे हमने तुम से सब बातें सच-सच कह दी थीं, वैसे ही हमारा घमण्ड दिखाना तीतुस के सामने भी सच निकला।
15 യൂയം കീദൃക് തസ്യാജ്ഞാ അപാലയത ഭയകമ്പാഭ്യാം തം ഗൃഹീതവന്തശ്ചൈതസ്യ സ്മരണാദ് യുഷ്മാസു തസ്യ സ്നേഹോ ബാഹുല്യേന വർത്തതേ|
१५जब उसको तुम सब के आज्ञाकारी होने का स्मरण आता है, कि कैसे तुम ने डरते और काँपते हुए उससे भेंट की; तो उसका प्रेम तुम्हारी ओर और भी बढ़ता जाता है।
16 യുഷ്മാസ്വഹം സർവ്വമാശംസേ, ഇത്യസ്മിൻ മമാഹ്ലാദോ ജായതേ|
१६मैं आनन्द करता हूँ, कि तुम्हारी ओर से मुझे हर बात में भरोसा होता है।
