2 കരിന്ഥിനഃ 10

1 യുഷ്മത്പ്രത്യക്ഷേ നമ്രഃ കിന്തു പരോക്ഷേ പ്രഗൽഭഃ പൗലോഽഹം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്ഷാന്ത്യാ വിനീത്യാ ച യുഷ്മാൻ പ്രാർഥയേ|

And I, Paul, myself, do call upon you — through the meekness and gentleness of the Christ — who in presence, indeed [am] humble among you, and being absent, have courage toward you,

2 മമ പ്രാർഥനീയമിദം വയം യൈഃ ശാരീരികാചാരിണോ മന്യാമഹേ താൻ പ്രതി യാം പ്രഗൽഭതാം പ്രകാശയിതും നിശ്ചിനോമി സാ പ്രഗൽഭതാ സമാഗതേന മയാചരിതവ്യാ ന ഭവതു|

and I beseech [you], that, being present, I may not have courage, with the confidence with which I reckon to be bold against certain reckoning us as walking according to the flesh;

3 യതഃ ശരീരേ ചരന്തോഽപി വയം ശാരീരികം യുദ്ധം ന കുർമ്മഃ|

for walking in the flesh, not according to the flesh do we war,

4 അസ്മാകം യുദ്ധാസ്ത്രാണി ച ന ശാരീരികാനി കിന്ത്വീശ്വരേണ ദുർഗഭഞ്ജനായ പ്രബലാനി ഭവന്തി,

for the weapons of our warfare [are] not fleshly, but powerful to God for bringing down of strongholds,

5 തൈശ്ച വയം വിതർകാൻ ഈശ്വരീയതത്ത്വജ്ഞാനസ്യ പ്രതിബന്ധികാം സർവ്വാം ചിത്തസമുന്നതിഞ്ച നിപാതയാമഃ സർവ്വസങ്കൽപഞ്ച ബന്ദിനം കൃത്വാ ഖ്രീഷ്ടസ്യാജ്ഞാഗ്രാഹിണം കുർമ്മഃ,

reasonings bringing down, and every high thing lifted up against the knowledge of God, and bringing into captivity every thought to the obedience of the Christ,

6 യുഷ്മാകമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിത്വേ സിദ്ധേ സതി സർവ്വസ്യാജ്ഞാലങ്ഘനസ്യ പ്രതീകാരം കർത്തുമ് ഉദ്യതാ ആസ്മഹേ ച|

and being in readiness to avenge every disobedience, whenever your obedience may be fulfilled.

7 യദ് ദൃഷ്ടിഗോചരം തദ് യുഷ്മാഭി ർദൃശ്യതാം| അഹം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ലോക ഇതി സ്വമനസി യേന വിജ്ഞായതേ സ യഥാ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ഭവതി വയമ് അപി തഥാ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ഭവാമ ഇതി പുനർവിവിച്യ തേന ബുധ്യതാം|

The things in presence do ye see? if any one hath trusted in himself to be Christ's, this let him reckon again from himself, that according as he is Christ's, so also we [are] Christ's;

8 യുഷ്മാകം നിപാതായ തന്നഹി കിന്തു നിഷ്ഠായൈ പ്രഭുനാ ദത്തം യദസ്മാകം സാമർഥ്യം തേന യദ്യപി കിഞ്ചിദ് അധികം ശ്ലാഘേ തഥാപി തസ്മാന്ന ത്രപിഷ്യേ|

for even if also anything more abundantly I shall boast concerning our authority, that the Lord gave us for building up, and not for casting you down, I shall not be ashamed;

9 അഹം പത്രൈ ര്യുഷ്മാൻ ത്രാസയാമി യുഷ്മാഭിരേതന്ന മന്യതാം|

that I may not seem as if I would terrify you through the letters,

10 തസ്യ പത്രാണി ഗുരുതരാണി പ്രബലാനി ച ഭവന്തി കിന്തു തസ്യ ശാരീരസാക്ഷാത്കാരോ ദുർബ്ബല ആലാപശ്ച തുച്ഛനീയ ഇതി കൈശ്ചിദ് ഉച്യതേ|

'because the letters indeed — saith one — [are] weighty and strong, and the bodily presence weak, and the speech despicable.'

11 കിന്തു പരോക്ഷേ പത്രൈ ർഭാഷമാണാ വയം യാദൃശാഃ പ്രകാശാമഹേ പ്രത്യക്ഷേ കർമ്മ കുർവ്വന്തോഽപി താദൃശാ ഏവ പ്രകാശിഷ്യാമഹേ തത് താദൃശേന വാചാലേന ജ്ഞായതാം|

This one — let him reckon thus: that such as we are in word, through letters, being absent, such also, being present, [we are] in deed.

12 സ്വപ്രശംസകാനാം കേഷാഞ്ചിന്മധ്യേ സ്വാൻ ഗണയിതും തൈഃ സ്വാൻ ഉപമാതും വാ വയം പ്രഗൽഭാ ന ഭവാമഃ, യതസ്തേ സ്വപരിമാണേന സ്വാൻ പരിമിമതേ സ്വൈശ്ച സ്വാൻ ഉപമിഭതേ തസ്മാത് നിർബ്ബോധാ ഭവന്തി ച|

For we do not make bold to rank or to compare ourselves with certain of those commending themselves, but they, among themselves measuring themselves, and comparing themselves with themselves, are not wise,

13 വയമ് അപരിമിതേന ന ശ്ലാഘിഷ്യാമഹേ കിന്ത്വീശ്വരേണ സ്വരജ്ജ്വാ യുഷ്മദ്ദേശഗാമി യത് പരിമാണമ് അസ്മദർഥം നിരൂപിതം തേനൈവ ശ്ലാഘിഷ്യാമഹേ|

and we in regard to the unmeasured things will not boast ourselves, but after the measure of the line that the God of measure did appoint to us — to reach even unto you;

14 യുഷ്മാകം ദേശോഽസ്മാഭിരഗന്തവ്യസ്തസ്മാദ് വയം സ്വസീമാമ് ഉല്ലങ്ഘാമഹേ തന്നഹി യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദേനാപരേഷാം പ്രാഗ് വയമേവ യുഷ്മാൻ പ്രാപ്തവന്തഃ|

for not as not reaching to you do we stretch ourselves overmuch, for even unto you did we come in the good news of the Christ,

15 വയം സ്വസീമാമ് ഉല്ലങ്ഘ്യ പരക്ഷേത്രേണ ശ്ലാഘാമഹേ തന്നഹി, കിഞ്ച യുഷ്മാകം വിശ്വാസേ വൃദ്ധിം ഗതേ യുഷ്മദ്ദേശേഽസ്മാകം സീമാ യുഷ്മാഭിർദീർഘം വിസ്താരയിഷ്യതേ,

not boasting of the things not measured, in other men's labours, and having hope — your faith increasing — in you to be enlarged, according to our line — into abundance,

16 തേന വയം യുഷ്മാകം പശ്ചിമദിക്സ്ഥേഷു സ്ഥാനേഷു സുസംവാദം ഘോഷയിഷ്യാമഃ, ഇത്ഥം പരസീമായാം പരേണ യത് പരിഷ്കൃതം തേന ന ശ്ലാഘിഷ്യാമഹേ|

in the [places] beyond you to proclaim good news, not in another's line in regard to the things made ready, to boast;

17 യഃ കശ്ചിത് ശ്ലാഘമാനഃ സ്യാത് ശ്ലാഘതാം പ്രഭുനാ സ ഹി|

and he who is boasting — in the Lord let him boast;

18 സ്വേന യഃ പ്രശംസ്യതേ സ പരീക്ഷിതോ നഹി കിന്തു പ്രഭുനാ യഃ പ്രശംസ്യതേ സ ഏവ പരീക്ഷിതഃ|

for not he who is commending himself is approved, but he whom the Lord doth commend.