1 പിതരഃ 2
1 സർവ്വാൻ ദ്വേഷാൻ സർവ്വാംശ്ച ഛലാൻ കാപട്യാനീർഷ്യാഃ സമസ്തഗ്ലാനികഥാശ്ച ദൂരീകൃത്യ
Having put aside, then, all evil, and all guile, and hypocrisies, and envyings, and all evil speakings,
2 യുഷ്മാഭിഃ പരിത്രാണായ വൃദ്ധിപ്രാപ്ത്യർഥം നവജാതശിശുഭിരിവ പ്രകൃതം വാഗ്ദുഗ്ധം പിപാസ്യതാം|
as new-born babes the word's pure milk desire ye, that in it ye may grow,
3 യതഃ പ്രഭു ർമധുര ഏതസ്യാസ്വാദം യൂയം പ്രാപ്തവന്തഃ|
if so be ye did taste that the Lord [is] gracious,
4 അപരം മാനുഷൈരവജ്ഞാതസ്യ കിന്ത്വീശ്വരേണാഭിരുചിതസ്യ ബഹുമൂല്യസ്യ ജീവത്പ്രസ്തരസ്യേവ തസ്യ പ്രഭോഃ സന്നിധിമ് ആഗതാ
to whom coming — a living stone — by men, indeed, having been disapproved of, but with God choice, precious,
5 യൂയമപി ജീവത്പ്രസ്തരാ ഇവ നിചീയമാനാ ആത്മികമന്ദിരം ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ ചേശ്വരതോഷകാണാമ് ആത്മികബലീനാം ദാനാർഥം പവിത്രോ യാജകവർഗോ ഭവഥ|
and ye yourselves, as living stones, are built up, a spiritual house, a holy priesthood, to offer up spiritual sacrifices acceptable to God through Jesus Christ.
6 യതഃ ശാസ്ത്രേ ലിഖിതമാസ്തേ, യഥാ, പശ്യ പാഷാണ ഏകോ ഽസ്തി സീയോനി സ്ഥാപിതോ മയാ| മുഖ്യകോണസ്യ യോഗ്യഃ സ വൃതശ്ചാതീവ മൂല്യവാൻ| യോ ജനോ വിശ്വസേത് തസ്മിൻ സ ലജ്ജാം ന ഗമിഷ്യതി|
Wherefore, also, it is contained in the Writing: 'Lo, I lay in Zion a chief corner-stone, choice, precious, and he who is believing on him may not be put to shame;'
7 വിശ്വാസിനാം യുഷ്മാകമേവ സമീപേ സ മൂല്യവാൻ ഭവതി കിന്ത്വവിശ്വാസിനാം കൃതേ നിചേതൃഭിരവജ്ഞാതഃ സ പാഷാണഃ കോണസ്യ ഭിത്തിമൂലം ഭൂത്വാ ബാധാജനകഃ പാഷാണഃ സ്ഖലനകാരകശ്ച ശൈലോ ജാതഃ|
to you, then, who are believing [is] the preciousness; and to the unbelieving, a stone that the builders disapproved of, this one did become for the head of a corner,
8 തേ ചാവിശ്വാസാദ് വാക്യേന സ്ഖലന്തി സ്ഖലനേ ച നിയുക്താഃ സന്തി|
and a stone of stumbling and a rock of offence — who are stumbling at the word, being unbelieving, — to which also they were set;
9 കിന്തു യൂയം യേനാന്ധകാരമധ്യാത് സ്വകീയാശ്ചര്യ്യദീപ്തിമധ്യമ് ആഹൂതാസ്തസ്യ ഗുണാൻ പ്രകാശയിതുമ് അഭിരുചിതോ വംശോ രാജകീയോ യാജകവർഗഃ പവിത്രാ ജാതിരധികർത്തവ്യാഃ പ്രജാശ്ച ജാതാഃ|
and ye [are] a choice race, a royal priesthood, a holy nation, a people acquired, that the excellences ye may shew forth of Him who out of darkness did call you to His wondrous light;
10 പൂർവ്വം യൂയം തസ്യ പ്രജാ നാഭവത കിന്ത്വിദാനീമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രജാ ആധ്വേ| പൂർവ്വമ് അനനുകമ്പിതാ അഭവത കിന്ത്വിദാനീമ് അനുകമ്പിതാ ആധ്വേ|
who [were] once not a people, and [are] now the people of God; who had not found kindness, and now have found kindness.
11 ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയം പ്രവാസിനോ വിദേശിനശ്ച ലോകാ ഇവ മനസഃ പ്രാതികൂല്യേന യോധിഭ്യഃ ശാരീരികസുഖാഭിലാഷേഭ്യോ നിവർത്തധ്വമ് ഇത്യഹം വിനയേ|
Beloved, I call upon [you], as strangers and sojourners, to keep from the fleshly desires, that war against the soul,
12 ദേവപൂജകാനാം മധ്യേ യുഷ്മാകമ് ആചാര ഏവമ് ഉത്തമോ ഭവതു യഥാ തേ യുഷ്മാൻ ദുഷ്കർമ്മകാരിലോകാനിവ പുന ർന നിന്ദന്തഃ കൃപാദൃഷ്ടിദിനേ സ്വചക്ഷുർഗോചരീയസത്ക്രിയാഭ്യ ഈശ്വരസ്യ പ്രശംസാം കുര്യ്യുഃ|
having your behaviour among the nations right, that in that which they speak against you as evil-doers, of the good works having beheld, they may glorify God in a day of inspection.
13 തതോ ഹേതോ ര്യൂയം പ്രഭോരനുരോധാത് മാനവസൃഷ്ടാനാം കർതൃത്വപദാനാം വശീഭവത വിശേഷതോ ഭൂപാലസ്യ യതഃ സ ശ്രേഷ്ഠഃ,
Be subject, then, to every human creation, because of the Lord, whether to a king, as the highest,
14 ദേശാധ്യക്ഷാണാഞ്ച യതസ്തേ ദുഷ്കർമ്മകാരിണാം ദണ്ഡദാനാർഥം സത്കർമ്മകാരിണാം പ്രശംസാർഥഞ്ച തേന പ്രേരിതാഃ|
whether to governors, as to those sent through him, for punishment, indeed, of evil-doers, and a praise of those doing good;
15 ഇത്ഥം നിർബ്ബോധമാനുഷാണാമ് അജ്ഞാനത്വം യത് സദാചാരിഭി ര്യുഷ്മാഭി ർനിരുത്തരീക്രിയതേ തദ് ഈശ്വരസ്യാഭിമതം|
because, so is the will of God, doing good, to put to silence the ignorance of the foolish men;
16 യൂയം സ്വാധീനാ ഇവാചരത തഥാപി ദുഷ്ടതായാ വേഷസ്വരൂപാം സ്വാധീനതാം ധാരയന്ത ഇവ നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ ദാസാ ഇവ|
as free, and not having the freedom as the cloak of the evil, but as servants of God;
17 സർവ്വാൻ സമാദ്രിയധ്വം ഭ്രാതൃവർഗേ പ്രീയധ്വമ് ഈശ്വരാദ് ബിഭീത ഭൂപാലം സമ്മന്യധ്വം|
to all give ye honour; the brotherhood love ye; God fear ye; the king honour ye.
18 ഹേ ദാസാഃ യൂയം സമ്പൂർണാദരേണ പ്രഭൂനാം വശ്യാ ഭവത കേവലം ഭദ്രാണാം ദയാലൂനാഞ്ച നഹി കിന്ത്വനൃജൂനാമപി|
The domestics! be subjecting yourselves in all fear to the masters, not only to the good and gentle, but also to the cross;
19 യതോ ഽന്യായേന ദുഃഖഭോഗകാല ഈശ്വരചിന്തയാ യത് ക്ലേശസഹനം തദേവ പ്രിയം|
for this [is] gracious, if because of conscience toward God any one doth endure sorrows, suffering unrighteously;
20 പാപം കൃത്വാ യുഷ്മാകം ചപേടാഘാതസഹനേന കാ പ്രശംസാ? കിന്തു സദാചാരം കൃത്വാ യുഷ്മാകം യദ് ദുഃഖസഹനം തദേവേശ്വരസ്യ പ്രിയം|
for what renown [is it], if sinning and being buffeted, ye do endure [it]? but if, doing good and suffering [for it], ye do endure, this [is] gracious with God,
21 തദർഥമേവ യൂയമ് ആഹൂതാ യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഽപി യുഷ്മന്നിമിത്തം ദുഃഖം ഭുക്ത്വാ യൂയം യത് തസ്യ പദചിഹ്നൈ ർവ്രജേത തദർഥം ദൃഷ്ടാന്തമേകം ദർശിതവാൻ|
for to this ye were called, because Christ also did suffer for you, leaving to you an example, that ye may follow his steps,
22 സ കിമപി പാപം ന കൃതവാൻ തസ്യ വദനേ കാപി ഛലസ്യ കഥാ നാസീത്|
who did not commit sin, nor was guile found in his mouth,
23 നിന്ദിതോ ഽപി സൻ സ പ്രതിനിന്ദാം ന കൃതവാൻ ദുഃഖം സഹമാനോ ഽപി ന ഭർത്സിതവാൻ കിന്തു യഥാർഥവിചാരയിതുഃ സമീപേ സ്വം സമർപിതവാൻ|
who being reviled — was not reviling again, suffering — was not threatening, and was committing himself to Him who is judging righteously,
24 വയം യത് പാപേഭ്യോ നിവൃത്യ ധർമ്മാർഥം ജീവാമസ്തദർഥം സ സ്വശരീരേണാസ്മാകം പാപാനി ക്രുശ ഊഢവാൻ തസ്യ പ്രഹാരൈ ര്യൂയം സ്വസ്ഥാ അഭവത|
who our sins himself did bear in his body, upon the tree, that to the sins having died, to the righteousness we may live; by whose stripes ye were healed,
25 യതഃ പൂർവ്വം യൂയം ഭ്രമണകാരിമേഷാ ഇവാധ്വം കിന്ത്വധുനാ യുഷ്മാകമ് ആത്മനാം പാലകസ്യാധ്യക്ഷസ്യ ച സമീപം പ്രത്യാവർത്തിതാഃ|
for ye were as sheep going astray, but ye turned back now to the shepherd and overseer of your souls.
