1 തീമഥിയഃ 4

1 പവിത്ര ആത്മാ സ്പഷ്ടമ് ഇദം വാക്യം വദതി ചരമകാലേ കതിപയലോകാ വഹ്നിനാങ്കിതത്വാത്

Now the Spirit speaks expressly, that in the latter times some shall depart from the faith, giving heed to seducing spirits, and doctrines of devils;

2 കഠോരമനസാം കാപട്യാദ് അനൃതവാദിനാം വിവാഹനിഷേധകാനാം ഭക്ഷ്യവിശേഷനിഷേധകാനാഞ്ച

Speaking lies in hypocrisy; having their conscience seared with a hot iron;

3 ഭൂതസ്വരൂപാണാം ശിക്ഷായാം ഭ്രമകാത്മനാം വാക്യേഷു ച മനാംസി നിവേശ്യ ധർമ്മാദ് ഭ്രംശിഷ്യന്തേ| താനി തു ഭക്ഷ്യാണി വിശ്വാസിനാം സ്വീകൃതസത്യധർമ്മാണാഞ്ച ധന്യവാദസഹിതായ ഭോഗായേശ്വരേണ സസൃജിരേ|

Forbidding to marry, and commanding to abstain from meats, which God has created to be received with thanksgiving of them which believe and know the truth.

4 യത ഈശ്വരേണ യദ്യത് സൃഷ്ടം തത് സർവ്വമ് ഉത്തമം യദി ച ധന്യവാദേന ഭുജ്യതേ തർഹി തസ്യ കിമപി നാഗ്രാഹ്യം ഭവതി,

For every creature of God is good, and nothing to be refused, if it be received with thanksgiving:

5 യത ഈശ്വരസ്യ വാക്യേന പ്രാർഥനയാ ച തത് പവിത്രീഭവതി|

For it is sanctified by the word of God and prayer.

6 ഏതാനി വാക്യാനി യദി ത്വം ഭ്രാതൃൻ ജ്ഞാപയേസ്തർഹി യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യോത്തമ്ഃ പരിചാരകോ ഭവിഷ്യസി യോ വിശ്വാസോ ഹിതോപദേശശ്ച ത്വയാ ഗൃഹീതസ്തദീയവാക്യൈരാപ്യായിഷ്യസേ ച|

If you put the brothers in remembrance of these things, you shall be a good minister of Jesus Christ, nourished up in the words of faith and of good doctrine, to which you have attained.

7 യാന്യുപാഖ്യാനാനി ദുർഭാവാനി വൃദ്ധയോഷിതാമേവ യോഗ്യാനി ച താനി ത്വയാ വിസൃജ്യന്താമ് ഈശ്വരഭക്തയേ യത്നഃ ക്രിയതാഞ്ച|

But refuse profane and old wives’ fables, and exercise yourself rather to godliness.

8 യതഃ ശാരീരികോ യത്നഃ സ്വൽപഫലദോ ഭവതി കിന്ത്വീശ്വരഭക്തിരൈഹികപാരത്രികജീവനയോഃ പ്രതിജ്ഞായുക്താ സതീ സർവ്വത്ര ഫലദാ ഭവതി|

For bodily exercise profits little: but godliness is profitable to all things, having promise of the life that now is, and of that which is to come.

9 വാക്യമേതദ് വിശ്വസനീയം സർവ്വൈ ർഗ്രഹണീയഞ്ച വയഞ്ച തദർഥമേവ ശ്രാമ്യാമോ നിന്ദാം ഭുംജ്മഹേ ച|

This is a faithful saying and worthy of all acceptation.

10 യതോ ഹേതോഃ സർവ്വമാനവാനാം വിശേഷതോ വിശ്വാസിനാം ത്രാതാ യോഽമര ഈശ്വരസ്തസ്മിൻ വയം വിശ്വസാമഃ|

For therefore we both labor and suffer reproach, because we trust in the living God, who is the Savior of all men, specially of those that believe.

11 ത്വമ് ഏതാനി വാക്യാനി പ്രചാരയ സമുപദിശ ച|

These things command and teach.

12 അൽപവയഷ്കത്വാത് കേനാപ്യവജ്ഞേയോ ന ഭവ കിന്ത്വാലാപേനാചരണേന പ്രേമ്നാ സദാത്മത്വേന വിശ്വാസേന ശുചിത്വേന ച വിശ്വാസിനാമ് ആദർശോ ഭവ|

Let no man despise your youth; but be you an example of the believers, in word, in conversation, in charity, in spirit, in faith, in purity.

13 യാവന്നാഹമ് ആഗമിഷ്യാമി താവത് ത്വ പാഠേ ചേതയനേ ഉപദേശേ ച മനോ നിധത്സ്വ|

Till I come, give attendance to reading, to exhortation, to doctrine.

14 പ്രാചീനഗണഹസ്താർപണസഹിതേന ഭവിഷ്യദ്വാക്യേന യദ്ദാനം തുഭ്യം വിശ്രാണിതം തവാന്തഃസ്ഥേ തസ്മിൻ ദാനേ ശിഥിലമനാ മാ ഭവ|

Neglect not the gift that is in you, which was given you by prophecy, with the laying on of the hands of the presbytery.

15 ഏതേഷു മനോ നിവേശയ, ഏതേഷു വർത്തസ്വ, ഇത്ഥഞ്ച സർവ്വവിഷയേ തവ ഗുണവൃദ്ധിഃ പ്രകാശതാം|

Meditate on these things; give yourself wholly to them; that your profiting may appear to all.

16 സ്വസ്മിൻ ഉപദേശേ ച സാവധാനോ ഭൂത്വാവതിഷ്ഠസ്വ തത് കൃത്വാ ത്വയാത്മപരിത്രാണം ശ്രോതൃണാഞ്ച പരിത്രാണം സാധയിഷ്യതേ|

Take heed to yourself, and to the doctrine; continue in them: for in doing this you shall both save yourself, and them that hear you.