1 യോഹനഃ 5
1 യീശുരഭിഷിക്തസ്ത്രാതേതി യഃ കശ്ചിദ് വിശ്വാസിതി സ ഈശ്വരാത് ജാതഃ; അപരം യഃ കശ്ചിത് ജനയിതരി പ്രീയതേ സ തസ്മാത് ജാതേ ജനേ ഽപി പ്രീയതേ|
यीशुरभिषिक्तस्त्रातेति यः कश्चिद् विश्वासिति स ईश्वरात् जातः; अपरं यः कश्चित् जनयितरि प्रीयते स तस्मात् जाते जने ऽपि प्रीयते।
2 വയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനേഷു പ്രീയാമഹേ തദ് അനേന ജാനീമോ യദ് ഈശ്വരേ പ്രീയാമഹേ തസ്യാജ്ഞാഃ പാലയാമശ്ച|
वयम् ईश्वरस्य सन्तानेषु प्रीयामहे तद् अनेन जानीमो यद् ईश्वरे प्रीयामहे तस्याज्ञाः पालयामश्च।
3 യത ഈശ്വരേ യത് പ്രേമ തത് തദീയാജ്ഞാപാലനേനാസ്മാഭിഃ പ്രകാശയിതവ്യം, തസ്യാജ്ഞാശ്ച കഠോരാ ന ഭവന്തി|
यत ईश्वरे यत् प्रेम तत् तदीयाज्ञापालनेनास्माभिः प्रकाशयितव्यं, तस्याज्ञाश्च कठोरा न भवन्ति।
4 യതോ യഃ കശ്ചിദ് ഈശ്വരാത് ജാതഃ സ സംസാരം ജയതി കിഞ്ചാസ്മാകം യോ വിശ്വാസഃ സ ഏവാസ്മാകം സംസാരജയിജയഃ|
यतो यः कश्चिद् ईश्वरात् जातः स संसारं जयति किञ्चास्माकं यो विश्वासः स एवास्माकं संसारजयिजयः।
5 യീശുരീശ്വരസ്യ പുത്ര ഇതി യോ വിശ്വസിതി തം വിനാ കോഽപരഃ സംസാരം ജയതി?
यीशुरीश्वरस्य पुत्र इति यो विश्वसिति तं विना कोऽपरः संसारं जयति?
6 സോഽഭിഷിക്തസ്ത്രാതാ യീശുസ്തോയരുധിരാഭ്യാമ് ആഗതഃ കേവലം തോയേന നഹി കിന്തു തോയരുധിരാഭ്യാമ്, ആത്മാ ച സാക്ഷീ ഭവതി യത ആത്മാ സത്യതാസ്വരൂപഃ|
सोऽभिषिक्तस्त्राता यीशुस्तोयरुधिराभ्याम् आगतः केवलं तोयेन नहि किन्तु तोयरुधिराभ्याम्, आत्मा च साक्षी भवति यत आत्मा सत्यतास्वरूपः।
7 യതോ ഹേതോഃ സ്വർഗേ പിതാ വാദഃ പവിത്ര ആത്മാ ച ത്രയ ഇമേ സാക്ഷിണഃ സന്തി, ത്രയ ഇമേ ചൈകോ ഭവന്തി|
यतो हेतोः स्वर्गे पिता वादः पवित्र आत्मा च त्रय इमे साक्षिणः सन्ति, त्रय इमे चैको भवन्ति।
8 തഥാ പൃഥിവ്യാമ് ആത്മാ തോയം രുധിരഞ്ച ത്രീണ്യേതാനി സാക്ഷ്യം ദദാതി തേഷാം ത്രയാണാമ് ഏകത്വം ഭവതി ച|
तथा पृथिव्याम् आत्मा तोयं रुधिरञ्च त्रीण्येतानि साक्ष्यं ददाति तेषां त्रयाणाम् एकत्वं भवति च।
9 മാനവാനാം സാക്ഷ്യം യദ്യസ്മാഭി ർഗൃഹ്യതേ തർഹീശ്വരസ്യ സാക്ഷ്യം തസ്മാദപി ശ്രേഷ്ഠം യതഃ സ്വപുത്രമധീശ്വരേണ ദത്തം സാക്ഷ്യമിദം|
मानवानां साक्ष्यं यद्यस्माभि र्गृह्यते तर्हीश्वरस्य साक्ष्यं तस्मादपि श्रेष्ठं यतः स्वपुत्रमधीश्वरेण दत्तं साक्ष्यमिदं।
10 ഈശ്വരസ്യ പുത്രേ യോ വിശ്വാസിതി സ നിജാന്തരേ തത് സാക്ഷ്യം ധാരയതി; ഈശ്വരേ യോ ന വിശ്വസിതി സ തമ് അനൃതവാദിനം കരോതി യത ഈശ്വരഃ സ്വപുത്രമധി യത് സാക്ഷ്യം ദത്തവാൻ തസ്മിൻ സ ന വിശ്വസിതി|
ईश्वरस्य पुत्रे यो विश्वासिति स निजान्तरे तत् साक्ष्यं धारयति; ईश्वरे यो न विश्वसिति स तम् अनृतवादिनं करोति यत ईश्वरः स्वपुत्रमधि यत् साक्ष्यं दत्तवान् तस्मिन् स न विश्वसिति।
11 തച്ച സാക്ഷ്യമിദം യദ് ഈശ്വരോ ഽസ്മഭ്യമ് അനന്തജീവനം ദത്തവാൻ തച്ച ജീവനം തസ്യ പുത്രേ വിദ്യതേ| (aiōnios g166)
तच्च साक्ष्यमिदं यद् ईश्वरो ऽस्मभ्यम् अनन्तजीवनं दत्तवान् तच्च जीवनं तस्य पुत्रे विद्यते। (aiōnios g166)
12 യഃ പുത്രം ധാരയതി സ ജീവനം ധാരിയതി, ഈശ്വരസ്യ പുത്രം യോ ന ധാരയതി സ ജീവനം ന ധാരയതി|
यः पुत्रं धारयति स जीवनं धारियति, ईश्वरस्य पुत्रं यो न धारयति स जीवनं न धारयति।
13 ഈശ്വരപുത്രസ്യ നാമ്നി യുഷ്മാൻ പ്രത്യേതാനി മയാ ലിഖിതാനി തസ്യാഭിപ്രായോ ഽയം യദ് യൂയമ് അനന്തജീവനപ്രാപ്താ ഇതി ജാനീയാത തസ്യേശ്വരപുത്രസ്യ നാമ്നി വിശ്വസേത ച| (aiōnios g166)
ईश्वरपुत्रस्य नाम्नि युष्मान् प्रत्येतानि मया लिखितानि तस्याभिप्रायो ऽयं यद् यूयम् अनन्तजीवनप्राप्ता इति जानीयात तस्येश्वरपुत्रस्य नाम्नि विश्वसेत च। (aiōnios g166)
14 തസ്യാന്തികേ ഽസ്മാകം യാ പ്രതിഭാ ഭവതി തസ്യാഃ കാരണമിദം യദ് വയം യദി തസ്യാഭിമതം കിമപി തം യാചാമഹേ തർഹി സോ ഽസ്മാകം വാക്യം ശൃണോതി|
तस्यान्तिके ऽस्माकं या प्रतिभा भवति तस्याः कारणमिदं यद् वयं यदि तस्याभिमतं किमपि तं याचामहे तर्हि सो ऽस्माकं वाक्यं शृणोति।
15 സ ചാസ്മാകം യത് കിഞ്ചന യാചനം ശൃണോതീതി യദി ജാനീമസ്തർഹി തസ്മാദ് യാചിതാ വരാ അസ്മാഭിഃ പ്രാപ്യന്തേ തദപി ജാനീമഃ|
स चास्माकं यत् किञ्चन याचनं शृणोतीति यदि जानीमस्तर्हि तस्माद् याचिता वरा अस्माभिः प्राप्यन्ते तदपि जानीमः।
16 കശ്ചിദ് യദി സ്വഭ്രാതരമ് അമൃത്യുജനകം പാപം കുർവ്വന്തം പശ്യതി തർഹി സ പ്രാർഥനാം കരോതു തേനേശ്വരസ്തസ്മൈ ജീവനം ദാസ്യതി, അർഥതോ മൃത്യുജനകം പാപം യേന നാകാരിതസ്മൈ| കിന്തു മൃത്യുജനകമ് ഏകം പാപമ് ആസ്തേ തദധി തേന പ്രാർഥനാ ക്രിയതാമിത്യഹം ന വദാമി|
कश्चिद् यदि स्वभ्रातरम् अमृत्युजनकं पापं कुर्व्वन्तं पश्यति तर्हि स प्रार्थनां करोतु तेनेश्वरस्तस्मै जीवनं दास्यति, अर्थतो मृत्युजनकं पापं येन नाकारितस्मै। किन्तु मृत्युजनकम् एकं पापम् आस्ते तदधि तेन प्रार्थना क्रियतामित्यहं न वदामि।
17 സർവ്വ ഏവാധർമ്മഃ പാപം കിന്തു സർവ്വപാംപ മൃത്യുജനകം നഹി|
सर्व्व एवाधर्म्मः पापं किन्तु सर्व्वपांप मृत्युजनकं नहि।
18 യ ഈശ്വരാത് ജാതഃ സ പാപാചാരം ന കരോതി കിന്ത്വീശ്വരാത് ജാതോ ജനഃ സ്വം രക്ഷതി തസ്മാത് സ പാപാത്മാ തം ന സ്പൃശതീതി വയം ജാനീമഃ|
य ईश्वरात् जातः स पापाचारं न करोति किन्त्वीश्वरात् जातो जनः स्वं रक्षति तस्मात् स पापात्मा तं न स्पृशतीति वयं जानीमः।
19 വയമ് ഈശ്വരാത് ജാതാഃ കിന്തു കൃത്സ്നഃ സംസാരഃ പാപാത്മനോ വശം ഗതോ ഽസ്തീതി ജാനീമഃ|
वयम् ईश्वरात् जाताः किन्तु कृत्स्नः संसारः पापात्मनो वशं गतो ऽस्तीति जानीमः।
20 അപരമ് ഈശ്വരസ്യ പുത്ര ആഗതവാൻ വയഞ്ച യയാ തസ്യ സത്യമയസ്യ ജ്ഞാനം പ്രാപ്നുയാമസ്താദൃശീം ധിയമ് അസ്മഭ്യം ദത്തവാൻ ഇതി ജാനീമസ്തസ്മിൻ സത്യമയേ ഽർഥതസ്തസ്യ പുത്രേ യീശുഖ്രീഷ്ടേ തിഷ്ഠാമശ്ച; സ ഏവ സത്യമയ ഈശ്വരോ ഽനന്തജീവനസ്വരൂപശ്ചാസ്തി| (aiōnios g166)
अपरम् ईश्वरस्य पुत्र आगतवान् वयञ्च यया तस्य सत्यमयस्य ज्ञानं प्राप्नुयामस्तादृशीं धियम् अस्मभ्यं दत्तवान् इति जानीमस्तस्मिन् सत्यमये ऽर्थतस्तस्य पुत्रे यीशुख्रीष्टे तिष्ठामश्च; स एव सत्यमय ईश्वरो ऽनन्तजीवनस्वरूपश्चास्ति। (aiōnios g166)
21 ഹേ പ്രിയബാലകാഃ, യൂയം ദേവമൂർത്തിഭ്യഃ സ്വാൻ രക്ഷത| ആമേൻ|
हे प्रियबालकाः, यूयं देवमूर्त्तिभ्यः स्वान् रक्षत। आमेन्।
